เรื่องเล่าของฉัน ตั้งแต่วันที่มีเธอ แหะๆ.... ขอโทษทุกคนนะค้า... คือ พล็อตเรื่องคราวที่แล้วซินเพิ่งรู้สึกว่าเหมือนไปลอกหนังสือเกาหลีที่พี่ซินเอามาให้อ่านยังไงไม่รู้อ่ะค่ะ เลยตัดสินใจเอาเรื่องที่เคยแต่งเล่นๆเมื่อนานมาแล้วมาลงให้อ่านกันแทนดีกว่า แล้วก็อต่งต่อจากตรงนั้นไปเลย ^^" ซินชอบเรื่องที่แต่งเล่นๆตอนนั้นค่ะแต่แต่งได้ไม่จบ  ... ...ก็มันไม่รู้จะทำยังไงให้สนุกอ่ะค่ะ มันเป็นเรื่องเรื่อยๆ เอื่อยๆมากกว่า ไม่หวือหวาตื่นเต้นเท่าไหร่ ลง 2 ตอนก่อนนะคะ รอความเห็นก่อนค่ะ ถ้าไม่ชอบ ก็จะหยุดเอาลงค่ะ  นางเอกชื่อเหมือนเดิมนะคะ (ชื่อซินนี่แหละ เพราะสุดแล้ว อิอิ) ส่วนพระเอกชื่อ พัท ค่ะ ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- CHAPTER 1 - บทนำ วันที่ 1 มกราคม 2548...ปีใหม่ ณ.บ้านหลังน้อยในกรุงเทพมหานคร... ไม่น่าเชื่อจริงๆว่าจะยังมีบ้านแบบนี้อยู่... มันเป็นบ้านใจกลางเมืองที่มีลักษณะของความร่มรื่นอย่างที่สุด อาจเป็นเพราะที่ดินอันกว้างขวางและเต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่หรือเพราะกลิ่นดินอุดมสมบูรณ์ที่ลอยปนมากับกลิ่นน้ำค้างยามเช้าของหน้าหนาวก็ตามที แม้ว่าอากาศในยามเช้าของที่นี่นั้นเหมาะเหลือเกินกับการจะนอนหลับพักผ่อนเพิ่อความสดชื่นของร่างกายและจิตใจเมื่อเวลาตื่นขึ้นมา แต่เรากลับได้เห็นภาพของหญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างชั้น 2 ของตัวบ้าน...ท่าทางของเธอช่างขัดกับบรรยากาศของสวนเสียเหลือเกิน ดวงตาสีน้ำตาลกลมโต ผมหยักโศกสีดำยาวจนเกือบกึงสะโพก จมูกโด่งได้รูปเรียวงามกับริมฝีปากบางสีกุหลาบ...พูดโดยรวมแล้ว เธอมีความสวยที่อยู่ในระดับหาตัวจับได้ยาก "ปาน...ตื่นหรือยังลูก" คุณวิชุดาถามบุตรสาวคนสวยของตนเองอย่างรักใคร่เหมือนทุกๆเช้า "ตื่นแล้วค่ะแม่" ปานวาดหรือปาน ตอบคุณแม่ของเธอกลับไปอย่างเคยชิน "แล้วแต่งตัวเสร็จหรือยังลูก...อย่าลืมนะ ว่าวันนี้วันอะไร" "ยังเลยค่ะ แต่หนูจะแต่งเดี๋ยวนี้แหละค่ะ" "ดีจ้า... พอเสร็จเมื่อไหร่ลงไปหาแม่ข้างล่างนะลูก...เร็วๆหน่อยนะจ๊ะ เพราะพ่อเค้ารอนานแล้วล่ะ" "ค่ะ" พูดจบหญิงสาวก็รีบลุกขึ้นจากริมหน้าต่างที่นั่งอยู่แล้วจัดการอาบน้ำแต่งตัวทันที... ทำไมเธอจะจำวันนี้ไม่ได้ล่ะ... ก็วันนี้เป็นวันที่เธอจะต้องไปรับ "พี่ชายคนใหม่" ของเธอที่สนามบิน... ครอบครัวของปานวาดมีด้วยกันทั้งหมด 4 คน คุณวิชุดา แม่ของปานวาด คุณเอกราช พ่อของปานวาด ปานวาด และ วศิน พี่ชายของปานวาด แต่เนื่องจากคุณพ่อของปานวาดได้ส่งวศินอยู่กับญาติที่นิวซีแลนด์ตั้งแต่ปานวาดยังแบเบาะ ปานวาดกับวศินจึงไม่เคยได้คุยหรือพบหน้ากันเลย มีเพียงการติดต่อทางโทรศัพท์ 2-3 ครั้งเท่านั้นที่ได้พูดคุยกัน(ก็เพราะคุณวิชุดากับคุณเอกราชนั่นแหละที่จัดการให้)... ดังนั้น ถึงแม้ปานวาดจะรู้ว่าตนเองมีพี่ชาย... แต่สำหรับเธอแล้ว คำว่าพี่ชายก็ยังเป็นเหมือนกับคนแปลกหน้ากันอยู่ดี /พี่พัทหรอ...