Bloggang.com : weblog for you and your gang
...เรื่องมันยาวนะ จะฟังมั๊ย ^^...
Group Blog
I & My Rabbits
นังนู๋มี่
About Me
ณ...เวลา...
เพลง เพล๊ง เพลง
ขอวางไว้ตรงนี้ละกัน
สงสัย..ก็ต้องหาคำตอบ
มุมนินทาชาวบ้าน
จับกล้องได้ก็กด กด กด ^^
*~~Rabbit_Story~~*
<<
ธันวาคม 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
19 ธันวาคม 2551
. . . ที่นี่ ยังมีความทรงจำดี ๆ เหลืออยู่ . . .
All Blogs
. . . . . . . . . . . . . รั บ ป ริ ญ ญ า . . . ( อี ก ค รั้ ง ) . . ^^ . . . . . . . . . . . . . .
TAG มือถือ เจ้าค่ะ... ^^
TAG ขนมไทย.....จ้า ^^
. . . ห นั ง สื อ เ ป ลี่ ย น ชี วิ ต . . .
...มันจะทำให้เราเข้าใจตัวเองมากขึ้น...เค้าว่างั้น...
....เมื่อ TAG ระบาด...เราควรทำยังไง...
....ครั้งหนึ่งกับการ "รับปริญญา"...^^
. . . ที่นี่ ยังมีความทรงจำดี ๆ เหลืออยู่ . . .
. . . ตู นี่ แ ห ล ะ " อ า ร์ ต ตั ว แ ม่ ". . . ^O^
. . . ที่ แ ท้ ก็ แ พ้ ก ร ะ เ ป๋ า . . . ^o^
. . . ข อ บ คุ ณ . . ค ว า ม รั ก ที่ ยิ่ ง ใ ห ญ่ ^^. . .
...อากาศมันหนาว...ไม่ชอบ ๆ...
... กีฬา กีฬา เป็นยาวิเศษ...ฮ้า ไฮ้ !! ^^ ...
...เลือดคนละกรุ๊ป..มันต่างกันขนาดนั้นเลยรึนี่ ภาค 2...
...เลือดคนละกรุ๊ป..มันต่างกันขนาดนั้นเลยรึนี่...
...เมื่อได้รับ TAG...
...นังซุ่มซ่าม...
...งืม ๆ บ้านคือวิมานของเรา...
...โอ๊ย!! เจ็บ ๆ...
...นานมาแล้วนะ...
...ชื่อนี้เจ้าได้..แต่ใดมา...
...เด็กหญิงผู้..มาจากไหน...
. . . ที่นี่ ยังมีความทรงจำดี ๆ เหลืออยู่ . . .
หลายวันก่อน....
กลับบ้าน...
กลับไปค้นของในห้องนอนที่ไม่ได้นอนมาหลายปี....
ตั้งแต่ย้ายเข้ามาเรียนมหาลัยในเมืองล่ะมั้ง
กลับไปก็นอนกับแม่ นอนกับแม่....
ทิ้งให้ห้องนอนตัวเองร้างไว้อย่างนั้น...
ข้าวของยังวางอยู่ที่เดิมของมัน...
......
..
นาฬิกาบนหัวเตียงตั้งอยู่สามสี่เรือน..
ตอนนี้ไม่มีเรือนใดสามารถทำงานตามกลไกที่มันควรจะเป็นได้อีกต่อไป
บ้างเพราะอายุขัยของแบตเตอรี่...บ้างเพราะอายุขัยของตัวมันเอง
ของขวัญหลายชิ้นยังวางอยู่ที่เดิม...ที่เพิ่มเติมคงจะเป็นฝุ่น ที่มากมายไปตามกาลเวลา
ลิ้นชักและตู้ที่หัวเตียงถูกล็อค...
...
..
มานั่งนึก ๆ ว่าเก็บกุญแจไว้ตรงไหน....
อ่อ...ในกล่องเล็ก ๆ ตรงหัวเตียงนั่นแหละ....(แล้วอย่างงี้จะล็อคมันไปเพื่ออะไร - -")
.....
เปิดในลิ้นชัก...
