โอ้ ไปรษณีย์ไทย และเด็กสมัยนี้

เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่ สะเทือนวงการไปรษณีย์ไทย

หรือวงการไปรษณีย์โลกแต่อย่างใด แต่เป็นเรื่องชวนสะกิดใจ

เรื่องสองเรื่องที่เราได้ประสบพบมา ว่าทุกวันนี้

เราลืมเลือนจากการส่งข่าวสาร แบบคลาสิก

และแสนจะโรแมนติก หยิบจับแตะต้องได้


อย่างการส่งจดหมายและไปไปรษณียบัตร ไปแล้วหรืออย่างไร

เมื่อเดือนตุลาคมที่ผ่านมาที่คณะจัดให้มีค่ายติววิชา

ความถนัดทางสถาปัตยกรรมให้แก่น้องๆ ที่เตรียมตัวจะแอดมิชชั่น

เข้าคณะสถาปัตย์ หรือกำลังค้นหาตัวเองอยู่ก็ตาม

วันสุดท้ายของการเข้าค่ายมีการสอบจำลอง แบบสมจริง


และแน่นอนว่า ด้วยปริมาณเด็กที่มาเข้าค่ายกันอย่างล้นหลาม

ทำใหุ้บุคลาการผู้รวจข้อสอบ ไม่สามารถตรวจข้อสอบ

ให้ทันและส่งคืนภายในวันนั้นได้ จึงใช้การส่งไปตามบ้านน้องๆ แทน

ดังนั้นก่อนที่น้องๆ จะส่งข้อสอบให้พี่ที่คุมสอบ

จึงต้องจ่าหน้าซองถึงตัวเอง แล้วนำข้อสอบสอดไว้ในซองนั้น


ขณะยืนสังเกตการณ์ในฐานะพี่คุมสอบ ก็พบว่า

มีน้องจำนวนมาก ที่จ่าหน้าซองบริเวณที่เค้าไม่นิยมกัน

ไม่แน่ใจว่าเพราะเป็นซองเอกสาร ที่ไม่ได้กำหนดบริเวณ

ที่กรอกชื่อ-ที่อยู่ผู้รับ ผู้ส่งอย่างเจนหรอเปล่า

แต่ในความรู้สึก ก็ไม่น่าจะจ่าหน้าด้านที่มีฝาซอง




เรื่องที่ผ่านมาอาจจะดูไกลตัวไปนิด

หลังจากปิดเทอมได้พักใหญ่ กลุ่มเพื่อนๆ ที่สนิทกัน

ก็ตัดสินใจเดินทางไปเที่ยวหัวหิน

ซึ่งถึงแม้พวกเขาจะชวน และฉันเองก็อยากไปมากเพียงใด

ก็ไม่สามารถไปได้ เพราะเป็นกลุ่มที่ไร้ึซึ่งสตรี


แต่อย่างไรก็ีดี เพื่อนผู้น้ำใจงาม ก็มีแก่ใจโทรมาถาม

เรื่องของฝาก เราจึงเรียกร้องขอโปสการ์ดโดยไม่รีรอ

เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มนั้นโทร.มาถามที่อยู่

พร้อมทั้งสารภาพว่าไม่เคยส่งโปสการ์ดมาก่อน

แต่จะพยายามถามที่ร้านว่าต้องทำอย่างไรบ้าง น่ารักจริงๆ


ไม่กี่วันต่อมา ฉันได้รับซองสีน้ำตาลหม่นๆ มีที่อยู่จ่าหน้า

ติดแสตมป์ 3 บาท ไม่มีชือผู้รับ

(ฉันพักอยู่ที่หอ มีคนอยู่เยอะแยะ)

แต่ไม่ทราบทำไมจึงรู้ว่าเป็นของที่ส่งถึงตัวเอง

อาจจะเพราะพลังแห่งความตั้งใจของเพื่อนกระมัง


ข้างในซองบรรจุโปสการ์ด พิมพ์รูปถ่ายชายทะเล

ด้านหลังมีข้อความจากเพื่อน บันทึกการเดินทาง

ความสนุก สบาย ในการท่องเที่ยว

และความเสียใจที่ไม่ได้ไปด้วยกัน



เพื่อนอีกคนที่ไปด้วยกันในกลุ่มนี้ กลับประกาศกร้าว

ตั้งแต่ก่อนไปเที่ยว ว่าจะส่งโปสการ์ดให้เราด้วยตัวเอง

ถึงมือ ทันทีที่ได้พบกัน ก็น่าชื่นใจดี

แต่รู้ไหมพ่อเจ้าประคุณเอ๋ย ขึ้นชื่อว่าโปสการ์ด

ถ้ามีโอกาสทัศนาจรผ่านที่ใด ก็น่าจะส่งจากที่นั่น


เพื่อ เป็นสิ่งระลึก ถึงความทรงจำอันแสนสุข

ที่สำคัญ มีตราประทับของที่ทำการไปษณีย์ต้นทาง




แต่บางที เราเองอาจจะคิดในแง่ของการสะสมมากเกินไป

เพราะไม่ว่าโปสการ์ดจะถึงมือเราด้วยวิธีการใด

ผู้ให้ก็ล้วนแต่เขียนด้วยใจมีเจตนาดีด้วยกันทั้งนั้น

ขอบคุณเพื่อนๆสำหรับโปสการ์ดทุกใบ จากสถานที่ที่ห่างไกล

และเราไม่มีโอกาสได้ไปกับเธอ

Create Date : 04 พฤศจิกายน 2551 Last Update : 8 พฤศจิกายน 2551 18:23:20 น. Counter : 604 Pageviews.		14 comments
Share Tweet

	ชาลีไดอารี่ ... แมวก็มีหัวใจ* ฟ้าใสวันใหม่ (11 ม.ค. 2564 14:18:16 น.)		4 วัน 3 คืน เที่ยวกระบี่ ดินแดนแห่งธรรมชาติจากผืนป่าสู่ท้องทะเลงาม (ตอนที่ 4: ทัวร์สี่เกาะ+ทะเลแหวก) เจ้าสำนักคันฉ่องวารี (12 ม.ค. 2564 22:12:33 น.)
	ท่ายืดเหยียดกล้ามเนื้อหลังวิ่ง The Kop Civil (4 ม.ค. 2564 21:15:48 น.)		กาเฟเวียด @หนองคาย ร้านอาหารเวียดนามริมโขง อาหารอร่อย วิวสวย sawkitty (11 ม.ค. 2564 14:14:22 น.)