นิยายรัก ตอนที่ 2 เจ้าอาณาจักรคนใหม่

เจ้าอาณาจักรคนใหม่

   และแล้ววันแห่งการสูญเสียระดับประเทศก็มาถึง หรือจะเรียกว่านี่คือข่าวเศร้าระดับโลกก็คงไม่เกินความจริงนักการสูญเสียนักธุรกิจผู้ยิ่งใหญ่อย่างไม่มีวันกลับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นตำนานและผู้บุกเบิกผลิตภัณฑ์เครื่องดื่มเลือดสยามคนแรกๆและเป็นผู้ก่อตั้งอาณาจักร ‘ฮอตอีเกิ้ล’ให้ผงาดลือเลื่องอยู่บนเวทีระดับโลกมาหลายสิบปีนักธุรกิจผู้ล่วงลับคือผู้ซึ่งอุทิศตนและรายได้จากผลกำไรมหาศาลเพื่อสังคมทั้งในและอีกหลายๆประเทศทั่วโลกในยามที่เกิดภัยธรรมชาติรุนแรง และเขาก็ได้มอบเงินเพื่อเป็นทุนค่าอาหารให้แก่ประเทศที่ยากจนสำนักข่าวในหลายๆ ประเทศเสนอข่าวการร่วมไว้อาลัยให้แก่การจากไปของนักธุรกิจเลือดสยามผู้นี้สร้างความภาคภูมิใจให้กับวงศ์ตระกูล ‘พินิจพงษ์’ และสยามประเทศได้ไม่น้อยไปกว่าข่าวการสูญเสียบุคคลสำคัญคนอื่นๆที่ได้สร้างคุณูปการเอาไว้บนโลกใบนี้เขาคือผู้ซึ่งคู่ควรต่อการถูกยกย่องและจารึกชื่อเอาไว้เมื่อจากไป

   ท่านเฉลียว พินิจพงษ์ จากไปอย่างสงบด้วยภาวะหัวใจล้มเหลวและติดเชื้อในกระแสเลือด หลังจากเข้ารับการรักษาตัวได้เพียงไม่นาน สร้างความโศกเศร้าเสียใจแก่พนักงานทุกคนเขาเป็นนักธุรกิจที่ใช้ ‘ใจ’นำทางทุกสิ่ง จนเป็นที่รักและเคารพนับถือหลายชีวิตที่ฝากความหวังและอนาคตเอาไว้กับองค์กรแห่งนี้หลายครอบครัวอุทิศตนด้วยความรักและภักดีให้กับเจ้าของอาณาจักรผู้จากไป

  หากแต่เวลาแห่งความโศกเศร้าเสียใจก็ดำเนินไปไม่นานนักเพราะทุกชีวิตที่ยังคงอยู่ก็ต้องดำเนินต่อไปหลังจากเสร็จสิ้นพิธีพระราชทานเพลิงศพของเจ้าของอาณาจักรคนเก่าการก้าวเข้ามากุมบังเหียนของเจ้าอาณาจักรคนใหม่อย่างเป็นทางการก็เริ่มต้นขึ้น

   อินทรี พินิจพงษ์ หนุ่มใหญ่วัยย่างเข้าสี่สิบปีถือว่าเป็นชื่อที่ใหม่มากในแวดวงธุรกิจหากน้อยคนนักจะรู้ว่าแท้จริงแล้วเขาคือผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของ ‘ฮอตอีเกิ้ล’ และทำงานควบคู่กับบิดามายาวนานก่อนที่เขาจะศึกษาจบระดับปริญญาโทด้านการบริหารธุรกิจจากกรุงบอสตัน สถาบันที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งในสหรัฐอเมริกาหากตัวเขาเองที่รักจะอยู่เบื้องหลังและไม่ชอบออกสังคมเท่านั้น เมื่อสิ้นบิดา เขาก็ต้องปรากฏกายเพราะเขาคือลูกชายเพียงคนเดียวที่จะต้องเข้ามาสืบทอดธุรกิจที่เปรียบเสมือนจิตและวิญญาณของบิดาให้ยิ่งใหญ่สืบต่อไปจนชั่วลูกชั่วหลานและมันก็จะต้องยังคงสร้างชื่อเสียงให้กับสยามประเทศต่อไปเพื่อสืบทอดเจตนารมณ์ของบิดาที่เคยบอกเขาเอาไว้เมื่อยังเยาว์

