คืนที่สองในเวียดนาม บทรำพึงริมฝั่งแม่น้ำหอม

คืนที่สองในเวียดนาม

ผมออกมาเดินเล่นอยู่ริมฝั่งแม่น้ำหอม แม่น้ำที่มีแสงไฟจากสะพานเปลี่ยนสีเป็นไฮไลท์ ลมเย็นพัดขึ้นมาจากแม่น้ำ แสงไฟสะท้อนกับผิวน้ำ บรรยากาศโคตรโรแมนติกเลย จนผมอดนึกอิจฉาคู่รักหนุ่มสาวชาวเวียดนามที่นั่งพลอดรักในเงามืดริมฝั่งน้ำไม่ได้ พลันเกิดความรู้สึกหนึ่งพร้อมกับรำพึงในใจอย่างไม่ค่อยสุภาพว่า “เฮ้ย ทำไมกูต้องมายืนทำป๊ะอะไร อยู่ที่นี่เงียบๆคนเดียว วะ เหงาชิบหาย”



ผมคิดถึงกลอนบทหนึ่งที่มีพี่ชายที่นับถือคนหนึ่งเขียนไว้
และผมจดไว้ในสมุดบันทึก คงเหมาะกับความรู้สึกแบบนี้

ห่าง
ห่างกันบ้างจะเป็นไร
ให้ห่วงใยให้อาทร
ให้คิดถึงยามหลับนอน
ให้มีใครซ่อนไว้ใต้เปลือกตา
ห่างกันบ้างจะเป็นไร
ให้ห่วงใยให้ห่วงหา
ให้รู้ว่าจะกลับมาสบตา
มาเริงร่าอยู่ข้างกาย
ห่างกันบ้างจะเป็นไร
จะรู้ว่าใครคิดถึงใครไหม
ในวันที่ห่างไกล
เผื่อว่าใจอาจใกล้กัน

มันคงจะดีกว่านี้ถ้ามีใครสักคนมายืนอยู่ข้างๆ ให้กุมมือ
อืมมมมม ผมอยากให้เป็นคุณ…………..
จริงๆนะ

Create Date : 13 มกราคม 2552 Last Update : 12 กันยายน 2552 1:34:05 น. Counter : 926 Pageviews.		7 comments
Share Tweet

	...ทางแยก...โจทย์งานตะพาบ ครั้งที่ 302... คนผ่านทางมาเจอ (17 พ.ค. 2565 22:58:19 น.)		ถนนสายนี้มีตะพาบ ประจำหลักกิโลเมตรที่ 302 : ทางแยก The Kop Civil (16 พ.ค. 2565 17:56:17 น.)
	ชวนเป็นเจ้าภาพบวชพระ บวชเณร และเที่ยวัด ไหว้พระ ตอนที่ 2 อาจารย์สุวิมล (19 พ.ค. 2565 22:44:07 น.)		เรื่องที่อยากเล่า เรื่องของคุณยาย (งานตะพาบครั้งที่ 301) comicclubs (16 พ.ค. 2565 15:58:08 น.)