ก ร ร ม ก ร ต้ น แ บ บ "นี่เราไม่ต้องไปโรงเรียนแล้วเหรอ" เสียงคำถามจากความคิดของตัวผมเอง ทันทีที่ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากการนอนหลับกลางวัน ภายหลังจากผมเรียนจบชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ผมเองก็รู้ตัวดีว่าตัวผมเองนั้นคงไม่ได้เรียนต่อชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายแม้จะได้รับทุนก็ตาม ด้วยครอบครัวที่มีแม่หารายได้เพียงลำพังเลี้ยงดูลูกกำพร้า ๓ คนที่พ่อเสียชีวิตมานานหลายปี คงเป็นการยากนักที่การศึกษาจะมีความสำคัญไปเสียกว่าเรื่องของปากท้อง อาชีพของแม่เปลี่ยนแปลงไปตามโอกาสที่จะสามารถทำได้ ซึ่ง ณ ขณะนั้นงานที่แม่ทำเพื่อนำเงินมาใช้จ่ายและเลี้ยงดูลูกนั้น คืออาชีพคนงานก่อสร้างที่ทุกท่านรู้จักและเข้าใจในนามว่า ... จับกัง การมีชีวิตที่สาระวนกับการไปโรงเรียนตลอดระยะเวลารวมนานกว่า ๑๐ ปี ทำให้ยากนักที่จะปรับตัวสำหรับการเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้ เมื่อไม่ต้องไปโรงเรียนก็ไม่มีหน้าที่อะไรที่สำคัญไปกว่าการผันตัวเองทำหน้าที่ทุกสิ่งที่มันพอจะหาเงินเพื่อช่วยแม่อีกทางหนึ่ง ในสมัยนั้นการสมัครทำงานก็ยังไม่สามารถทำได้เนื่องจากอายุไม่ถึง ๑๗ ปี สิ่งที่สามารถทำได้คือรับจ้างทั่วไปที่สุจริต แต่มันก็ไม่ได้มีให้ทำทุกวัน ดังนั้นด้วยความเป็นห่วงลูก แม่จึงพาผมไปที่โรงงานปลากระป๋องย่านมหาชัย ที่แม่ไปรับจ้างเป็นจับกังก่อสร้างโรงงานนั้นอยู่ หลายวันผ่านที่ผมไปในนามลูกติดแม่ ไปกับแม่โดยไม่ได้ทำอะไรมากมายไปกว่าการเป็นภาระให้แม่ต้องคอยดูแล เพราะตัวเองยังไม่คุ้นชินกับอาชีพของแม่นี้และยังไร้เดียงสาเกินกว่าจะเข้าใจในบทบาทที่แปรเปลี่ยนไปจากอาชีพ "นักเรียน" ที่ผูกพันมายาวนานกว่าสิบปี วันหนึ่งเมื่อผมกินข้าวกลางวันกับแม่เสร็จ แม่ก็ไปทำงานต่อโดยทิ้งให้ผมนอนเล่นและหลับกลางวันไปเหมือนเช่นทุกวัน แต่วันนี้กลับไม่เหมือนเช่นทุกวัน วันนี้ผมหลับฝันกลางวันว่าผมได้เรียนต่อและได้ไปโรงเรียน ผมจำได้ว่ามันเป็นความฝันที่เหมือนจริงมาก แต่ผมก็สะดุ้งตื่นจากฝันด้วยเสียงเอะอ่ะโวยวายจากเพื่อนจับกังของแม่... แม่ผมเป็นลมหมดสติล้มลง เพราะเหนื่อยและร้อนจากการทำงานกลางแดด ผมไม่รอช้ารีบวิ่งไปกอดแม่ ทุกคนช่วยปฐมพยาบาลแม่สักพักแม่ก็ฟื้นขึ้น แม่พักอยู่ไม่นานแม่ก็สามารถไปทำงานต่อได้ โดยมีผมร่วมทำงานกับแม่ด้วย โดยผู้รับเหมาให้ค่าแรงเช่นกัน ชีวิตผมตื่นจากฝันถาวรและสู่โลกแห่งความเป็นจริงนิรันดร์ ต้นแบบของคนสู้ชีวิต ใช้ความคิด ใช้แรงกาย สร้างความฝัน ใจสองใจ สอดประสาน เนิ่นนานวัน แม่สอนฉัน ให้เข้าใจ ...สัจธรรม แม้วันนี้แม่จะจากผมไปอยู่สรวงสวรรค์ชั้นฟ้า แม่จากผมแค่เพียงกาย แม่อยู่ใกล้ ๆในใจผมนิรันดร์ รักแม่สุดหัวใจ   Create Date : 12 สิงหาคม 2555 22 comments Last Update : 12 สิงหาคม 2555 1:22:54 น. Counter : 2366 Pageviews. Share Tweet

อรุณสวัสดิ์ค่ะ อ่านแล้วซึ้งใจมาก โหวตบล็อกวันแม่ให้แล้วนะคะ ถึงท่านจะจากไป แต่ยังคงอยู่ในใจเราเสมอ รักแม่ ที่สุดในโลกเช่นกันค่ะ ^^   โดย: Sawnoy 12 สิงหาคม 2555 6:21:21 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ ทุกบล็อกที่เฮียเขียนถึงแม่ อ่านตามแล้วเห็นภาพชัดเจนมาก ประทับใจและซาบซึ้ง บางบล้อกอ่านแล้วซึมเลยครับ โหวตให้นะครับเฮีย   โดย: กะว่าก๋า 12 สิงหาคม 2555 6:37:10 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณเทียน กิ่งอ่านแล้วประทับใจในความพยายามของคุณแม่มากนะคะ แม่พยายามเหลือเกินที่จะหารายได้เพื่อมาเลี้ยงลูก ถึงแม้งานจะหนักเกินกำลังของแม่แค่ไหนก็ตาม ประทับใจท่านมากจริงๆค่ะ ถึงท่านจะจากไปแล้ว ท่านไปสบายแล้วนะคะ ท่านไปสู่สุคติที่ดีบนชั้นฟ้าแล้วท่านคงคอยมองลงมาดูแลคุณเทียนด้วยความห่วงใยเสมอนะคะ กิ่งโหวตวันแม่ให้เลยนะคะ ทำการโหวตบล็อกวันแม่เรียบร้อยแล้วค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 12 สิงหาคม 2555 7:51:43 น.

