ปีกแดง : วินทร์ เลียววาริณ

หนังสือของวินทร์เล่มแรกที่เราได้อ่านคือเรื่อง "วันแรกของวันที่เหลือ" ค่ะ น้องรหัสให้เป็นของขวัญ แปลกดีนะ ทั้งๆที่เราเป็นคนที่รักหนังสือมากๆ แต่ก็ไม่เคยได้ของขวัญเป็นหนังสือมาก่อน และเราเองก็ไม่ค่อยซื้อหนังสือเป็นของขวัญให้ใครด้วย เพราะรู้สึกว่ามันซื้อยากน่ะ ไม่รู้ว่าเค้าจะชอบหรือเปล่า แต่เล่มนี้เป็นของขวัญที่ถูกใจมากจริงๆ อย่างแรกเลยคือหนังสือสวยมาก แม้ว่าเราจะไม่เคยเลือกซื้อหนังสือเพราะปกมาก่อนก็ตาม แต่หนังสือของคุณวินทร์ทุกเล่มทำรูปแบบได้น่าอ่านจริงๆค่ะ ต่อมาคือชื่อหนังสือโดนใจมาก "ใช้วันแรกของวันที่เหลือให้คุ้มค่าที่สุด เพราะเราไม่มีทางรู้ว่าเรามีวันแรกของวันที่เหลืออยู่อีกสักกี่วัน"
หนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องสั้นประกอบภาพค่ะ มีความแปลกใหม่ ช่างคิด และน่าสนใจเอามากๆ เรื่องที่ชอบมากๆคือ จินตนาการ, ผู้ชนะ, เขากับเธอ, คนนำทาง, มุมมอง, ยาสีฟันหมดหลอด เราคิดว่าเป็นหนังสือที่เหมาะกับการเป็นของขวัญเล่มนึงเลยค่ะ (ก็เลยซื้อเล่มเดียวกันนี่แหละ เป็นของขวัญให้เพื่อนไปคนนึง ) 8.5/10

แล้วก็เลยอยากหาเล่มอื่นของวินทร์มาอ่านบ้าง ตอนงานสัปดาห์หนังสือฯไปที่บู๊ทแล้วให้คนขายแนะนำ เค้าถามว่าชอบอ่านนวนิยาย เรื่องสั้น หรือบทความ ตอบไปว่านิยาย ก็เลยได้ "ปีกแดง" มาค่ะ เป็นนิยายซีไรท์ปี 2546 ก่อนหน้านี้เคยอ่านนิยายซีไรท์แค่เรื่องเดียวเอง คือเรื่อง "เวลา" ของชาติ กอบจิตติ ที่เขียนเป็น script ละครเวที เรื่องราวในบ้านพักคนชรา ตอนนั้นเพิ่งอยู่ประถมเอง จำได้ว่าเป็นหนังสือที่แปลกดี แล้วก็ออกจะเศร้าๆหน่อย แต่เราก็ชอบนะคะ ส่วนเรื่องของชาติที่ชอบที่สุดก็ต้องเป็น"พันธุ์หมาบ้า"ล่ะค่ะ


กลับมาที่ปีกแดงต่อ เป็นนิยายอิงประวัติศาสตร์ เน้นประเด็นเรื่องการเมือง-การปกครองโดยเฉพาะลัทธิคอมมิวนิสต์ ครึ่งแรกดำเนินเรื่องเป็นแนวสายลับ ผจญภัย หักมุม ส่วนครึ่งหลังพลิกแนวเป็นเรื่องรัก โรแมนติก ปนดราม่าค่ะ เป็นการอ่านหนังสือเล่มเดียวที่ได้ครบแทบทุกแนวเลยเนอะ แน่นอนว่าการเขียนแบบนี้ถ้าไม่เก่งจริงก็จะกลายเป็นสะเปะสะปะ จับจุดไม่ได้ และเละได้ง่ายๆเลย แต่เราคิดว่าวินทร์เขียนได้ดีค่ะ และที่สำคัญคือแม้จะให้ความสำคัญไปกับเนื้อหาที่หนักอย่างเรื่องการปกครอง แต่มันก็ไม่น่าเบื่อแม้แต่นิดเดียวเลยค่ะ

คอมมิวนิสต์ - ปีกแดงพูดถึงเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ โดยเล่าผ่านเหตุการณ์สงครามโลกครั้งที่ 2 สงครามเกาหลี สงครามเวียดนาม และเหตุการณ์ในเมืองไทย วินทร์เล่าเรื่องได้เป็นกลางดี และเห็นภาพของทั้ง 2 ฝ่าย ไม่ชี้ชัดลงไปว่าเข้าข้างฝ่ายไหน ปล่อยให้คนอ่านได้คิดเอาเอง เราชอบที่มีการลำดับเรื่องราวในประวัติศาสตร์เทียบกับในเนื้อเรื่อง อยากเสนอให้เป็นหนังสือเรียนประวัติศาสตร์จังเลยค่ะ กลัวแต่กระทรวงศึกษาฯจะเห็นว่ามันเป็นคอมมิวนิสต์มากไปรึเปล่าเท่านั้นแหละ