   “นายอินทร์งานของเราไม่ใช่แค่เพื่อคนในตระกูลของเราเท่านั้นนะลูกแบรนด์ของเรามันต้องแข็งแกร่งมากพอที่จะสามารถเผื่อแผ่ให้กับคนที่ต้องการความช่วยเหลือด้วยปัจจัยสี่หรือสิ่งของจำเป็นต่างๆ มันต้องเริ่มต้นด้วยเงิน แต่เราก็จะต้องใช้ใจในการสร้างเงิน”

  ชายหนุ่มคิดถึงคำพูดของบิดาที่เคยบอกเขาตั้งแต่ท่านเริ่มต้นธุรกิจได้เพียงไม่นานเขายังเด็กมากหากสามารถจดจำทุกคำพูดของท่านได้ดีราวกับกดเครื่องบันทึกในขณะที่เขากำลังนั่งรถยนต์ออกไปเพื่อเข้าประชุมบอร์ดบริหารในเช้านี้พร้อมกับน้องสาว

   “พี่อินทร์คะ น้องไม่มีหัวเรื่องการบริหารแต่น้องจะขอเข้าไปช่วยพี่อินทร์ดูแลในส่วนของการประชาสัมพันธ์พี่อินทร์คิดว่ายังไงคะ” โสภิตนภา หรือ ฟ้า น้องสาววัยยี่สิบห้าปีเอ่ยถามพี่ชายเสียงหวาน

   “แล้วโทมัส เขาจะยอมหรือคะ แค่น้องฟ้าทำ ‘แกรนด์วิววิลล่า’ เขายังให้คนของเขาเข้ามาบริหารให้เลย เขาคงอยากให้น้องฟ้าเป็นแม่บ้านมากกว่า”คนเป็นพี่ชายหันมาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ถึงแม้ว่าจะต่างมารดาหากทั้งคู่ก็รักใคร่กลมเกลียวกันไม่แพ้พี่น้องที่คลานตามกันมา

   “ตอนที่คุณพ่อยังอยู่น้องเคยช่วยโปรเจกต์โฆษณาอยู่บ้าง อย่างตัวล่าสุดที่เพิ่งออกผลงานของคุณปราชญ์กับคุณพิมพ์อักษร น้องก็เป็นโปรดิวเซอร์ด้วยนะให้น้องช่วยแบ่งเบาพี่อินทร์จะได้ไม่เหนื่อย อีกอย่างพนักงานที่บริษัทของเราก็ไม่เคยมีใครรู้จักพี่อินทร์มาก่อนน้องกลัวว่าการบริหารงานในช่วงแรกๆ ของพี่อินทร์ คงจะไม่ง่ายไม่ใช่ว่าน้องดูถูกฝีมือพี่อินทร์นะคะ น้องรู้ดีกว่าใครว่าพี่อินทร์ของน้องเก่ง”หญิงสาวที่เพิ่งจะหมั้นกับนักธุรกิจหนุ่มใหญ่ชาวอเมริกันเอ่ยขอพี่ชายเพราะเธอรู้ดีว่างานใหญ่ระดับนี้ไม่ง่าย การได้อยู่ใกล้ชิดกับบิดาทำให้เธอมองเห็นปัญหาภายในองค์กรและรับรู้ถึงภาวะความเครียดของท่านเสมอๆ

  “เอาเป็นว่าพี่ขอคุยเรื่องนี้กับโทมัสก่อนนะคะถ้าเขาโอเค พี่ก็โอเค พี่ไม่ต้องการทำให้ครอบครัวของน้องฟ้ามีปัญหาเพราะพี่ขโมยคู่หมั้นของเขามาทำงาน” พี่ชายเอ่ยอ่อนโยนพลางยกมือแกร่งลูบศีรษะเล็กของน้องสาวเบาๆ ด้วยความเอ็นดู

