นิยายรัก ตอนที่ 4 ข่าวใหญ่ (Overdose)

ข่าวใหญ่ (overdose)

“ช็อค! นางแบบดังเมลิซ่า โมนิค ดับคาห้องพัก”

ข่าวพาดหัวของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับในอีกสองวันต่อมาหลายเล่มพาดหัวข่าวไปในทางเดียวกันว่านางแบบสาวเสพยาเกิดขนาด หากมีเฉพาะ ‘เดอะสยามนิวส์’ ฉบับเดียวเท่านั้นที่ไม่พาดหัวข่าวใหญ่บนหน้าหนึ่งถึงสาเหตุของการเสียชีวิตหากลงรายละเอียดข้อเท็จจริงเฉพาะในเนื้อหาของข่าวในเล่มเพราะถือเป็นการให้เกียรติผู้ตาย

จอมขวัญได้รับแจ้งจากสารวัตรหนุ่มคนเดิมให้ไปทำข่าวณ จุดเกิดเหตุ นั่นคือคอนโดหรูฯ เดอะมอร์นิ่งทาวน์และภาพของนางแบบสาวซึ่งเสียชีวิตขณะฉีดเฮโรอีนเข้าเส้น กับสภาพตาเหลือกโลนตัวซีดเผือดนั่งเอนหลังพิงพนักโซฟาโดยมีเข็มฉีดยาคาอยู่ที่ข้อพับแขนของเธอเป็นภาพที่สรุปได้โดยไม่ต้องชันสูตรศพว่าเธอเสียชีวิตจากการเสพยาเกินขนาดนั่นเองและบนตักของผู้ตายก็มีนามบัตรของคนที่เคยให้ไว้กับเธอเมื่อหลายวันก่อนเช่นกัน

“พี่เมืองคิดว่าเจ้าของนามบัตรมีส่วนรู้เห็นกับการเสียชีวิตของคุณเมลิซ่าหรือเปล่าคืนนั้นเราก็เห็นว่าทั้งคู่ออกมาจากผับด้วยกัน” หนึ่งคำถามจากหลายๆคำถามของนักข่าวสาว

“พี่ไม่คิดว่าเขาจะเกี่ยวนะจอมเพราะรปภ.ของตึกก็บอกว่าคืนนั้นผู้ตายเข้ามาคนเดียวแล้วก็ไม่ออกไปไหนอีกเลยจนถูกพบเป็นศพเพราะทุกอาทิตย์เธอจะจ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดห้อง โชคดีที่แม่บ้านมีกุญแจห้องถ้าไม่งั้นคงจะอีกหลายวัน” สารวัตรหนุ่มให้ความเห็นตามพยานหลักฐาน

“เขาไม่เกี่ยวโดยตรงแต่อาจจะเป็นต้นเหตุให้คุณเมลิซ่าเสียชีวิตก็ได้นะพี่อย่างเช่น เขาเป็นคนให้ยาเธอ” หญิงสาวรุกคำถามต่อ

“ปรักปรำผู้อื่นโดยไม่มีหลักฐานมีความผิดนะจอม”

“ใครจะรู้ล่ะพี่ บางทีจากการตายของคุณเมลิซ่าอาจจะทำให้ตำรวจสาวถึงตัวผู้ค้ายาเสพติดตัวเอ้ก็ได้”นักข่าวสาวเปิดประเด็นแล้วเงียบ ก่อนกวาดตามองไปโดยรอบแล้วสืบเท้าเข้าไปกระซิบเบาๆ

“ก็นามบัตรที่อยู่บนตักผู้ตายนั่นไงพี่ ชัดเจนมากจะไม่เรียกเขามาสอบเพื่อให้เขาแสดงความบริสุทธิ์ของตัวเองหน่อยหรือไง”

“มันเป็นหน้าที่ของตำรวจนะจอมเราจะไม่ทิ้งประเด็นสงสัย แต่ถ้าจะขอความร่วมมือเพื่อเรียกเขามาสอบปากคำ คงต้องดูกันอีกทีแต่คดีนี้มันชัดเจนว่าผู้ตายเสพยาเกินขนาด”

