Bloggang.com : ยังวัน : เข็มแดงแข่งปัญญา

เข็มแดงแข่งปัญญา

เข็มดอกแหลม แซมแซง ดกแดงเข้ม

ร้อยพันเล่ม รวมพุ่มเบียด เสียดปลายท้า

ดังทวนธง ทนงแกร่ง แห่งปัญญา

ข่มศาสตรา อาวุธ ให้ทรุดทราม

รวมดอกน้อย นับร้อยดอก ผลิออกพร้อม

แดงจึงย้อม ดอกจึงใหญ่ เกินใครหยาม

ขับสีเข้ม เด่นแดง แต่งสวนงาม

ฝากนิยาม ล้ำค่า ปัญญาชน

แต่ละดอก แต่ละเข็ม ทุกเล่มแหลม

ร่วมแต่งแต้ม ต่างสาขา ค่าเข้มข้น

ไม่อวดดี ถือเด่น ทนงตน

อยู่ร่วมต้น ร่วมดอก ร่วมงอกงาม

อันวิชา มากมาย ใครรู้หมด

ต้องเสริมทด เพิ่มขยาย ใช่วางก้าม

ถึงเป็นปราชญ์ ฉลาดปลื้ม ลืมนิยาม

แหลมย่อมทราม นามย่อมเสื่อม เขาเอือมชัง.

:: บทรำพึง ::

ทุกวันนี้

เราอยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยคลื่นข่ายแห่งความรู้

ข้อมูลมากมายหลั่งไหลทะลักล้นสู่ตัวเราอย่างไม่สิ้นสุด

เราเชื่อว่าใครที่รู้มาก แปลว่ารู้เยอะ

ยิ่งฉลาดและทันโลกได้มากเท่าไหร่

โอกาสที่จะประสบความสำเร็จยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น

ใครที่ไม่สนใจข่าวสารรอบตัวคือคนที่ตกยุค ล้าหลัง

และตกขอบความคิด

ปัญหาคือ ทำไมยิ่งเรารู้เยอะ เรากลับทุกข์มากขึ้น

ทำไมยิ่งฉลาด เรากลับยิ่งแก้ปัญหาไม่ได้

หรือว่าแท้ที่จริงแล้ว “ความฉลาด” มักพ่วงพา “ความโง่เขลา” มาด้วย

หากว่าเราไม่รู้ทัน “ความฉลาด” ของตนเอง

ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ขนาดของ “ข้อมูลความรู้” ที่หลากไหลเข้ามาสู่ชีวิตของเรา

“ปัญญาและการแยกแยะ” ที่จะเลือกรับข้อมูลข่าวสารเหล่านั้นต่างหาก

ที่เป็นตัวชี้วัดคุณภาพของ “ความรู้” ที่เรามีอยู่

คนเราไม่จำเป็นต้องรู้เยอะ รู้มาก

แต่ขอให้เรา “ถ่องแท้” กับสิ่งที่ตนรู้

รู้ลึก รู้จริง รู้อย่างกระจ่างแจ้ง

ย่อมดีกว่าการรู้ไปเสียทุกเรื่อง

แต่คล้ายว่าไม่รู้อะไรจริงๆเลยแม้แต่เรื่องเดียว

ไม่มีใครเกิดมาบนโลกนี้พร้อมความฉลาดเฉลียวเกินมนุษย์

ขอเพียงรู้จักเลือกรับ เลือกที่จะกลั่นกรองความรู้ที่จะเข้ามาสู่ความคิดของตน

เมื่อรู้สิ่งใด ขอให้รักที่จะรู้ และรู้อย่างจริงแท้

เราย่อมไม่ถูก “ความรู้” นั้นครอบงำความคิดของเรา....

คำสอนที่ว่า

“ผู้ที่รู้จักทุกสิ่ง คือ ผู้ฉลาด

ผู้ที่รู้จักตนเอง คือ ผู้รู้แจ้ง”

จึงยังเป็นคำสอนที่จริงแท้และแน่นอนอยู่เสมอ

“ความรู้” และ “ปัญญา” นั้นแตกต่างกัน

เราอาจเรียนสูง รู้เยอะ

แต่ถ้าสิ่งที่เรารู้ไม่อาจแก้ไขปัญหาด้านความคิดและชีวิตของเราได้

สิ่งที่เรารู้นั้นก็กลวงเปล่า

ในโลกแห่งการเรียนรู้

ไม่มีทางที่เราจะเรียนรู้ทุกสรรพศาสตร์ได้หมดสิ้น

แต่ในโลกแห่งการค้นพบใน “ปัญญา” ที่มีอยู่แล้วในตัวเรา

หากค้นพบเจอ….

รู้จักที่จะวางสิ่งที่เรารู้

รู้ว่าสิ่งที่เรารู้เป็นเพียงความรู้ในชั่วขณะหนึ่ง

มันเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา

รู้ว่าสิ่งที่เรารู้นั้นไม่มีสิ่งใดคงทนถาวร

รู้ว่าเราไม่รู้….

เมื่อนั้น...

เราจะเป็น “ผู้รู้” อย่างแท้จริง.

ภาพ และบทรำพึง : กะก๋า

กลอน : ยังวัน

Create Date : 15 มกราคม 2554

Last Update : 15 มกราคม 2554 23:15:54 น. 6 comments

Counter : 1126 Pageviews.

Share
Tweet