  “โอเคค่ะ แบบนั้นก็ได้ดาร์ลิ้งเขาตามใจน้องอยู่แล้ว”หญิงสาวเอ่ยเสียงหวานด้วยดวงตาวาววับเมื่อเอ่ยถึงคู่หมั้น และเธอมั่นใจว่าถ้าหากเธอขอมีหรือที่คู่หมั้นของเธอจะตอบปฏิเสธ

  “เอ่อ...น้องฟ้าคะ ที่แกรนด์วิววิลล่ามีห้องว่างให้พี่พักสักห้องไหม พี่คิดว่าจะไปพักที่นั่นสะดวกดีจากที่ทำงานก็ไม่ไกล”ชายหนุ่มหันไปมองเส้นทางข้างหน้าก่อนหันมาถามน้องสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเช่นเดิม

  “มีสิคะ ความจริงน้องเหมาเอาไว้สองชั้นสำหรับคนในครอบครัวของเราตกแต่งพร้อมเข้าพัก น้องเองก็มีห้องอยู่บนชั้นสิบเก้า ส่วนชั้นยี่สิบน้องยกให้พี่อินทร์ทั้งชั้นเย็นนี้น้องจะเอากุญแจห้องมาให้นะคะแล้วจะโทร.ไปบอกให้แม่บ้านตรวจดูความเรียบร้อยอีกที” น้องสาวหันมาตอบเสียงหวานหากมีใบหน้าครุ่นคิด“แต่พี่อินทร์จะออกไปอยู่คนเดียวไม่เหงาแน่นะคะ บ้านเราก็ตั้งกว้าง อยู่กันหลายๆคน จะได้อบอุ่น อีกอย่างตอนนี้คุณพ่อก็ไม่อยู่กับเราแล้ว”เสียงหวานของหญิงสาวเบาลง

  “ถ้าพี่เหงาพี่ก็กลับมาค้างกับเราที่บ้านได้นี่คะแต่พี่ว่าโทมัสเขาคงชอบอยู่กับน้องฟ้าตามลำพังมากกว่า”

  พี่ชายโน้มใบหน้าเข้ามาเย้าน้องสาวซึ่งไม่เกินความจริง เพราะถึงแม้โสภิตนภากับนักธุรกิจหนุ่มใหญ่ชาวอเมริกันจะเป็นคู่หมั้นกันและจำเป็นจะต้องเลื่อนพิธีแต่งงานออกไปอีกหนึ่งปีเพื่อเป็นการไว้ทุกข์ให้กับบิดาหากการแสดงความรักที่ทั้งคู่มีต่อกัน มันก็มากเสียจนคนเป็นพี่ชายอย่างเขาควรจะปล่อยให้ทั้งคู่อยู่ด้วยกันตามลำพังมากกว่า

  “พี่อินทร์ล่ะก็...” หญิงสาวเอ่ยด้วยใบหน้าแดงๆ

  “พี่ก็พูดตามที่เห็น”น้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมรอยยิ้ม

  บทสนทนาระหว่างพี่น้องยังคงดำเนินต่อไปทั้งเรื่องงาน เรื่องราวในเมืองไทยและเรื่องราวความรักของน้องสาวรวมทั้งเรื่องราวในต่างแดนของพี่ชายซึ่งมันช่างลึกลับเสียจนคนเป็นน้องกลัวว่าชาตินี้พี่ชายคนเดียวของเธอคงจะไม่ต้องการปรากฏกายต่อโลกภายนอกเสียแล้วและเธอก็ยิ้มกว้างมากขึ้นเมื่อพี่ชายเพียงคนเดียวบอกว่าเขาจะอยู่เมืองไทยเป็นการถาวรเขาเอ่ยง่ายๆ ราวกับได้ค้นพบขุมทรัพย์สำคัญซึ่งมีคุณค่ามากพอที่จะทำให้พญาอินทรีหนุ่มผู้หลับใหลอย่างเขายอมแลกกับความสงบที่เคยมี

