Bloggang.com : golf613 : Xiamen

Xiamen

ทริปนี้ 19-24 มีนาคม 08 เผลอตัวเผลอใจจิ้มซื้อตั๋วแอร์เอเชียโปร 0 บาท ไปตั้งแต่เดือนเมษายน ปี 07 ไป-กลับ 2,605.00 บาทถ้วน ตอนแรกกะลุยกันเองไม่ซื้อทัวร์ แต่มาเปลี่ยนใจโค้งสุดท้าย เนื่องจากต้องไปซัวเถาด้วย เลยไปทัวร์ดีกว่าสบายดี ไม่เปลืองสมอง จ่ายค่าทัวร์แบบจอยแลนด์เฉพาะวันที่ 20-24 อีก 10,600.00 บาท

19 มีนาคม 2551 เครื่องแลนด์เกือบๆสามทุ่ม รับกระเป๋า เดินออกจากสนามบินเลี้ยวซ้ายแล้วตรงโลด ไปต้นสายรถเมล์ 27 มีนบุรี-บางกะปิ ไปจงซานลู่ ค่ารถ 1 หยวน ตอนขึ้นรถเจือกไปขึ้นประตูกลาง คนขับรถตะโกนด่าใหญ่เลยยาวมาก+เสียงดังอีกด้วย ข้าพเจ้าก็ตะโกนเถียงมันด้วยความยาวและระดับเสียงพอๆกันเป็นภาษาไทยว่า "เออๆ ตูรู้แล้วว่ารถเมล์บ้านมันเมิงขึ้นประตูหน้า แต่บ้านตูมันขึ้นประตูไหนก็ได้โว้ย ลืมตัวไปหน่อย ไม่เห็นต้องด่ากันรุนแรงปานนี้....ขอโทษ.....ไอ้เห.....ย" 555 สะใจ ได้ปลดปล่อย นี่ถ้าอยู่เมืองไทยก็คงได้แต่เงียบ เก็บกดไว้ในใจ นั่งรถไปประมาณ 1 ชม.ก็ถึงจงซานลู่ ลงรถหน้า Trust Mart เดินหาโรงแรม จริงๆในโพยมีรายการโรงแรมราคาถูกอยู่หลายที่...แต่ขี้เกียจเดินหาแล้ว เลยเดินมุ่งตรงไปที่ เหงืนโจ้วหลีก่วน ได้ราคามา 100 หยวนสำหรับ 3 คน เอาของเก็บแล้วออกมาหาอะไรใส่ท้อง แล้วก็พักผ่อน

20 มีนาคม 2551 ตื่นสายแล้ว 8 โมง ออกไปกิน recommended ข้าวต้มเป็ดที่ถนนต้าจง พอดีเค้าเปลี่ยนป้ายหน้าร้านใหม่ ไม่ตรงกับในโพยที่ถืออยู่ ยืนลังเลอยู่สักพัก ตรึกตรองดูแล้ว position เดียวกันกะในรูปแน่ๆ แค่ป้ายไม่เหมือน เป็ดอร่อยสมคำเล่าลือ....แต่ไปสายปาท่องโก๋หมดแล้ว

