BlogGang.com : : sirivinit :

มหาวิหารลิงคอล์น (Lincoln Cathedral)

ด้านหน้าแบบโรมาเนสก์

มหาวิหารลิงคอล์น (Lincoln Cathedral) มีชื่อเป็นทางการว่า “The Cathedral Church of the Blessed Virgin Mary of Lincoln” หรือ “St. Mary's Cathedral” เป็นมหาวิหารสำคัญตั้งอยู่ที่เมืองลิงคอล์น ในมณฑลลิงคอล์นเชอร์ ในสหราชอาณาจักร

มหาวิหารลิงคอล์นเป็นสิ่งก่อสร้างที่สูงที่สุดในโลกอยู่ 200 ปีแต่ยอดกลางมาหักลงเมื่อศตวรรษที่ 16 และมิได้สร้างใหม่จึงเสียตำแหน่ง มหาวิหาร มีชื่อว่าเป็นสิ่งก่อสร้างที่สมลักษณะสิ่งก่อสร้างที่ดี

จอห์น รัสคินนักเขียนสมัยพระราชินีนาถวิคตอเรีย บรรยายว่า “...มหาวิหารลิงคอล์นเป็นสถาปัตยกรรมชิ้นที่สำคัญที่สุดในอังกฤษ และมีคุณค่าเท่าสองมหาวิหารที่เรามี”

ประวัติ

มหาวิหารลิงคอล์นพระเจ้าวิลเลียมที่ 1 ทรงสั่งให้สร้างมหาวิหารลิงคอล์นเมื่อปี ค.ศ. 1072 ก่อนหน้านั้นวัดเซ็นต์แมรีแห่งลิงคอล์นเป็นเพียงวัดแม่ (mother church) แต่ไม่ใช่มหาวิหาร และขึ้นอยู่กับเป็นสังฆมณฑลอ๊อกซฟอร์ดเชอร์ ซึ่งมีมหาวิหารอยู่ที่ดอร์เชสเตอร์ออนเทมส์ (Dorchester-on-Thames)

แต่ที่ตั้งของเมืองลิงคอล์นเป็นจุดศูนย์กลางของมณฑล มากกว่าที่ดอร์เชสเตอร์ บาทหลวงเรมิเจียส (Bishop Remigius) สร้างมหาวิหารแรกบนที่ตั้งปัจจุบัน และแล้วเสร็จเมื่อปี ค.ศ. 1092

แต่ท่านเสียชีวิตเพียงสองวัน ก่อนที่มหาวิหารจะได้รับการสถาปนาเป็นทางการเมื่อวันที่ 9 พฤษภาคมในปีเดียวกัน

ประมาณ 50 ปีต่อมามหาวิหารเกือบทั้งหมดถูกไฟไหม้ บาทหลวงอเล็กซานเดอร์ (Alexander of Lincoln) จึงสร้างและขยายใหม่แต่ก็อยู่ได้เพียง 40 ปีก็มาถูกทำลายโดยแผ่นดินไหว เมื่อปี ค.ศ. 1185

หลังจากแผ่นดินไหวก็มีบาทหลวงใหม่มาปกครอง บาทหลวงฮิว (Hugh of Lincoln) จากอวาลอน (Avalon) ประเทศฝรั่งเศส ผู้ต่อมาได้เป็นนักบุญ บาทหลวงฮิวก็เริ่มก่อสร้างและขยายมหาวิหารอย่างใหญ่หลวง

การบูรณะเริ่มที่ทางท้ายวัดตรงมุขและคูหาสวดมนต์รอบจรมุข ทางเดินกลางสร้างแบบสถาปัตยกรรมกอธิคอังกฤษสมัยต้น มหาวิหารลิงคอล์นใช้วิธีการก่อสร้างที่ล่าสุดในสมัยนั้นเช่น เพดานโค้งแหลม กำแพงค้ำยันแบบปีก และเพดานโค้งแหลมแบบมีสัน (ribbed vault)