สะดุดตากับบัตรเติมเงินมือถือแบบเก่า ที่ยังเป็นพลาสติกแข็ง ๆ
มีเยอะมาก เป็นร้อย ๆ ใบ...ไม่รู้ไปเก็บมาจากไหนเยอะแยะ...แล้วเราสะสมด้วยเหรอ ???
ในตู้...
มีกระดาษ ซองจดหมาย กล่องดนตรีและไดอะรี่สองเล่ม
เปิดดูกระดาษและซองจดหมาย...
เป็นเอกสารที่มหาลัยส่งมาให้เป็นหลักฐาน
ทั้งใบสมัครสอบ ใบแจ้งเลขที่นั่งสอบ ใบแจ้งคะแนนสอบ ไปจนใบแจ้งผลการสอบการเข้ามหาวิทยาลัย
กล่องดนตรี...
ที่มีเรื่องราวในตัวมัน และที่ถูกเก็บไว้ในกล่องของมันมากมาย
เรื่องประทับใจที่ไม่อาจลืม ไม่ต้องเปิดดูก็ยิ้มได้...
และเรื่องราวบางอย่างที่ลืมเลือนมันไป...พอเปิดออกมาก็ต้องนึกกันนานหน่อย
อะไร ที่ไหน ยังไง...แต่ตอนนี้จำได้แล้ว...และคงยากที่จะลืม
ส่วนไดอะรี่สองเล่ม...
ก็บันทึกเรื่องราวในตอนนั้นได้อย่างครบถ้วน ไม่มีตกหล่น
นี่เราพกเจ้าไดอะรี่นี่ไปทุกที่เลยเหรอเนี่ย...^^
มีหน้าหนึ่งเขียนด้วยลายมือขยุกขยุย....
"ตอนนี้แอบเขียนนะเนี่ย ครูฝึกให้ปิดไฟนอนแล้ว แต่เราแอบเขียนในผ้าห่ม เอาไฟฉายส่องเอา" - -"
อะไรมันจะขนาดนั้น....
...
....
เมื่อหัวเตียงหมดเรื่องน่าสนใจ...
หันกลับไปยังกองสมุดหนังสือที่มีมากมาย...
สมุดกองโตที่ซื้อๆมาเก็บ ๆไว้...เดี๋ยวรอว่าง ๆ จะรื้อเอาไปใช้บ้าง
หนังสือเรียนสมัยม.ปลาย...เก็บไว้ทำไม...ทำไมไม่ให้คนอื่นไปน้อ...
อ๋อ เก็บไว้ให้น้อง...แต่พวกมันดันเลือกไปเรียนสายอาชีพกันซะหมด...หนังสือก็เลยยังอยู่ที่เดิม
ค้น ๆ เจอสมุดบันทึกเรื่อยเปื่อยสองสามเล่ม...
เปิดดูในนั้นมีทั้งตารางเรียน...จดการบ้าน...ทดเลข...จดเพลง...
เขียนแนวข้อสอบ...แต่งกลอน...และพล็อตนิยายหลายเรื่อง - -"
ไม่รู้เขียนไว้ตอนม.ไหน แต่ดู ๆ ไปน่าจะม.ปลายแล้วแหละ
ข้างล่างนี่คือหนึ่งในเรื่องน้ำเน่าพวกนั้น...
ให้เขียนตอนนี้...กลับเขียนไม่ได้ซะอย่างงั้น....
.....ใต้ต้นปีบขาว....ท่ามกลางหมอกและแสงแดดอุ่นอ่อนในยามเช้าของฤดูหนาว...
เปรมิกา หรือปลา นักเขียนสาวผู้มีอารมณ์อ่อนไหว..นั่งบนชุดหินอ่อน บรรจงเรียบเรียงนิยายเรื่องใหม่ของเธออยู่อย่างใจจดใจจ่อ
"แล้วเขาก็กุมมือเธอ และกระซิบข้างหูเธอเบา ๆ ว่า "ผมรักคุณ"..."
บรรทัดสุดท้ายของนิยายเธอจบลง
เธอวางปากกา ละสายตาจากกระดาษแผ่นเมื่อครู่
หันไปมองแปลงดอกไม้ที่เธอปลูกไว้กับคนรักของเธอ
บัดนี้...ดอกไม้ช่างงอกงามเหลือเกิน แต่เจ้าของมันอีกคนเล่า อยู่ที่ไหน..