ไม่คุ้นเลยแฮะ/ ปานวาดคิด /ทำไมต้องกลับมาด้วยนะ อยู่ทางนั้นก็ดีอยู่แล้ว ทางนี้ก็ไม่เดือดร้อนอะไรที่ไม่มีเจ้าตัวเขาซักหน่อย.../ เมื่อปานวาดแต่งตัวเสร็จก็ลงมาหาแม่และพ่อของเธอที่รอท่าอยู่ข้างล่างนานแล้ว "แหม...วันนี้ลูกสาวพ่อก็สวยเหมือนเดิมเลยนะ"คุณเอกราชล้อลูกสาวเล่นอย่างเอ็นดู "สวยเสยอะไรคะพ่อ เสื้อนี่เก่ามากแล้วนะคะ" "ก็ลูกสาวพ่อสวย ใส่อะไรก็สวยเป็นธรรมดานั่นแหละนะ" เมื่อพูดจบคุณพ่อใจดีก็เอามือขยี้หัวลูกสาวเบาๆอย่างเอ็นดู... " อ้าว...แล้วแม่ล่ะเลย!!" คุณแม่ล้อกลับพลางตั้งท่ารออย่างมีความหวัง "...อ๋อ...แม่น่ะหรอ... อือ...ก็ ใช้ได้นะ ครีมลบริ้วรอยที่ซื้อมานั่นท่าจะใช้ได้ดีนี่" "เอ๊ะ คุณนี่!!"ว่าแล้วคุณแม่ก็เดินแบบงอนๆไปรอที่รถ จนทั้งสองพ่อลูกอดขำกับพฤติกรรมเด็กของคุณแม่ไม่ได้จริง "โอ๋...คุณ... ล้อเล่นกันนิดเดียวเองนะ อย่างอนซี้..."คุณพ่อพูดแกมหัวเราะ "ไม่รู้ล่ะ รีบไปดีกว่าเดี๋ยวตาพัทจะรอนาน" ปานวาดสะดุดกับคำพูดของคุณแม่... /พอเค้ามา ทุกอย่างที่นี่ก็คงจะเปลี่ยนไปสินะ.../ "อ้าว ปาน เหม่ออะไรลูก เดี๋ยวพี่เค้ารอนะ" "อ้อ ค่ะๆ"...ปานวาดรีบวิ่งตามพ่อไปขึ้นรถเพื่อไปรับชะตาชีวิตที่จะเปลี่ยนไปของเธอ -*--*--*--*--*--*--*--*--*-- CHAPTER 2 - วันแรก "เอ...ทำไมตาพัทถึงได้มาถึงช้าอย่างนี้นะ" คุณวิชุดาพ้อออกมาด้วยความเป็นห่วงหลังจากที่รอลูกชายของตนได้เกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว "เอาน่า...คุณ ลูกอาจจะมาแล้วแต่เราหาไม่เจอก็ได้" คุณเอกราชพยายามพูดไปในทางที่ดี ทั้งที่ความจริงแล้ว เค้าเองก็เป็นห่วงลูกไม่แพ้ผู้เป็นแม่เช่นกัน ส่วนปานวาดก็ยังคงทำท่าสอดส่ายสายตามองหาผู้เป็น"พี่ชายแปลกหน้า"ของตัวเอง แต่จริงๆแล้วก็เธอกลับไม่ได้ใส่ใจที่จะมองหาเค้าซักนิดเดียว เธอเลือกยืนเยื้องมาทางด้านหลังของคุณเอกราชเล็กน้อยเพื่อหลีกเลียงการสนทนากับพ่อและแม่...เธอไม่ต้องการแสร้งทำเป็นดีใจเมื่อ "เค้า" ปรากฎตัวขึ้น เวลาผ่านไปอีก 10 นาที... ระหว่างที่ปานวาดยังคง(ทำท่า)มองหาพี่ชายอยู่นั่นเอง "เอ่อ...ขอโทษนะครับ ที่นี่ประตู 2 หรือเปล่าครับ" ชายแปลกหน้าเข้ามาถามปานวาดด้วยความสุภาพ ปานวาดสะดุ้งตื่นจากภวังค์เล็กน้อยก่อนจะตอบรับว่า "คะ??" "เอ่อ ผมถามว่า ที่นี่ประตู 2 หรือเปล่าครับ"ชายหนุ่มถามอีกครั้ง นัยตามีแววขบขันเล็กน้อยพร้อมคิดในใจว่า /...น่ารักเหมือนกระต่ายเลยนะ/ "อ้อ...