สิ่งต่างๆ เหล่านี้ทำให้กำแพงหลักไม่ต้องรับน้ำหนักจากหลังคา และตัวกำแพงทั้งหมด จึงทำให้สามารถสร้างหน้าต่างที่กว้างกว่าเดิมได้มาก

เมื่อพูดถึงเนื้อที่ใช้สอยภายในมหาวิหาร มหาวิหารลิงคอล์นใหญ่เป็นที่ 3 ในสหราชอาณาจักรรองจากมหาวิหารยอร์ค และ มหาวิหารเซ็นต์พอล ที่กรุงลอนดอนโดยมีเนื้อที่ 484 ฟุตคูณ 271 ฟุต

หอคอยของมหาวิหารเป็นหอที่สูงที่สุดในยุโรปในยุคกลาง นอกจากนั้นก็ยังมีระฆังใหญ่ที่เรียกกันว่า “Great Tom of Lincoln” ที่ติดตั้งเมื่อต้นศตวรรษที่ 19 และจะตีบอกเวลาทุก 15 นาที

หน้าต่างกุหลาบบนแขนกางเขนทางด้านเหนือ -- Dean's Eye – สร้างเมื่อค.ศ.1192 บูรณะโดยนักบุญฮิว (St Hugh) มาเสร็จเมื่อเมื่อ ค.ศ. 1235 ทางด้านใต้ -- Bishop’s Eye -- บูรณะเมื่อ ค.ศ. 1330

ราวประมาณปี ค.ศ. 1237 หรือ 1239 หอกลางของวัดก็ทลายลงมา เมื่อ ค.ศ. 1255 ชาวเมืองลิงคอล์นยื่นคำร้องต่อพระเจ้าเฮนรีที่ 3 ขอให้รื้อกำแพงเมืองบางส่วนลง เพื่อที่จะได้ขยายมหาวิหารและสร้างหอและยอดใหม่

ทางด้านหลังวัดก็สร้างคูหาสวดมนต์ใหญ่ แทนคูหาสวดมนต์เดิมที่สร้างโดยนักบุญฮิว เพื่อรับนักแสวงบุญที่มาสักการะนักบุญฮิวที่เพิ่มมากขึ้น

ระหว่างปี ค.ศ. 1307 - ค.ศ.1311 หอกลางที่สูง 271 ฟุตก็สร้างเสร็จ หอทางด้านตะวันตกก็มีการบูรณะและต่อเติมจนสูงถึง 525 ฟุตซึ่งทำให้เป็นสิ่งก่อสร้างที่สูงที่สุดในโลกในสมัยนั้น สูงกว่าปิรามิดกีซาที่ครองตำแหน่งสิ่งก่อสร้างที่สูงที่สุดในโลกเป็นเวลา 4,000 ปี แต่ก็มาถูกพายุพัดทลายลงมาเมื่อปี ค.ศ. 1549

ในคริสต์ศตวรรษที่ 14 ก็มีการก่อสร้างฉากหินสลัก เก้าอี้อิง (misericords) และ บริเวณสงฆ์ใหม่ที่เรียกว่า Angel choir สถาปนิกพยายามสร้างซุ้มซ้อนกันสองชั้น เพื่อให้ดูเหมือนมีทางเดินเพิ่มนอกกำแพงอย่างฝรั่งเศส แต่กะสัดส่วนผิดจึงมิได้ผลอย่างที่ตั้งใจ

เมื่อปี ค.ศ. 1290 พระราชินีของ พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 1 เอเลเนอร์แห่งคาสตีล (Eleanor of Castile) สิ้นพระชนม์ พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดจึงทรงจัดให้มีขบวนศพอย่างสมพระเกียรติ หลังจากทำศพ

