ใบไม้แดง โดย วรรณสิงห์ ประเสริฐกุล

สวัสดีคร๊าบบบบ

วันนี้มีหนังสือดี ๆ ในความรู้สึกของน้ำนะคะมาฝากกัน หนังสือเล่มนี้ชื่อว่า "ใบไม้แดง" เขียนโดย วรรณสิงห์ ประเสริฐกุล

เรามาเริ่มจากนักเขียนหนังสือเล่มนี้กันก่อนว่าน้ำไปเจอเค้าได้ยังไง น้ำเห็นหน้าน้องเค้าครั้งแรกในรายการพื้นที่ชีวิต น้องเค้าเป็นพิธีกรพาไปศึกษาศาสนาในประเทศต่างๆ ความคิด ประเพณี พิธีกรรม แต่ละที่แตกต่างกันยังไง อิจฉาชีวิตน้องเค้าเล็กๆว่า แม่ง ได้ไปเที่ยวแทบทั่วเอเชีย อิจฉาวุ้ย

อ่อ ลืมบอกไว้อย่างที่สะดุดตาป้าน้ำมากก็คือ ไอ้นี่มันหล่อหว่ะ ก๊าก ๆๆๆ

น้ำคงไม่กล่าวถึงประวัติน้องเค้าอะนะ เพราะคิดว่าน่าจะมีคนรุ้จักพอสมควรแล้ว คงมีแต่น้ำนี่แหละที่เพิ่งรู้จัก ป้าแก่แล้ว มันคนละรุ่นกัน

กลับมาเรื่องหนังสือที่น้องสิงห์เขียน "ใบไม้แดง" เขียนได้มันส์ดี น้ำสรุปได้สั้นๆ ว่า "ไอ้สิงห์มันบ้า" สั้น ง่าย กระฉับ กระจ่างสุด ๆ



หนังสือเล่มนี้เขียนเล่าเกี่ยวกับความคิดของผู้ชายคนนึงที่มีต่อสังคม การเมือง ว่าเค้าคิด เค้ามองยังไง ซึ่งความคิดบางอย่างมันใช่ แล้วที่สำคัญเค้าเล่าได้ไม่เบื่อมันส์มาก บางวันน้ำยืนขำ ยิ้ม อยู่บนรถไฟฟ้า กลัวคนข้างๆว่าบ้าเหมือนกัน แต่อย่าได้แคร์สื่่อคะ

น้ำขอลงคำนิยมกับข้อความประทับใจให้ทุกคนได้อ่านเผื่อสนใจไปหาอ่านกันนะคะ

คำนิยมแรกเขียนโดย คุณจิระนันท์ พิตรปรีชา ผู้เป็นแม่ของหนุ่มสิงห์คะ



สิงห์เขียนได้อย่างที่เขาเป็นและรู้สึก ประเด็นหรือเรื่องราวที่หยิบยกมาสื่อความคิดของตนก็ล้วนเป็นประสบการณ์จริงที่หลายคนอาจมองผ่านเลยไป และที่น่าทึ่งก็คือ เขาไม่ใช่นักเขียนที่สาธยายแต่เรื่องของตัวเอง แต่ตั้งหลักคิดและตั้งคำถามกับเรื่องที่เล่า ทั้งทางโลกและถามใจตนเองไปพร้อมกัน นี่เองที่ทำให้ตนเองติดตามอ่านและรู้สึกเหมือนได้เรียนรู้ เติบโตไปด้วยกัน

คำนิยมที่สองเขียนโดย คุณ ปราบดา หยุน



วรรณสิงห์เขียนในหนังสือของเขาว่า "ผมอยากช่วยประเทศชาติแต่ไม่ได้บนพื้นฐานว่าสังคมต้องการผมหรือไม่ แต่บนพื้นฐานว่าผมต้องการที่จะช่วย"

แม้ผมจะไม่ได้เป็นคนดีของสังคมเท่าวรรณสิงห์ ไม่เคยคิดในใจว่า "อยากช่วยประเทศชาติ" แต่ผมชอบและชื่นชมความรู้สึกนั้นของเขาเป็นอย่างยิ่ง

งานเขียน น้ำเสียง ความคิด และพฤติกรรมของเขาทำให้ผมรู้สึกว่าวรรณสิงห์เป็นหนึ่งในใบไม้แดงที่ยังไม่แห้งกรอบ

หากคนรุ่นเราเป็นอย่างเขามากพอ

ฤดูหนาวแสนยาวนานแค่ไหน ก็คงไม่อาจยับบั้งการผลิเกิดอีกครั้งของเราได้



ขอเอาข้อความที่อยู่ในบทของความรักมาให้อ่านกันนะคะ มันคงเป็นอะไรที่เข้าใจง่ายที่สุดในทุกๆ เรื่อง น้ำคิดว่านะ ถึงน้ำจะไม่ค่อยเข้าใจมันสักเท่าไหร่ เพราะมันไม่ค่อยได้เจอ ปวดตับ -_-"

แต่เหตุใด มนุษย์ไม่สามารถหยุดรักได้

บางครั้งเมื่อเจ็บปวด เราสร้างกำแพงมารอบตัวเรา บอกกับตัวเองว่าจะไม่รักใครอีกต่อไป บอกตัวเองว่าเราไม่จำเป็นต้องพึ่งใครเพื่อที่จะมีชีวิตอย่างมีความสุข

ควมไม่สมบูรณ์ก่อเกิดความเหงา

กำแพงหินอาจละลายได้หากอากาศหนาวจัด

ความรักที่บริสุทธิ์คือความผูกพัน ขณะเดียวกันคือความลุ่มหลงยึดติด ความรักคือการให้ แต่ในขณะเดียวกันคือการหวังสิ่งตอบแทนทางใจอย่างมหาศาล มนุษย์ขาดความรักไม่ได้ จนบางครั้งอุปดลกน์ความรักจอมปลอมในสิ่งเลือนรางมาแทนที่เพียงเพื่อเกาะยึดให้แต่ละวันผ่านพ้นไปอย่างไม่ว่างเปล่านัก หากแต่ของปลอมมิอาจบดบังความไม่บริสุทธิ์ในตัวมันได้ สุดท้ายแล้วสิ่งเดียวที่มนุษย์ถามหาก็คือ อีกหนึ่งกายทอดตัวนอนข้างเมื่อยามตื่นคนกุมมือเมื่อยามอาทิตย์ลับฟ้า

เหตุใดผมจึงรักคุณ...
...เพราะผมเป็นคน...
ผมจึง....

Create Date : 06 พฤศจิกายน 2553 Last Update : 6 พฤศจิกายน 2553 16:33:26 น. Counter : 6211 Pageviews.		5 comments
Share Tweet