คืนที่สองในเวียดนาม บทรำพึงริมฝั่งแม่น้ำหอม

คืนที่สองในเวียดนาม

ผมออกมาเดินเล่นอยู่ริมฝั่งแม่น้ำหอม แม่น้ำที่มีแสงไฟจากสะพานเปลี่ยนสีเป็นไฮไลท์ ลมเย็นพัดขึ้นมาจากแม่น้ำ แสงไฟสะท้อนกับผิวน้ำ บรรยากาศโคตรโรแมนติกเลย จนผมอดนึกอิจฉาคู่รักหนุ่มสาวชาวเวียดนามที่นั่งพลอดรักในเงามืดริมฝั่งน้ำไม่ได้ พลันเกิดความรู้สึกหนึ่งพร้อมกับรำพึงในใจอย่างไม่ค่อยสุภาพว่า “เฮ้ย ทำไมกูต้องมายืนทำป๊ะอะไร อยู่ที่นี่เงียบๆคนเดียว วะ เหงาชิบหาย”



ผมคิดถึงกลอนบทหนึ่งที่มีพี่ชายที่นับถือคนหนึ่งเขียนไว้
และผมจดไว้ในสมุดบันทึก คงเหมาะกับความรู้สึกแบบนี้

ห่าง
ห่างกันบ้างจะเป็นไร
ให้ห่วงใยให้อาทร
ให้คิดถึงยามหลับนอน
ให้มีใครซ่อนไว้ใต้เปลือกตา
ห่างกันบ้างจะเป็นไร
ให้ห่วงใยให้ห่วงหา
ให้รู้ว่าจะกลับมาสบตา
มาเริงร่าอยู่ข้างกาย
ห่างกันบ้างจะเป็นไร
จะรู้ว่าใครคิดถึงใครไหม
ในวันที่ห่างไกล
เผื่อว่าใจอาจใกล้กัน

มันคงจะดีกว่านี้ถ้ามีใครสักคนมายืนอยู่ข้างๆ ให้กุมมือ
อืมมมมม ผมอยากให้เป็นคุณ…………..
จริงๆนะ

Create Date : 13 มกราคม 2552 Last Update : 12 กันยายน 2552 1:34:05 น. Counter : 1219 Pageviews.		7 comments
Share Tweet

	นกกระจอก - นกไฮเปอร์ tuk-tuk@korat (30 มิ.ย. 2568 13:21:42 น.)		คนสัมภาษณไม่ท้อ ผู้สมัครไม่ถอย peaceplay (26 มิ.ย. 2568 10:25:27 น.)
	ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 379 "เรื่องที่มักเข้าใจผิด"  จันทราน็อคเทิร์น (25 มิ.ย. 2568 22:45:47 น.)		ทำไมเธอดูไม่ออก? nonnoiGiwGiw (24 มิ.ย. 2568 12:52:05 น.)