และหลังจากนั้นเพียงหนึ่งวันเจ้าของนามบัตรก็ถูกตำรวจเชิญตัวให้เข้าปากคำโดยให้เหตุผลว่าเขาคือคนสุดท้ายที่อยู่กับผู้ตายและนามบัตรของเขาก็วางอยู่บนตักของศพ โดยคนถูกเชิญก็ให้ความร่วมมือกับตำรวจเป็นอย่างดีและไม่มีการตั้งข้อหาใดๆ เพราะคำให้การของเขาบอกว่าเจอเธอครั้งแรกโดยบังเอิญที่ผับและพูดคุยกันถูกคอก็เลยให้นามบัตรกับเธอเอาไว้ ซึ่งคอนโดฯของผู้ตายก็เป็นทางผ่านไปยังที่พักของเขา ทั้งคู่จึงออกไปด้วยกันเขาส่งเธอที่ด้านหน้าคอนโดฯและไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยจนกระทั่งเห็นข่าวการเสียชีวิตของเธอและตัวเขาเองก็ช็อคไม่น้อยกับข่าวนี้เช่นกัน

คำให้การและพยานบุคคลของพญาอินทรีหนุ่มน่าเชื่อถือจึงไม่มีการตั้งข้อหา หากนักข่าวสาวซึ่งเคยเป็นพี่สาวของอดีตเหยื่อเธอเคยสูญเสียคนที่รักและบอบช้ำจากการกระทำของผู้มีอิทธิพลและคนร่ำรวย เธอจะไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆเธอจะสืบเรื่องนี้ต่อและตีแผ่มันด้วยตัวเอง

“คนรวยๆ มักเสียงดัง เป็นคนดีเสมอในสายตาของสังคมอยากจะรู้นักโปรไฟล์อลังการงานสร้างขนาดนี้ เบื้องหลังอาจจะค้ายาเสพติดก็ได้”จอมขวัญตั้งข้อสงสัยอย่างมีอคติในใจโดยเธอเองก็ไม่ปฏิเสธว่าทั้งพยานหลักฐานและการเข้าให้ปากคำของเขาสามารถยืนยันความบริสุทธิ์ของเขาได้เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์...

แน่นอนข่าวการเข้าให้ปากคำของซีอีโอคนใหม่ก็แพร่สะพัดไปทั่วอาณาจักรฮอตอีเกิ้ลอย่างรวดเร็วราวกับไฟลามทุ่งและมันเหมือนกับมีคนเติมเชื้อเพลิงอย่างดีลงไปถึงแม้ว่าเขาจะถูกตำรวจขอความร่วมมือและไม่มีการตั้งข้อหา หากผู้ที่ไม่ประสงค์ดีก็พยายามหาผลประโยชน์จากข่าวนี้

“ซีอีโอคนใหม่ของเรามีข่าวพัวพันกับการตายของนางแบบสาวอย่างนี้จะส่งผลกระทบกับแบรนด์ของเราหรือเปล่า” มลภัทร ซึ่งเป็นเลขาส่วนตัวของอดีตมือขวาของประธานคนก่อนเอ่ยในมือของเธอมีหนังสือพิมพ์ฉบับดังในตอนเช้า

“แต่ท่านก็ได้ยืนยันความบริสุทธิ์ไปแล้วนะคะตรีว่าเราควรพยายามหยุดข่าวลือนี้ดีกว่าค่ะพี่มล เกิดได้ยินไปถึงหูท่าน มีหวังพวกเราเตรียมตัวหางานใหม่กันได้เลย”เลขาสาวพยายามแก้ข่าว เพราะเธอมั่นใจว่าข่าวนี้จะถูกพูดถึงภายในองค์กรไปอีกสักระยะเพื่อดิสเครดิตความน่าเชื่อถือของประธานคนใหม่และเธอก็รู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง

“เข้าข้างกันจังเลยนะตรี แค่ได้เข้าร่วมประชุมกับท่านเพียงครั้งเดียวก็หลงเสน่ห์ท่านถึงกับออกปากปกป้องกันขนาดนี้เชียวเหรอ”

“ก็จริงนี่คะพี่มล ในเนื้อหาข่าวก็บอกอยู่อีกอย่างตำรวจก็ไม่ได้ตั้งข้อหา ท่านบริสุทธิ์” สาวิตรีแย้งเสียงเข้มขึ้น

