Bloggang.com : เจ้าทานตะวัน : หัวใจผูกกัน

หัวใจผูกกัน

เมื่อวานมีนอัพไดอารี่ด้วยอารมณ์ที่ไม่ดีนัก ซึ่งตรงนั้นอาจเป็นสาเหตุให้คนอีกด้านเมื่อพอมีเวลาจึงส่งส่งแมสเสจมาถามว่าอยู่ไหนในแบบ เจ้าตัวคนอารมณ์ไม่ดี ไม่ได้รู้เรือ่งหรอก ปล่อยให้การถามนั้นผ่านไปราวเกือบสองชั่วโมงได้ เพราะในเวลาอัพก็อัพแบบอารมณ์ไม่ดีซ่ะจริงๆ เห็นทางโน้นแปะเพลงองศาที่ต่างกันของเรา ในเรื่องอารมณ์เมื่อวาน ..คงจะจริงค่ะ เพราะในเวลาแบบนั้น มีนยิ้มยากมาก แม้จะมีคนแสนดีมาบอกว่า ผ่านยิ้มให้ผมด้วยก็เถอะน่ะ

รู้ตัวว่ายิ้มอยู่หรอกน่ะคะ ไม่ได้เหมือนที่บอกไปว่าอ่านแล้วไม่ยิ้มหรอก แหะๆ ครืออออ แกล้งน่ะ พอพี่ถามว่าอ่านแล้วยิ้มไหม ก็ตอบว่า ไม่เห็นยิ้มเลย อ่านไงก็ไม่ยิ้มแหะๆ จริงๆ ยิ้ม และสักพักก็หัวเราะได้เมื่ออีกคนขยันเล่าเรื่องโน้นนี้ และหาอะไรให้เล่น ลืมลืมเรื่องที่มีนอารมณ์เสียไป และเรื่องนั้นก็ไม่เกี่ยวกับคนอีกด้านของมีนเลย แต่มันผ่านไปแล้ว เราปล่อยมันผ่านไปเถอะน่ะคะ หากไม่มีอารมณ์มากระทบมีนแบบเมื่อวานอีกต้นเหตุที่ทำให้มีนอารมณ์เสีย มีนจะปล่อยลอยนวลไป เพียงแต่ตั้งใจว่า ถ้ามีเกิดขึ้นอีกครั้ง เห็นทีคราวนี้จะไม่ให้ลอยนวล เพราะมีนมักตัดเรื่องที่ทำให้ชีวิตมีนเสียอารมณ์ออกไปจนได้ในที่สุด

มีนก็คงคล้ายคนปกติทั่วไปนั่นหล่ะ มีนไม่ได้ผิดปกติที่จะยึดกับอารมณ์เสีย หรือการมองโลกในแง่ร้ายไว้กับตัวนาน จำได้ไหมบางทีพี่คนดีของมีนนี่หล่ะ ที่บอกว่ามีนเป็นคนมองโลกในแง่ดีเกินไป...............................................บางหนการมองโลกในแง่ดี คิดกับคนอื่นดีเกินไป มันก็ทำให้เกิดอารมณ์ร้ายร้ายในวันต่อมาได้เช่นกัน

มีนมีนิสัยแบบที่พี่รู้ เวลาดีมีนก็มองได้ดีสุดขั้ว ดีจนคนรอบด้านเบื่อหน่ายว่าเมื่อไหร่จะเห็นแง่มุมร้ายร้ายนั้น มีนดูเฉื่อยเรื่อยๆ เหมือนยอมไปเรื่อยๆ แต่ในวันที่มีนเริ่มมองร้าย คนอื่นๆ ที่เคยบ่นบ่น กลับบอกให้มีนมองในแง่ดี ซึ่งมันหยุดไม่ได้แล้ว เพราะอะไรเหรอคะ เพราะมีนมองแง่ดีมาเยอะแล้ว บางทีมันเหมือนไม่ยุติธรรมกับคู่กรณี เพราะเวลามีนอดทน คนอีกคนไม่เคยรู้ว่านี่มีนอยู่ในภาวะอดทนน่ะแต่พอมีนหยุดการมองแง่ดีหมายถึงมีนมีขีดว่าตอนนี้หมดความอดทนน่ะ...สิ่งเดิมๆ ที่คนอีกคนเคยทำแล้วมีนเฉยๆ มีนจะเฉยไม่ได้ อะไรไม่เคยพูด ก็จะพูด และมีคนบอกมีนถนัดมากในการสรรหาคำพูดมาทำให้คนอีกคนสะอึก และคาดไม่ถึง จนปัญญาที่จะตอบ..และหมดเรื่องราวไปในที่สุด

