เรื่อยๆ เปื่อยๆ แต่เจ็บปวด และยังเสียใจ 

 คุณรู้ไหม   เด็กคนหนึ่งตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีคำว่า ครอบครัวพร้อมหน้า
 

รู้แต่ว่า นี่คือ พ่อ นี่คือ แม่ ไม่มีใครเป็นที่ปรึกษา ไม่มีแม้แต่มือที่เอื้อมมากอดเวลามีปัญหา 

ไม่มีใครสอนการบ้าน ไม่มีใครสอนทำกับข้าว ไม่มีใครสอนซักผ้า ไม่มีใครสอนให้ทำอะไรต่ออะไรมากมาย

ไม่มีใครจริงๆ  พอฉันโตเป็นสาวก็เริ่มมีชายที่รัก นั้นก็คือคุณ หวังไว้กับคุณมากมายทีเดียว คุณก็ทำให้ฉันสมหวัง

คุณคือทุกๆอย่างในชีวิต คุณเป็นได้มากกว่าใครๆ  ทุกลมหายใจของฉันคือคุณเสมอ รู้ไหม ที่รัก

  วันวานที่ผ่านมา เกือบทุกสิ่ง ทุกอย่างในชีวิตของฉัน    คุณเป็นคนสร้างทั้งหมดโดยมีฉันอยู่เคียงข้างไม่ใช่หรือ

ลืมไปแล้วใช่ไหม ฉันเสียใจเหลือเกินทีเดียว  ที่วันนี้ ชีวิตคู่ของเรามีเหลือแต่ความว่างเปล่า

มันว่างไปจนบางทีฉันลืมไปเลย ว่าฉันยังมีคุณอยู่ในชีวิต ลูกสาวเราโตขึ้นเยอะเลยนะคุณ เขาพอรู้ได้แล้วละ

ว่าเรามีปัญหากัน ลูกเริ่มเข้าใจได้นะ ฉันพยายามทำให้ได้ดีที่สุดแล้วนะในวันนี้เพื่อลูก สิ่งที่ภูมิใจที่สุดในชีวิต ยากนะ ลำบากนะ แต่ก็จะอดทนเอา เพื่อคำว่าครอบครัว คุณไป เราแม่ลูกเริ่มที่จะอยู่ได้แล้วล่ะ แต่ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็คงดีกว่า ตายจากกันใช่ไหม แต่ก็ยังเจ็บปวดอยู่ดี จะอดทนนะ อดทนให้ได้ อดทนที่สุด รักนะ รักที่สุด รักเหลือเกิน ถึงแม้คุณจะทำร้ายกันขนาดนี้ เมื่อมองไปไม่มีใครเลยก็คงต้องอยู่ต่อไปในวันนี้ เพื่อให้ลูกได้มีพ่อต่อไป