Bloggang.com : zoi : ไดอารีสีแดง (หก)

ไดอารีสีแดง (หก)

เงามืดนั้นได้โยนร่างของผมทิ้งไว้ก่อนจะปีนหายไปยังระเบียงของอีกห้องที่อยู่ติดกันได้อย่างคล่องแคล่ว ตลอดเวลาผมลืมไปว่าตัวเองไม่จำเป็นต้องหายใจ โดยเฉพาะตอนนี้ผมกำลังอยู่ภายในโลกของความจริงเสมือน และร่างกายแท้จริงของผมยังคงนอนอยู่ภายในห้องสีขาว

ในบางครั้งคนที่ถูกทำร้ายอาจไม่รู้ว่าตัวเองได้รับบาดเจ็บจนกระทั่งต่อมาในภายหลัง ส่วนหนึ่งเป็นเพราะสารเคมีต่างต่างที่ถูกหลั่งออกมาเมื่อตกอยู่ในภาวะคับขันเพื่อให้ร่างกายพร้อมที่จะสู้หรือหนี แต่กรณีของผมนั้นกลับกัน ความหวาดกลัวที่อยู่ภายในหัวกลับน่ากลัวยิ่งกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจริงเสียอีก

ความอึดอัดที่ถูกบีบคอเมื่อครู่นั้นสมจริงจนผมพยายามดิ้นรนเพื่อหลบหนีให้พ้นจากความตาย ทั้งที่ก็ยังไม่รู้ว่าสภาพของตัวเองในตอนนี้จะเรียกว่าอย่างไร แต่การที่ตัวตนของผมที่มีอยู่ในตอนนี้จะต้องหายไปนั้น เป็นความรู้สึกบีบคั้นที่เข้มข้นจนไม่อาจต้านทานได้

บางทีอาจเหมือนในชั่วขณะที่มือของผมยื่นออกไปเพื่อสัมผัสกับร่างของเธอ ไม่ นี่ผมกำลังคิดบ้าอะไรอยู่ การกลัวตายกับความต้องการแบบนั้นจะเหมือนกันได้อย่างไร

ผมขยับตัวลุกขึ้นช้าช้า ไฟภายในห้องถูกปิดมืด เธอคนนั้นได้ออกจากห้องไปแล้ว และตัวผมยังคงติดอยู่ในโลกความจริงเสมือนนี้ ผมลังเลว่าจะทำอย่างไรต่อไป จะติดตามเธอไปดีหรือไม่ แต่เธอหายไปทางไหนแล้วก็ไม่รู้

ผมหวนนึกถึงเจ้าวัตถุลึกลับที่ถูกซุกซ่อนอยู่ในเงามืดของช่องระบายอากาศขึ้นมา ผมยังคงต้องการรู้ว่ามันคืออะไร ความมืดนั้นเป็นอุปสรรคสำคัญ จนผมต้องยื่นหน้าเข้าไปดูใกล้ใกล้ และวนทะลุกำแพงเข้าไปสำรวจดูมันจากภายในห้องน้ำด้วย มันเป็นวัตถุสี่เหลี่ยมสีดำ มีสิ่งที่คล้ายกับสายไฟยื่นออกมา ด้วยความประหลาดใจ ผมรู้จักกับเจ้าของสิ่งนี้

มันเป็นกล้องขนาดเล็กที่สามารถส่งสัญญาณไปยังเครื่องรับที่อยู่ห่างออกไป

มีใครบางคนแอบดูเธอเมื่ออยู่ในห้องน้ำ สำรวจมองเรือนร่างที่บิดส่ายไปมาในสายน้ำจากภายในห้องที่มีม่านปิดทึบ พร้อมกับทำกิจกรรมบางอย่างไปพร้อมกัน เมื่อมือของเธอเคลื่อนไหว มือของใครคนนั้นก็ขยับเคลื่อนไหว เมื่อลมหายใจของเธอเริ่มกระชั้นถี่ เมื่อความรู้สึกที่ไม่อาจต้านทานนั้นหลั่งรินออกมา เมื่อลมหายใจที่กลั้นไว้ถูกปลดปล่อยพร้อมกับเสียงร้องที่กลั้นไว้ เมื่อความสุขสมแสนสั้นนั้นจบสิ้นลง ใครคนนั้นก็เช่นกัน