สงคราม - เปิดอ่านไป 2 หน้าแรก ความรู้สึกที่พุ่งขึ้นมาคือ "เราเกลียดสงคราม" เมื่ออ่านไปเรื่อยๆก็พูดกับตัวเองแบบเดียวกันนี้อีกหลายครั้ง พออ่านจบแล้วก็ยังรู้สึกอย่างนั้นอยู่ค่ะ เราว่าวินทร์ถ่ายทอดบรรยากาศของสงครามได้ดีมากๆ ทำให้เห็นถึงคำที่ว่า"สงครามไม่มีผู้ชนะ มีแต่ผู้แพ้" ได้อย่างชัดเจนเลย และถึงแม้เราจะเชื่อคำพูดของตัวละครในเรื่องว่า "ไม่มีใครที่อยากทำสงครามหรอก แต่เป็นเพราะว่ามันไม่เห็นทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ" แต่ก็ยังอยากจะให้มันเป็นทางที่ถึงที่สุดแล้วก็ยังไม่มีใครเลือกจัง

สายลับ ผจญภัย หักมุม - ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญนิยายสายลับเลยค่ะ ยังไม่สามารถอ่านแจ็ค ไรอันให้จบได้เลย แต่ถ้าเป็นเรื่องหักมุมนี่พอจะกล้าวิจารณ์อยู่บ้างเหมือนกัน เราว่าน่าพอใจและสนุกสนานมากทีเดียวค่ะ มีประเด็นที่ซ่อนไว้ตั้งหลายอย่าง แม้บางจุดอาจจะพอเดาได้ แต่ก็ยังมีบางจุดที่คิดไม่ถึงอยู่ดี ชอบค่ะ

เรื่องรักโรแมนติก - เรื่องนี้ยิ่งไม่เชี่ยวชาญใหญ่เลยค่ะ แต่เป็นจุดที่ไม่ค่อยอินกับหนังสือเล่มนี้น่ะ รู้สึกว่ารักกันง่ายไปหน่อย แล้วก็ฟูมฟายไปนิด แถมประเด็นตอนท้ายๆที่เกี่ยวกับลินห์นี่เราว่าอ่อนมากเลยค่ะ

นิยายกำลังภายใน - อ่านแล้วให้ความรู้สึกแบบเดียวกันเลยค่ะ ไม่ใช่นิยายที่เน้นการต่อสู้ กระบวนท่าแบบกิมย้งนะ แต่เป็นแบบนิยายของโก้วเล้งในยุครุ่งเรือง ที่เป็นเรื่องประมาณว่า การเดินทางผจญภัยเพื่อตามหาความจริง หรือเพื่อล้างแค้น ตัวเอกออกจะเศร้าๆรันทดหน่อย แล้วก็มีแฝงปรัชญาชีวิตอยู่เป็นระยะๆ บรรยากาศออกไปแนวนั้นน่ะค่ะ แถมการใช้ภาษาบางประโยคก็คล้ายๆกันด้วย ในฐานะที่เป็นศิษย์โก้วเล้งคนหนึ่งเราชอบค่ะ และถึงแม้จะให้รสชาติคล้ายๆกัน แต่เราว่าบางอย่างวินทร์ก็ทำได้ดีกว่านะ เช่นมีเนื้อหาที่หนักแน่นกว่า เรื่องราวกระชับกว่าและอยู่ในประเด็นหลัก ไม่ใช่แบบนิยายจีนที่จะชอบออกนอกเรื่องไปไกลๆ มีด้านลึกของตัวละครมากกว่า (เรารู้สึกว่าในนิยายกำลังภายใน ตัวละครไม่เคยดูสมจริงซักที ไม่ว่าจะเป็นพระเอกแบบกะล่อนอย่างเซียวฮื่อยี้ เท่ๆอย่างชอลิ้วเฮียง หรือเศร้าๆรันทดอย่างลี้คิมฮวงก็ตาม) แต่บางอย่างเช่นความตื่นเต้น เร้าใจ และซาบซึ้งนั้นเราก็ยังชอบของนิยายจีนระดับยอดๆมากกว่าค่ะ อีกจุดเล็กๆที่รู้สึกได้คือ ตัวพระเอก"รุจน์"นั้น ไม่ค่อยมีพัฒนาการเท่าไหร่เลยค่ะ ทั้งๆที่เรื่องราวดำเนินไปตั้งแต่เขาอายุ 23 ถึง 69 ปี แต่อ่านแล้วไม่ค่อยรู้สึถึงความแตกต่างในช่วงต้นกับช่วงท้ายเท่าไหร่

แต่สรุปแล้วก็เป็นหนังสือที่ชอบมากอีกเล่มนึงเลยล่ะค่ะ 9/10

Create Date : 31 มกราคม 2549 Last Update : 31 มกราคม 2549 0:35:36 น. Counter : 5303 Pageviews.		27 comments
Share Tweet

	สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๗ มาช้ายังดีกว่าไม่มา (2 ม.ค. 2567 07:30:30 น.)		๏ ... รามคำแหง แรงคำหาม ... ๏ นกโก๊ก (2 ม.ค. 2567 14:22:51 น.)
	อุ้มสีมาทำบุญ ๙ วัด ในวันขึ้นปีใหม่ที่จ.อุบลราชธานี อุ้มสี (3 ม.ค. 2567 19:10:02 น.)		No. 1259 สาระเกือบมี (ตอนทำงานที่ใหม่ ถูกลองดี) ไวน์กับสายน้ำ (1 ม.ค. 2567 05:58:05 น.)