Bloggang.com : ตัวเล็กแต่กินจุ : ขอ เผา-เม้าท์แตก ตัวเอง ภาค 1 (แกกล้ามีภาคต่อไปด้วยเหรอยะ)

ขอ เผา-เม้าท์แตก ตัวเอง ภาค 1 (แกกล้ามีภาคต่อไปด้วยเหรอยะ)

16/6/08 21.43

ห่างหายจากบล็อกตัวเองไปนาน (เป็นประจำ) นึกอยากจะมาเขียนนู่นเขียนนี่มาหลายครั้ง
แต่...
ไม่ว่างมั่งล่ะ ไม่รู้จะเขียนอะไรมั่งล่ะ ขี้เกียจมั่งล่ะ
มีบางเรื่องบางราว อยากจะเขียน อยากจะระบาย สิ่งที่มันอั้นๆไว้ในใจ
แต่ตัวละครในนั้นมีบางตัว ที่จะไปกระทบเข้า
เขียนเรื่องอะไร ก็เขียนเหอะ ยังงัยมันก็คงไม่มีใครเข้ามาอ่านเท่าไหร่

เอาเป็นว่า บ่นๆไปมั่ง กับเรื่องที่บ่นดังๆได้ดีกว่า เอามันเป็นเรื่องๆไป
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

เรื่อง ความโง่ของตัวเอง

เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อน ไปถอยคอมเครื่องใหม่ที่พันทิปมา หลังจากที่ลังเลจะซื้อดี ไม่ซื้อดีอยู่ตั้งนาน เพราะวันๆมีเวลาอยู่บ้านไม่ถึงวันละ 10 ช.ม. ทำงานเหมือนอยากได้โล่ห์ กลับมาถึงบ้าน ถึงจะไม่ได้หลับนอน (ซึ่งจะเล่าในตอนถัดไป) แต่ก็หมดแรง และความมานะที่จะทำอะไรแล้ว
สุดท้าย.. ก็สนอง need ตัวเองซะทีชั้น หลังจากที่ลังเลเป็นอีบ้าอยู่ได้
พอจัดการให้มันใช้งานได้ จากนั้นอิชั้นก็เล่นเนทซิคะ ทำนู่นทำนี่เหมือนเก็บกด เพราะที่ออฟฟิศมันบล็อกเว็บหลายเว็บ (โชคดีที่พันติ๊บยังไม่โดน) และบล็อกการลงโปรแกรมทั้งหลายทั้งแหล่ ขนาด itunes ยังลงบ่ได้เลย โหดร้ายที่สุด
หลังจากที่เก็บกด อิชั้นก็สารพัดลงโปรแกรมที่อยากลง เข้าเว็บที่โดนบล็อก สะใจโก๋ ปรากฏว่า...
เผลอ 1 ค่ะ ด้วยความที่เมื่อก่อนเคยชินกับนิสัยเก่าๆ คือ
อิชั้นมักจะชอบรับประทานอาหารพร้อมกับทำกิจกรรมอื่นไปด้วย อะนั่นแน่!! กิจกรรมอะไรของเอ็งกันฟระ - -" หมายถึงกินข้าวไปด้วย ดูทีวีไปด้วย หรืออ่านหนังสือ หรือเล่นเนท หรือนั่งทำงานที่บ้าน ประมาณนั้น
วันนั้น อิฉันซดก๋วยเตี๋ยวร้อนๆ ขณะที่กะลังเมามันกับคอมของตัวเองอยู่นั้น น้ำก๋วยเตี๋ยวดันหกใส่คีย์บอร์ด อิชั้นก็เช็ดๆไปตามยถากรรม สักพักนึงอยู่ดีๆ กดปุ่มบางปุ่มเครื่องก็ปิดเองซะงั้น แถมคีย์บอร์ดก็รวน เช่น กด "ก" กลายเป็นเลข "6" เป็นต้น
มันรวนยังงี้หลายหน จนคิดจะฟอร์แมทใหม่อยู่แล้วอ่ะ เพราะเข้าใจไปว่าเป็นที่วินโดว์ คิดแล้วก็โมโห แมร่ง!! ลงโปรแกรมงัยฟระ
โมโหไปได้พักนึง ก็นึกขึ้นได้ ว่าคีย์บอร์ดตรูท่าทางมันจะช็อต ปัญญาเกิดฉับพลัน ไม่เป็นไร ไม่ช้ง..ไม่ใช้มันก็ได้ฟระ พอเล่นๆไปซักพักนึง

