กลีบชมพู................ชูช่อ................รอภมร
เอมอร...............อ่อนหวาน............หวานรัก
ปรุงกลิ่น..............ถวิลหวน.............มิจางจาก
แม้นได้รัก.............ก็มิกลัว............ ‘บัวบูชา’

ในค่ำคืนแห่งหิมะโปรยปราย  ใต้ขอบฟ้ามหานครปารีส หนึ่งชีวิตของ ‘เฉินหมิง’  หัวหน้าแกงค์มาเฟีย ไป๋หู่ ชายผู้หันหลังให้กับความรัก กับสมญาณาม “แมวดํา”  ผู้ที่มีหัวใจด้านชา เงียบสงบดั่งผลึกนํ้าแข็ง ชีวิตที่เปื้อนเลือดของเขา กําลังจะเปลี่ยนไปตลอดกาลเพราะเธอ    ‘บัวบูชา’  

หญิงสาวที่ไร้เดียงสาและอ่อนโยนดุจหิมะแรกแห่งฤดูหนาว ผู้ที่เข้ามาเปิดประตูหัวใจที่ปิดตายของเขาให้พบกับแสงแรกแห่งอรุณรุ่ง รักครั้งนี้จะเป็นเช่นไร จะนิรันดรหรือพ่ายแพ้ยับเยินด้วยเพราะหัวใจยังไม่วางจากอดีต....ของเขาและเธอ

เราชอบเฉินหมิง"เจ้าแมวดำ"จริงๆนั่นแหละ เฮียเท่จริงๆ อัลฟ่าสุดฤทธิ์ 

เขียนไว้ตอนต้นว่าเราอยู่ในอารมณ์แว่นสีกุหลาบ อยากอ่านนิยายที่พระเอกแสนรักนางเอก ส่วนนางเอกก็ช่างน่าทะนุถนอม สมัยยังเด็กเราโครตชอบหนังสือแนวพระเอกเป็นชี้คทะเลทราย หรือเป็นโจรสลัดที่ลักพาตัวนางเอก ปกป้องเธอได้ ส่วนกลางเรื่องที่ได้แอ้มนางเอกนั้น เป็นเรื่องของคนเขียนลิขิตแต่คนอ่านเดาได้ จบด้วยรักนิรันดร์ เจ๋งจริงๆ

เล่มนี้เป็นอย่างนั้นไม่ทั้งหมด แต่พล๊อดใหญ่เราว่าคล้าย เรื่องเริ่มต้นที่เฉินหมิงมีเหตุให้ได้ช่วยบัวบูชาจากตัวร้าย จากนั้นความสัมพันธ์ก็เริ่มขึ้น ก่อเกิดเป็นเรื่องราวที่เดาได้ไม่ยาก คาดได้ว่าตัวร้ายต้องตายยากหน่อย (ก็เฮียต้องมาตายตอนจบตามสูตรสำเร็จ) มีผู้ช่วยพระเอก มีผู้ช่วยนางเอก ฉากต้นเรื่องอยู่ที่ประเทศฝรั่งเศษ กลางเรื่องเมื่อบัวบูชางอน ก็เปลี่ยนมาที่เมืองไทยเพื่อให้เฉินหมิงตามมาง้อ แล้วก็พันพัวเกิดเป็นเรื่องราวเลือดสาดเล็กน้อย (ตกใจนะเนี่ย...ไม่คิดว่าคุณชญาน์พิมพ์จะเขียน)

บัวบูชาช่างแสนน่ารัก เธอสวยจนใครๆต่างเหลียวมอง บอบบาง อ้อนแอ้น ทำอาหารเก่งจนน่าทึ่ง แต่เธอก็พร้อมอ่อนแอจนเราหมั่นไส้ ทั้งจากการกระทำและทั้งคำพูด ยอมรับเลยว่าไม่ชอบที่เธอเป็นแบบ นางเอ้ก...นางเอก (แน่นอนว่าอิจฉาสิยะ) ช่วงกลางเรื่องเมือเธอคิดก่อกบฏกับเฉินหมิง มันก็สั้นเสียจนเราขัดใจ อยากให้น้องช่วยดัดนิสัยเฮียแมวดำให้นานกว่านี้ได้ไหม สุดท้ายก็เสร็จเฮียจนได้...เฮ่อ

ส่วนเฉินหมิงที่แสนเก่ง เฮียเป็นจิตรกรแต่จำ้ต้องวางพู่กันมาจับปืน เฮียหล่อจนสาวๆต่างทอดสายตาให้ เฮียเปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำกัน เฮียรวยไม่รู้เรื่องจากลัมโบกินีที่เฮียขับไปตามหารัก เฮียอาจมีเบื้องหลังที่ดราม่าบ้าง แต่ไม่เป็นไร...บัวบูชาปลอบใจเอง 

เหล่านี้เป็นสูตรสำเร็จค่ะ และเราก็รู้ว่าถ้าอ่านหนังสือเล่มนี้ตอนที่ยังเด็กกว่านี้ ต้องโครตชอบมากๆเลย ตอนนี้เมื่อผ่านอะไรมาเยอะแยะ ต่อให้เราใส่แว่นสีกุหลาบ ก็ยังนิยมเนื้อหาที่ปากกัดตีนถีบกว่านี้หน่อย  พระเอกนางเอกในเรื่องต่่างผ่านอะไรมาเยอะค่ะ แต่มีแค่เฉินหมิงคนเดียวที่ทำให้เรารู้สึกว่าเขามีมิติ ส่วนหนูบัวรู้ว่าเธอลำบาก แต่ในหนังสือกลับไม่ทำให้เรารู้สึก เธอน่าสงสารเพราะกำพร้านะ แต่มียายที่เลี้ยงเธอและเสียสละทุกอย่างในชีวิตให้(ทุกอย่างจริงๆ)  ยากจนนะแต่เรียนได้ทุนไปไกลถึงฝรั่งเศษ ลำบากนะเพราะมีแต่คนอิจฉาในความสวย แล้วไง...ยังไงเฉินหมิงก็จัดการให้อยู่ดี

แต่มันง่่ายไปไหม...ที่จะเดาได้

เรื่องนี้มีเป็น series ด้วย ซึ่งถ้านางเอกเรื่องอื่นๆ ของคุณชญาน์พิมพ์เป็นแบบหนูบัว เราคงลาและไม่ไหวจะอ่านต่อ  เราแก่และขี้อิจฉามากไปหน่อย รับไม่ได้ที่เพศเดียวกับเราจะสมบูรณ์แบบขนาดบัวบูชา ทั้งเรื่องเราอคติกับคนนี้คนเดียวจริงๆ