ช่วงนี้สายฝนโปรยปรายทุกวันเลยครับ หนักบ้าง เบาบ้าง ลมกรรโชกแรงบ้าง บางทีก็แอบสร้างความวิตกกังวลให้เกิดกับใจของเราเหมือนกัน ว่าจะเกิดพายุพัดบ้านพังไหม น้ำจะท่วมหรือป่าว ไปทำงานรถจะติดไหม ต้นไม้จะเน่าตายไหม กับคำถามที่มาจากจิตที่คิดฟุ่งกระจายไปตามแรงวิตก

อย่างที่กล่าวไว้ข้างต้น หากเราไม่สามารถตั้งสติได้ก็คงยากนักที่จะพบกับความสุข การมองอะไรรอบกายให้มีความสุขแม้อยู่ท่ามกลางความทุกข์นั้นหลายท่านบอกว่ายากนักที่จะสามารถทำได้

จริงครับ มันคงไม่สามารถทำแบบนั้นได้ เพราะเท่ากับเป็นการพยายามโกหกตัวเอง เพราะเราพยายามโกหกตัวเองหรือที่เขาเรียกว่าปลอบใจตัวเองก็คงจะได้ เราจึงยากนักที่จะมีความสุขจากแก่นแท้ของความเข้าใจชีวิต



รักษาตามอาการ... คือประโยคที่ผมใช้กับทุกเรื่องที่มันเป็นเรื่องที่ผมไม่สามารถกำหนดหรือคาดเดาได้ เพราะการไปปล่อยจิตคิดฟุ้งซ่านกับเรื่องที่มันยังไม่เกิดขึ้นโดยเอาสภาพการณ์ปัจจบันไปผสานกับความทรงจำที่เลวร้ายในอดีตแล้วแปลค่าในจิตคิดว่ามันต้องเป็นอย่างนั้น มันต้องเป็นอย่างนี้ ความล่มสลายแห่งความสุขมันจึงเกิดขึ้น เพราะใจมันไปคิดว่าจะไม่มีความสุขไปเสียแล้ว