ทำบุญบ้านที่บ้านนอกจ้า
เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา หมู่เฮาพึ่งจะได้ปิ๊กบ้าน หลังจากที่บ่ได้ปิ๊กบ้านเป็นเวลาหลายเดือน ทั้งๆที่บ้านตัวเองก็อยู่แค่เนี้ย ที่กลับเพราะโดนบังคับ(ซะงั้น) ที่บ้านมีทำบุญค่ะ หลังจากที่ไม่มีงานบุญมาหลายปี สิ่งที่รู้สึกดีที่สุดคือ ได้เห็นญาติพี่น้องมาช่วยงานกัน ช่วยแบบทุ่มสุดแรง เหนื่อยลากเลือด แต่เห็นแล้วก็หายเหนื่อย มีคำสั่งให้ไปถ่ายรูปที่งาน ไอ้เราก็เล็งๆแต่ของกิน ถ่ายมันแต่ของกินทั้งคาว-หวาน จนโดนประณามว่า "แกบ้าหรือเปล่า แทนที่จะถ่ายคนกลับมาถ่ายอาหาร" ไอ้ครั้นจะถ่ายแขกที่มางาน ก็คิด ฉันไม่รู้จักใครเลยเฟร้ย ..ฮา.. ช่วยไม่ได้ถ่ายของกินมาเยอะก็ดูแต่รูปของกินละกันเนอะ ที่เซอร์ไพรส์อีกเรื่องก็คือ ตอนที่พระมาถึง ไอ้เราก็เตรียมไปถ่ายรูปพระ ปรากฏว่า พระรูปสุดท้ายเห็นหน้าสีกาอย่างอิชั้น แล้วต่างคนต่างสะดุ้งโหยง เพราะจำได้เป็นเพื่อนกันสมัยประถม แล้วหลวงเพื่อนคนนี้ เมื่อก่อนเคยมาขายหนมจีบอยู่ ก็จำๆกันได้ พี่อิชั้นบอกว่า เห็นไหมแก เค้าคิดผิดที่มาจีบแกเค้าเลยเครียด เข้าหาทางธรรม ตัดทางโลก พ้นทุกข์ไปเลย เอาล่ะสิ เครียดกว่าเดิมอีกฉัน ต่อไปนี้ใครมาจีบฉัน จะเข้าหาทางธรรมกันหมดไหมเนี่ย หุ..หุ..พล่าม...ๆๆๆ ดูรูปแก้เครียดดีฝ่าอันนี้รองท้องกันตาย ซาลาเปาเซเว่น รับกาแฟเพิ่มไหมคะ น้ำยากะทิ มื้อเช้าของบรรดาคนช่วยงานไก่บ้านต้ม เป็นอะไรที่เล็งไว้ แต่ไม่ได้กิน หมดเกลี้ยงน้ำพริกกะปิ ขาดไม่ได้เล้ย..บ้านนี้หมูทอด.....อัพบล็อกด้วยอาการท้องกิ่ว อันนี้วุ้นกะทิจ้า หน้าตาธรรมดา แต่แขกหิ้วกลับกันทู้..ก คน....หิว....ขอน้องวุ้นอีกซักรอบละกันรูปสุดท้าย(ดีฝ่า) จขบ เริ่มหิวแล้ว จริงๆอาหารมีอีกเพียบ แต่ไม่มีเวลาถ่ายต่อแล้ว ตอนนั้นวิ่งวุ่นอยู่ตลอด เป็นลูกคนโตอ่ะค่ะ เรียกใช้ตลอดเวลา เหนื่อยจิ๊บเป๋ง แต่บ่นไม่ได้ 555 ไปหาไรกินดีกว่าเรา
อัพบล็อกด้วยอาการท้องกิ่ว
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
น่ากินทั้งนั้นเลยอะ