BlogGang.com : : sirivinit : คาร์ล ทีโอดอร์ ฟอน ดาลแบร์ก (Karl Theodor Anton Maria von Dalberg)

คาร์ล ทีโอดอร์ ฟอน ดาลแบร์ก (Karl Theodor Anton Maria von Dalberg)

ดยุคแห่งบาวาเรีย

คาร์ล ทีโอดอร์ ฟอน ดาลแบร์ก หรือ คาร์ล ทีโอดอร์ อันทอน มาเรีย ฟอน ดาลแบร์ก (Karl Theodor Anton Maria von Dalberg) (8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1744 - 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1817)

มีตำแหน่งเป็นอัครสังฆราชเลือกตั้งแห่งไมนซ์ อัครเสนาบดีแห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ เจ้าผู้ครองราชรัฐเรเกนสบวร์ก ประมุขแห่งสมาพันธรัฐแห่งลุ่มแม่น้ำไรน์ และ แกรนด์ดยุคแห่งฟรังเฟิร์ต

ประวัติ

คาร์ลเกิดที่แฮร์เร็นไฮม์เป็นบุตรของฟรันซ์ ไฮน์ริค เจ้าหน้าที่บริหารแห่งเวิร์มส์ หนึ่งในที่ปรึกษาผู้นำของอีเล็คเตอร์แห่งไมนซ์ คาร์ลอุทิศตนเองให้แก่การศึกษาคริสต์ศานกฎบัตรและเข้ารับศีลเป็นนักบวช หลังจากได้รับแต่งตั้งในปี ค.ศ. 1772 ให้เป็นข้าหลวงแห่งแอร์เฟิร์ต

คาร์ลก็ได้รับความก้าวหน้าเพิ่มขึ้นในระบบการบริหาร
ในปี ค.ศ. 1787 ก็ได้รับเลือกให้เป็นผู้ช่วยผู้บริหารของพระสังฆราชแห่งไมนซ์และเวิร์มส์
ในปี ค.ศ. 1788 ก็ได้รับแต่งตั้งให้เป็นสังฆราชแห่งคอนสแตนซ์
ในปี ค.ศ. 1802 เป็นอัครสังฆราชเลือกตั้งแห่งไมนซ์ และ อัครเสนาบดีแห่งจักรวรรดิ

ในฐานะรัฐบุรุษ คาร์ลเป็นนักการเมืองผู้มีความดีเด่นที่มาจากทัศนคติของความอุทิศตนเอง ไม่ว่าจะเป็นทางด้านศาสนาหรือความพยายามในการจัดระบบอันแตกแยกของจักรวรรดิ ให้เป็นระบบบริหารที่มีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของรัฐบาลเยอรมัน

เมื่อไม่สำเร็จคาร์ลก็หันไปหานโปเลียนผู้ที่กำลังรุ่งเรืองขึ้นมา โดยมีความเชื่อว่า ได้พบรัฐบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ผู้มีความปรีชาสามารถ ผู้มีความสามารถที่จะเป็นผู้นำผู้เดียว ที่ผู้มีพลังพอที่จะช่วยให้เยอรมันรอดจากความหายนะ

ตามสนธิสัญญาลูเนวิลล์ ที่ลงนามกันในปี ค.ศ. 1801 ที่ระบุให้ดินแดนบนฝั่งซ้ายของแม่น้ำไรน์ทั้งหมดตกไปเป็นของฝรั่งเศส คาร์ลต้องสูญเสียเวิร์มส คอนสแตนซ์ และไมนซ์ แต่ยังคงปกครองอาสชาฟเฟ็นบวร์ก

และในปี ค.ศ. 1803 ก็ได้รับนครรัฐอิสระเว็ทซลาร์ และ เรเกนสบวร์ก และดินแดนที่เป็นของสังฆราชแห่งเรเกนสบวร์ก เมื่อไมนซ์ถูกผนวกโดยฝรั่งเศส คาร์ลก็ถูกย้ายสังฆมณฑลไปยังเรเกนสบวร์ก ดินแดนทางตะวันตกของคาร์ลเรียกกันว่า ราชรัฐเรเกนสบวร์ก

ในปี ค.ศ. 1806 หลังจากการยุบตัวของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ คาร์ลและเจ้าผู้ครองนครองค์อื่นๆ ก็รวมตัวกันเป็นสมาพันธรัฐแห่งลุ่มแม่น้ำไรน์

คาร์ลลาออกจากการเป็นอัครเสนาบดีของจักรวรรดิ ในหนังสือกราบทูลสมเด็จพระจักรพรรดิฟรานซ์ที่ 2 และได้รับแต่งตั้งโดยนโปเลียนให้เป็นพรินซ์ไพรเมท หรือประมุขของสมาพันธรัฐแห่งลุ่มแม่น้ำไรน์

ในปี ค.ศ. 1806 รัฐสภาแห่งฟรังเฟิร์ต ก็ได้รับการรวมเข้ามาเป็นดินแดนในการปกครองของคาร์ล หลังจากสนธิสัญญาเชินบรุนน์ (Treaty of Schönbrunn)

จากนั้นคาร์ลก็ได้รับการเลื่อนตำแหน่งขึ้น เป็นแกรนด์ดยุคแห่งฟรังเฟิร์ต หลังจากนั้นคาร์ลก็ขยายดินแดนออกไปมากขึ้น แม้ว่าจะต้องเสียบางส่วนของเรเกนสบวร์กให้แก่ราชอาณาจักรบาวาเรีย

ในปี ค.ศ. 1813 คาร์ลก็ลาออกจากตำแหน่ง นอกจากตำแหน่งอัครสังฆราชแห่งเรเกนสบวร์ก ให้แก่พระราชโอรสบุญธรรมของนโปเลียน เออแฌน เดอ โบอาร์เนส์ (Eugène de Beauharnais) ผู้เป็นทายาทผู้มีสิทธิโดยตรงมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1810

คาร์ลเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1817 ในฐานะอัครสังฆราชแห่งเรเกนสบวร์ก

การที่คาร์ลจะยอมทำตามนโยบายของนโปเลียนตลอดมา ทำให้เป็นไม่เป็นนิยมกันมาหลายชั่วคน

แต่อันที่จริงแล้วคาร์ลก็เป็นนักการศึกษาและนักประพันธ์ เป็นผู้อุปถัมภ์วรรณกรรม และเป็นเพื่อนกับกวีและนักปรัชญาเช่น เกอเธอ ฟรีดิช ชิลเลอร์ และ คริสตอฟ มาร์ติน วีลันด์ (Christoph Martin Wieland)

ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

วุธวารสิริสวัสดิ์ โสมนัสวัฒนสิริค่ะ

Create Date : 07 เมษายน 2553

Last Update : 7 เมษายน 2553 0:00:53 น.

0 comments

Counter : 1558 Pageviews.