มันไม่ใช่เรื่องเก่งกาจหรอกค่ะ ขอยืนยัน มันเป็นแค่เรื่องการ นิ่งมานาน รับมานาน จนพูดได้ว่า เหล่านั้นเป็นเรื่องสะสมที่พยายามมองข้ามจนสุดกำลังแล้วต่างหาก เมื่อมันข้ามไม่ได้ และถึงวันที่มีนข้องใจ ทุกเรื่องจึงได้ยกมาพูดในแบบ หาข้อดีของอีกคนไม่เจอ ที่จะวนเวียนอยู่ในชีวิตมีนต่อไป แม้เจ้าตัวคนฟังก็ถึงอึ้งว่า เคยมาทำให้มีนรู้สึกแบบนี้ได้ด้วยเหรอ เพราะไม่เคยรู้ว่ามีนรู้สึกแบบนี้ เหอเหอ ฟังไปและยอมรับไปในที่สุด ก็มีบ่อยครั้ง

มีนเชื่อว่าการมองคนอื่นๆ ของมีนเวลามีนถ่ายทอดออกมาล้วนดีทั้งสิ้น น้อยครั้งจะถ่ายทอดถึงคนรอบตัวในแบบไม่ดี เป็นเพราะมีนถนัดเก็บความประทับใจที่ดีดี ไม่เก็บเรื่องฝังใจที่ไม่ดีไว้ แต่มีนก็มารู้ตัวว่าการไม่เก็บไว้ในแบบของมีนนั้นมีนไม่ได้ลืมหรอก การพยายามปัดในสิ่งที่ไม่ดี และไม่นึกถึง เมื่อมันมาถึงภาวะที่มีนไม่ไหวแล้ว เรื่องราวร้ายร้ายจะเรียงต่อกันจนมากมายเกินไป จนต้องพูดล่ะหนนี้ จบเรื่องนี้ดีกว่า

เขียนมายืดยาวนี่ ..เพียงแต่อยากบอกพี่คนดีว่า สิ่งต่างต่างระหว่างเรานั้นมีข้อดีมากตรงที่มีนมักได้เขียนเล่าให้พี่ฟัง ไม่ว่าจะน้อยใจพี่ รู้สึกเหมือนจะอิจฉาใคร(นิโหน่ย) หรือรู้สึกอึดอัดใจเรื่องอะไร รู้สึกไม่ค่อยดีตรงไหน คิดถึง อยากเจอ หรือว่า อะไรอื่นๆ มีนไม่เคยต้องเก็บไว้เหมือนคบหากับใครอื่นๆ ด้านนอกที่ต้องพบปะหรือแลกเปลี่ยนการทำงาน

บางครั้งมีนรู้ตัวเองเหมือนกันเพราะมีนไม่พูด ในสิ่งที่เครียด หรือคิดว่าจะทำให้คนอื่นเครียด มีนรู้สึกเสมอว่า พ่อแม่พี่ชายเลี้ยงมีนมาอย่างดีที่สุดแล้ว มีนจะไม่เอาเรื่องยิบย่อยของตัวเองไปบอกกล่าวบ่อยๆ ยิ่งเป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับพวกท่านแล้ว มีนยิ่งไม่ควร แต่ไม่ได้หมายถึงว่ามีนรบกวนพี่น่ะคะ แหะๆ เพียงแต่มีนวางใจ และอุ่นใจที่จะเล่าให้พี่ฟังต่างหาก และบางทีมีนแค่ทราบว่าคนอีกด้านของฟ้านั่น ตั้งใจอ่าน ตั้งใจรับทราบ รับฟัง ไม่ต้องหาทางแก้ปัญหาให้มีนก็ได้ มีนก็ยังรู้สึกขอบคุณ และอบอุ่นพอที่จะบอกกล่าวเสมอ

