Group Blog
 
 
ธันวาคม 2548
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
12 ธันวาคม 2548
 
All Blogs
 
วันเกิดของพี่ชาย




ไม่เคยมีสักปีที่วันเกิดพี่ชายแล้วเราจะอยู่ไกลกัน
เพราะในแต่ละปีที่อยู่ไกล พี่จะกลับบ้าน
และอยู่พร้อมหน้ากันเสมอ.ปีนี้พี่อยู่ไกล ไปทางใต้นู่น
เป็นระยะห่างอีกรอบ ของหลายๆรอบ
นับตั้งแต่พี่เรียน จนพี่ทำงาน....
ความเป็นพี่ที่เข้มแข็งส่องประกาย
ให้มีนได้เห็น และย้อนเรื่องราวดีดี
กลับมาหามีนตลอดเวลาว่าเป็นน้องพี่
ต้องเก่งเหมือนพี่ ต้องเข้มแข็งเหมือนพี่


หลายๆครั้งที่อยู่ด้วยกัน มีนไม่ค่อยใส่ใจ
ในเรื่องของตัวเอง..เพราะมีพี่คอยดูแลตลอด
บ่อยครั้งที่มีนไปไหนที่ต้องค่ำนักหรือดึกหน่อย
มีนไม่ค่อยได้คิดถึงตอนกลับเพราะคิดแค่ว่าขับรถยนต์กลับนี่น่ะ
แต่ถ้าพี่อยู่บ้าน พี่จะให้คนไปส่งพี่ ตรงที่มีนทำงานอยู่
และขับรถกลับมาด้วยกัน จนมีนมองเป็นความคุ้นเคย
ในขณะที่คนอื่นทราบและจะชื่นชมและเพ้อเจ้อใฝ่ฝัน
อยากได้พี่ชายมีนไปทำแฟนเสมอ ๕๕๕






มีนไม่เคยกลัวอะไรรอบด้าน เพราะแค่มีพี่อยู่
มีนก็ปลอดภัยยิ่งกว่าประธานาธิบดีสหรัฐในแบบ
ยี่สิบสี่ชั่วโมงด้วยอีกต่างหาก ๕๕
และมีนจะนึกออกตลอดมาในวันเราไกลกันว่า
ทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่พยายามสอน ทั้งปลอบทั้งขู่
อันไหนสอนเองได้ก็สอน อันไหนให้เรียนก็ทั้ง
ติดสินบน ทั้งปะเหลาะ ทั้งบังคับกับตลอดเวลา
บางทีก็ต้องลงมาเหนื่อยพร้อมกับมีนเพราะมีน
มีข้อแม้ ไม่ทำคนเดียว ไม่เรียนคนเดียว ไม่ไป
คนเดียว ในยามที่พี่อยู่ด้วย เลยต้องไปด้วยกัน


ทุกอย่างนั้นพี่ทำเพื่อให้มีนป้องกันตัวเองได้
ดูแลตัวเองได้และปกป้องคนที่อ่อนแอกว่ามีนได้ด้วย
พี่บอกมีนว่า ถ้าไปไหนค่ำค่ำ ก่อนขึ้นรถ
เหลือบตามองล้อรถยนต์ทั้งหมดก่อน
มองด้วยว่าด้านหลังของรถมีอะไรปิดหรือบังไหม
จะได้เอาออกก่อนที่จะเข้าไป..
ดีกว่าเข้าไปนั่งรถแล้ว สตาร์ทรถแล้วต้องลงมา
เพราะถึงช่วงนั้นไม่มีใครระวังตัวหรอก
สิ่งหนึ่งที่พี่ชอบให้มีนท่องคือ "มีนเป็นผู้หญิง"๕๕
ต่อให้เก่งจนพี่วางใจเช่นไร มีนก็ต้องระมัดระวังตัว
แต่พี่บอกมาเห้อ พี่ก็แอบเชื่อมั่นในฝีมือมีน รึไม่ช่ายยย!!


