บ้านฉันอยู่กลางทุ่งนา มีปู่ มีย่า มีหมา มีควาย เอิงเอย!
|
|||||
เสียงหัวเราะ และรอยยิ้ม ..ริมฝั่งแม่น้ำป่าสัก หญ้าสั้น ๆ ขึ้นเป็นกระจุกเล็ก ๆ มีให้เห็นอยู่ในสวนผักหลังบ้านของปู่ เห็นแล้วแหยง ๆ เท้าและยังจำได้ดีถึงความแหลมคมของมันเมื่อย่ำเหยียบลงไปโดยเท้าเปลือยเปล่า .. ..ปิดเทอมใหญ่ประถมต้น ..เด็กหญิงแพ้อากาศร้อนและฝุ่นละอองของบ้านป่า ..ถูกส่งตัวไปฝากเลี้ยงกับยาย .. หมู่บ้านเล็ก ๆ ริมแม่น้ำป่าสัก.. ..ความทรงจำในวัยเยาว์มีภาพของกลุ่มเด็กน้อยที่แล่นถลาลงไปสู่แม่น้ำ เด็กแม่น้ำลงไปดำผุดดำว่ายกันอยู่ในน้ำเป็นนานแล้ว ..เพื่อนต่างถิ่นยังเดินย่องแย่งทำหน้าเหยเกอยู่ .. เจ็บเท้า ..สวนผักริมแม่น้ำของป้าใหญ่ช่วงลาดลงสู่แม่น้ำ..บนทางเดินเท้าอุดมไปด้วยหญ้าใบแหลม ...บาดเท้าเปลือยของเด็กบ้านป่า.. ..ยามเล่นอยู่ในป่าสักใกล้บ้านมีใบไม้และหญ้าทับถมบนพื้นดินนุ่ม ๆ พื้นดินเย็นชุ่มน้ำทำให้เด็ก ๆ ลืมรองเท้าที่ถอดวางไว้ที่ไหนสักแห่ง .. ถึงเวลายามเย็นมีผู้ใหญ่เริ่มลงมาอาบน้ำ ซักผ้า ทำกิจวัตรยามเย็นที่ ตีนท่า หรือริมแม่น้ำ .. เจ้าตัวหัวโจกก็ถือเป็นเวลาเหมาะพากันวิ่งกรูเกรียวตามลงมา เล่นน้ำกันดีกว่า .. เจ้าถิ่นนั้นถอดรองเท้าวิ่งเล่นอยู่กับดินลูกรังและหนามไม้ต่าง ๆ จนชินจึงไม่สะทกสะท้านกับคมหญ้า .. แต่ก็ไม่หัวเราะเยาะที่เห็นเพื่อนเชื่องช้า ..แม่น้ำป่าสักยามแล้งเป็นสีเขียวใส .. น้ำไหลเอื่อย ..สงบจนดูเหมือนเป็นเพียงบึงน้ำใหญ่ ...เจ้าถิ่นตั้งแต่วัยรุ่นไล่ลงมาจนถึงเจ้าตัวเปี๊ยก ๆ อายุไม่กี่ขวบดำผุดดำว่ายไล่กันอย่างไม่กลัวเกรง ..ผิดกับเด็กจากบ้านป่าที่ได้แต่วนเวียนอยู่แถบตลิ่งโคลนใกล้ฝั่ง...ตาก็คอยเหลือบแลเพื่อนที่เล่นอยู่ตรงน้ำใส ๆ ด้านนอก .. ขยับเลื่อนใกล้เข้าไปกลุ่มอีกนิด ..อิจฉาเจ้านกเจี๊ยบตัวจิ๋วอายุน้อยกว่าเธอแต่ก็เปรียวน้ำ ..ออกไปเกาะคอเกาะแขนพี่ชายโผไปมา ..ยายคนข้างบ้านมองมาเหมือนจะปราม ๆ ไม่ให้ออกไปนอกบริเวณ .. เย็น ๆ กลับไปคงไม่แคล้วโดนดุเรื่องลงมาเล่นน้ำตีนท่าอีกแล้ว .. .. ถ้าวันไหนมาเล่นน้ำแล้วเจอยายคนข้างบ้าน .. กลับไปจะต้องเจอเทศนากัณฑ์ใหญ่ .. ไปเล่นฮิหยัง ..กำเดียวเต๊อะ ๆ อีเงือกมันจะเอาไปหนา . คำบ่นของยายจะไปเกี่ยวกับภูติพรายน้ำที่เรียกว่า เงือก .. หน้าร้อน ๆ ของเดือนเมษา .. แม่น้ำป่าสักจะกลืนคนไปปีละคนสองคนเกือบทุกปี .. ยายบอกว่า อีเงือก มันขึ้นมาเอาคนไป .. ไม่ใช่เงือกตัวเป็นคนหางเป็นปลาที่นั่งยิ้มพริ้มพรายอยู่หาดสมิหราแบบนั้นหรอก .. เงือกน้ำ ที่ว่ายายบอกว่า .. หน้าเล็ก ๆ คล้ายคนแก่ ๆ ผมดำยาว ๆ .. เด็กหญิงทำตาใสแจ๋วฟังยายเล่าตำนานเลยไปถึงวิธีการเอาผมยาว ๆ ของเงือกมารัดขาและเท้าของผู้โชคร้ายจนต้องจมลงไปในแม่น้ำ .. เธอไม่กลัวเงือกเพราะไม่รู้จัก ผีน้ำ ของชาวไท-ยวน .. แต่เธอกลัวว่าถ้ายายดุและบ่นมาก ๆ กลางคืนอาจจะไม่ได้ไปดูโทรทัศน์ที่บ้านเพื่อน .. แวะมาทักทายค่ะ เช้านี้อากาศดีนะคะ
สดชื่นค่ะ สดชื่น อิอิ ชอบอ่านเรื่องเล่าแบบนี้จังค่ะ อย่างงานเขียนของ มาลา คำจันทร์ จะมีเรื่องเล่าพื้นบ้าน ของภาคเหนือ สนุกดีค่ะ โดย: Mehndi Laga Ke Rakhna วันที่: 30 สิงหาคม 2548 เวลา:10:13:04 น.
|
ป้าทุยบ้านทุ่ง
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] บ้านฉันอยู่กลางทุ่งนา มีปู่ มีย่า มีหมา มีควาย เอิงเงย
Group Blog All Blog
Friends Blog
|
||||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
ป้าทุยช่วยแนะนำด้วยเน้อ...