  สองพี่น้องลงจากรถยนต์คันหรูเมื่อมาถึงตึกสูงสีเทาสามสิบชั้นที่มีสัญลักษณ์พญาอินทรีสีส้มตัดขอบสีดำอยู่ด้านหน้าตึกและมีตัวอักษรภาษาอังกฤษที่อ่านออกเสียงได้ว่า ‘ฮอตอีเกิ้ล’ ตึกสูงแห่งนี้ตั้งอยู่ใจกลางเมืองบนถนนสายสำคัญที่เป็นศูนย์รวมของธุรกิจ...

   บรรยากาศภายในห้องประชุมใหญ่สีครีมตึงเครียดตามความคาดหมายโดยคนที่ทำหน้าที่เป็นประธานซึ่งนั่งอยู่ในตำแหน่งที่เคยเป็นของบิดาของเขา ถัดไปซ้ายมือคือโสภิตนภาและผู้ร่วมประชุมคนอื่นๆ ซึ่งประกอบด้วยผู้ถือหุ้นและผู้ร่วมก่อตั้งองค์กรแห่งนี้อีกสิบคนด้วยกัน

  “ก่อนอื่นผมต้องขอบคุณทุกท่านมากครับที่มาพร้อมกันในวันนี้และขอบคุณมากที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจทำงานร่วมกับท่านประธานคนก่อน”เสียงทุ้มห้าวทรงพลังของพญาอินทรีหนุ่มเอ่ยเปิดการประชุม

   “ผม...อินทรี พินิจพงษ์จะเข้ามาดำรงตำแหน่งประธานคนใหม่ของ ‘ฮอตอีเกิ้ล’ ผมขอยืนยันว่าจะสานต่อเจตนารมณ์ของท่านประธานคนก่อนที่ได้วางนโยบายเอาไว้อย่างดีที่สุดทุกท่านทำงานในส่วนที่ได้รับมอบหมายต่อไป ผมจะไม่ก้าวก่ายและถ้าใครมีแนวทางหรือนโยบายที่เป็นประโยชน์ต่อองค์กรของเรา ผมยินดีมากครับ”ดวงตาคมเข้มของประธานคนใหม่กวาดมองไปโดยรอบ “ใจความสำคัญในการบริหารงานของที่นี่คือการใช้‘ใจ’ นำทางซึ่งทุกท่านที่เคยได้ร่วมงานกับท่านประธานคนก่อนก็คงทราบดีอยู่แล้วนะครับและผมก็จะยึดถือปฏิบัติต่อไป โครงการต่อๆไปของเราจะคำนึงถึงสังคมและชื่อเสียงของประเทศเป็นหลัก หลังจากนี้เราก็จะมีโปรดักส์ภายใต้แบรนด์ของเราและแบรนด์ลูกที่จะแตกออกไปตามแผนการตลาดในอนาคต ซึ่งผมมองว่ามันจะต้องทำให้ ‘ฮอตอีเกิ้ล’ของเราเป็นแบรนด์เครื่องดื่มที่ยิ่งใหญ่และแข็งแกร่งอย่างต่อเนื่องผมเชื่อว่าทุกคนจะช่วยกันทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจเพื่องานของเราฮอตอีเกิ้ลจะสามารถรองรับบุตรหลานของพนักงานที่ต้องการจะร่วมพัฒนาองค์กรของเราต่อไปที่นี่จะสร้างงาน สร้างรายได้ สร้างชื่อเสียงให้กับประเทศและจะคืนกำไรบางส่วนสู่สังคมครับ” ประธานคนใหม่แจ้งนโยบายต่อที่ประชุม แล้วเผยรอยยิ้มบางๆเมื่อได้ยินเสียงปรบมือจากผู้ที่เข้าร่วมประชุมหากดวงตาคมเฉียบของเขาสังเกตเห็นหนึ่งบุคคลที่มีสีหน้าแตกต่างจากคนอื่นๆ