เผลอ 2 ค่ะ เผลอเข้าเว็บตามลิงค์นู้นลิงค์นี้ สุดท้ายไปโผล่เว็บอร้าอร่าม

เพลินล่ะสิอิชั้น ใจแตกไปได้แปป เครื่องรวนอีก เข้าเว็บไหนมัน error หมดเลย แถมขึ้น error แปลกๆ และถ้าเข้าเว็บที่เป็นสมาชิก ดันต้องล็อกอินใหม่ทุกครั้งเลย แม้แต่พันทิป เอาแระ เครื่องอิชั้นเจอน้องไวแน่ๆเลย เครื่องก็มี nod 32 นี่หว่า สงสัยตอนนั้นมันจะเป็น not หรือเปล่า ถึงไม่ทำงาน
อ่ะ ไม่เป็นไร อิชั้นมีแผ่นโปรแกรม กรุ๊ก..กรุ๊ก..กรู๋ อยู่ (เอิ่ม รู้ใช่มะ

)
อีน้องไวมันดัน protect .exe อีก กรรมของคนสวยอย่างฉันเจงๆ
ซื้อคอมมาวันเดียว ทำไมต้องเจอวิบากกรรมแบบนี้ ดาวไม่เข้าใจเลยค่ะพี่อาร์ม (น้องไวขึ้นสมองค่ะ 55+)
นั่งปล้ำคอมตัวเองไปจนเกือบเช้า สุดท้ายหาทางลงโปรแกรม anti ๆ ได้ 2 โปรแกรม
อุแม่เจ้า สแกนสารพัด ทั้ง 2 โปรแกรม อันแรก อิชั้นเจอไป 14 ตัว
อีกโปรนึงอิชั้นเจออีก 50 กว่าๆ ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้าชะตากรรมตัวเอง เจอเข้าไป น้องไว(รัส) น้อง(ส)ปาย(แวร์) น้อง(โทร)จัน น้องหนอน น้องมัล(แวร์) มากันตรึม เหมือนมีฟูลมูนปาร์ตี้ เล่นเอาแทบจะไปหา anti-virus มาลงที่หัวกบาลตัวเองบ้าง รู้สึกเอ๋อๆยังงัยไม่รู้ เอ๊ะ หรือว่าแรมต่ำ หรือ cpu มันเก่า 55+
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "ไม่มี อกอวบอึ๋ม คู่ไหน ในโลก ที่ปลอดภัยกับ PC ของคุณ" เกี่ยวกันมะเนี่ย
แต่ขอบอกค่ะ ไม่เข็ดค่ะไม่เข็ด 55
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