แวะมาโหวดแล้วครับ ผมก็ลูกกำพร้า พ่อและแม่ครับ   โดย: ปลาไหลเรียกพี่ 12 สิงหาคม 2555 10:40:46 น.

โหวตให้ค่ะ เป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ   โดย: นัดดาดาว IP: 115.87.32.71 12 สิงหาคม 2555 16:27:09 น.

เฮียเขียนได้ดีทำให้คิดถึงแม่ที่อยู่บนสวรรค์เช่นกัน ถึงแม่จะจากไปแล้ว ก็ยังอยู่ในใจลูกๆตลอดไป   โดย: Focus IP: 58.9.76.108 12 สิงหาคม 2555 17:32:15 น.

สวัสดีครับ อิอิ สวยงามครับ แฮ่   โดย: 4444 IP: 110.168.159.171 12 สิงหาคม 2555 22:34:56 น.

อรุณสวัสดิ์ครับเฮีย   โดย: กะว่าก๋า 13 สิงหาคม 2555 6:23:47 น.

โหวตค่ะ ซึ้ง มาก รักแม่ คิดถึงแม่ ที่สุด แม่คือต้นแบบที่ดีงาม ของลูก ..   โดย: tifun 13 สิงหาคม 2555 14:28:18 น.

เป็นความรู้สึกที่งดงามจริง ๆ ค่ะ โหวตให้นะคะเฮีย   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 13 สิงหาคม 2555 19:56:32 น.

อรุณสวัสดิ์ครับเฮีย   โดย: กะว่าก๋า 14 สิงหาคม 2555 6:11:39 น.

More How Are You Comments -------------------------- สวัสดียามเย็นค่ะ วันนี้อากาศดีทั้งวันเลย แวะมาเยี่ยมด้วยความคิดถึงค่ะคุณเทียน   โดย: เกศสุริยง 14 สิงหาคม 2555 18:11:07 น.

อรุณสวัสดิ์ครับเฮีย   โดย: กะว่าก๋า 15 สิงหาคม 2555 6:33:30 น.

มีความสุขกับการดำเนินชีวิตนะครับ   โดย: panwat 15 สิงหาคม 2555 10:43:33 น.

สาธุ สมฺพหุลา ญาตี อปิ รุกฺขา อรญฺญชา วาโต วหติ เอกฏฐํ พฺรหนฺตมฺปิ วนปฺปตึ มีญาติพวกพ้องมาก ย่อมเป็นการดี เช่นเดียวกับต้นไม้ในป่าที่มีจำนวนมาก ต้นไม้ที่ขึ้นอยู่โดดเดี่ยว ถึงจะงอกงามใหญ่โตสักเท่าใด ลมก็พัดให้โค่นลงได้ บริหารจัดการทรัพยากรมนุษย์ที่มีอยู่รอบตัวด้วยสติปัญญา ตลอดไป...นะคะ อ่านแล้วเห็นภาพเลย...ค่ะ เป็นภาพแห่งการต่อสู้ สู้ด้วยความรัก ร่วมระลึกคิดถึงแม่ด้วยคน...นะคะ โหวต...ค่ะ   โดย: พรหมญาณี 15 สิงหาคม 2555 13:43:48 น.

ทำการโหวตบล็อกวันแม่เรียบร้อยแล้วค่ะ การเรียน เป็นสิ่งมีค่าเสมอค่ะอาเฮีย แม่ก็เป็นสิ่งที่มีค่าเช่นกัน แม้จะจากไปแต่ก็ยังอยู่ในค่ะ สวัสดียามเย็นค่ะอาเฮีย สบายดีนะคะ เป็นยังไงบ้างกับอาการปวดหลัง ดีขึ้นบ้างมั๊ย ดูแลตัวเองค่ะ   โดย: maitip@kettip 15 สิงหาคม 2555 17:29:43 น.

อรุณสวัสดิ์ครับเฮีย   โดย: กะว่าก๋า 16 สิงหาคม 2555 6:33:59 น.

อรุณสวัสดิ์ครับเฮีย   โดย: กะว่าก๋า 17 สิงหาคม 2555 6:47:06 น.

มาโหวตบล็อกวันแม่ให้เฮียครับ   โดย: คนบ้า(น)ป่า (nulaw.m ) 17 สิงหาคม 2555 15:00:12 น.

อรุณสวัสดิ์ครับเฮีย   โดย: กะว่าก๋า 18 สิงหาคม 2555 6:39:15 น.

คุณเทียน..แม่ยายมาเพิ่งเข้ามาอ่าน ซาบซึ้งมากค่ะ   โดย: แม่ยายมากับตามี IP: 1.1.243.70 6 กันยายน 2555 14:08:28 น.

เป็นคนหนึ่งที่รักแม่มากค่ะ อ่านแล้วคิดถึงแม่มากค่ะ   โดย: patty-patty IP: 125.25.109.70 2 ธันวาคม 2555 15:40:01 น.