เรื่องดีดี(12)...เทพกีตาร์ 8 ขวบ ณดล จูทะสมพากร ราวกับว่าปลาคาร์พสีสดที่แหวกว่ายกระจัดกระจาย ต่างพร้อมใจมารวมตัวกันที่ชานไม้ซึ่งทอดยาวอยู่เหนือสระ เมื่อเสียงเพลงพระราชนิพนธ์ ‘ชะตาชีวิต’ ถูกบรรเลงขึ้นอย่างไพเราะ ผ่านปลายนิ้วพลิ้วไหวของ ณดล จูทะสมพากร เด็กชายวัยเพียง 9 ขวบ ที่วาดลีลาการเล่นกีตาร์อันเปี่ยมพรสวรรค์ ก่อเกิดเป็นท่วงทำนองหวานซึ้งขับกล่อมยามเช้าของวันธรรมดา ให้กลับกลายเป็นวันหยุดสุดแสนพิเศษ เป็นท่วงทำนองเดียวกับที่นำพาเด็กชายเปี่ยมพรสวรรค์ผู้นี้ เดินทางไปคว้าชัยชนะ การแข่งขันกีตาร์คลาสสิคถึงประเทศรัสเซีย มิหนำซ้ำ ยังเป็นการคว้าชัย ในการแข่งขันกีตาร์รุ่นอายุต่ำกว่า 9 ปี หรืออธิบายให้ชัดก็คือ ขณะคว้ารางวัลดังกล่าว ณดล ยังไม่ครบ 9 ปีเต็ม แต่อยู่ในวัย 8 ปีกว่าเท่านั้น เพราะวันคล้ายวันเกิดของณดล ตรงกับวันที่ 24 ตุลาคม 2544 ขณะที่การแข่งขันดังกล่าวผ่านไปเมื่อต้นปีที่ผ่านมา “ที่รัสเซียอากาศหนาวมากครับ ผมหนาวจนร้องไห้เลย ติดลบ 4 องศาเซลเซียส ตอนหาที่พัก ผมก็เดินไปร้องไห้ไปด้วย แต่พอได้นอนหลับก็เงียบสนิทเลยครับ” เด็กชายเจ้าของฟันกระต่ายคู่โต บอกเล่าพร้อมเสียงหัวเราะสดใสไม่แพ้เสียงบรรเลงกีตาร์ ก่อนพาเราย้อนกลับไปฟังเรื่องเล่าจากเมืองหมีขาว เมื่อครั้งที่เด็กน้อยคนนี้ เดินทางไปร่วมการแข่งขันกีตาร์ Kyznecov’s International Competition 2010 ไกลถึงเมือง Magnitogorsk ประเทศรัสเซีย เมื่อ 14-17 เมษายน 2553 หรือต้นปีที่ผ่านพ้นมา “ที่นั่นหนาวมากจนทำให้นิ้วผมแข็งเวลาเล่นกีตาร์ แต่ผมก็พยายามทำให้ดีที่สุดครับ ผมคิดว่าถึงแพ้ก็ไม่เป็นไร แข่งใหม่ก็ได้ หรือถ้าแข่งอีกแล้วแพ้อีกก็ไม่เป็นไร แข่งครั้งที่ 3 แล้วแพ้อีกผมก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าชนะแล้วก็ภูมิใจครับ ผมว่าการที่ผมชนะอาจเป็นเพราะผมไม่กังวล” แต่อุปสรรคในต่างแดน ใช่จะมีเพียงอากาศหนาวเหน็บยากจะทน เพราะยังมีสิ่งที่ยากลำบากกว่านั้น ในการ ‘ทดสอบ’ พรสวรรค์ แรงใจ และความสามารถของณดล “ช่วงก่อนแข่ง ผมก็นั่งซ้อมกีตาร์รอ ซ้อมไปก็รู้สึกว่า เออ เราเล่นดีนะ แม้ว่าสายจะเพี้ยน นิดหน่อย แต่จู่ๆ ผมก็ได้ยินเขาประกาศ ว่า ‘ณดล จูทะสมพากร’ ( ทำเสียงเป็นสำเนียงต่างชาติ) ผมก็ตกใจก็เลยรีบวิ่งไปแล้วก็ลืมถือกีตาร์ไปด้วย ทำให้ต้องใช้กีตาร์ของเขา เป็นกีตาร์รัสเซีย ซึ่งเป็นกีตาร์ผู้ใหญ่ แต่ผมโชคดีเพราะครั้งแรกๆ ที่ผมหัดเล่นกีตาร์ ผมเริ่มด้วยการฝึกเล่นกีตาร์ของคุณพ่อ ซึ่งคอกีตาร์ใหญ่กว่ากีตาร์รัสเซีย ผมก็เลยเล่นได้ เพราะตัวเล็กกว่ากีตาร์ของคุณพ่อ” เมื่อถ่ายทอดเรื่องราวถึงช่วงนี้ ทั้งคุณพ่อของณดลคือ คุณชูศักดิ์ จูทะสมพากร