  “ผมขออภัยที่จะต้องบอกว่าผมไม่ทราบโปรไฟล์ของคุณมาก่อน การบริหารมันต้องใช้ทั้งความเฉียบคมที่ต้องสั่งสมจากประสบการณ์และความน่าเชื่อถือเราจะให้ความมั่นใจกับพนักงานเป็นพันๆคนของเราได้อย่างไรถ้าหัวเรือใหญ่ของพวกเขาไม่มีประสบการณ์งานใหญ่มาก่อน”เสียงทุ้มต่ำของผู้เข้าร่วมประชุมคนหนึ่งเอ่ยขึ้นหลังจากเสียงปรบมือสงบลง

  “คุณประจักษ์คงไม่ทราบว่าผมทำงานร่วมกับท่านเฉลียวมาหลายสิบปีตั้งแต่ผมยังเรียบไม่จบปริญญาตรีด้วยซ้ำทุกปัญหาที่เกิดขึ้นภายในองค์กรของเราผมทราบดี กระทั่งเรื่องการสร้างคลื่นใต้น้ำเพื่อขับไล่ผู้จัดการฝ่ายผลิตคนก่อนๆจนทำงานไม่ได้มาแล้ว เรารู้ดีว่าเป็นฝีมือของใครแต่เราปิดข่าวเงียบเพื่อต้องการให้คนทำผิดสำนึกตัว” เสียงทุ้มทรงพลังเน้นช้าๆกับประโยคหลัง และความหมายของคำว่า ‘เรา’ ของเขาก็คือตัวเขาและบิดาที่ช่วยกันวิเคราะห์หาหลักฐานจนรู้ว่ามีใครบางคนต้องการให้คนของตัวเองเข้ามาดูแลระบบการผลิตซึ่งเป็นเส้นเลือดใหญ่ขององค์กรจนสร้างคลื่นใต้น้ำ ปลุกปั่นพนักงานให้ไม่ยอมรับคนใหม่ๆที่เข้ามาทำงานในตำแหน่งนี้ จนหลายคนทนอยู่ต่อไปไม่ได้และต้องลาออกในที่สุด

  “ดีครับถ้าเป็นจริงอย่างที่คุณอินทรีว่ามาผมและพนักงานอีกเป็นพันๆ คนที่ฝากอนาคตเอาไว้กับที่นี่ก็จะได้สบายใจ”

  คนร่างท้วมเอ่ย หากสีหน้าของเขาสวนทางกับคำพูดที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะเขามีความหวังไม่น้อยว่าการเสียชีวิตลงของประธานคนก่อนจะทำให้เขาได้เข้ามาเป็นผู้รักษาการแทนในตำแหน่งนี้ก่อนที่จะมีการสรรหาต่อไปเพราะเขาคือมือขวาคนสำคัญที่ร่วมสร้างอาณาจักรแห่งนี้ขึ้นมาด้วยกันหากการปรากฏกายของหนุ่มใหญ่ซึ่งเป็นทายาทสายตรงสร้างความผิดหวังให้เขาไม่น้อย

  “ครับ เรื่องนั้นคุณประจักษ์ไม่ต้องกังวลถึงอย่างไรคำพูดของผมก็ต้องพิสูจน์ให้เห็นด้วยผลงานอยู่แล้ว ผมเชื่อว่าเราจะแข็งแกร่งยิ่งขึ้นแล้วผมขอฝากทุกท่านให้ความมั่นใจกับพนักงานอีกเป็นพันๆคนของเราด้วยว่าพวกเขาจะมีอนาคตกับองค์กรแห่งนี้อย่างนี้นอนครับ”เสียงทุ้มห้าวทรงพลังของประธานคนใหม่ให้ความมั่นใจพร้อมกวาดตามองทุกคนที่ร่วมประชุม ก่อนหันมายิ้มให้กับน้องสาวด้วยสายตาอ่อนโยนผิดกับสายตาที่มองบุคคลที่ได้สร้างกระแสคลื่นใต้น้ำราวกับคนละคน