พี่ยังมีคำสั่งเกี่ยวกับรถว่า ก่อนจะออกรถ
มีนต้องมองกระจกทุกบานที่มี และมีสมาธิทุกครั้งกับการขับรถ
พี่ชายมีนย้ำมากเรื่องที่จอดรถในอาคาร ตามห้างตอนกลางคืน
มักจะสั่งว่าไม่จำเป็นก็อย่าออกจากบ้านตอนกลางคืน พี่เป็นห่วง
บางหน หากบอกว่าจะแวะที่นั่นที่นี่ก่อนถึงบ้าน พี่ยังบอกว่า
ไม่ต้องแวะหรอกไว้ซื้อเสาร์อาทิตย์ ตอนนี้จะค่ำแล้วกลับบ้านดีกว่า

บางหนพี่จะเล่าว่า ขับรถทางไกลมักเจอ
พวกโยนหินใส่หน้ารถ หรือขับรถชนท้ายรถเรา
มีนต้องอย่าใจลอยที่สำคัญ ประคองรถได้แล้วไม่ต้องจอด
เพื่อไปเคลียร์กับใครทั้งนั้น ให้ประกันเคลียร์ไป


พี่รู้ว่าพี่ไม่อยู่ มีนก็คงยังขี่จักรยานเล่นเหมือนออกกำลังกาย
ไปตรงมุมโน้นมุมนี้ของค่ายอยู่ดี ทุกครั้งที่โทรศัพท์มา
มักเป็นช่วงเย็นๆ บางทีความที่ค่ำเร็ว พี่จะถามว่า
อยู่ไหน ที่นั่นมืดเร็วแล้วนี่ใช่ไหม อย่าขี่จักรยาน
ตอนมืดๆ อยู่ในค่ายก็ไม่ปลอดภัยหรอกน่า
และบางทีมีคำสั่งว่า อย่าอยู่นอกบ้านตอนค่ำค่ำ
หากโทรศัพท์มาและพบว่า มีนยังซ่าส์ไม่ถึงบ้านก่อนทุ่ม
มักมีคำสั้นสั้นว่า กลับบ้าน ถึงบ้านโทรหาด้วยน่ะ


และเมื่อถึงบ้านก็จะยังมีคำว่า..น้องอยู่ข้างบนหรือข้างล่างนี่
เวลานี้ควรอยู่บนห้องได้แล้วค่ะ...เพราะหากมีน
ถึงบ้านในแบบ มาถึงปุ๊ป นั่งแปะตรงโต๊ะคอมด้านล่าง
และเล่นเพลินจนลืมมองเวลาแล้วท่านโทรมาก็จะ
โดนบ่นยาวเป็นหางว่าวเช่นเคย ว่ามัวทำไรอยู่
ข้าวทานยัง ไม่ทานไร ทานผลไม้หน่อย และมีคำฉุนๆว่า
มีนทำไรเนี่ยทำไรอยู่ ..มีไม่กี่ประโยค และแต่ละครั้งคุยกันไม่นาน
เพราะพี่พูดโทรศัพท์สั้นๆ...จนมีนจำได้หมดแล้ว
ว่าพี่จะพูดแบบไหน ในช่วงที่ทราบว่ามีนนั่งอยู่ตรงไหนในบ้าน


บางหน มีนได้ยินเสียงน้องที่บ้านรับโทรศัพท์บ้าน
และครับอย่างเดียว เคยถามแล้วบอกว่าพี่ชายมีนโทร
มาสั่งว่า จะต้องเดินดูบ้านกี่รอบก่อนนอน หากมี
หมารอบๆบ้านเห่าจะต้องทำยังไง และคงมีขู่มีสำทับ
มีกำกับการแสดงไว้อีกเยอะ เพราะอีกคนทำท่า
เหมือนยืนอยู่หน้าผู้บังคับบัญชาตลอดการรับโทรศัพท์


ใครจะนึกออกว่าพี่สนใจแม้กระทั่งรองเท้ามีน
ว่ามันเป็นแบบที่บีบปลายเท้าหรือเปล่า
สวยแต่ใส่ไม่สบาย ถึงแม้จะแพงก็บอกว่าทิ้งสถานเดียว
บางทีพี่มักจะเป็นคนซื้อรองเท้าให้มีนด้วยซ้ำ
ความที่ซื้อให้กันมาแต่ตัวเล็ก จนรู้ว่าใส่แบบไหน
พี่ยังเลือกให้ไม่เว้นรองเท้ากีฬา หรือรองเท้าไปไหนๆ
ที่พี่จะออกความเห็นว่า พี่มองแล้วเป็นยังไง



