อย่าให้ความคาดหวัง ทำร้ายความรักเลย..

อย่าให้ความรัก ทำร้ายตัวเองเลย...

ดังนั้น...อย่าคาดหวังกับความรักเลย...ความรักจะได้ไม่ทำร้ายตัวเอง

สู้ๆ

  

สวัสดีค่ะ คุณแม่จ๋ากะฟ้าใส

พี่เคยนั่งเฝ้ามองประตูบ้าน เฝ้าคอยฟังเสียรถ.. ด้วยความรู้สึกเหมือนไม่มีอากาศให้หายใจ..

ทุกข์ใจมากซะจน ลืมไปเลยว่า ยิ้ม เขายิ้มกันยังไง หัวเราะ เขาหัวยังงัย..

ยิ่งพยายามหาเหตุผล ตั้งคำถาม ทำไมๆๆๆ ยิ่งไม่มีคำตอบ.. ยิ่งปวดร้าว.. ยิ่งทรมาน..

พี่หยุดถาม หยุดทุกๆอย่าง..

หยุดความคิด หยุดการกระทำใดๆ หันมาพิจารณาต้นเหตุของปัญหา หันมาสร้างความเข้าใจกับตนเอง ว่าปัจจุบัน เกิดอะไรขึ้น... เกิดขึ้นเพราะอะไร ตัวเองมีดี มีด้อยอะไร...

หันมามองว่า ลูกมีความเป็นอยู่อย่างไร สุขสบายดีรึเปล่า..
จะทำอะไรให้ลูกทาน จะพาลูกๆ ไปเที่ยวที่ไหน เราสามคนแม่ลูก ทำอะไรได้บ้าง...

ทุกๆวัน หลังจากไปรับลูกจากโรงเรียน พี่จะหากิจกรรมทำร่วมกันกับลูกๆ เช่น ทำอาหาร ทานข้าว..ปั้นดินน้ำมัน พับกระดาษ วาดภาพ ระบายสี...
ถึงสองทุ่ม ก็อาบน้ำด้วยกันกับลูกๆ เข้าห้องนอน อ่านนิทานให้ลูกๆ ฟังจนกระทั่งลูกๆ หลับไป..

จากนั้นพี่ก็จะทำงานบ้าน.. อ่านหนั้งสือ.. สวดมนต์นอน..

เปลี่ยนความคิด จากที่เคยคิดแต่เรื่องราวในอดีต เรื่องราวเกี่ยวกับสามี เกี่ยวกับเมียน้อย เปลี่ยนเป็นคิดถึงสิงดีๆ ที่เรามีอยู่ อะไรบ้างที่เรายังสามารถมีความสุขและยิ้มกับมันได้...

พิจารณาตัวเอง ถึงข้อดี ข้อเสีย จุดเด่น จุดด้อย..

พยายามปรับปรุงข้อเสีย จุด้อยของตัวเอง...

พยายามส่งเสริมข้อดี ข้อเด่นของตัวเอง...

เฝ้าพัฒนาตัวเอง... เฝ้ามองความคิดของตัวเอง..

เฝ้ามองลูกๆ ... คิดถึงอนาคตของลูกๆ . คิดถึงเรื่องราว ที่ตัวเองสามารถจะช่วยพัฒนาการให้กับลูกๆได้...

เชื่อมั๊ย...
แค่ฝึกปรับความคิดของตัวเอง.. ก็สามารถช่วยให้ลืมไปเลย ว่าเรากำลังรอคอยใคร...

พี่บอกตัวเองเสมอๆ ว่า เมื่อสามี ก้าวขาออกนอกบ้านเมื่อไหร่ ก็กลายเป็นคนอื่นที่เราไม่รู้จักเขาเลย..
เมื่อสามีเข้ามาในบ้าน เขาก็กลายเป็นแขกคนสำคัญ...

คิดแบบเอาใจเขา มาใส่ใจเรา..

หากเราเป็นเขา.. เขาจะรู้สึกอย่างไร เมื่อมาพบเราใสสภาพที่เรากำลังเป็น...


....

เป็นกำลังใจให้นะคะ

  

เอาใจช่วยนะ

ทำใจให้สบาย

หาอย่างอื่นทำบ้างจะได้ไม่เครียด

  

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจค่ะ
ขอบคุณพี่แฟนต้าเหลือเกินค่ะ
ทุกสิ่งที่แนะนำมาขอขอบคุณจากหัวใจเลยล่ะค่ะ
จะพยายามทำให้ได้และดีที่สุดต่ะ