สิ่งเดียวที่มีนจะขอและบางทีมีนรู้ว่าไม่ต้องขอด้วยซ้ำ เพราะทุกครั้งพี่จะเข้าใจมีนอยู่บ่อยๆไป แต่บางทีมีนก็กลัวพี่ไม่เข้าใจน่ะเลยต้องขอไว้ก่อน ขอเพียงเข้าใจกับมั่นใจมีนในทุกครั้งเถอะว่า ที่ที่มีนเขียนลงไปหากมันเกี่ยวกับพี่...นั่นหมายถึงมีนอยากให้พี่รับรู้รับทราบ บางเรื่องไม่ได้เรียกร้องให้พี่เปลี่ยนแปลงอะไร

แต่อย่าให้มีนเก็บไว้เลย ว่ามีนรู้สึกอย่างนั้นหรือรู้สึกแบบนี้ การเก็บไว้ทำให้มีนน้อยใจเพิ่มขึ้น และมีนไม่ชอบอารมณ์น้อยใจของตัวเอง มีนไม่เคยเป็นและมีนอึดอัดใจกับตัวเอง เลยไม่นิยมเก็บไว้ ต้องการจะบอก เลยบอกไป และหลังบอกไป ในแบบไม่ทราบว่าพี่อ่านหรือไม่ มีนก็สบายใจแล้ว เลยบอกอันนี้เผื่อไว้ว่า อย่าเอานิยายกับคำบอกเล่าอะไรของมีนเกี่ยวกับเรื่องน้อยใจต่างๆนั่น แหะๆ..เพราะแค่คำว่าพี่ถามว่าเป็นอะไรไป ไหนมาคุยกัน มีนก็หายแล้วทุกทีหล่ะ เชื่อเถอะ

มีนยินดีที่ได้พบพี่ ได้รับคำว่าห่วงใยในทุกอารมณ์ของมีนที่แสดงออกไปและพี่จับความรู้สึกได้ มีคำส่งผ่านมาว่า เป็นห่วงแม้จะอยู่ห่างแบบนั้น แต่มีนก็ได้รับความอบอุ่นผ่านมากับทุกตัวหนังสือที่พี่ตั้งใจพิมพ์ให้ อยากให้ทราบว่าไม่มีวันไหนหรอกที่มีนอ่านตัวหนังสือของพี่แล้วจะไม่อมยิ้ม ...ไม่ว่าวันอารมณ์ดี อารมณ์ไม่ดี งอน น้อยใจ หรือว่าคิดถึง จนถึงวันที่มีใครคนอื่นที่ไม่เกี่ยวกับพี่มาทำให้มีนหงุดหงิดได้ล้านแปดปัญหา มีนก็ยังยิ้มได้เมื่อพบเจอการส่งข่าวจากอีกด้าน ทุกตัวหนังสือของพี่ ล้วนแต่ทำให้มีนยิ้มได้ทั้งสิ้น ไม่ทราบเพราะอะไรเช่นกัน บางทีไม่ต้องตัวหนังสือเพราะแค่นึกถึงคนอีกด้าน และเรื่องราวระหว่างกัน มีนก็ยิ้มได้แล้ว ........ เชื่อเถอะ(อีกครั้ง) ^^

เกเร อารมณ์ดี
25 ก.ย. 2548 เวลา 06:54 น.

Create Date : 12 ธันวาคม 2548

Last Update : 12 ธันวาคม 2548 22:25:54 น.

0 comments

Counter : 274 Pageviews.