  “ผมขอจบการประชุมเพียงเท่านี้ มีใครสงสัยอะไรเกี่ยวกับตัวผมขอให้ถามกับผมโดยตรงได้เลยผมจะเข้ามานั่งประจำที่นี่ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปครับผมหวังว่าทุกท่านจะให้ความมั่นใจ เชื่อมั่นในองค์กรและทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจกับที่นี่ต่อไปขอบคุณมากแยกย้ายกันไปทำงานได้ครับ”

  เมื่อไม่มีคำถาม ชายหนุ่มก็ปิดการประชุมแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันทีแล้วเขาก็หันไปหาน้องสาวก่อนส่งมือแกร่งให้เธอจับพลางเอ่ย

  “น้องฟ้าคะ นำทางพี่ไปห้องทำงานของคุณพ่อหน่อยพี่จะไปนั่งทำงานที่นั่น”

  พญาอินทรีหนุ่มเอ่ยอ่อนโยนต่อโสภิตนภาทำให้ทุกคนในที่ประชุมมองเขาอย่างชื่นชมแล้วคนที่ดูจะเคลิบเคลิ้มมากกว่าใครก็คือหญิงสาวซึ่งจะทำหน้าที่เป็นเลขาให้เขาเธอออกอาการปลื้มเจ้านายคนใหม่อย่างเห็นได้ชัด เพราะดวงตาภายใต้กรอบแว่นตาหนาๆ ที่ทอดมองชายหนุ่มอย่างชื่นชมตลอดการประชุม

  “คุณสาวิตรีคะฟ้าขอกุญแจห้องทำงานของคุณพ่อหน่อยได้ไหมคะ ฟ้าลืมหยิบติดมือมาด้วย” เสียงหวานของโสภิตนภาปลุกเลขาสาวออกจากความฝันหลังจากที่เธอเห็นใบหน้าขาวที่ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นเรื่อยๆ กับดวงตาที่กำลังเปล่งประกายหวานขณะทอดมองไปยังพี่ชายของเธอ

  “เอ่อ..ค่ะ...ได้ค่ะคุณฟ้าเดี๋ยวตรีจะไปเปิดห้องให้นะคะอีกห้านาทีคุณฟ้ากับท่านประธานตามไปที่ห้องได้เลยค่ะ” เลขาสาวซึ่งเคยทำงานให้กับบิดาของทั้งคู่เอ่ยตะกุกตะกักสติของเธอดูจะไม่พร้อมกับงานในวันนี้ เพราะมัวแต่มองและแอบจินตนาการอย่างเช่นหญิงสาวที่ได้พบหนุ่มใหญ่ทรงเสน่ห์เหลือล้น

  “ขอบคุณมากค่ะคุณสาวิตรีช่วยให้แม่บ้านเข้าไปดูแลความเรียบร้อยในห้องทำงานใกล้ๆ ห้องของพี่อินทร์ให้ฟ้าด้วยฟ้าจะใช้ห้องนั้น” หญิงสาวที่ยืนคู่กับพี่ชายบอกเลขาสาวช่างฝันพร้อมรอยยิ้มบางๆทำไมเธอจะไม่เห็นว่าเสน่ห์ของพี่ชายเธอส่งผลต่อสาวน้อยสาวใหญ่แทบทั้งตึก และมันแสดงให้เห็นชัดเจนตั้งแต่เธอเดินควงคู่กับเขาเข้ามาในช่วงเช้า

  “ได้ค่ะคุณฟ้า เดี๋ยวตรีจะจัดการให้เรียบร้อยค่ะ”เลขาสาวรับคำสั่งก่อนเดินจากไปเร็วๆ