“จ้าๆๆ พี่ก็ลืมไปว่าตรีเป็นเลขาของท่านนี่นะระวังตัวให้ดีก็แล้วกัน แค่เจอกันครั้งแรกก็ต้องกลายเป็นศพเหมือนกับนางแบบสาวคนนั้นแต่ตรีต้องทำงานใกล้ชิดกับท่าน ระวังตัวเอาไว้หน่อยก็ดี มีหลานเล็กๆต้องส่งเสียไม่ใช่หรือไง”

“พูดเหลวไหลน่ะพี่มล ต่อไปถ้าตรีได้ยินเรื่องแบบนี้จากพี่อีกตรีจะไม่เกรงใจนะคะ คราวนี้ตรีจะถือว่าไม่ได้ยินเห็นแก่ความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องของเรา” สาวิตรีเอ่ยจริงจังเธอรู้ว่ามลภัทรคือภรรยาน้อยคนหนึ่งของประจักษ์ รุ่นพี่ของเธอจึงออกอาการไม่ปลื้มซีอีโอหนุ่มคนใหม่ที่เข้ามาแย่งตำแหน่งไปจากสามีของเธอ

“ตรีขอตัวก่อนนะคะพี่มลตรีต้องไปเตรียมเอกสารให้ท่าน ท่านจะเข้ามาตอนบ่าย”

เลขาสาวเอ่ยเพียงแค่นั้นแล้วเดินออกไปจากแคนทีนทันทีหากเธอคงไม่รู้ว่าน้ำเสียงและท่าทางของเธอจะสร้างความไม่พอใจให้กับมลภัทรไม่น้อย

“ภักดีกันนักนะต่อไปแกจะรู้ว่าที่นี่ใครกันแน่ที่ใหญ่” มลภัทรเอ่ยกับตัวเองเบาๆด้วยดวงตาเกรี้ยวกราดขณะมองตามหลังรุ่นน้องจนกระทั่งเดินลับออกไป…

บ่ายโมงตรงในห้องทำงานโอ่โถงสีครีมบนชั้นสูงสุดของตึกฮอตอีเกิ้ลภายในห้องหรูหราปนขรึมด้วยเฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้นสีเข้มกับภาพเขียนสีน้ำมันรูปพญาอินทรี ซึ่งเป็นผลงานของศิลปินเอกระดับโลกแขวนประดับอยู่บนผนังด้านหลังฝั่งเดียวกับที่โต๊ะทำงานสุดหรูของเจ้าของห้องวางอยู่มันเป็นสิ่งยืนยันได้ว่าเจ้าของอาณาจักรตัวจริงแห่งนี้คือใคร

“คุณสาวิตรีครับผมจำได้ว่าเมื่อปีก่อนมีการประท้วงของพนักงานโดยแกนนำของสหภาพแรงงานคุณพอจะรู้ไหมว่าตอนนี้คลื่นใต้น้ำเหล่านั้นสลายไปบ้างหรือยัง”ซีอีโอหนุ่มใหญ่เอ่ยถามขณะที่มือของเขาเปิดแฟ้มเอกสาร

“เอ่อ...หลังจากสลายม็อบคราวนั้นสถานการณ์ก็นิ่งนะคะท่าน สหภาพแรงงานก็หยุดการเคลื่อนไหวเพราะผู้จัดการฝ่ายผลิตคนก่อนยอมพิจารณาตัวเองด้วยการลาออก”คนที่ยืนนอบน้อมอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเจ้านายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ

“แล้วคุณพอจะรู้ไหมว่า เขาลาออกไปทำงานที่ไหนมีเบอร์ติดต่อหรือเปล่า” คนที่อ่านเอกสารในมือเอ่ยถาม

“ดิฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจนักนะคะว่าคุณวีรปัจน์ จะยังใช้เบอร์มือถือเบอร์เดิมหรือเปล่า เพราะตั้งแต่ท่านลาออกไปดิฉันก็ไม่ได้ติดต่อกันเลยค่ะส่วนสถานที่ทำงานใหม่ดิฉันก็ไม่ทราบเช่นกัน แต่คุณนงนุชน่าจะพอทราบเอาไว้ดิฉันจะลองถามเธอดูนะคะ”สาวิตรีให้ข้อมูลตามความเป็นจริงและนงนุชที่เธอหมายถึงก็คือคนรักเก่าของผู้จัดการฝ่ายผลิตที่ลาออกไป