ค่ะ"ปานวาดตอบอย่างตื่นๆเล็กน้อย "ขอบคุณมากครับ"ชายหนุ่มยิ้มพร้อมกับพยักหน้าน้อยๆแสดงความขอบคุณแก่เธอ(เธอแอบเห็นว่าเค้ามีลักยิ้มอยู่ที่แก้มด้านซ้าย) ก่อนจะเดินห่างจากเธอไปยืนในอีกบริเวณที่ไม่ไกลจากตรงที่เธอยืนมากนัก เมื่อปานวาดเริ่มหายตกใจแล้วจึงเริ่มสังเกตเขาอีกครั้ง... เค้าเป็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง คิวเข้ม ตาสีน้ำตาลอ่อน ผมสีน้ำตาลเข้มอย่างธรรมชาติ ผิวขาวจัดแต่ก็ดูสุขภาพดี /ผิวอย่างกับผู้หญิงแน่ะ สงสัยมาจากต่างประเทศ/ปานวาดคิดแล้วเริ่มหันไปเริ่ม(ทำท่า)มองหาพี่ชายของเธอต่อ และทันใดนั้นเอง "อ้าว! ตาพัท ทำไมอยู่ตรงนี้ละลูก" คุณวิชุดาร้องขึ้น "....อ้าว! โธ่ลูก ปล่อยให้พ่อรอตั้งนาน"คุณเอกราชเสริม พร้อมกับกำลังเดินตรงมาทางที่ปานวาดยืนอยู่... /พี่หรอ???/ ปานวาดแปลกใจและค่อยๆหันหลังไปช้าๆ... และเธอก็ได้เห็นชายหนุ่มที่ถามเธอเมื่อยืนยิ้มกว้างมาทางเธอและครอบครัว...เค้าเดินเข้ามาอีกครั้ง พร้อมกับเอื้อมมือมาขยี้หัวเธอเล่นเหมือนว่าคุ้นเคย "สวัสดีครับ พ่อกับแม่เปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันนะครับเนี่ย..." "อะไรกันเนี่ยเรา จำพ่อกับแม่ไม่ได้หรอ"คุณเอกราชถามลูกชายอย่างอารมณ์ดี "จำได้สิครับ เพียงแต่ผมมองไม่เห็นหน้าเท่านั้นเอง" "แล้วทำไมเราถึงมาทางนี้ได้ล่ะตาพัท"คุณวิชุดาถามลูกต่อแบบฉุนนิดๆ "ผมมาถึงแล้วไม่เห็นใคร ก็เลยเดินไปหาอะไรทานทางโน้นก่อนน่ะครับ" "เอาน่าๆ ทีนี้เราก็เจอกันแล้วนี่นะ จะมัวมาฉุนโกรธกันไปทำไม กลับบ้านไปนั่งพักคุยกันดีกว่า พ่ออยากรู้จริงๆว่าเราเป็นยังไงบ้าง ไม่ได้เจอกันมาตั้งนานนะลูก" คุณเอกราชพูดขึ้นมาเพิ่มสงบอารมณ์ของคุณวิชุดา พร้อมกับน้ำตาที่เอ่อมาเล็กน้อยด้วยความดีใจที่ได้เจอลูกชายอีกครั้ง หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาเกือบจะ 20 ปี (มีหลายครั้งที่ทั้งคุณวิชุดาและคุณเอกราชตั้งใจจะบินไปหาลูกชายที่นิวซีแลนด์ "เราเอาไว้ให้ปานโตอีกหน่อยแล้วค่อยไปไม่ดีหรือคะคุณ ฉันอยากให้ลูกเจอกันด้วย" คุณวิชุดาถามเพราะไม่อยากทิ้งลูกไว้กับคนอื่น เมื่อเห็นแววตาของภรรยา คุณเอกราชจึงไม่กล้าขัดใจ) "...ว่าแต่ทำไมน้องไม่พูดเลยเนี่ย"วศิน หรือ พัท ถามน้องสาวพร้อมรอยยิ้ม "......."ปานวาดยังคงเงียบอยู่ "น้องคงอายน่ะ ก็น้องเค้าขี้อายอย่างนี้ล่ะ...เออ ว่าแต่ว่า.." "คุณคะ" คุณวิชุดาแทรกขึ้น "กลับไปคุยกันที่บ้านเถอะค่ะ" "อ้อ...ได้ๆๆ พ่อเองก็คงจะตื่นเต้นไปหน่อยนะ" ทั้งครอบครัวหัวเราะขึ้นมาพร้อมกันแล้วพากันเดินไปขึ้นรถ ...ใช่แล้ว หัวเราะทั้งครอบครัว ...ยกเว้นปานวาด... เมื่อทั้งหมดอยู่ในรถ ต่างก็ได้มีการถามสารทุกข์สุกดิบของกันและกันพอหอมปากหอมคอ จนกระทั่งถึงบ้านก็เป็นเวลาเกือบจะเที่ยงแล้ว "ปานขอตัวก่อนนะคะพ่อ แม่ ปานอยากเปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อยค่ะ วันนี้มีต้องไปทำงานกลุ่มกับเพื่อนที่มหาลัย" "อ้าว ไม่หยุดซักวันหรอลูก วันนี้พี่เค้าเพิ่งจะกลับมา จะได้คุยกันก่อน"คุณเอกราชถามขึ้น.. ปานวาดหันไปมองที่พี่ชายของเธอ แล้วพูดอย่างเย็นชาขึ้นว่า "เอาไว้กลับมาที่บ้าน ก็ต้องเจอกันอยู่แล้วนี่คะ ไว้คุยวันหลังคงไม่เป็นไร" ว่าแล้วเธอก็เดินขึ้นบันไดก่อนที่จะถูกห้ามอีกครั้ง "เฮ้อ...