และคุณแม่คือ คุณอริยา บัณฑิตยานนท์ ต่างก็ร่วมวงสนทนาอย่างคึกคัก โดยบอกเล่าเพิ่มเติมว่า เมื่อถึงเวลาที่ณดลต้องแข่ง ไม่ใช่เพียงต้องใช้กีตาร์ตัวใหญ่ที่ไม่คุ้นเคย แต่ขาตั้งซึ่งใช้ในการประกวดก็ยังสูงเกินไปจนนั่งไม่ถนัด ทุกสิ่งทุกอย่างดูเป็นอุปสรรค ตะกุกตะกักไปหมด มิหนำซ้ำ เมื่อณดลบรรเลงเพลงสำหรับใช้ในการประกวด คุณพ่อและคุณแม่ต่างก็รับรู้ว่าบางเสี้ยวขณะณดลเล่นเพี้ยน แต่ทุกคนในครอบครัวที่คอยให้กำลังใจก็อดรู้สึกทึ่งไม่ได้ เพราะแม้จะเล่นเพี้ยน แต่ณดลไม่มีทีท่าตกอกตกใจ กลับยังคงความสงบ เยือกเย็น แปรเปลี่ยนวิกฤติ ให้กลายเป็นการ ‘อิมโพรไวส์’ อันแสนลื่นไหล เปลี่ยนสถานการณ์ที่คล้ายจะคับขันให้กลายเป็นการเปิดช่องให้พรสวรรค์และความสามารถได้ปรากฏอย่างเต็มที่ จนชนะใจคณะกรรมการทุกคนในที่นั้น เมื่อได้ยินถ้อยคำดังกล่าว จึงทำให้ตั้งคำถามถึงการเลี้ยงดูของคุณพ่อคุณแม่ของณดล เพราะการที่เด็กคนหนึ่งจะเผชิญกับภาวะแรงกดดันได้อย่างน่าชื่นชม ทั้งพร้อมเผชิญกับอุปสรรคได้อย่างผ่อนคลายและไร้ความหวาดกลัว ย่อมต้องมีที่มาจากกำลังใจอันเพียบพร้อม รวมถึงได้รับการปลูกฝังจากทัศนคติสำคัญบางประการ ซึ่งคำตอบที่ได้รับจากคุณพ่อคุณแม่ของณดล ก็ไม่ทำให้แปลกใจอีกเลย ว่าเพราะเหตุใด เด็กชายตัวน้อยๆ คนนี้ จึงไม่เคยกังวล และไม่ได้คาดหวังว่าตนจะต้องชนะ ต้องเป็นหนึ่ง ต้องอยู่เหนือทุกคน เพราะคุณพ่อคุณแม่ของเขา ไม่เคยปลูกฝังให้ลูก ‘หิวกระหายชัยชนะ’ ตรงกันข้าม สิ่งที่คุณพ่อและคุณแม่เพาะเมล็ดพันธุ์ลงในใจของณดลเสมอมา ก็คือ ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหน ในที่แห่งใด ของเพียงให้ลูก เล่นกีตาร์อย่างมีความสุข...เพียงเท่านั้นก็พอ ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ยืนยันอย่างหนักแน่นว่า การแข่งขันคือประสบการณ์ เป็นเพียงเครื่องมือในการขัดเกลาพรสวรรค์ ชัยชนะที่ได้มามิใช่สิ่งยืนยันใดๆ ว่าเราอยู่เหนือใคร มันเป็นเพียงรางวัลตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ ต่อความเพียรพยายามของเรา ดังนั้น ไม่ว่าณดลจะแพ้หรือชนะ นั่นไม่เท่ากับว่า ตัวณดลเอง สนุกกับประสบการณ์ใหม่ๆ แค่ไหน ได้เรียนรู้เทคนิคการเล่นที่กว้างไกลกว่าที่ตนเคยรู้เพียงไร และสำคัญกว่าอื่นใดทั้งหมดคือ ณดลเล่นอย่างมีความสุข หรือไม่ ท่ามกลางผู้เข้าประกวดในรุ่นเดียวกัน ซึ่งแต่ละคนต่างซ้อมกีตาร์อยู่หลังเวทีอย่างเอาเป็นเอาตาย เคร่งเครียด มุ่งมั่น และกระหายชัยชนะ ภาพของเด็กชายณดล ที่ผิดพลาดในบางอย่าง หนาวจนร้องไห้ ลืมหิ้วกีตาร์ขึ้นเวที ทั้งเล่นเพี้ยนบ้างในบางครั้ง แต่ก็ยังเล่นต่อไปอย่างผ่อนคลาย ทั้งหลายทั้งปวงเหล่านี้ที่ปรากฏแก่สายตาคุณพ่อคุณแม่ คือสิ่งที่ทำให้ทั้งคู่มีความสุข ดีใจและภูมิใจในตัวณดล ที่ลูกพร้อมจะเปิดรับประสบการณ์ใหม่ๆ โดยไม่จำเป็นต้องแบกรับ แบกหามความกดดัน หรือแบกความคาดหวังใดๆ ไว้ในใจตน เพราะสำหรับพ่อและแม่ ย่อมไม่มีสิ่งใดจะทำให้สุขใจมากไปกว่าการที่ได้เห็นลูกทุ่มเทให้สิ่งที่รักและอยู่กับมันอย่างมีความสุข ......... นั่นเป็นเรื่องเล่าจากเวทีประกวดที่แดนหมีขาว และเรื่องราวอันแสนอบอุ่นของครอบครัวเด็กน้อยมากพรสวรรค์ แต่บรรยากาศที่ปรากฏในสวนหลังบ้าน วันนี้ คือสิ่งยืนยันได้ดีที่สุดว่า ‘ความสุข’ ‘ความรัก’ ‘ความอบอุ่น’ ซึ่งครอบครัวนี้ย้ำนักย้ำหนานั้น...เป็นเช่นไร เพราะไม่ใช่เพียง ‘ชะตาชีวิต’ ที่ถูกบรรเลงขึ้นด้วยกีตาร์เสียงใส แต่อีกหลากหลายเพลง เป็นต้นว่าเพลงรักยอดฮิตตลอดกาลอย่าง More Than Words รวมถึงท่วงทำนองไพเราะของเพลงที่นักกีตาร์วัย 9 ขวบผู้นี้ประพันธ์ขึ้นเอง ก็ล้วนมีส่วนช่วยเติมเต็มบรรยากาศยามเช้าในสวนหลังบ้านให้อิ่มและอุ่นไปด้วยไอรัก ไม่เว้นแม้แต่ปลาคาร์พที่ต่างพร้อมใจมารวมตัวกันใกล้ๆ เด็กชายตัวเล็กๆ ผู้รังสรรค์ตัวโน้ตอันแสนไพเราะขึ้นจากกีตาร์คู่กาย เครื่องดนตรีที่เปรียบเสมือนส่วนหนึ่งของชีวิต เป็นสิ่งเชื่อมโยงพรสวรรค์จากหัวใจของเขา เพื่อถ่ายทอดเสียงเพลงแห่งความสุขไปสู่ใจผู้ฟังทุกคน ดังที่เจ้าตัวยืนยันอย่างหนักแน่น ภายใต้ท่าทีผ่อนคลายขณะเคียงข้างด้วยกีตาร์ตัวโปรด เมื่อถูกอาคันตุกะถามไถ่ว่า ‘กีตาร์สำคัญกับณดลขนาดไหน?’ “เท่าชีวิตครับ ถ้าวันไหนไม่ได้เล่นกีตาร์จะรู้สึกแปลกๆ เหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง ผมรักกีตาร์มาก” “ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้เล่นกีตาร์ ต้องเล่นทุกวัน วันไหนไม่ได้เล่น ผมรู้สึกเหมือนชีวิตขาดอะไรไป” แล้วโตขึ้นณดลอยากเป็นอะไร เป็นนักกีตาร์อันดับหนึ่งของประเทศ ของโลก เป็นนักร้อง นักแต่งเพลง นักดนตรี...? คำตอบก็คือ “โตขึ้นผมอยากเป็นครูสอนกีตาร์ครับ อยากสอนเด็กๆ และทุกวันนี้ผมก็ช่วยสอนเพื่อนๆ เล่นกีตาร์ในชมรมดนตรีของโรงเรียนด้วยครับ สอนทุกวันพุธ วันละหนึ่งชั่วโมง ผมสอนเพื่อนๆ อ่านโน้ต ให้เขาอ่านโน้ตเป็น อ่านโน้ตคล่อง แล้วก็สอนให้เขาเล่นกีตาร์อย่างมีความสุข” ........ แต่แม้ไม่ต้องรอจนถึงวันหน้าหรือวันไหนๆ เสียงกีตาร์ของณดลในวันนี้ ก็เป็นเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความสุขสดใสจนฝังแน่นในใจใครต่อใครที่ได้ฟัง ........ เรื่อง : นางสาวยิปซี ภาพ : ศิวกร เสนสอน manager online   Create Date : 28 ธันวาคม 2553 9 comments Last Update : 28 ธันวาคม 2553 17:09:27 น. Counter : 3080 Pageviews. Share Tweet