“ขอบคุณมากครับ คุณช่วยโน้ตเบอร์โทรของคุณอะไรนะวีรปัจน์ใช่ไหมให้ผมหน่อย ผมจะจัดการต่อเอง ส่วนที่ทำงานใหม่ของเขาถ้าคุณได้ข้อมูลก็รบกวนแจ้งผมทันทีนะครับ” ซีอีโอหนุ่มสั่งเสียงเรียบราวกับไม่ใช่เรื่องสำคัญแต่ทว่าความจริงแล้วนี่คือสิ่งที่เขาต้องการจะรู้อย่างเร่งด่วน

“อ่อ...ผมได้ข่าวว่าตั้งแต่คุณประจักษ์ลงมาดูแลในส่วนการผลิตอย่างเต็มตัวพนักงานเก่าๆ ของเราก็ลาออกไปหลายคน คุณพอจะทราบไหมว่าเหตุผลในการลาออกคืออะไร”

พญาอินทรีหนุ่มยังคงมีคำถามทำให้สาวิตรีค่อนข้างแปลกใจเพราะเขาเพิ่งจะเข้ามาทำงานได้เพียงไม่กี่วันเขาก็รู้ข้อมูลเชิงลึกไปถึงระดับคนทำงานในส่วนของการผลิต

“ดิฉันเคยได้ยินจากฝ่ายทรัพยากรบุคคลบอกว่าเหตุผลส่วนใหญ่คือต้องการความก้าวหน้าในหน้าที่การงานมากกว่าที่เป็นอยู่ เพราะที่นี่มีแต่สงครามพรรคพวกค่ะท่าน”

“สงครามพรรคพวก”ซีอีโอหนุ่มทวนคำก่อนเอ่ย“ผมขอรายชื่อและเบอร์โทรศัพท์พนักงานเก่าของเราทุกคนที่ลาออกไปทั้งหมดด้วยนะครับขอด่วน” เสียงทุ้มทรงพลังออกคำสั่ง “คุณกลับไปทำงานต่อได้ วันนี้ไม่มีอะไรแล้ว ส่วนรายชื่อทั้งหมดถ้าได้วันนี้ก็อีเมลหาผมได้เลยผมจะดูคืนนี้”

“ค่ะท่าน” เลขาสาวรับคำสั่งก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

ชายหนุ่มใช้เวลาหลังจากนั้นหลายชั่วโมงอ่านเอกสารที่เขาสั่งให้เลขาสาวเตรียมเอาไว้ให้ทั้งรายงานผลประกอบการย้อนหลังห้าปีรายชื่อและประวัติส่วนตัวของสหภาพแรงงานที่ร่วมกันประท้วงเมื่อปีก่อนและตารางนัดหมายของบิดาก่อนที่ท่านจะเสียชีวิต รวมทั้งเอกสารอื่นๆ อีกสองสามแฟ้มกว่าที่เขาจะเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารก็เป็นเวลาหนึ่งทุ่มแล้ว

ซีอีโอหนุ่มออกจากออฟฟิศหลังจากนั้นไม่นานนักมือแกร่งกดโทรศัพท์เรียกบอดี้การ์ดหนุ่มมารอรับที่ด้านหน้าของตึก และกว่าหนึ่งชั่วโมงที่โรลส์-รอยซ์สีนิลจะขับพาเขาเข้ามาเทียบจอดที่ด้านหน้าของ‘แกรนด์วิววิลล่า’ คอนโดมิเนี่ยมสุดหรูที่เขาเข้าพักได้หนึ่งสัปดาห์ และเขาก็ออกคำสั่งสั้นๆก่อนจะลงไปจากรถยนต์

“พรุ่งนี้ฉันจะเข้าออฟฟิศตอนเช้า”

“ครับเจ้านาย”

ฤกช บอดี้การ์ดหนุ่มหล่อวัยยี่สิบห้าปีผิวขาวอมเหลือง รูปร่างสูงใหญ่ซึ่งเขาเป็นเด็กกำพร้าที่บิดาของพญาอินทรีหนุ่มได้อุปการะเอาไว้ตั้งแต่แบเบาะเขารับคำสั่งขณะที่เดินลงไปเปิดประตูรถยนต์ให้เจ้านายหนุ่ม

