โอ้ ไปรษณีย์ไทย และเด็กสมัยนี้  เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่ สะเทือนวงการไปรษณีย์ไทย หรือวงการไปรษณีย์โลกแต่อย่างใด แต่เป็นเรื่องชวนสะกิดใจ เรื่องสองเรื่องที่เราได้ประสบพบมา ว่าทุกวันนี้ เราลืมเลือนจากการส่งข่าวสาร แบบคลาสิก และแสนจะโรแมนติก หยิบจับแตะต้องได้ อย่างการส่งจดหมายและไปไปรษณียบัตร ไปแล้วหรืออย่างไร เมื่อเดือนตุลาคมที่ผ่านมาที่คณะจัดให้มีค่ายติววิชา ความถนัดทางสถาปัตยกรรมให้แก่น้องๆ ที่เตรียมตัวจะแอดมิชชั่น เข้าคณะสถาปัตย์ หรือกำลังค้นหาตัวเองอยู่ก็ตาม วันสุดท้ายของการเข้าค่ายมีการสอบจำลอง แบบสมจริง และแน่นอนว่า ด้วยปริมาณเด็กที่มาเข้าค่ายกันอย่างล้นหลาม ทำใหุ้บุคลาการผู้รวจข้อสอบ ไม่สามารถตรวจข้อสอบ ให้ทันและส่งคืนภายในวันนั้นได้ จึงใช้การส่งไปตามบ้านน้องๆ แทน ดังนั้นก่อนที่น้องๆ จะส่งข้อสอบให้พี่ที่คุมสอบ จึงต้องจ่าหน้าซองถึงตัวเอง แล้วนำข้อสอบสอดไว้ในซองนั้น ขณะยืนสังเกตการณ์ในฐานะพี่คุมสอบ ก็พบว่า มีน้องจำนวนมาก ที่จ่าหน้าซองบริเวณที่เค้าไม่นิยมกัน ไม่แน่ใจว่าเพราะเป็นซองเอกสาร ที่ไม่ได้กำหนดบริเวณ ที่กรอกชื่อ-ที่อยู่ผู้รับ ผู้ส่งอย่างเจนหรอเปล่า แต่ในความรู้สึก ก็ไม่น่าจะจ่าหน้าด้านที่มีฝาซอง  เรื่องที่ผ่านมาอาจจะดูไกลตัวไปนิด หลังจากปิดเทอมได้พักใหญ่ กลุ่มเพื่อนๆ ที่สนิทกัน ก็ตัดสินใจเดินทางไปเที่ยวหัวหิน ซึ่งถึงแม้พวกเขาจะชวน และฉันเองก็อยากไปมากเพียงใด ก็ไม่สามารถไปได้ เพราะเป็นกลุ่มที่ไร้ึซึ่งสตรี แต่อย่างไรก็ีดี เพื่อนผู้น้ำใจงาม ก็มีแก่ใจโทรมาถาม เรื่องของฝาก เราจึงเรียกร้องขอโปสการ์ดโดยไม่รีรอ เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มนั้นโทร.มาถามที่อยู่ พร้อมทั้งสารภาพว่าไม่เคยส่งโปสการ์ดมาก่อน แต่จะพยายามถามที่ร้านว่าต้องทำอย่างไรบ้าง น่ารักจริงๆ ไม่กี่วันต่อมา ฉันได้รับซองสีน้ำตาลหม่นๆ มีที่อยู่จ่าหน้า ติดแสตมป์ 3 บาท ไม่มีชือผู้รับ (ฉันพักอยู่ที่หอ มีคนอยู่เยอะแยะ) แต่ไม่ทราบทำไมจึงรู้ว่าเป็นของที่ส่งถึงตัวเอง อาจจะเพราะพลังแห่งความตั้งใจของเพื่อนกระมัง ข้างในซองบรรจุโปสการ์ด พิมพ์รูปถ่ายชายทะเล ด้านหลังมีข้อความจากเพื่อน บันทึกการเดินทาง ความสนุก สบาย ในการท่องเที่ยว และความเสียใจที่ไม่ได้ไปด้วยกัน เพื่อนอีกคนที่ไปด้วยกันในกลุ่มนี้ กลับประกาศกร้าว ตั้งแต่ก่อนไปเที่ยว ว่าจะส่งโปสการ์ดให้เราด้วยตัวเอง ถึงมือ ทันทีที่ได้พบกัน ก็น่าชื่นใจดี แต่รู้ไหมพ่อเจ้าประคุณเอ๋ย ขึ้นชื่อว่าโปสการ์ด ถ้ามีโอกาสทัศนาจรผ่านที่ใด ก็น่าจะส่งจากที่นั่น เพื่อ เป็นสิ่งระลึก ถึงความทรงจำอันแสนสุข ที่สำคัญ มีตราประทับของที่ทำการไปษณีย์ต้นทาง แต่บางที เราเองอาจจะคิดในแง่ของการสะสมมากเกินไป เพราะไม่ว่าโปสการ์ดจะถึงมือเราด้วยวิธีการใด ผู้ให้ก็ล้วนแต่เขียนด้วยใจมีเจตนาดีด้วยกันทั้งนั้น ขอบคุณเพื่อนๆสำหรับโปสการ์ดทุกใบ จากสถานที่ที่ห่างไกล และเราไม่มีโอกาสได้ไปกับเธอ