ผมคิดจะหยิบมันเขวี้ยงทิ้งไปให้ไกล แต่มือของผมก็ทะลุผ่านทุกสิ่งไปราวกับเป็นหมอกควัน ไม่อาจไขว่คว้าสิ่งใดไว้ได้ทั้งสิ้น

ผมนึกถึงห้องที่เงาดำเมื่อครู่ปีนข้ามไป มันใช่มีม่านปิดทึบไว้ด้วยหรือไม่ ภายในห้องนั้นคงมีเครื่องรับสัญญาณจากกล้องแอบถ่ายที่เชื่อมต่อไว้กับโทรทัศน์จอแบนขนาดใหญ่ หูฟังไร้สายคุณภาพเยี่ยมเพื่อให้สามารถเปิดเสียงให้ดังถึงใจ ภายในตู้เสื้อผ้ามีชุดชั้นในของเธอที่ถูกขโมยไปจากราวตาก ชุดชั้นในสีดำโปร่งบางที่สามารถมองทะลุผ่านเห็นสิ่งที่อยู่ภายในได้รำไรซุกเก็บไว้ อีกทั้งยังต้องมีอุปกรณ์บันทึกข้อมูลที่บรรจุเต็มไปด้วยภาพและเสียงของจินตนาการทางเพศที่ผิดแผกไปจากรสนิยมของผู้คนทั่วไป

ราวกับผมจะสามารถมองเห็นภาพของห้องดังกล่าวผุดขึ้นภายในหัวได้อย่างชัดเจนโดยไม่ต้องเข้าไปยืนยันด้วยตา

ฝนเริ่มตกแล้ว หมู่เมฆมืดดำบนท้องฟ้าไม่อาจต้านทานความปรารถนาที่ถูกเก็บกดเอาไว้อย่างนานเนิ่น ไม่มีฟ้าร้อง ฟ้าผ่า ไม่มีสิ่งใดบอกเหตุล่วงหน้า เหมือนกับเรื่องทั้งหลายที่เกิดขึ้นในชีวิตไม่ว่าจะดีหรือร้ายก็ตาม เพียงแต่ว่าเรามักจดจำเรื่องร้ายได้ดีกว่า เนิ่นนานกว่า

ผมกำลังคิดจะออกจากห้องเพื่อไปที่บันได ไม่ว่าอย่างไรผมก็ต้องติดตามเธอไป โดยครั้งนี้ผมจะเตรียมใจให้พร้อม และเมื่อนึกถึงเรื่องเตรียมใจผมก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ถ้าผมจะตามเธอที่ล่วงหน้าไปแล้วให้ทัน ผมก็ต้องไปให้รวดเร็วยิ่งกว่า ผมหันหลังกลับแล้วเดินทะลุออกไปที่ระเบียงอีกครั้ง ชะโงกมองข้ามราวกั้นลงไปยังความมืดดำเบื้องล่าง มองตามสายฝนที่ล่วงหล่นผ่านไป

ถ้าผมจะต้องเตรียมใจให้พร้อมรับกับทุกสิ่ง ถ้าผมคิดจะช่วยเธอคนนั้น ผมก็ต้องทำให้ได้ แต่ผมก็ยังคงเผลอสูดลมหายใจเข้าลึกด้วยความตื่นเต้น ดูเหมือนว่าผมจะยังไม่พร้อมอย่างที่คิดแต่มันก็ไม่มีเวลาให้เสียอีกแล้ว

ร่างของผมยังติดอยู่ในห้องสีขาว ผมบอกกับตัวเองซ้ำซ้ำอย่างนั้น โลกนี้เป็นเพียงความจริงเสมือน ที่ผมก็ยังสงสัย

ผมกระโดดออกจากระเบียง หล่นลงไปพร้อมกับสายฝนที่หนาเม็ดขึ้นอย่างรวดเร็ว เพื่อลงสู่พื้นเบื้องล่างด้วยวิธีการที่รวดเร็วที่สุดเท่าที่คิดออก

Create Date : 05 มีนาคม 2558

Last Update : 5 มีนาคม 2558 0:33:31 น.

0 comments

Counter : 619 Pageviews.