เสื้อสูทตัวเก่งที่เคยสวมทับในตอนเช้าหากเวลานี้ถูกรวบอยู่ในมือของคนสวมราวกับหมดความสำคัญ หากก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปด้านในตึกดวงตาคมมองผ่านกระจกใสและเห็นหญิงสาวที่เขารอคอยกว่าสัปดาห์ แจ็กเกตที่เขาเคยเห็นเธอสวมทับที่ผับเมื่อหลายคืนก่อนอยู่บนตัวเธอเขาจำเธอได้แม้จะมองเห็นเพียงด้านหลังเท่านั้น หญิงสาวยืนรออยู่หน้าลิฟต์ไม่นานนักประตูก็เปิดออกร่างงดงามเดินเข้าไปและกดปิดประตูลิฟต์โดยทันทีด้วยความว่องไวแม้ว่าเขาจะเป็นพญาอินทรีก็ยังช้ากว่าร่างเพรียวบอบบางของเธออยู่ดี

หนุ่มใหญ่รีบสืบเท้าเข้ามายืนอยู่หน้าลิฟต์ใบหน้าคมเข้มเงยขึ้นมองตัวเลขที่ปรากฏอยู่ด้านบนแล้วเผยรอยยิ้มมุมปากเพราะเขามั่นใจว่าคนที่กระแทกใจเขาอย่างจังตั้งแต่วินาทีแรกอยู่ชั้นที่สิบหกและมันค่อนข้างจะแน่นอนเพราะลิฟต์ค้างอยู่ที่ชั้นนั้นยาวนาน และเมื่อเขากดเรียกลิฟต์ตัวเลขก็นับถอยหลังลงมาจนกระทั่งถึงชั้นที่หนึ่ง

พญาอินทรีหนุ่มที่กำลังอารมณ์ดีก้าวเข้าไปในลิฟต์อย่างรวดเร็วเมื่อประตูเปิดออกมือแกร่งกดไปยังชั้นสิบหกแทนชั้นยี่สิบซึ่งเป็นห้องพักของเขาดวงตาคมจ้องมองตัวเลขไม่วางตา ร่างสูงใหญ่ออกไปด้านนอกทันทีเมื่อถึงชั้นที่หมาย

ชายหนุ่มกวาดตามองไปโดยรอบบริเวณทางเดินหากความว่างเปล่าทำให้เขาสำนึกได้ว่าถึงจะรู้ว่าหญิงสาวอยู่ชั้นนี้ แต่การจะรู้ว่าห้องของเธอคือหมายเลขอะไรนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายถึงแม้ว่าคอนโดฯ หรูแห่งนี้จะเป็นของน้องสาวของเขา หากการดูแลรักษาความปลอดภัยและเคารพในสิทธิของผู้อาศัยก็เป็นนโยบายหลักและถือปฏิบัติอย่างเคร่งครัดเขาเองก็ไม่ต้องการใช้อภิสิทธิ์ในการสอบถามข้อมูลจากพนักงานนิติบุคคลที่ดูแลคอนโดฯแห่งนี้ให้พวกเขาต้องลำบากใจ แต่มันคงจะไม่เกินความสามารถของพญาอินทรีเจนโลกเช่นเขาอย่างแน่นอน

หนุ่มใหญ่หันหลังกลับเพื่อเดินไปยังลิฟต์ในสมองของเขาวางแผนเอาไว้ว่าพรุ่งนี้จะรอหญิงสาวอยู่ด้านล่างแล้วค่อยขึ้นมาพร้อมกับเธอถึงตอนนั้นเขาคงจะมีวิธีผูกมิตรไมตรี และทำความรู้จักกันในฐานะเพื่อนบ้านเป็นสิ่งแรกก่อนที่มันจะพัฒนาไปสู่ความสัมพันธ์ในฐานะของคนที่สุดแสนจะใกล้ชิดกันต่อไปตามแผนเดิมหากทันทีที่ร่างสูงใหญ่กำลังจะก้าวไปยังลิฟต์ดวงตาคมกริบของเขามองเห็นกระเป๋าเล็กๆ ใกล้ๆ ใบหนึ่งตกอยู่ที่หน้าห้องพักของใครบางคน