 แวะมาเยี่ยมค่ะ ว่างก็ไปเที่ยวเขมรด้วยกันอีกนะคะ โดย: ข้ามขอบฟ้า
 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2551 เวลา:3:26:43 น.มาตอบเรื่องน้องของพี
เขาอยู่ปี 3 ชื่อที่ตรงข้ามกับคำว่า "ขม" สมัยนี้ยุค "คลิ๊กๆ" เรื่องส่งจดหมาย ส่งโปสการ์ดมันเยไปแล้ว แต่พี่ชอบทำโปสการ์ดเอง และส่งให้เพื่อนๆด้วยนะคะ โดย: วาฬอันดามัน
วันที่: 8 พฤศจิกายน 2551 เวลา:13:24:17 น.เล่น TAG ด้วยกัน...ด้วยความยินดีและเต็มใจค่ะ
.... ชอบภาพประกอบบล็อกนี้จังค่ะ  โดย: MeMoM
วันที่: 9 พฤศจิกายน 2551 เวลา:0:34:39 น.ทุกวันนี้ผมยังส่งจดหมายให้เพื่อนเสมอ ส่งไปรษณีย์บัตรตลอด
ว่าง ๆ เราส่งหากันเองไหม ? โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
วันที่: 10 พฤศจิกายน 2551 เวลา:11:20:53 น.พี่ก็ยังชอบส่งจดหมายและโปสการ์ดอยู่ค่ะ
(เป็นคนสมัยก่อน  )บลอกนี้สีเขียว แสบตาจัง  โดย: nanida
วันที่: 10 พฤศจิกายน 2551 เวลา:18:28:39 น.ถ้าตัวหนังสือ ดำ น้ำเงิน จะอ่านง่ายขึ้น นะคุณมังกร แบบว่า พวกสูงอายุนะ
 โดย: หมูตัวน้อย (mr.pure.fon
) วันที่: 11 พฤศจิกายน 2551 เวลา:12:08:57 น.พี่มด (nanida) บอกว่าบล็อกเก่าหนูสีแสบตาเหรอคะน้องเจื้อยแจ้ว พี่ก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน
 แต่ไม่ได้บอก เพราะคิดว่าน้องเจื้อยแจ้วอาจชอบสีเขียวจัดจ้าน (สมชื่อ cruduslife ไง ... เขียวทรมานลูกกะตาคนอ่านอ่า ฮ่าๆๆ) แต่สีใหม่นี่นุ่มนวลดีจ้ะกรุงเทพฯเป็นยังไงมั่ง หนาวกับเค้ามั่งหรือยัง ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ป.ล. ถ้าเอาเรื่องที่เขียนล่าสุดไว้หน้าแรกก็ดีนะ ไม่งั้นพี่ตามอ่านไม่ถูกอ่ะจ้ะ โดย: discipula
วันที่: 11 พฤศจิกายน 2551 เวลา:15:18:34 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
เรื่องนี้โดนจริงๆค่ะ เพราะเราเองก็คิดแบบนี้เหมือนกัน รู้สึกว่านับวัน การติดต่อด้วยไปรษณีย์จะน้อยลงไปทุกที ตอนนี้ได้ข่าวอยู่บ่อยๆว่าที่ทำการปณ.หลายแห่งต้องปิดไป เพราะว่าคนมาใช้บริการน้อยมาก ไม่คุ้มค่าแรงพนง. ... น่าเสียดายนะคะ
เราเองยังคงเขียนจดหมายแบบเดิมๆอยู่ แล้วก็ดีใจมากทุกครั้ง เวลาเปิดตู้ปณ.มาเจอจดหมายของเพื่อนๆ มันเป็นอะไรที่จับต้องได้ ... ได้จับกระดาษ ได้เห็นลายมือคนส่ง etc.
ทุกวันนี้เวลาไปเที่ยวไหน เราก็ส่งโปสการ์ตไปหาคนนู้นคนนี้อยู่เสมอๆ เพื่อนๆเราหลายคนก็ทำแบบนี้เหมือนกันค่ะ คงเป็นเพราะพวกเราไม่ได้มี internet ใช้แต่เด็กกระมังคะ
ตอนนี้คุณ cruduslife เปิดเทอมแล้ว ก็ขอให้สนุกกับการเรียนนะคะ
มีความสุขมากมากค่ะ