BlogGang.com : : ดอกคูณที่จากไป : ๑๘ต.ค.๕๓ [ชิงช้า แสงจันทร์ และวันสับสนของจิตใจ]

๑๘ต.ค.๕๓ [ชิงช้า แสงจันทร์ และวันสับสนของจิตใจ]

บันทึกเมื่อ ๑๘ ต.ค. ๕๓ (ก่อนเที่ยงคืนสิบนาที)
โต๊ะทำงาน บ้านหลังเล็ก

สองทุ่มเศษๆแล้ว
...แต่ฉันและแสงจันทร์ ยังคงนั่งคุยกันกลางสนามหญ้า บนชิงช้าสำหรับเด็กสภาพเก่าคร่ำครึ
ชิงช้าขนาดสามคนนั่ง...แกว่งต่องแต่งไปมาช้าๆ

เป็นครั้งที่สองในรอบหลายเดือนที่ฉันมีโอกาสได้มานั่งโล้ชิงช้ากับแสงจันทร์
ลมอ่อนๆ พัดโชยมาเป็นระยะ บอกความเย็นยะเยือกไม่แพ้อากาศช่วงเช้าตรู่
แต่...ฉันกับแสงจันทร์ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะขยับหนี

เราคุยกันด้วยเรื่องจิปาถะ
เสียงหัวเราะสลับกับความเงียบของเราสองคน
...คงไม่เป็นที่เตะตาของใครต่อใคร
เพราะเราพยายามหรี่เสียงให้เบาที่สุด...ในยามวิกาลเช่นนี้

ความเงียบ...เริ่มปรากฎชัดขึ้น เมื่อแสงจันทร์ตัดสินใจเอ่ยถามฉันด้วยประโยคสั้นๆว่า
"มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า...??"

คำถามนั้นกระทบความรู้สึกของฉันไม่เบาเลย
เพื่อนสนิทที่คบกันมานานกว่า ๑๙ ปี...กำลังจะบอกกับฉันกลายๆว่า "ดูออกเสมอนะ เวลาที่ฉันมีเรื่องไม่สบายใจ"

รอยยิ้ม...เป็นสิ่งแรกที่ปรากฎชัดบนใบหน้าหลังคำถามของแสงจันทร์สิ้นสุดลง

ฉันไม่ได้ตอบคำถามของเพื่อนสนิทที่อุตส่าห์นั่งตากลมเป็นเพื่อนคุยร่วมชั่วโมง

แต่คำพูดที่หลุดออกไปจากปากของฉัน กลับมีเพียงประโยคเดียว
"แสงจันทร์...เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะ เรากำลังเดินผ่านช่วงเวลาแห่งการทดสอบความรู้สึก เราอยากผ่านมันไปให้ได้"

นั่นเป็นประโยคสุดท้าย...ก่อนชวนแสงจันทร์เข้าบ้าน และได้เวลาที่ฉันต้องขับรถกลับบ้านเสียที

แสงจันทร์รู้ดีว่า...เมื่อถึงเวลา ฉันจะเล่าทุกอย่างให้ฟังเอง
เสียงฝ่ามือที่กระทบบนไหล่ฉันอย่างเบามือ
ได้แสดงถึงกำลังใจที่มอบให้เพื่อนอย่างฉันเสมอมา

ทุกสิ่งภายในสังสารวัฎรนี้ล้วน เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ด้วยกันทั้งสิ้น
สู้ๆ และผ่านเหตุการณ์นี้ไปให้ได้นะ...วิภา ^^

"แต่มีสิ่งหนึ่งอยากให้เธอรู้ก่อนที่จะไป
เธอจะเป็นความทรงจำอยู่ภายในลมหายใจ
จะจดจำเธอจนวันสุดท้าย
ใจของฉันคงต้องหมุนตามเวลา
ซักวันคงมีใครผ่านเข้ามา
ตราบใดที่ยังหายใจ...จะไม่ลืมเธอ"

Create Date : 18 ตุลาคม 2553

Last Update : 18 ตุลาคม 2553 15:11:40 น.

4 comments

Counter : 912 Pageviews.