ราวกับถูกเรียกวิญญาณเขารีบเดินตรงไปยังกระเป๋าใบนั้นและสิ่งที่เขาเห็นวางตกอยู่คู่กันคือคีย์การ์ดสำหรับเปิดประตูห้องพักกับกุญแจรถที่พวงกุญแจหนังมีตัวหนังสือภาษาอังกฤษที่สลักอยู่บนโลหะบางๆเป็นวงกลม ซึ่งมันวางประกอบอยู่บนแผ่นหนังสีดำอีกชั้น แน่นอนมันคือกุญแจรถมอเตอร์ไซค์ฮาร์เล่ย์เดวิดสันรุ่น48 ของคนที่เขาเดินสะกดรอยตามมาอย่างแน่นอน

พญาอินทรีหนุ่มใจหายวาบเมื่อคิดถึงความปลอดภัยของเธอถ้าคนที่เจอมันไม่ใช่ตัวเขา ซึ่งอาจจะเป็นคนที่อันตรายต่อเธอกว่าใคร แน่นอนว่าเขาละประโยคหลังเอาไว้ในมุมของสุภาพบุรุษ

ร่างสูงใหญ่ก้มลงเก็บสิ่งของสามอย่างหน้าห้องหมายเลข6913/16 แล้วรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ปรากฏบนใบหน้าทันทีเมื่อทุกอย่างอยู่ในมือเขาดวงตาคมกริบจ้องมองประตูอย่างชั่งใจเขาควรจะกดกริ่งเรียกคนที่อยู่ด้านในหรือจะเปิดประตูเข้าไปเองในเมื่อคีย์การ์ดของเธออยู่ในมือของเขาและไม่เสียเวลาคิดนานเพราะไม่ว่าวิธีไหนมันก็จะทำให้เขาได้พบหน้าคนที่ร่วมประสบการณ์รักสุดร้อนกับเขาในฝันอยู่แทบทุกคืนหากสิ่งที่เขาทำคือการเคาะประตูเรียกสองสามครั้ง และมันก็ยังคงเงียบราวกับไม่มีใครอยู่ในห้อง

มือแกร่งเคาะประตูเรียกอีกครั้ง สมองสั่งว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะเคาะเพราะถ้าไม่มีการขานรับหรือมีใครเปิด เขาก็จะเปิดประตูเข้าไปด้วยตัวเอง

เป็นไปดั่งใจเขาหวังเมื่อยังคงเงียบหนุ่มใหญ่ไม่รอช้าที่จะทาบคีย์การ์ดลงที่ช่องเสียบการ์ดเสียงสัญญาณและไฟสีเขียวปรากฏที่กล่องนั่นแสดงว่าเขาสามารถเข้าไปในห้องของหญิงสาวได้โดยไม่เกรงว่าอาจจะถูกแจ้งความข้อหาบุกรุกเลยสักนิดเดียว

พญาอินทรีหนุ่มผลักประตูเบาๆแล้วเดินเข้าไปในห้องอย่างช้าๆ ดวงตาของเขาสำรวจไปโดยรอบ ภายในห้องมีแสงไฟสลัวจากโคมไฟเล็กๆที่ติดอยู่บนผนังหน้าห้องนอน ห้องนี้เหมือนกับห้องของเขาหากมีเฟอร์นิเจอร์เพียงน้อยชิ้นเพราะมีเพียงโซฟาสีส้มเพียงตัวเดียวเท่านั้น หนุ่มใหญ่เดินเบาๆเพราะเขาเกรงว่าเจ้าของห้องจะตกใจ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าการเข้ามาเช่นนี้คือการบุกรุกแต่เขารู้เจตนาดีว่าเขาไม่ทำร้ายเธออย่างแน่นอน

ระหว่างทางเดินที่ยังพอสว่างให้มองเห็น ร่างสูงใหญ่สะดุดกับสิ่งของที่ระเกะระกะอยู่บนพื้นพรมสิ่งแรกคือกระเป๋าเป้ที่เขาเห็นอยู่บนหลังของหญิงสาวตอนที่เธอเดินขึ้นมาสิ่งที่สองคือกระเป๋ากล้องถ่ายรูป และเมื่อเดินไปเพียงก้าวเดียว แจ็กเกตหนังแบรนด์หรูก็ตกอยู่ที่พื้น

พญาอินทรีหนุ่มเดินตามสิ่งของเหล่านั้นและมันกำลังนำทางเขาไปยังเตียงนอน กางเกงยีนตัวสวยที่มีรอยขาดๆกับเสื้อยืดสีขาวที่ตกอยู่ข้างเตียงทำให้คนที่เดินอย่างระวังน้ำหนักบนเส้นเท้าเห็นภาพหญิงสาวที่มีเพียงชุดชั้นในลูกไม้สีชมพูบนเรือนร่างขาวโพลนหลับเป็นตายอยู่บนเตียงนอนเธอไม่มีแม้ผ้าห่มคลุมกาย ภาพนั้นทำให้ผู้บุกรุกแทบจะลืมหายใจ