เดินเล่น+ถ่ายรูป ตั้งแต่จงซานไปท่าเรือ

เดินย้อนขึ้นมาเพื่อไปส่ง Postcard ที่ไปรษณีย์ เดินเข้าไปในไปรษณีย์ เริ่มลังเลว่านี่ธนาคารหรือร้านขายหนังสือพิมพ์หรือเปล่า ตูเข้าถูกที่มั้ยนี่ เดินออกมาดูป้ายมีคำว่า post กะ saving ด้วยความที่ภาษาอังกฤษอ่อนแอก็ยังไม่แน่ใจอีกว่านี่ไปรษณีย์หรือเปล่า เพราะข้างในหาตู้จดหมาย ซองจดหมาย แสตมป์ หรือว่า Postcard ไม่เจอเลย มีแต่นิตยสารกับหนังสือพิมพ์ ถามเจ้าหน้าที่ว่ามี Postcard ขายมั้ย เจริญครับ...แค่คำว่า Postcard ยังฟังไม่รู้เรื่อง ไม่รู้จัก เอาวะเดินออกมาอีกรอบห่างจากที่เก่า 30 ก้าว เปิดตำราภาษาจีนถามคนแถวนั้นเพื่อความมั่นใจ "โย๋วจี๋ไจ้หน่าเอ๋อ" (ไปรษณีย์อยู่ที่ไหน) มันก็ชี้กลับไปที่เก่าที่ตูเดินออกมานั่นแหละ ฮืม....แม่นแล้ว..ตูเข้าไม่ผิด แต่ปัญหาคือจะหาซื้อ Postcard ได้ยังงัย เดินวนอยู่ในนั้น 3 คนรวมกันประมาณ 278 รอบก็หา Postcard ไม่เจอ เปิดตำราภาษาจีนทุกเล่มที่พกไปก็หาคำว่าโปสการ์ดหรือโพสการ์ดไม่เจอ ตั้งสติสุดท้ายก่อนหมดความอดทนเปิดตำราอีกรอบ เข้าไปในหมวดจดหมาย ไปเจอคำว่าไปรณียบัตร.....เริ่มเอะใจ ถามแม่ว่าโปสการ์ดกะไปรณียบัตรนี่อันเดียวกันมั้ย.....ฮือๆๆๆ โง่อย่างแรง ลืมไปได้งัยว่าโปสการ์ดกะไปรณียบัตรนี่มันอันเดียวกัน เดินไปบอกเจ้าหน้าที่ "หมิน ซิ่ง เพี่ยน" เค้ายิ้มให้ในชัยชนะของเรา (คงสงสารและสงสัยว่ามาเดินวนหาอะไร) เปิดตู้กระจกหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมา แล้วเปิดข้างในให้ดู พบว่าเป็น Postcard ที่เย็บเป็นเล่มๆ เวลาจะใช้ก็ฉีกมันออกมาจากเล่ม ฮ่วย...มิน่าตูเดินหาตั้งนาน หาไม่เจอ ในที่สุดก็ได้ส่งไปรณียบัตรซะที (ไอ้คนที่รับได้โปรดดีใจว่าตูได้พยายามเพื่อพวกเมิงเพียงใด)

ตอนบ่ายย้ายจากโรงแรม 100 หยวนเป็น 430 หยวน ชื่อ HUAXIA HOTEL อยู่เยื้องๆ สถานีรถไฟ ไม่ได้ร่ำรวยมาจากไหนแต่เป็นโรงแรมที่บ.ทัวร์จัดไว้ให้ คณะทั้งหมดของทัวร์ที่มาจากเมืองไทยจะถึงวันนี้แต่ตอนมืดๆ แต่เราจะขอเช็คอินก่อนพวกเค้า ซึ่งได้แจ้งให้เอเย่นต์ทราบแล้วเค้าก็บอกให้เช็คอินก่อนได้เลย ทำไปทำมามันหาชื่อรีเสริ์ฟไม่เจอ จะขอเก็บตังค์ 430 หยวน+ค่าประกันอีก 200 หยวนท่าเดียว ก็เลยเอาเบอร์ไกด์ท้องถิ่นให้คุยกันเอง แล้วนั่งจิบชารอ แล้วก็โทรไปหาเอเย่นต์ที่เมืองไทยว่าประสานงานกันเยี่ยงไร ตูเข้าห้องไม่ได้....15 นาทีผ่านไป....ไกด์ท้องถิ่นโทรมาขอโทษเป็นการใหญ่ บอกว่าทางเมืองไทยไม่ได้บอกมา แต่ไม่เป็นไร ทางเราจัดการให้เรียบร้อยแล้ว เข้าพักได้เลย....สวรรค์..ขอบคุณมากๆ นึกว่าจะต้องนั่งจิบชารอจนสามทุ่มซะแล้ว เข้าห้องได้ก็พักผ่อนนิดหน่อย เย็นๆก็เดินไป Wall Mart เดินเล่น กินข้าว จิบชากาแฟ ซื้อบู้ท

