Bloggang.com : zoi : ไดอารีสีแดง (ห้า)

ไดอารีสีแดง (ห้า)

มันเป็นความรู้สึกประหลาด ที่นอกจากร่างกายของเธอคนนี้แล้ว สิ่งอื่นอื่นดูคล้ายจะเป็นความจริงเพียงครึ่งครึ่งกลางกลาง พวกมันทะลุผ่านตัวผมไปได้ราวกับเป็นกลุ่มหมอกควัน แต่ตัวผมก็ยังคงยืนอยู่ชั้นบนของอาคารแห่งนี้ได้โดยไม่ร่วงทะลุผ่านพื้นลงไป ดูเหมือนยังคงมีกฎบางอย่างอยู่ในโลกความจริงเสมือนนี้

ผมหวนนึกถึงการสัมผัสอันน่าตื่นใจเมื่อครู่ เมื่อมือของผมค่อยค่อยเลื่อนไล้ต่ำลงไปตามร่างกายที่เปียกลื่นไปด้วยสายน้ำของเธออย่างไม่อาจควบคุม มันเป็นความรู้สึกที่ไม่อาจมีคำบรรยาย ก่อนที่มือของเธอเองนั้นจะเลื่อนติดตามลงมา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอสามารถรับรู้ถึงสัมผัสจากผม หรือจะเป็นแค่ความบังเอิญ และสิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้นทำให้ผมรู้สึกปั่นป่วนไปทั่วทั้งร่าง ก่อนที่การอาบน้ำจะสิ้นสุดลง

อาการเกร็งที่เกิดขึ้นกับร่างของเธอ การหอบหายใจ และเสียงที่พยายามเก็บกลั้นเอาไว้

ความพึงใจ ความเข้าใจ ฮอร์โมน และความปรารถนา นั้นเกี่ยวพันกันอย่างไร อะไรคือความรัก อะไรคือความใคร่ เป็นสองสิ่งที่แตกต่าง เป็นสองด้านที่สอดประสาน หรือว่าเป็นสองขั้วที่ถูกเหวี่ยงไปมาอย่างรุนแรงน่าหวาดเสียว

แล้วความรู้สึกของผมที่มีให้เธอคืออะไรกันแน่

ผมเฝ้าดูเธอแต่งตัวอย่างเพลิดเพลิน ไม่รู้ว่าเคยมีโอกาสได้ทำเช่นนี้มาก่อนหรือไม่ ร่างกายที่เปล่าเปลือยของเธอค่อยค่อยถูกปกปิดไว้ด้วยเสื้อผ้าแต่ละชิ้น ที่ทำหน้าที่ของพวกมันได้ไม่ดีนัก เพราะเธอเลือกใช้พวกมันให้ขับเน้นเรือนร่างจนดูโดดเด่นดึงดูดใจยิ่งกว่าเดิม

การเปิดเผยที่ปกปิด การปกปิดที่เปิดเผย ราวกับเป็นปริศนาของนิกายเซ็นนั่นเลยทีเดียว

เมื่อมองผ่านกระจกบานใหญ่ในห้องพักเผยออกไปจะเห็นท้องฟ้าขมุกขมัวของมหานครในยามค่ำคืน เธอคนนี้กลับพึ่งตื่น อาบน้ำ และกำลังแต่งตัวจะออกไปข้างนอก บางทีเธออาจไปทำงาน ไม่ว่ามันจะเป็นงานอะไรก็ตาม ถ้าหากผมมีโอกาสได้พบเจอกับเธอก่อนที่จะเข้าไปติดอยู่ภายในห้องสีขาวนั้นจะเป็นเช่นไร ผมจะทำความรู้จักกับเธอหรือไม่ หรือจะผ่านเลยไป เป็นแค่คนที่เดินสวนกันไปมาแบบนั้น

มีความเคลื่อนไหวบางอย่างเกิดขึ้นที่นอกหน้าต่างซึ่งเธอไม่ทันพบเห็น ผมจึงลองทะลุผ่านกำแพงออกไปดู ด้านนอกนั้นเป็นระเบียงแคบแคบที่มีราวตากชุดชั้นในเล็กเล็ก กระถางดินเผาสองสามใบที่มีซากเหี่ยวแห้งของต้นอะไรสักอย่าง เก้าอี้พลาสติกเตี้ยเตี้ย กับกาละมังวางพิงกำแพงไว้