ซึ่งในสมัยคริสต์ศตวรรษที่ 13 หมายถึงการควักเครื่องในออก เครื่องในที่ถูกควักออกมานี้ก็เอาฝังไว้ที่มหาวิหารลิงคอล์นเอง ชุดเทียมเอาไปฝังไว้ที่เวสท์มินสเตอร์แอบบี โลงศพที่มหาวิหารลิงคอล์นยังมีอยู่แต่อนุสรณ์ของพระนางถูกทำลายเมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 17 แต่มาสร้างแทนเมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 19

ด้านนอกของมหาวิหารมีรูปปั้นเด่นสองรูปปั้น ที่เชื่อกันว่าเป็นรูปปั้นของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดและพระราชินี แต่รูปปั้นนี้ถูกซ่อมแซมอย่างไม่ประณีต เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 19

เมื่อปี ค.ศ. 1398 จอห์น กอนท์ (John of Gaunt) และแค็ทเธอริน สวินฟอร์ด (Katherine Swynford) สร้างคูหาสวดมนต์ (chantry) เพื่อเอาไว้สวดมนต์แก่วิญญาณของเขา

เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 15 ก็มีการสร้างคูหาสวดมนต์เพิ่มขึ้น คูหาสวดมนต์ติดกับบริเวณสงฆ์ Angel Choir เป็นแบบกอธิคสูง (Perpendicular gothic) ซึ่งเน้นเส้นดิ่งหรือความเพรียว ลักษณะนี้จะเห็นได้จากลวดลายหน้าต่างและการตกแต่งผนัง

มหากฎบัตร

บาทหลวงแห่งลิงคอล์นเป็นผู้หนึ่งที่ลงนามใน “แม็กนา คาร์ตา” มหาวิหารจึงเป็นที่เก็บเอกสารนี้ไว้ฉบับหนึ่ง ในจำนวนทั้งหมดด้วยกันสี่ฉบับเป็นเวลาหลายร้อยปี แต่ปัจจุบันเอกสารฉบับนี้ย้ายไปเก็บไว้ที่ปราสาทลิงคอล์น อีกสองฉบับอยู่ที่หอสมุดแห่งชาติอังกฤษ และฉบับที่สี่อยู่ที่มหาวิหารซอลสบรี

อิมพ์แห่งลิงคอล์น

แผนผังมหาวิหารปนาลีหรือการ์กอล์ย ตัวหนึ่งของมหาวิหารเรียกว่า “Lincoln Imp” ซึ่งที่มามาจากหลายตำนาน ตำนานหนึ่งจากคริสต์ศตวรรษที่ 14 กล่าวว่า ซาตานส่งสัตว์เจ้าเล่ห์สองตัวที่เรียกว่า “Imps” มากวนโลก

หลังจากที่ก่อความวุ่นวายทางภาคเหนือของอังกฤษ อิมพ์สองตัวก็เดินทางมาลิงคอล์น พอมาถึงมหาวิหารก็ทำลายโต๊ะและเก้าอี้และทำให้บาทหลวงสะดุดล้ม อิมพ์ตัวหนึ่งนั่งบนยอดเสา เอาก้อนหินขว้างขณะที่อีกตัวหนึ่งนั่งหลบอยู่ใต้โต๊ะ อิมพ์ตัวที่โยนหินถูกสาปให้เป็นหินที่เรียกว่า Lincoln Imp นั่งอยู่บนเสาหินภายในบริเวณสงฆ์ Angel Choir อยู่ทุกวันนี้

อิมพ์อีกตัวหนีไปกริมสบี (Grimsby) ไปก่อความวุ่นวายต่อ ในที่สุดก็เข้าไปในวัดเซ็นต์เจมส์ และไปก่อความยุ่งยากเช่นที่มหาวิหารลิงคอล์น เทวดาก็เลยมาปรากฏตัวแล้วตีก้นอิมพ์ป้าบใหญ่ ก่อนที่จะสาปให้เป็นหินเหมือนตัวแรก กริมสบีจึงมี “Grimsby Imp” ที่มือหนึ่งกุมก้นที่ถูกเทวดาตี