หนุ่มใหญ่ค่อยๆ เดินไปที่เตียงนอนของผู้หลับใหลอย่างช้าๆดวงตาคมปนหวานฉ่ำของเขาหยุดมองภาพนั้นไม่วางตา และมันให้อารมณ์และความรู้สึกแปลกใหม่สำหรับเขาแน่นอนความต้องการดิบๆภายในกายกระตุ้นให้เขาอยากจะถอดอาภรณ์บนกายแกร่งของตัวเองออกแล้วลงไปคลุกเคล้าฟอนเฟ้น รัดรึงร่างบางของเธอด้วยร่างแข็งแกร่งของเขาอยู่บนตียงนอนหากความรู้สึกอีกหนึ่งอย่างที่วาบเข้ามากระทบใจต่อภาพของหญิงสาวที่กำลังหลับสนิทนั่นคือสงสารจับใจเพราะเขารู้โดยทันทีว่าอาการหลับเป็นตายเช่นนี้แม้จะเพิ่งเข้ามาในห้องและเธอก็ยังไม่ได้อาบน้ำชำระกายเลยด้วยซ้ำ เธอคงจะทำงานหนักและไม่มีคนดูแลภาพนี้ยิ่งกระตุ้นให้เขาต้องยื่นมือเข้าไปเป็นผู้ดูแล ปรนนิบัติและมอบทุกอย่างของเขาให้ตามแต่เธอต้องการตัวของเขาจะคอยปรนนิบัติเธอ ความรักของเขาจะมอบให้เธอ เวลาของเขาทรัพย์สินของเขาจะเป็นของเธอร่างกายของเขาก็จะเป็นกรรมสิทธิ์ของเจ้าหญิงนิทราในชุดชั้นในแสนหวานซึ่งมันตรงกันข้ามกับบุคลิกห้าวๆ ภายนอกของเธออย่างสิ้นเชิง และมันจะต้องเป็นไปโดยชอบธรรมและถูกต้องตามกฏหมาย

“ตัวเล็กแค่นี้ ทำงานหนัก ถึงกับหลับเป็นตายถ้าเกิดคนที่พบกุญแจห้องของคุณไม่ใช่ผม ถึงตอนนั้นจะเป็นยังไงสงสัยผมคงต้องเข้ามาดูแลคุณเสียแล้วเบบี๋ของผม”

พญาอินทรีหนุ่มผู้บุกรุกเสนอตัวโดยไม่ถามความเห็นชอบของคนบนเตียงนอนและเขาก็หมายความตามนั้นอย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ต้องการสิ่งใดๆ จากตัวของเขาหากเขาก็จะพยายามทุกวิถีทางเพื่อทำหน้าที่เป็นผู้อุทิศตัวหัวใจและจิตวิญญาณของเขาให้เธอ

ร่างสูงใหญ่ย่อตัวไปนั่งลงบนส้นเท้าที่ข้างเตียงดวงตาคมเจือหวานโดดของเขาจ้องมองคนหลับใหล ภาพหญิงสาวที่หลับสนิทและเสียงหายใจสม่ำเสมอของเธอชวนมองจนเขาอดใจที่จะไม่ก้มลงไปจุมพิตหน้าผากของเธอหนึ่งครั้งไม่ได้ก่อนที่จะถอนริมฝีปากหยักออกมาอย่างอ้อยอิ่งและหยุดมองใบหน้าของเธอราวกับพยายามหักห้ามใจ แล้วเขาก็ตัดสินใจลุกขึ้นยืนมือแกร่งเอื้อมออกไปลากผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียงขึ้นมาห่มร่างของเจ้าหญิงนิทราเอาไว้ก่อนที่จะตัดใจเดินออกไปจากห้องของหญิงสาวเงียบกริบเช่นเดียวกับตอนที่เข้ามา....

**********************************

Create Date : 07 ธันวาคม 2557		0 comments
Last Update : 7 ธันวาคม 2557 14:36:01 น.
Counter : 654 Pageviews.
Share Tweet