ปฏิพัทธ์ ชายอ่อนโยน ผู้เคยอยู่เคียงข้างเปรมิกาเสมอ แต่แล้ววันหนึ่ง เขากลับหายไปจากเปรมิกาอย่างไม่ทันร่ำลา
ถึงอย่างนั้นก็ตาม เปรมิกาก็ยังคงรอคอยการกลับมาของเขาเสมอ ไม่ว่าจะนานแค่ไหน
นิยายเรื่องแล้วเรื่องเล่าที่เปรมิกาบรรจงสรรสร้าง จบลงอย่างมีความสุขในแบบที่เธอต้องการให้เกิดกับชีวิตจริงของเธอสักครั้ง...กับผู้ที่เธอรอคอย....
...............................................................................
แล้วก็เขียนแค่นี้....เพื่ออะไรน่ะ...
เหลือบดูนาฬิกา...ตอนนั้นเกือบตีสอง...เลยขอเวลาไปนอนก่อน
กลับไปคราวหน้า...ค่อยไปค้นความทรงจำใหม่เนอะ...^^
Create Date : 19 ธันวาคม 2551
Last Update : 20 ธันวาคม 2551 14:22:20 น.
14 comments
Counter : 387 Pageviews.
Share
Tweet
แหะ แหะ เก็บของไว้ดีจังเลย ที่บ้าน พอหมดเทอมพ่อก็โล๊ะทิ้งทันที บอกว่ามันรกบ้าน ตอนนี้ไม่มีอะไรเหลือแล้ว...
รอตอนต่อไปเน้อ เอิ๊ก เอิ๊ก
โดย:
เป็นสมาชิกเมื่อวาน
วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:0:57:09 น.
เขียนดีจังค่ะ
ว่าแล้วมาอ่านบล๊อคที่ไรสนุกทุกที
แอบฝึกปรือไว้นี่เอง
โดย:
บางส้มเปรี้ยว
วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:0:57:12 น.
ถูกต้อง
แต่ความทรงจำไม่ดี ไม่ต้องค้นหา ไม่ต้องเจอ ก็จำได้
เสียงเค้าว่ากันพรรณนั้น จ๊ะ
โดย:
บ้าได้ถ้วย
วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:10:20:09 น.
มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ
อิอิ
โดย: อาคุงกล่อง (
อาคุงกล่อง
) วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:12:22:45 น.
แวววาวแวะมาหาค่ะ คิดถึงนะคะ
โดย:
PORBUA
วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:13:24:24 น.
แปลกดี เข้าบล๊อคไหน ชวนไปนอนกันทุกบล๊อค
ความทรงจำที่ค้นหา...
โดย:
นางฟ้าตกสะพาน
วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:14:02:24 น.
ฮาโหลๆๆ คุณแม่นู๋มี่
สวัสดียามบ่ายวันศุกร์ค่า...
จิบกาแฟสักแก้วมั้ยคะ..
โดย:
I_sabai
วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:14:42:55 น.
บ้านท่าทางจะรกนะ หนูเว็ม
โดย:
patra_vet
วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:22:50:04 น.
..เหอ เหอ เก็บของเก่ง เจรงๆๆๆ
..ปกติจะไม่ค่อยเก็บของอะไรไว้ในห้องนอน เพราะเก็บแล้วก็จะลืม ลืมแล้วก็ต้องรื้อ รื้อมาดู ว่ามันคืออะไร
ปล.เหนื่อยใจนี่เป็นทุ๊กวันค่ะ เรื่องโน้น เรื่องนี้ เรื่องนั้น ไม่จบ ไม่สิ้นกันซะที
โดย:
ต้นข้าว_ต้นนั้น
วันที่: 20 ธันวาคม 2551 เวลา:19:17:42 น.