บ่นกันต่อไป จะมีใครทนอ่านไหมเนี่ย

เรื่อง สุขภาพ

อิชั้นมีโรคแปลกๆอยู่โรคนึง ซึ่ง ไม่ค่อยมีใครรู้ เพราะเล่าให้ใครฟังก็ไม่ค่อยมีใครเชื่อ
เรื่องของเรื่องคือ ช่วงนี้อิชั้นนอนไม่หลับค่ะ ไม่ใช่ไม่หลับธรรมดา แต่ไม่หลับเลย ย้ำ ว่าไม่หลับเลย ติดกัน จนถึงวันนี้ก็ 11 อาทิตย์แล้วค่ะ
ทรมานมาก การพักผ่อนไม่เพียงพอเนี่ย มันส่งผลกระทบทุกอย่างเลย กินไม่ได้ พาลจะเป็นลมง่าย หงุดหงิดง่าย เอ๋อๆด้วย ไมเกรนปวดตุ้บๆได้ทุกวัน ข้อดีอย่างเดียว คือผอมลงค่ะ น้ำหนักลดไปตั้ง 6 โล แต่โทรมมาก ดีนะที่ยังสวยอยู่ (ขอซักหน่อยเหอะ)
ถ้าอยากนอน คือ ต้องเมา ไม่ก็ ต้องซัดยาที่ทำให้ง่วง
นี่ไม่ใช่เรื่องโม้นะคะ ไอ้นอนไม่หลับแบบนี้ เป็นมา 5 ปีแล้ว จะเป็นประมาณปีละ 2 หน คือช่วงเกือบกลางปี กับปลายปี เป็นแต่ละที นอนไม่หลับไป 6-12 อาทิตย์ติดกัน ย้ำว่า ติดกันทุกวัน ทั้งๆที่บางครั้งช่วงนั้น ชีวิตมีความสุข ไม่มีเรื่องเครียดเลยก็ตาม น่าแปลกที่หลังจากที่หมดช่วงนอนไม่หลับไป จากนั้นมันก็จะกลับตาลปัตรกันเลย คือ แค่เอนตัวลงนอน ก็หลับได้แล้วทั้งๆที่ไม่ได้มีอาการง่วงแต่อย่างใด หลับง่ายเหมือนดีดนิ้ว
เคยไปหาหมอทีนึงตอนเป็นปีแรก หมอบอกว่าเป็นโรคเครียด ทั้งๆที่พยายามอธิบายว่าค่อดแฮปปี้เลย ก็เถียงกันไป-มา สุดท้ายเครียดเพราะหมอเนี่ยแหละ ได้ยามากินซะ แก้เครียดไป ตอนกินก็หลับดี แต่กลายเป็นว่าติดมันซะงั้น
2 ปีที่แล้ว ช่วงนั้นมีปัญหากะแฟนเก่า ทะเลาะกันเรื่อง ผู้หญิงหน้าด้านตนนึงที่มาแย่งแฟนชาวบ้านเค้าอย่างเปิดเผย ทะเลาะกันหนักมาก แล้วช่วงนั้นก็ดั๊นมาเป็นช่วงนอนไม่หลับ ไอ้เพื่อนรักเคยแนะนำให้กินยาแก้แพ้เม็ดนึงจะได้หลับ แต่ที่เพื่อนไม่รู้ก็คือ อิฉันกินมันทุกวัน จนมันดื้อยามาเรื่อยๆ ต้องเพิ่มจำนวนเม็ด
วันที่มีเรื่องขั้นแตกหักนั้น มันไม่ไหวแล้ว อยากจะนอน เพราะร่างกายไม่ไหว เหนื่อยกับการร้องไห้ เหนื่อยกับการต้องมาเจอเรื่องแย่ๆ แต่มันไม่ยอมหลับ ก็เลยกินยา วันนั้นกินยาแก้แพ้ไป 8 ยาพาราไป 6 แต่สาบานได้ว่าไม่ได้คิดสั้นแน่ๆแค่อยากนอน เพราะคืนก่อนๆ ยาแก้แพ้ 5 พารา 2 มันไม่ทำให้หลับแล้ว ก็เลยซัดซะ
ผลคือ ช็อคค่ะ ทั้งชัก ทั้งช็อค 55 สมน้ำหน้าตัวเองชะมัด เข็ดค่ะ จากวันนั้นจนวันนี้ พยายามไม่ใช้ยาอีกแล้ว ถ้าถึงที่สุดต้องใช้ก็ไม่ให้มากไปกว่า ยาแก้แพ้ 1 เม็ด
ส่วนเรื่องแย่ๆนั้น หลังจากนั้นอีกพักนึงถึงคิดได้ว่า เรารักคนอื่น (ซึ่งทำเลวกับเรา) ได้มากกว่าตัวเราเองตั้งแต่เมื่อไหร่กัน วันที่คิดได้นั้น 2 แขนของตัวเองเนี่ยค่ะ กอดตัวเองแน่นเลย รักตัวเองเนี่ยแหละดีที่สุดแล้ว

ไม่นานนี้ไปอ่านบทความ ว่าไอ้ที่เราเป็นน่ะ มีคนเป็นเยอะมากเหมือนกัน เค้าเรียกว่าโรค "insomnia" เป็นโรคนอนไม่หลับเรื้อรัง ซึ่งมี 3 ระดับ
1. ระดับแรก จะนอนไม่หลับติดกันไปประมาณ 3-7วัน
2. ระดับที่สอง นอนไม่หลับติดกันไปเป็นเดือน 2-3 เดือน
3. ระดับที่สาม อันนี้ไม่นอนเลยเป็นปีๆ เป็นขั้นที่น่ากลัวที่สุด เพราะคนเป็นระดับนี้จะทำให้กลายเป็น คนที่กลัวการนอน ไปเลย
เพราะ การนอนที่ล้มตัวนอน หลับตาแต่สมองมันไม่ปิดสวิทช์ไปด้วย มันทรมานมากๆ
รายละเอียดมีมากกว่านี้ แต่จำไม่ค่อยได้ สาเหตุมีเยอะมาก การรักษาคือ ต้องพบจิตแพทย์
แล้ววันนึง คลิกเข้าห้องสวนลุม ไปเจอกระทู้คนที่เป็นเหมือนกัน ก็เลย ดีใจ (!?!) ที่อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้เป็นคนเดียว