อะไรกันนะลูกคนนี้ หยุดซักวันก็ไม่ได้เลยเชียว"คุณแม่บ่น "เอาน่า...คุณ ลูกก็ใกล้จะจบแล้ว งานก็เยอะเป็นธรรมดานั่นแหละ"คุณเอกราชปลอบใจแล้วหันมาพูดกับลูกชายว่า "มา พัท งั้นเรามาคุยกับพ่อกับแม่ก่อนก็ได้ วันหลังก็คุยกับน้องอีกที อย่างที่น้องว่าล่ะลูก คุยกันวันหลังก็ไม่สาย" วศินยิ้ม...พลางรู้สึกถึงอะไรที่ไม่ชอบมาพากลในสายตาของน้องสาว -*---*----*----*----*-----*-----*----*----*-----*------*- ขอความเห็นหน่อยค้า!!! 
ตามมาให้กะลังใจจ้ะ(อยากรู้จังว่าคนแต่งอายุ?)
แสดงว่าภาษาไทยแน่นปึ๊ก...เก่งมากๆค่ะ เรียบเรียงประโยคได้เก่งมากๆ...เนื้อเรื่องน่าสนใจดีค่ะ สรุปปปป...จะเข้ามาบ่อยๆค่ะ...รออ่านน๊า  โดย: พี่นาถจ้ะ (อณินาถ
 ) วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:02:57 น.ขอลงชื่ออ่านก่อนนะครับ
เดี๋ยวอ่านจบแล้วเม้นท์ให้อีกทีครับ อิอิ โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง
) วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:23:35 น.อ่านจบแล้วนะครับ
เนื้อเรื่องดีนะครับ ดูทันสมัยดีด้วย เหมือนกับอ่านนิยายรักโรแมนติคเลย แต่ว่าตัวละครเอกทั้ง 2 เป็นพี่น้องแท้ ๆ กันไม่ใช่เหรอครับ? แล้วตอนจบจะได้รักกันไหม? น่าสนใจติดตามเรื่องราวตอนต่อไปนะครับ ว่าจะดำเนินเรื่องเป็นยังไงต่อ คุณสาวน้อยแมนัวร์ เขียนเรื่องนิยายได้เก่งมากครับ เก่งกว่าผมอีกครับ ผมได้แต่เขียนเรื่องราวไร้สาระครับ อิอิ ปล. วันนี้ถ้าไปที่บล็อคของผม ผมมีเรื่องผีให้ลองอ่านดูนะครับ ... โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง
) วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:53:24 น. สวัสดีครับ..... วันนี้ งานเยอะครับ ยังไมได่อ่านนะครับ.... ติดไว้ก่อน ห้ามคิดดอก นะครับ....สัญญาว่าจะกลับมาอ่านครับ... อ้อ....มือใหม่หัดแต่ง เหมือนกันครับ  ฝนตก รักษาสุขภาพ มีความสุข นะครับ โดย: เซียน_กีตาร์
วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:31:57 น.ขอบคุณที่ไปเยี่ยมที่บ้านหลังน้อยนะค่ะ
อืม ณ ไม่มีจุดนะค่ะ โดย: oreocream
วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:27:37 น.ลงชื่อจองที่นั่งก่อนนะคะ
วันนี้มะไหวแล้ว ต้องไปนอนก่อนค่ะ (หลังจากที่รบกะเด็กมาทั้งวัน เหนื่อยค่ะ) ติดไว้ก่อน เด๋วพรุ่งนี้มาอ่านจ้า  โดย: verdancy
วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:40:24 น.แวะมาลงชื่ออ่านไว้ก่อนค่ะ เอาไว้มีเวลาจะมาต่ออ่านให้จบ ขอบคุณที่แวะไปอ่านผลงานของมือใหม่นะค้า โดย: ไลเดเลีย
วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:44:13 น.อ่านแล้วดูดีค่ะ
หุ หุ แต่ เรื่องอาจจะแปลกไปหน่อยตรงที่พ่อแม่เนี่ยหละค่ะ แต่ไม่เป็นไร อีกอย่างคือนึกถึงแฝดสยามปานวาดปานตะวันเลยค่ะ อิอิ โดย: เชอรี่ (JAN_CHERRY
) วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:12:20 น.ขอบคุณที่แวะเข้าไปเยี่ยม และต้องขอโทษก่อนเลยครับ ที่ไม่ได้อ่าน
เป็นคนไม่อ่านนิยายในเน็ตครับ ไม่ชอบอ่านตัวหนังสือยาวๆ ผ่านหน้าจอไม่ว่าจะเป็นนิยาย หรือ fwd mail ยาวๆ โดย: qu-up
วันที่: 24 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:14:23 น.น้องซินพี่เพิ่งเคลียร์งานเสร็จ...ขอแปะไว้ก่อนได้ไหมคะ..แล้วจะมาอ่านละเอียดอีกที..
รักษาสุขภาพนะนู๋... คิดถึงคะ.. ฝันดีนะ  โดย: ^^Ken-Ju***Pu-Jung^^
วันที่: 25 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:54:12 น.มาแปะโป้งไว้ก่อนนะคะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมค่ะ
แต่ขอตัวไปนอนก่อนเน้อ โดย: ยัยหมามุ่ย (bon_bonkatz
) วันที่: 25 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:58:28 น.แวะมาทักทายจ้า
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะเจ้าค่ะ อย่าลืมแวะไปเยี่ยมหน่อยนะ โดย: Aui_haui
วันที่: 25 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:27:47 น.มาให้กำลังใจจ้า เขียนต่อไปน้าจะแวัมาอ่านบ่อยๆ ค่ะ โดย: เปิ้ล (maplemar
) วันที่: 25 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:39:13 น.สนุกดี ชอบมาก คอเดียวกันเลย แต่เขียนๆไป ก็นึกเบื่อไม่เขียนต่อเลย ไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
 โดย: ลูกเป็ดขี้เหร่ (kaewkanda
) วันที่: 26 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:36:16 น.แวะมาเยี่ยมนะครับ
จะแวะมาบอกว่า ... ช่วงนี้ผมงานยุ่งมากเลยไม่ค่อยได้มีเวลาเข้ามาเยี่ยมเพื่อน ๆ ครับ แต่ว่า ... พรุ่งนี้ วันศุกร์ที่ 25 ก.ค.50 เตรียมพบกันวีรกรรมอันสุดฮาของ "น้องตุ้งแช่" ตอนที่ 4 ซึ่งเป็นตอนใหม่ล่าสุดครับ  เตรียมเข้ามาฮากันได้เต็มที่เลยนะครับ อิอิ     โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง
) วันที่: 26 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:45:32 น.เข้ามาแอบอ่านค่ะ
ชื่อนางเอกน่ารักดี "ปานวาด" เป็นญาติกับนางเอกของพี่ได้เลย เพราะคนนั้นชื่อ "ปางหวัน" ..สนุกดีค่ะ รออ่านตอนต่อนะคะ โดย: โสดในซอย
วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:31:12 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่เนื่องจากคิดไม่ออก กว่าจะคิดออกก็นานโข
คนที่เคยมาคอมเม้นก็เลยหายไปหมดเลย แหะๆๆ
จนตอนนี้ก็แต่งได้ถึงตอนที่ 6เองค่ะ^^"