หอสมุดเร็น

หอสมุดเร็น (Wren library) มีหนังสือโบราณต้นฉบับทั้งหมด 277 เล่มรวมทั้งหนังสือ “ประวัติศาสตร์เกี่ยวกับศาสนาของชนอังกฤษ” ที่เขียนโดยนักบุญบีด ผู้เขียนจดหมายเหตุที่เป็นกลายมาเป็นเอกสารสำคัญที่สุดในการบันทึกประวัติศาตร์อังกฤษเป็นครั้งแรก

ปัจจุบัน

ภายในทางด้านตะวันออก ทางบริเวณร้องเพลงสวดเซ็นต์ฮิวเว็ปไซท์ของมหาวิหาร กล่าวว่ามหาวิหารใช้งบประมาณกว่า 70 ล้านบาทต่อปีในการบำรุงรักษาวัด โครงการหลังสุดที่ทำคือการบูรณะด้านหน้าเมื่อ
ค.ศ. 2000

ประมาณ 10 ปีก่อนหน้านั้นทางมหาวิหารพบว่า กำแพงค้ำยันทางตะวันออกแยกออกจากตัวอาคาร จึงจำเป็นต้องซ่อมก่อนที่มหาวิหารจะทลายลงมา

อีกปัญหาที่พบคือหินที่หน้าต่างกุหลาบทางด้านเหนือเริ่มผุกร่อน และนอกจากนั้นยังพบว่าถ้าหินเลื่อนไปเพียง 5 มิลลิเมตรหน้าต่างก็จะพังลงมา ทางวัดก็เลยรื้อหน้าต่างเดิมออกและสร้างหน้าต่างใหม่แทน

ทุกสี่ปีทางมหาวิหารจัดละครลึกลับที่เรียกว่า “Lincoln Mystery Plays” ซึ่งมีผู้ชมมาจากทั่วโลก โครงเรื่องนำมาจากบทละครที่เขียนโดยคีธ แรมเซย์ (Keith Ramsay) เมื่อ ค.ศ. 1978 ละครครั้งต่อไปจะเล่นในปี ค.ศ. 2008

เกร็ด

มหาวิหารใช้เป็นฉากในนวนิยายเรื่อง “สายรุ้ง” (The Rainbow) เขียนโดย ดี เอช ลอเรนซ์ (D.H. Lawrence) ที่เกิดขึ้นที่มหาวิหารลิงคอล์น
เค็น ฟอลเล็ท (Ken Follett) กล่าวถึงมหาวิหารลิงคอล์นในนวนิยายเรื่อง “หลักของโลก”

มหาวิหารใช้เป็นฉากในภาพยนตร์เรื่อง “รหัสลับดาวินชี” ซึ่งส่วนใหญ่ถ่ายภายในบริเวณระเบียงคด และหอประชุมสงฆ์ซึ่งใช้เป็นฉากเวสท์มินเตอร์แอบบี เพื่อที่จะทำให้หอประชุมสงฆ์ของมหาวิหารลิงคอล์นเหมือนกับหอสงฆ์ประชุมของเวสท์มินเตอร์แอบบี ทางมหาวิหารต้องทาสีทับบนผนังหอประชุม

มหาวิหารใช้เป็นฉากเวสท์มินเตอร์แอบบีอีกครั้งหนึ่ง ในภาพยนตร์เรื่อง “พระราชินีนาถวิคตอเรียเมื่อยังทรงพระเยาว์” (Young Victoria) เมื่อปี ค.ศ. 2007

ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อาทิตยวารสิริสวัสดิ์ ปรีดิ์มนัสสวัสดิ์สิริค่ะ

Create Date : 08 พฤษภาคม 2553

0 comments

Last Update : 9 พฤษภาคม 2553 21:21:46 น.

Counter : 1610 Pageviews.