  เจ้าของอาณาจักรคนใหม่เดินควงคู่มากับน้องสาวของเขายังห้องทำงานที่เคยเป็นของบิดาเขาจะใช้ที่นี่เป็นห้องทำงานต่อไป โดยที่น้องสาวจะยึดห้องทำงานใกล้ๆเป็นห้องทำงานส่วนตัวของเธอเช่นกัน การร่วมแรงร่วมใจกันของสองพี่น้องที่จะสานต่อเจตนารมณ์ของบิดาเพื่อสร้างองค์กรแห่งนี้ให้แข็งแกร่งและผงาดบินสูงอย่างพญาอินทรีเช่นเดียวกับชื่อของหนุ่มใหญ่เป็นงานใหญ่ที่รอให้เขาได้พิสูจน์ฝีมือต่อไป

  “คุณประจักษ์ ดูจะไม่ค่อยปลื้มพี่สักเท่าไหร่”พี่ชายเอ่ยขึ้นลอยๆ เมื่อนั่งลงบนเก้าอี้หนังตัวเขื่อง

  “พี่อินทร์ต้องระวังคนนี้ให้ดีนะคะคุณพ่อเคยบอกน้องว่ามีคนใกล้ตัวท่านปลุกปั่นคน คอยป้อนข้อมูล สร้างข่าวลือผิดๆ เสี้ยมให้พนักงานหัวแข็งผู้จัดการฝ่ายผลิตเก่งๆ หลายคนที่เข้ามาทำงานที่นี่แล้วอยู่ไม่ได้นานพี่อินทร์คงจะทราบแล้วว่าเมื่อปีก่อนมีการประท้วงขับไล่ผู้จัดการฝ่ายผลิตทั้งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นเพราะเราไม่มีปัญหาเรื่องการจ่ายเงินเดือน โอที แล้วก็สวัสดิการ แต่ที่เราได้สอบถามไปยังพนักงานพวกเขาให้เหตุผลว่าผู้จัดการที่เข้ามาดูแลควบคุมพวกเขาไม่เป็นงานทั้งที่ความจริงแล้วมันเกิดจากการไม่ให้ความร่วมมือของพนักงานมากกว่า” หญิงสาวเล่าในสิ่งที่เธอรับรู้จากบิดาและในช่วงนั้นเองที่สุขภาพของบิดาทรุดลงเพราะความเครียด

  “ไม่ธรรมดาเลยนะนายประจักษ์น้องฟ้าไม่ต้องห่วงพี่หรอกค่ะพี่จัดการได้” พี่ชายยิ้มอ่อนโยนให้“พี่ยังไม่ได้คุยเรื่องที่น้องฟ้าขอมาทำงานทีนี่กับโทมัสเลยนะคะน้องฟ้าก็ยึดห้องทำงานเสียแล้ว”

  “เตรียมไว้ก่อนก็ไม่เป็นไรนี่คะยังไงดาร์ลิ้งเขาก็ต้องยอมอยู่แล้ว พี่อินทร์จะได้มีหูมีตาและก็มีกำลังเสริมเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคนยังไงล่ะคะพี่อินทร์อย่าลืมสิว่าน้องเคยติดตามคุณพ่อ รู้เขารู้เรา ออกศึกร้อยครั้งก็ชนะร้อยครั้ง"

  “สงสัยพี่คงจะขัดไม่ได้แล้ว ก็ดีเหมือนกันบางทีมันอาจจะไม่ง่ายอย่างที่เราคิด พี่ได้กลิ่นแปลกๆ จากสายตาของนายประจักษ์”พี่ชายบอกน้องสาวเสียงอ่อนโยนหากเขาสงสัยเพราะเคยได้ยินปัญหาการทุจริตในองค์กรจากบิดาซึ่งไม่ได้ระบุชื่อว่าคนทำคือใคร บางทีหนึ่งในผู้ต้องสงสัยอาจจะเป็นนายประจักษ์คนที่มองเขาด้วยแววตาเกรี้ยวกราดแล้ววูบหายไปอย่างรวดเร็ว หากมันก็ยังช้าเกินกว่าดวงตาของพญาอินทรีหนุ่มอย่างเขา

