เสียงหัวเราะ และรอยยิ้ม ..ริมฝั่งแม่น้ำป่าสัก

หญ้าสั้น ๆ ขึ้นเป็นกระจุกเล็ก ๆ มีให้เห็นอยู่ในสวนผักหลังบ้านของปู่ เห็นแล้วแหยง ๆ เท้าและยังจำได้ดีถึงความแหลมคมของมันเมื่อย่ำเหยียบลงไปโดยเท้าเปลือยเปล่า ..

..ปิดเทอมใหญ่ประถมต้น ..เด็กหญิงแพ้อากาศร้อนและฝุ่นละอองของบ้านป่า ..ถูกส่งตัวไปฝากเลี้ยงกับยาย .. หมู่บ้านเล็ก ๆ ริมแม่น้ำป่าสัก..

..ความทรงจำในวัยเยาว์มีภาพของกลุ่มเด็กน้อยที่แล่นถลาลงไปสู่แม่น้ำ เด็กแม่น้ำลงไปดำผุดดำว่ายกันอยู่ในน้ำเป็นนานแล้ว ..เพื่อนต่างถิ่นยังเดินย่องแย่งทำหน้าเหยเกอยู่ .. “เจ็บเท้า” ..สวนผักริมแม่น้ำของป้าใหญ่ช่วงลาดลงสู่แม่น้ำ..บนทางเดินเท้าอุดมไปด้วยหญ้าใบแหลม ...บาดเท้าเปลือยของเด็กบ้านป่า..

..ยามเล่นอยู่ในป่าสักใกล้บ้านมีใบไม้และหญ้าทับถมบนพื้นดินนุ่ม ๆ พื้นดินเย็นชุ่มน้ำทำให้เด็ก ๆ ลืมรองเท้าที่ถอดวางไว้ที่ไหนสักแห่ง .. ถึงเวลายามเย็นมีผู้ใหญ่เริ่มลงมาอาบน้ำ ซักผ้า ทำกิจวัตรยามเย็นที่ “ตีนท่า” หรือริมแม่น้ำ .. เจ้าตัวหัวโจกก็ถือเป็นเวลาเหมาะพากันวิ่งกรูเกรียวตามลงมา “เล่นน้ำกันดีกว่า” .. เจ้าถิ่นนั้นถอดรองเท้าวิ่งเล่นอยู่กับดินลูกรังและหนามไม้ต่าง ๆ จนชินจึงไม่สะทกสะท้านกับคมหญ้า .. แต่ก็ไม่หัวเราะเยาะที่เห็นเพื่อนเชื่องช้า

..แม่น้ำป่าสักยามแล้งเป็นสีเขียวใส .. น้ำไหลเอื่อย ..สงบจนดูเหมือนเป็นเพียงบึงน้ำใหญ่ ...เจ้าถิ่นตั้งแต่วัยรุ่นไล่ลงมาจนถึงเจ้าตัวเปี๊ยก ๆ อายุไม่กี่ขวบดำผุดดำว่ายไล่กันอย่างไม่กลัวเกรง ..ผิดกับเด็กจากบ้านป่าที่ได้แต่วนเวียนอยู่แถบตลิ่งโคลนใกล้ฝั่ง...ตาก็คอยเหลือบแลเพื่อนที่เล่นอยู่ตรงน้ำใส ๆ ด้านนอก .. ขยับเลื่อนใกล้เข้าไปกลุ่มอีกนิด ..อิจฉาเจ้านกเจี๊ยบตัวจิ๋วอายุน้อยกว่าเธอแต่ก็เปรียวน้ำ ..ออกไปเกาะคอเกาะแขนพี่ชายโผไปมา

..ยายคนข้างบ้านมองมาเหมือนจะปราม ๆ ไม่ให้ออกไปนอกบริเวณ .. เย็น ๆ กลับไปคงไม่แคล้วโดนดุเรื่องลงมาเล่นน้ำตีนท่าอีกแล้ว ..

.. ถ้าวันไหนมาเล่นน้ำแล้วเจอยายคนข้างบ้าน .. กลับไปจะต้องเจอเทศนากัณฑ์ใหญ่

“ .. ไปเล่นฮิหยัง ..กำเดียวเต๊อะ ๆ อีเงือกมันจะเอาไปหนา .” คำบ่นของยายจะไปเกี่ยวกับภูติพรายน้ำที่เรียกว่า “เงือก”

.. หน้าร้อน ๆ ของเดือนเมษา .. แม่น้ำป่าสักจะกลืนคนไปปีละคนสองคนเกือบทุกปี .. ยายบอกว่า “อีเงือก” มันขึ้นมาเอาคนไป .. ไม่ใช่เงือกตัวเป็นคนหางเป็นปลาที่นั่งยิ้มพริ้มพรายอยู่หาดสมิหราแบบนั้นหรอก .. “เงือกน้ำ” ที่ว่ายายบอกว่า .. หน้าเล็ก ๆ คล้ายคนแก่ ๆ ผมดำยาว ๆ .. เด็กหญิงทำตาใสแจ๋วฟังยายเล่าตำนานเลยไปถึงวิธีการเอาผมยาว ๆ ของเงือกมารัดขาและเท้าของผู้โชคร้ายจนต้องจมลงไปในแม่น้ำ .. เธอไม่กลัวเงือกเพราะไม่รู้จัก “ผีน้ำ” ของชาวไท-ยวน .. แต่เธอกลัวว่าถ้ายายดุและบ่นมาก ๆ กลางคืนอาจจะไม่ได้ไปดูโทรทัศน์ที่บ้านเพื่อน ..

Create Date : 27 สิงหาคม 2548 Last Update : 10 พฤษภาคม 2556 6:16:38 น. Counter : 837 Pageviews.		4 comments
Share Tweet