ตำแหน่งที่ผมเห็นความเคลื่อนไหวเมื่อครู่เป็นจุดที่มีช่องระบายอากาศของห้องน้ำ ตรงขอบด้านในเงามืดนั้นคล้ายมีสิ่งของชิ้นเล็กเล็กซุกซ่อนอยู่ ผมจึงขยับเข้าไปดูใกล้ใกล้ แต่ไม่รู้ว่าเจ้าเงามืดลึกลับน่ากลัวนั้นมาอยู่ที่ข้างกายผมตั้งแต่เมื่อไร บางทีอาจเป็นเพราะมันกลมกลืนเป็นเนื้อเดียวกันกับกลางคืน ผมจึงไม่ทันรู้ตัว การเคลื่อนไหวของมันนั้นไร้สุ้มเสียง มือที่แข็งราวกับคีมเหล็กบีบตรงเข้าที่คอ ผมพยายามที่จะดิ้นรนเตะต่อยไปที่ร่างของมันแต่ไม่เป็นผล

ผมได้คำตอบมาอย่างหนึ่งแล้ว ผมกับเจ้าเงามืดนี้ดูเหมือนจะอยู่ในความเป็นจริงเดียวกัน แต่มันจะสามารถสร้างความเสียหายให้กับตัวผมได้มากแค่ไหน

ผมพยายามที่จะดิ้นรนอย่างสุดแรง

#####

เธอเปิดประตูก้าวออกจากห้อง วันแบบเดิมเดิมอีกวันเวียนมาถึง ด้วยชุดที่เลือกขับเน้นให้เรือนร่างของเธอดูดึงดูด เธอลังเลเล็กน้อยเมื่อมองเห็นเมฆมืดเคลื่อนเข้าบดบังดวงจันทร์เสี้ยวเว้าแหว่งเมื่อครู่ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจที่จะไม่ถือร่มติดมือไปด้วย

ในระหว่างที่เดินลงจากอาคาร เธอได้พบกับชายคนหนึ่งซึ่งคงจะพักอยู่ชั้นเดียวกัน ทั้งคู่ต่างยิ้มให้กันแบบเธอไม่รู้จักเขา เขาไม่รู้จักเธอ ช่วงหลายวันมานี้ดูเหมือนเขาจะออกจากห้องในเวลาเดียวกันกับเธอพอดี เขามีใบหน้าธรรมดา แต่งกายธรรมดา ที่สามารถพบเห็นได้ทั่วไป มองผ่านแล้วไม่ทิ้งความทรงจำใดใดไว้ทั้งสิ้น แต่วันนี้เธอคิดว่าในระหว่างที่เดินลงบันไดไปด้วยกันในนั้น

เขาได้แอบสำรวจมองเรือนร่างของเธอ

ครั้งก่อนที่เขาเคยเดินขึ้นบันไดตามหลังเธอมานั้น เขาอาจจงใจทิ้งระยะห่าง เมื่อเธอเดินเลี้ยวตรงหัวมุมบันไดพร้อมกับชำเลืองมองลงไป เขาก็รีบก้มหน้าหลบสายตาทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เขาจะต้องแอบเงยหน้ามองลอดใต้กระโปรงสั้นของเธออย่างไม่ต้องสงสัย
เขาจะอยากรู้จักฉันหรือไม่ หรือแค่คิดอะไรพวกนั้น

เธอก้าวออกไปสู่อากาศอบอ้าวในยามค่ำคืนเบื้องนอก เขาแยกเดินไปอีกทาง ไม่มีแสงจันทร์ ไม่มีแสงดาว แม้แต่แสงไฟทางเดินในซอยแคบแคบนี้ก็แทบจะไม่มี มันมืดเหมือนที่เคย แต่ในคืนนี้กลับให้ความรู้สึกที่ไม่ค่อยปกติเสียเลย

Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2558

Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2558 17:34:44 น.

0 comments

Counter : 787 Pageviews.