Bloggang.com : atruthoflife10 : เรื่องดีดี(34)...เสียงของหัวใจ

เรื่องดีดี(34)...เสียงของหัวใจ

เบื้องหลังการสร้างสรรค์นวนิยายระดับมาสเตอร์พีซ One Hundred Years of Solitude - หนึ่งร้อยปีแห่งความโดดเดี่ยว (1967) ของ เกเบรียล การ์เซีย มาร์เกซ ไม่ใช่ความสนุก ไม่ใช่ความเพลิดเพลิน และไม่ใช่แค่การทำงานหนักเท่านั้น มาร์เกซยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อทำงานชิ้นนี้ เขากู้เงินมาเขียนหนังสือ!

มีใครสักกี่คนในโลกที่กล้าก่อหนี้สินเพื่อเขียนหนังสือ?

เราเคยได้ยินแต่การกู้เงินสร้างบ้าน กู้เงินเรียนหนังสือ กู้เงินซื้อรถ กู้เงินแต่งงาน แต่กู้เงินมาเขียนหนังสือ? น่าประหลาดสิ้นดี!

มาร์เกซหมกตัวทำงานหนักนานสิบแปดเดือน หากงานชิ้นนี้ไม่ได้รับการตีพิมพ์ ก็เจ๊งกับเจ๊ง!

เชื่อมั่นขนาดนั้น!

สำหรับมาร์เกซ เสียงของหัวใจบอกว่างานชิ้นนี้สำคัญมากจนต้องทำให้เสร็จ ไม่ว่าจะต้องเจอมรสุมกี่ลูกก็ตาม

One Hundred Years of Solitude กลายเป็นนวนิยายชั้นดีที่ติดทุกโพลนวนิยายดีตลอดกาลแห่งโลกใบนี้ มาร์เกซไม่เคยยินยอมให้ใครสร้างหนังสือเล่มนี้เป็นภาพยนตร์ ในสายตาของเขา งานชิ้นนี้สมบูรณ์ที่สุดในรูปตัวหนังสือจนมันไม่ควรเป็นหนังอย่างเด็ดขาด!

เมื่อ วอลต์ ดิสนีย์ ประกาศจะสร้าง Snow White and the Seven Dwarfs (1937) หนังการ์ตูนขนาดยาวเรื่องแรกของโลกนั้น ไม่มีใครรอบตัวสนับสนุนเขาสักคนเดียว ไม่แม้แต่คู่ชีวิตของเขา ภรรยาของดิสนีย์บอกเขาว่า “ไม่มีใครยอมจ่ายเงินแม้สลึงเดียวไปดูหนังคนแคระหรอก”

หนังการ์ตูนขนาดยาว? ฉายในโรงหนัง? ไม่มีพระเอกหล่อ-นางเอกสวย? ใครจะดู?

ดิสนีย์เคยสร้างงานการ์ตูนมาก่อน เช่น Mickey Mouse, ชุด Silly Symphonies แต่ทั้งหมดเป็นการ์ตูนขนาดสั้น งบการสร้างเรื่องใหม่นี้คือ 250,000 ดอลลาร์ สูงกว่าการ์ตูนทั่วไปในยุคนั้นถึงสิบเท่า หุ้นส่วนของเขารวมทั้งภรรยาของเขาต่างก็พยายามหว่านล้อมให้เขาล้มเลิกความคิดนี้เสีย ทุกคนคนในวงการพูดเป็นเสียงเดียวว่า เป็นโครงการที่โง่สิ้นดี!

วอลต์ ดิสนีย์ ตัดสินใจจำนองบ้านของเขาเพื่อหาทุนมาสร้างหนังเรื่องนี้

สำหรับดิสนีย์ เสียงของหัวใจบอกว่างานชิ้นนี้สำคัญมากจนต้องทำให้เสร็จ ไม่ว่าจะต้องเจออุปสรรคกี่ขั้นก็ตาม

Snow White and the Seven Dwarfs กลายเป็นหนังการ์ตูนอมตะตลอดกาล กวาดรางวัลมากมาย และทำเงินมหาศาล

โลกเรายังมีตัวอย่างเสียงของหัวใจอีกมากมาย

ชาวไร่คนหนึ่งในเมืองไทยเราทำเกษตรบนที่ดินเค็มเพราะน้ำทะเล เพื่อนบ้านหัวเราะเยาะเขาที่คิดบ้าๆ

เมื่อ ลีกวนยิว บอกโลกว่าจะถมทะเลขยายแผ่นดิน ก็ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะมาจากทุกทิศ

เมื่อพวกอิสราเอลคิดแปลงทะเลทรายเป็นทุ่งเกษตร คนส่วนใหญ่ก็บอกว่าสติไม่ดี

ทุกตัวอย่างที่ยกมานี้กลายเป็นอดีตไปหมดแล้ว ทุกตัวอย่างประสบความสำเร็จ

บางครั้งในชีวิต เรามีความรู้สึกแน่ใจอย่างประหลาดว่าสิ่งที่กำลังจะทำเป็นสิ่งที่ต้องทำ ไม่เช่นนั้นชาตินี้คงนอนตายตาไม่หลับ

หากรู้สึกเช่นนั้น ก็จงทำอย่างมุ่งมั่น อย่าทิ้งความฝันไว้กลางทาง

ในการแข่งม้านั้น ผู้ขี่จะปิดตาด้านข้างม้าแข่งเพื่อไม่ให้เขว มุ่งไปข้างหน้าอย่างเดียว

การตัดหินกับเหล็กในหลายโรงงานทั่วโลกใช้น้ำเป็นตัวตัด โดยการโฟกัสสายน้ำจนแรงพอที่จะตัดหินกับเหล็กได้

ในราตรีที่เจ้าชายสิทธัตถะทรงตรัสรู้นั้น ตั้งพระทัยจะเดินหน้าถึงที่สุด หากไม่สำเร็จก็ทรงยอมตายใต้ต้นโพธิ์

มุ่งมั่นขนาดนั้นจึงจะสำเร็จ!

อย่างไรก็ตาม ความมุ่งมั่นเป็นสิ่งที่ดี แต่ต้องมาพร้อมกับแผนการที่ดี ความสามารถ หรือความมั่นใจว่าจะทำได้ มองเห็นภาพชัดเจน วิสัยทัศน์ชัดแจ้ง

แน่ละ โลกก็มีตัวอย่างนับไม่ถ้วนของผู้ที่มีจิตมุ่งมั่น เชื่อในสิ่งที่ทำ ทำงานหนัก แต่ไม่ประสบความสำเร็จ ทว่าความล้มเหลวเหล่านั้นเกิดขึ้นด้วยปัจจัยอื่นๆ ที่ไม่ใช่ความมุ่งมั่น มีตัวแปรอีกมากมายที่ทำให้ความฝันมุ่งมั่นของคนที่ฉลาดที่สุด ขยันที่สุดล้มครืนได้ เช่น จังหวะเวลา เร็วไป ช้าไป การเปลี่ยนแปลงของดินฟ้าอากาศ การเมือง การตลาด เศรษฐกิจ ฯลฯ ซึ่งอยู่นอกเหนือการควบคุมของปัจเจก

นี่เป็นเพียงเรื่อง “แย่หน่อยนะ” แต่ไม่ใช่ความผิดของความมุ่งมั่น

การไปไม่ถึงฝั่งฝันเพราะลองแล้วพลาดหรือเคราะห์ร้ายเจอเรื่องที่มาขวางทางไว้ ดีกว่าไปไม่ถึงเพราะถอดใจ เพราะอย่างน้อยที่สุดมันก็ไม่เสียเปล่า ก็กลายเป็นบทเรียนให้ระวังขึ้น

จะทำงานอะไร ก็มุ่งมั่นไปให้ถึงที่สุด อย่าเขวเพราะคำปรามาสของคนอื่นมากนัก

“ทำไม่สำเร็จหรอก ผมลองแล้ว”

“เสียเวลาเปล่า อย่าทำเลย”

อับราฮัม ลิงคอล์น ประธานาธิบดีคนที่สิบหกของสหรัฐอเมริกา กล่าวว่า “ข้าพเจ้าเดินช้า แต่ไม่เคยเดินถอยหลัง”

วิ่งไปให้สุดทางก่อน แล้วค่อยบอกว่าทำไม่ได้ ไม่ใช่หมดแรงตั้งแต่ก่อนออกวิ่ง หรือปล่อยให้ความเห็นด้านลบเป็นราหูกัดกินความฝัน

ลองฟังเสียงของหัวใจของเราดู และลองเชื่อมันอย่างน้อยก็สักครั้งในชีวิต

เรื่อง : วินทร์ เลียววาริณ

Create Date : 09 มกราคม 2554

Last Update : 9 มกราคม 2554 10:15:30 น.

0 comments

Counter : 1396 Pageviews.