เก่งจังเลยเนอะ   โดย: ชิโยจัง 28 ธันวาคม 2553 13:42:20 น.

//www.oknation.net/blog/jawee/2010/12/27/entry-1   โดย: ยายยิ้ม IP: 109.158.142.241 28 ธันวาคม 2553 17:01:09 น.

ต้องกลับ ตจว. เลยมาอวยพรให้ก่อน อิอิ   โดย: Megeroo 28 ธันวาคม 2553 23:58:58 น.

โดย: นู๋หญิงจ๋า 29 ธันวาคม 2553 14:40:42 น.

โดย: แม่ออมบุญ 29 ธันวาคม 2553 17:16:16 น.

สวัสดีปีใหม่ค่ะ มีความสุขมากๆเช่นกันนะคะ ^____^ ฟังกีตาร์เพลินเลยค่ะ ชอบเล่นเหมือนกัน แต่เป็นกีตาร์โปร่ง(จับคอร์ดพอได้นิดหน่อย)   โดย: โซดาบ๊วย 30 ธันวาคม 2553 22:36:27 น.

สุขสันต์วันปีใหม่จ้า   โดย: ณ มน 30 ธันวาคม 2553 22:40:01 น.

ขอบคุณค่ะ เคยดูน้องเค้าออกทีวีเหมือนกันค่ะ น้องเค้าเก่งมากๆค่ะ ส่วนตัวชอบสียงกีตาร์อยู่แล้วด้วยค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ มีความสุขมากๆน่ะค่ะ สวัสดีปีใหม่ค่ะ   โดย: ภูผา กะ วาริน 30 ธันวาคม 2553 23:23:25 น.

เด็กเก่งอย่างนี้ ผู้ใหญ่อย่างผมอายไปถึงชาติหน้าเลย สุดยอดเลยน้อง   โดย: ป๊อก IP: 192.168.1.101, 113.53.150.9 8 มกราคม 2554 18:37:56 น.