ตั้งแต่เล็กจนโต มีนมีรองเท้าที่พี่กอล์ฟ
กับแม่เลือกแบบให้ประมาณ เก้าสิบเปอร์เซ็นต์:)
ค่อนไปทางพี่ชายมากกว่าแม่ด้วยซ้ำ
สารภาพว่าตัวเองเลือกไม่เคยถูกใจตัวเอง
เท่าพี่หรือแม่เลือกซื้อและส่งให้เลยจริงๆ แฮะๆ







เมื่อยังเด็กพี่ชายมีนก้มดูรองเท้าผ้าใบเวลาออกกำลังกาย
เมื่อสายมันหลุดและนั่งลงมัดให้แบบไหน
โตมาหากมองเห็นว่า ใส่ไม่เรียบร้อยยังไง
ท่านก็ลงไปนั่งผูกให้ได้อยู่ดี ไม่เคยยกเว้น
หรือเกี่ยงสถานที่ ที่บางครั้งมีนไม่ทันระวังตัว
เพราะไม่ได้มองรองเท้าตัวเอง
และทุกครั้งมีนต้องยกมือไหว้ขอบคุณไปทุกหน
ทำมาตั้งแต่เด็กจนอายุเท่านี้ ถ้าจะบอกว่ามีนเคย
มองเห็นคนมาจีบตัวเองมอง แล้วกลุ้มใจ
ว่าจะแยกมีนจากพี่ชายได้แบบไหน ก็ยังเคยมี ๕๕๕


มีนยังจำวันที่พี่จะเดินทางไปใต้ครั้งหลังได้ว่า
มีนนั่งตรงๆ ไม่มองหน้าพี่เท่าไหร่ มองแต่ทางขับรถ
รู้แต่ว่าถ้ามองหน้ากันมีน้ำตาร่วง ก่อนหน้าออกจากบ้าน
พี่ดึงหัวดึงตัวไปกอด..และบอกให้รักษาตัว
พี่บอกว่าการที่พี่ดูแลเรามา ทนุถนอมเรามานั้นจะไม่มีค่าเลย
ถ้ามีนไม่ดูแลและรักษาตัวเอง ต่อจากพี่ เข้าใจไหม
มีนทำได้แค่พยักหน้า เพราะหากตอบว่าเข้าใจ
มีนคงร้องไห้เหมือนเดิมๆ...


มีนเคยใช้ประโยคหนึ่งเสมอว่า
สองตามีนมองผู้ชายอยู่สองคน
มองจนเต็มตา เต็มใจมาตลอด
คนหนึ่งคือพ่อ และคนหนึ่งคือพี่ชายที่มีนรัก
บางครั้งมีนยังเคยคิดว่า..มีนอาจเกิดมา
เพื่อรักพ่อกับรักพี่ชาย อย่างเต็มที่
เหมือนเกิดมาทำหน้าที่นี้เกิดมาเพื่อรักและให้รัก


จนวันหนึ่งเมื่อมีนพบใครอีกคน
และมีนบอกได้ว่า คนนั้นเดินเข้ามาทางความรู้สึก
และสร้างรอยยิ้มให้มีนได้โดยไม่แปลกแยกหรือ
ทำให้มีนกับพี่ชายต้องห่างกัน ไม่ทำให้มีนรู้สึก
รักพ่อหรือรักพี่ชายของมีนน้อยลง
ไม่เคยทำให้สายตาของมีนที่มองพ่อ
หรือมองพี่ชายไขว้เขวไป ไม่เคยพยายามจะ
ทำให้ มีนกับพี่ชายห่างกัน มีนจึงรับใครคนนั้น
ไว้ให้หัวใจให้มีนยิ้มได้เมื่อคิดถึงอีกคนแบบ
สบายใจที่สุด