แสดงว่าเริ่มแก่แล้วนะเนี่ย เพราะเริ่มคุ้ยของเดิม ๆมานั่งดู
แต่ก็แหล่ะนะ ในวันว่าง ๆไม่รู้จะทำอะไรก็เปิดลิ้นชักความทรงจำออกมาบ้างก็ให้ความรู้สึกดีดีไปอีกแบบ..
...
เอาน่า คนเรามันก็ต้องมีฟิลเหงาบ้างแหล่ะ
ถ้าเหงาไม่มีอะไรทำก็ไปหาที่รพ.ละกัน ไปช่วยดูแลคนไข้ 555555555
โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก (
timeofmylove
) วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:0:41:31 น.
สวัสดีเจ้า..ขอโทษตี้มาจ๊า..
วันนี้ยุ่งทั้งวันเพราะว่า..วิ่งไปซื้อของขวัญหื้อคนนี้ คนนั้น..
..
อ่านแล้ว ฮู้สึกดีจังเลยเจ้า..
เจ้าของไดอารี่..ท่าจะเป๋นคนโรแมนติกเอาก๋านเหมือนกั๋น..
จบมอ ชอ แม่นก่อเจ้า..
ก่ะว่าตี้ไหนเอ่ย..
...
Prettymaew เป็นคนเจียงฮาย..
ไปเฮียนตี้มอชอ..ทำงานตี้เจียงใหม่เกือบสิบปี๋..
ถูกคนเจียงใหม่ หักอก ซ่ะงั้น..555+++
"""
เลยมาซับน้ำตา ในต่างแดน..
...
ขออนุญาติ..แอดเหมือนกั๋นเจ้า..
...
มีความสุขนัก ๆ กับเช้าวันใหม่เจ้า..
โดย:
Prettymaew
วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:3:07:23 น.
ขอบคุณครับแม่นู๋มี่ที่แวะมาทักทาย
ขอให้มีความสุขมากๆ ในอาทิตย์นี้นะครับ
โดย:
Mega-Batt
วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:9:27:33 น.
มาบอกว่าคิดถึงนะคะ
เพิ่งกลับมาจากบ้าน เอาหวัดมาฝากอีกด้วยแหละ
โดย:
เป็นสมาชิกเมื่อวาน
วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:20:08:08 น.
อื้อ..
รู้แล้วละ..ว่าทำไมเขียนเก่งจัง..
เมื่ออดีต..เป็นนักเขียนรุ่นเยาว์นี่เอง..
เมื่อก่อนเราชอบเขียนกลอนเหมือนกัน..
ชอบอ่าน..กลอน..หรือเรื่องราวของความรัก..
และก้อเหมือนกันเลย..ที่ตอนนี้ให้เขียนแบบนั้น..เขียนไม่ได้แล้ว..
และอ่านเรื่องราวความรักอ่อนหวานไม่ค่อยได้เหมือนกัน..
จิตใจของเรา..มันคงด้านชาเกินไปแล้วละ
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
โดย:
AB_PAE
วันที่: 23 ธันวาคม 2551 เวลา:12:55:00 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
แม่นู๋มี่
Location :
เชียงใหม่ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
เป็นผู้หญิงนิสัยกระต่าย
ซน ๆ ซุ่มซ่าม
ปากดี ขี้เหงา เอาแต่ใจ
แถมขี้งอน ขี้น้อยใจ
และขึ้หึงอีกตะหาก
: Users Online
Friends' blogs
ฤทัยนาวา
ดอกกรรณิการ์
คนไม่เจียม..
สุดท้ายก็ชื่อนี้
คุณนายเหรียญบาท
สอระ
MARON CREAM
กะว่าก๋า
อืม...ครับ เชิญตามสบาย
วินนี่ย์หมีพูห์
บางส้มเปรี้ยว
เบบูญ่า
สมันน้อย เบอร์ 14
biomechanic
err_or
แอบชอบ คห. ข้างล่าง
เป็นสมาชิกเมื่อวาน
Prettymaew
pu_chiangdao
BeCoffee
Tangible
SIMAKHA
JohnV
I_sabai
อสัญแดหวา
เป็ดสวรรค์
Webmaster - BlogGang
[Add แม่นู๋มี่'s blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
รอตอนต่อไปเน้อ เอิ๊ก เอิ๊ก