อาทิตย์ที่แล้วเลยตัดสินใจไปพบจิตแพทย์ เพราะกลัวว่าตัวเองจะกลายเป็นขั้นเทพ เอ๊ย ขั้น 3 เข้าซักวัน (โชคร้าย ดันไปเจอหมอดุอ่ะ) คุยๆไป หมอบอกว่าอิฉันมีแนวโน้มที่จะเป็น "โรคซึมเศร้า" ได้ โอ้ว แม่เจ้า อิชั้นจะมีแนวโน้มโดดตึกตายไหมเนี่ย ไม่นะ ซะมียังไม่มีกะเค้าเล้ย....
แล้วคุณหมอก็แนะนำให้ไปพบหมออีก รพ นึงมา แนะนำงู้นงี้มา (เรื่องของเรื่องคืออิชั้นงกค่ะ ดันไปใช้ ปกสค เลยเจอการรักษาประทับใจไปนี้ด.. จะเอาอะไรกะการรักษาฟรีใช่มะ) พร้อมกับให้ยาแก้ไมเกรน กับยาแก้แก้เครียด หรือ แก้เศร้า หรือแก้... อะไรก็แล้วแต่ ที่รู้กันว่ามันคือยานอนหลับ
อยากจะบอกหมอว่าหนูคงจะเริ่มเศร้า (วันนี้) เพราะคุยกะหมอเนี่ยค่ะ ก็กลัวหมอจะเอาเข็มจิ้มมาหนูอ่ะ แหมดุซะ.. 55

ถ้าคนที่รู้จักอิชั้นเนี่ยจะรู้ว่า หนังหน้าอย่างอิชั้น (หลังจากที่ปล่อยให้หญิงร้ายชายเลว เค้าไปสู่ประตูสวรรค์กันแล้ว อิชั้นก็มีชีวิตที่ดีขึ้นมากอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน) เนี่ยนะ จะเศร้าอะไรกะใครเค้าได้ฟระ ฉันไม่ใช่อีเย็นนะยะ ออกจะ สวย เซ็ก เอ๊กซ์ แตก ซะขนาดนี้ ...ว่าเข้าไปนั่น ถ้าหมอบอกว่ามีแนวโน้มจะเป็นบ้า ยังน่าเชื่อซะกว่า

เฮ้อ..

เรื่องนี้ยังไม่มีบทสรุปจ้ะ ใครที่หลงอ่านมาถึงบรรทัดนี้แล้วอารมณ์ค้าง อิฉันก็ช่วยมิได้นะเจ้าคะ อิชั้นก็ทราบว่าท่านคงจะงงกับอิชั้น แต่อิชั้นก็มิได้นำพา...

ที่ไม่สรุปเพราะจนป่านนี้อิชั้นก็ยังคงนอนไม่หลับเลยอ่ะค่ะ
เพื่อนตัวดีมันบอกว่า เป็นเพราะแกขาดคนมานอนข้างๆอ่ะดิ แหมๆๆ เดี๋ยวนี้หมอนข้างถูกใจมันไม่ใช่หากันได้ง่ายๆเหมือนปลาทูนะจ๊ะ

"เลือกมากอย่างนี้ ขึ้นคานไปเหอะมรึง!!" นังเพื่อนตัวดีมันอยากตายค่ะ

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ไว้คราวหน้าอิชั้นจะมาอัพเรื่องเซ็กซี่ ซู่ซ่า ฮาเก๊ก เอ๊กซ์แตก มานำเหนอ

ปล. กรี๊ดค่ะ กรี๊ด เมื่อ2อาทิตย์ก่อน มีรายการนึงมาถ่ายทำที่ตึกออฟฟิศอิชั้น แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ตอนนี้ดูช่อง 5 รายการไรไม่รู้ สาวๆแข่งกันหิ้วแบตเตอรี่กับเปลี่ยนไส้กรองรถ มีแป้ง อรจิรา ณ โอโม่ ร่วมเล่นด้วย มี นานา ไรบีนาเป็นพิธีกร โอ้วแม่เจ้า ที่ทำงานพื้นที่กันดารอย่างนี้ได้ออกทีวีด้วย 55+
มิน่า วันนั้น ผู้ชายที่ออฟฟิศอิชั้นหายหัวกันบ๊อย..บ่อย

Create Date : 16 มิถุนายน 2551

Last Update : 17 มิถุนายน 2551 0:45:53 น.

1 comments

Counter : 714 Pageviews.

เอ้เป็นโรคคล้าย ๆ พี่เลย
คือ นอนไม่หลับ (แต่สวย)
555555555

บ้ายอพอกัน
(แต่ยอตัวเองนะ)
แต่ไม่เป็นหนักเท่าเอ้
เพราะพี่แค่เป็น "แบบนอนน้อย"
แต่เอ้ เป็นแบบ "ตื่นเยอะ"
เอ๊ะไง

รักษาสุขภาพนะหนูนะ
เพราะแค่นี้
เอ้ก็ผอมจนนางแบบอายแล้ว

จุ๊บ ๆ จ้า

โดย: โสดในซอย

วันที่: 17 มิถุนายน 2551 เวลา:17:59:35 น.