พี่ชายมีนไม่เคยตำหนิในการพบเห็นมีนเขียนเรื่องราว
เคยมองมาด้วยสายตาเป็นห่วง..จนสุดท้าย
มองทีท่าระหว่างกัน ของมีนกับคนอีกด้าน
ในแบบมีนประเมินสายตานั้นได้ว่า ท่านทำตนแบบ
คนมองอยู่ไกลๆ


มีนรู้ทุกครั้งที่พี่เติมคำว่า
รักและเชื่อมั่นในตัวมีนลงมามากเท่าไหร่
พี่จะพบว่ามีนพยายามไม่ให้พี่ผิดหวัง
ในตัวมีนมากขึ้นเท่านั้น


บ้านเราใช้คำว่าเชื่อมั่นและไว้วางใจกัน
ทุกน้ำหนักของคำว่าเชื่อมั่น และไว้วางใจที่ส่งให้
ทำให้มีนระมัดระวังทุกการก้าวเดินมาตลอดเวลา
เพราะนั่น ทำให้มีนเชื่อว่า มันหนักหนากว่า
การบอกหรือห้ามในสิ่งที่ไม่อยากให้ทำ
มีนไม่คิดว่าชีวิตนี้มีนจะทำในสิ่งที่ พ่อแม่หรือพี่ชาย
เสียใจได้ นอกจากไม่คิดและพูดได้ว่าไม่มีทางทำ

คำหนึ่งที่พี่กอล์ฟชอบพูดกับมีนเสมอคือ
น้องพี่ พี่รู้จักมากกว่าใคร
และพี่เชื่อใจในน้องของพี่เสมอ
น้องของพี่ที่พี่หัวเราะเมื่อแม่บอกว่า
นอนกอดชุดพี่ร้องไห้ในวันไกลกันแต่ละครั้ง
น้องของพี่ที่พี่แหย่เวลากลับมาว่า
ใครขี้แยร้องไห้หา แค่พี่ไปเรียนที่กรุงเทพ
น้องของพี่ ที่พี่บอกว่า พี่ภาคภูมิใจในวันเรียนจบ
และทำงานในแบบที่พี่เพิ่งแอบสารภาพว่า
ไม่เคยเชื่อว่าน้องทำได้



พี่รู้ไหมจ๊ะ...........น้องของพี่
จะยังคงเป็นน้องของพี่ที่พี่ภูมิใจตลอดไป
ไม่ว่าจะวันนี้หรือวันไหน...มีนรู้พี่จะเชื่อได้
เหมือนที่มีนเชื่อ เพราะเราเชื่อมั่นในกันและกันตลอดมา



พี่เคยเล่าให้มีนฟังเสมอว่ามีนเป็นที่รอคอยของครอบครัว และพี่รอพบมาตลอดด้วยความยินดี กระตือลือร้นที่จะเจอ ได้เห็นหน้า ได้ทนุถนอม พี่พูดว่า มีนสร้างรอยยิ้มให้กับทุกคนในครอบครัวเสมอ และยิ้มของมีนเป็นกำลังใจให้ทุกคนในครอบครัว พี่จะทราบเหมือนมีน กับพ่อและแม่ไหม...ว่าพี่เองเป็นยิ่งกว่านั้น ยิ่งกว่ากำลังใจ และยิ่งกว่าความภาคภูมิใจใดใด ที่พวกเรามี เมื่อมองเห็นพี่

วันนี้เราอยู่ไกลกัน มีนอวยพรวันเกิดให้พี่ชาย
แข็งแรงสดใส ก้าวหน้าในหน้าที่การงาน
ทำงานแบบไม่มีอุปสรรค และปลอดภัยจากภยันตรายใดใด
เดินทางไปกลับไม่ว่าจะแบบไหนก็ถึงที่หมายโดยปลอดภัย

พี่จ๋า....รักพี่ที่สุด รักพี่เสมอ รักพี่ตลอดไป...รีบกลับมาให้ต่อยซ่ะดีดี :)











เกเร อารมณ์ดี
7 พ.ย. 2548 เวลา 05:31 น.








Create Date : 12 ธันวาคม 2548
Last Update : 12 ธันวาคม 2548 23:47:47 น. 0 comments
Counter : 305 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เจ้าทานตะวัน
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add เจ้าทานตะวัน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.