เห็นสาวๆ ที่นี่ใส่บู้ทกันมากมาย เกิดอาคารคัน เลยสอยมาใส่บ้าง

เด็กร้านขายรองเท้าน่ารักมาก เมิงจะลองกี่ร้อยคู่พวกตูก็ไม่ว่า ไม่หน้าหงิก

วันที่ 21 มีนาคม 2551 ตามสูตรทัวร์คือ 6 โมง Wake up Call, 7 โมง รับประทานอาหารเช้า, 8 โมง ล้อหมุน โปรแกรมวันนี้คือ ตอนเช้าเกาะกู่ล่างหยี่ ตอนบ่ายนั่งรถไปซัวเถา

เกาะกู่ล่างหยี่ ตั้งอยู่ทางทิศตะะวันตกเฉียงใต้ของเซียะเหมิน ชื่อเกาะกู่ล่างหยี่ มีที่มาจาก การกระทบของน้ำกับหิน คือเมื่อน้ำกระทบหินแล้วจะเกินเสียงดังเหมือนกับตีกลอง ที่เกาะนี้ในสมัยก่อนเมื่อสิ้นราชวงค์หมิง มีท่าน เจิ้นเฉินกง เป็นทหารเรือได้อยู่ที่นี่ ในปี ค.ศ. 1842 ได้มีการสร้างสถานกงศุลของประเทศต่าง ๆ เช่น สหรัฐอเมริกา อังกฤษ ญี่ปุ่น รวมทั้งหมด 13 ประเทศ ตั้งอยู่ที่นี่ จึงเปรียบเสมือนเป็นเกาะนานาชาติ บนเกาะมีทิวทัศน์ทางธรรมชาติที่สวยงาม มีสถาปัตยกรรมของที่อยู่อาศัยของคนหลากหลายชนชาติให้ชม ที่นี่สะอาด มีน้ำใส เคยมีท่านบาทหลวงขึ้นไปที่เกาะ และสร้างโรงเรียน โบสถ์ ธนาคาร ต่าง ๆ มากมาย หลังสงครามโลกเกาะนี้ขึ้นอยู่กับการบริหารของประเทศจีน มีพื้นที่ 1.91 ตารางกิโลเมตร เป็นเกาะใหญ่ที่สุดของเซียะเหมิน มีประชากรประมาณ 20,000 คน

นั่งรถพลังงานไฟฟ้า ชมทิวทัศน์รอบๆเกาะ บนเกาะนี้มีการคุมเข้มในเรื่องมลพิษมาก จะไม่ให้รถที่ใช้น้ำมันไม่ว่าจะเป็นรถยนต์ หรือรถมอเตอร์ไซด์ขึ้นมาวิ่งบนเกาะได้เลย จะยอมให้เฉพาะรถที่ใช้แรงคนหรือรถพลังงานไฟฟ้าเท่านั้น

สวนดอกไม้ซูจวง สร้างขึ้นโดย หลี่เอ่อเจีย เศรษฐีชาวไต้หวัน ซึ่งอพยพลี้ภัยสงครามจีน – ญี่ปุ่น ในปี ค.ศ. 1985 และได้เริ่มสร้างสวนนี้ในปี ค.ศ. 1913 เป็นสวนที่สร้างโดยอาศัยธรรมชาติทางทะเล ชมภูเขาซึ่งมีถ้ำ 12 แห่ง สะพาน 44 แห่ง พร้อมเก๋งจีนต่างๆ จากนั้นเข้าชม พิพิธภัณฑ์เปียโน มีเปียโนทั้งเก่าและใหม่จัดแสดงให้ชมอยู่หลายหลัง แต่ที่นี่ห้ามถ่ายรูปค่ะ

ข้างหลังคือสถานกงศุลอังกฤษ

หน้าร้านกาแฟ ไม่ได้อุดหนุนเค้าหรอก เพราะไม่มีเวลาละเลียดกาแฟ ต้องทำเวลา

จนได้เวลาอันสมควรก็นั่งเรือกลับเซียะเหมิน แล้วรับประทานอาหารกลางวัน พร้อมชมวิวที่ภัตตาคารหมุน จากนั้นเดินทางสู่ซัวเถา (ใช้เวลาเดินทางประมาณ 4 ชั่วโมง)

ต่อบล็อคหน้า.....

Create Date : 01 เมษายน 2551

Last Update : 25 เมษายน 2551 8:42:55 น.

0 comments

Counter : 1022 Pageviews.