  “เรากลับกันเถอะค่ะ เย็นนี้พี่คิดว่าจะไปค้างที่‘แกรนด์วิววิลล่า’ น้องฟ้าคงจะอนุญาต”ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องจากสิ่งที่เขากังวลไปสู่สิ่งที่เขาสนใจไม่แพ้กัน

  “ได้สิคะ น้องต้องอนุญาตอยู่แล้ว น้องโทร.ไปบอกให้แม่บ้านขึ้นไปตรวจดูความเรียบร้อยให้แล้วค่ะพี่อินทร์ไปค้างคืนนี้ได้เลย แต่เอที่คอนโดฯ ของน้องมีอะไรดีน้าดูพี่อินทร์รีบร้อนหรือว่าพี่อินทร์เบื่อหน้าน้องแล้ว”

  หญิงสาวเสียงเบาลงกับประโยคหลังพร้อมทำหน้ามุ่ยอย่างไม่เป็นจริงเป็นจังนัก เรียกรอยยิ้มจากพี่ชาย

  “พี่จะเบื่อหน้าน้องฟ้าได้ยังไงล่ะคะน้องฟ้าเป็นน้องสาวคนเดียวของพี่นี่นาแต่พี่กลัวว่าโทมัสเขาจะเบื่อขี้หน้าพี่ต่างหากล่ะ” คำตอบของเขาเรียกเสียงหัวเราะได้จากทั้งคู่...

  ในขณะที่พี่ชายและน้องสาวปรึกษากันเรื่องงานนักข่าวสาวคนดังก็ได้รับโทรศัพท์จากสารวัตรหนุ่มซึ่งเปรียบเสมือนพี่ชายและเพื่อนสนิทของเธอแจ้งว่าคืนนี้จะมีการล่อซื้อยาเสพติดที่ผับดังย่านสุขุมวิทให้เธอเตรียมตัวพร้อมทำข่าว

  จอมขวัญยิ้มกว้างด้วยความพอใจเพราะเธอตามติดคดีนี้มานานเธอรู้ว่าผับแห่งนี้มีการซื้อขายยาเสพติด และเจ้าของผับก็รอดไปได้ทุกครั้งโดยคนที่เคลียร์คดีให้กลับเป็นคนมีสีเสียเอง หากแต่คนมีสีผู้นั้นไม่ใช่สารวัตรเมืองหรือพันตำรวจโทมณฑล พิทักษ์ทศทิศ นายตำรวจหนุ่มตงฉินที่มักจะส่งข่าวเด็ดเกี่ยวกับคดีดังๆให้เธอตีแผ่มาแล้วมากมาย ทั้งคดีการจ้างวานฆ่านักการเมืองท้องถิ่นคดีลอบวางเพลิงโกดังสินค้าของนักธุรกิจหนุ่มคนดัง ดล พัฒนชาติ[1]และอีกหลายๆ ข่าว ซึ่งบางข่าวก็ถูกระงับการนำเสนอมาแล้วเพราะมันกระทบกับนักการเมืองและผู้มีอิทธิพล

   หญิงสาวเก็บโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋ากางเกงยีนพร้อมเผยรอยยิ้มมุมปากก่อนจะพารูปร่างงดงามพร้อมเครื่องแต่งกายทะมัดทะแมงเดินกลับไปยังรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจเธอตั้งใจจะกลับไปยังที่พักเพื่อเตรียมตัวก่อนที่จะไปตามนัดซึ่งสารวัตรหนุ่มได้แจ้งสถานที่และเวลาเอาไว้

  “คืนนี้หนุกแน่”

  เสียงห้าวเอ่ยกับตัวเองเบาๆก่อนจะทยานมอเตอร์ไซค์คู่ใจออกไปจากสำนักข่าว ‘เดอะสยามนิวส์’ ซึ่งเป็นต้นสังกัดของเธอด้วยความเร็วสูง

Create Date : 02 ธันวาคม 2557		0 comments
Last Update : 3 ธันวาคม 2557 16:38:55 น.
Counter : 547 Pageviews.
Share Tweet