Bloggang.com : เจ้าทานตะวัน : อยากจะบอกเธอไว้สักคำ

อยากจะบอกเธอไว้สักคำ

ขอบคุณคนสำคัญของมีนที่อดรนทนไม่ได้
เลยมาทำในสิ่งที่รู้ว่ามีนเปิดมาแล้วจะยิ้มจนตาหยี
ตั้งแต่..........เขียนไดอารี่ไว้ที่ที่ของตัวเอง จนถึง
มาแปะเพลงไว้ให้ในไดอารี่มีน

มีนมองว่าไม่เล็กน้อยหรอกสำหรับคนที่ไม่ค่อย
มีเวลาว่างมาทำสิ่งต่างๆ แบบนี้ให้มีน
มีนรู้สึกดีและยิ้มได้ มากมากในครั้งนี้
ของวันนี้...................................................................

รู้ไหมคะ ทำแบบนี้เหมือนมาตัดริบบิ้นเปิดบ้านให้
พร้อมพูดแบบปะเหลาะๆว่า เขียนเถอะนะคะ นะคะ
ในวันที่มีนคิดเพียงแค่ว่า ที่นี่จะยั่งยืนไปได้ถึงไหน
แต่เถอะน่ะคะ พี่คนดีของมีนขียนมีนจะไม่เต็มใจเขียนได้หรือ

อีกอย่างมองรอบตัวแล้วเห็นมีแต่คนดีใจที่ได้
บ้านหน้าตาเหมือนเดิม เพิ่มเติมความใจกว้าง
กับสิ่งละอันพันละน้อยมากมายมาให้ หวังว่าเวบนี้
จะยั่งยืนสถาพร อย่าเอาความรู้สึกดีดีของเราลับหายไปอีกเลยน่ะคะขอร้องหล่ะ เพราะกว่าจะเขียนขึ้นมาได้ล้วนแต่ตั้งใจและรู้สึกดีทุกอันที่ผ่านมา รู้ว่าไม่มีใครอยากให้เกิด........และบางทีอาจต้องใช้ถึงคำว่า
ถ้ามันจะต้องเกิดก็คงต้องเกิด

ส่งกำลังใจให้คนทำเวบไดอารี่อิส อีกครั้ง
พร้อมบอกว่า ปัญหามาปัญญามี
แต่ไม่หวังว่าให้ผู้ก่อตั้งเวบนี้ประสบปัญหาแบบเดิมอีกเพียงอยากขอบคุณที่ในที่สุดก็ทำเวบในแบบที่ตัวเองตั้งใจไว้ตามเจตนารมย์ของตนเองได้เป็นผลสำเร็จ

มีนเป็นอีกหนึ่งในคนที่มาใช้เวบนี้และเลือกใช้คำว่ากลับบ้านอีกครั้ง ทั้งที่เวบนี้เป็นเวบใหม่ไม่ได้อยู่ในชื่อเดิม มีนเชื่อมั่นว่า นี่คือการกลับบ้านอย่างแท้จริง โดยไม่ต้องอาศํยชื่อเดิมๆ และสีส้มส้มนั้น

การกลับบ้านในครั้งนี้ มีนยังคงต้องฝากฝากตัวหนังสือ
ที่มีนยืนยันว่า มีนเขียนจากใจ หาคนของหัวใจเสมอไว้ที่นี่อีกครั้งด้วยความรู้สึกแกว่งๆ ที่ยืนยันว่าคงต้องใช้เวลาอีกสักพักนะคะ :)

สำหรับพี่คนดี

มีนยังคงส่งกำลังใจและความห่วงใยไปให้เสมอ
พี่ทราบดีใช่ไหม...ต่อให้วันไหนตัวหนังสือส่งผ่านไปถึงพี่
ของมีนช้าลง แต่ไม่ใช่ว่ามีนลืมกันน่ะคะ ตรงกันข้ามมีนเชื่อว่า
เวลาอันจำกัดระหว่างเรา ทำให้การนึกถึงกันไม่น้อยลงไปกว่าเดิม
ความห่วงใยยังเพิ่มมากขึ้นตามระยะของการไม่ได้คุยกัน

มีบ้างบางทีมีนมีอารมณ์อันไม่เข้าใจตัวเองและเลยไปไม่เข้าใจ
คนที่มักตอบคำถามมาหามีนด้วยความรู้สึกตรงกันเสมอทั้งใจ
และข้อความ..ทำให้มีนต้องเงียบและทบทวนตัวเองว่าควรจะ
เข้าใจความรู้สึกที่อีกด้านส่งผ่านมาด้วยความจริงใจ หรือมอง
ตัวหนังสือและอยากเข้าใจให้ตัวเองรู้สึกไม่ดี...

วันนี้มีนเลือกอย่างแรกอ่านตัวหนังสือของพี่ด้วยใจนิ่งๆ....
ไม่ประชดประชันตัวเอง ในวันที่มีนไม่เข้าใจตัวเอง
วันนี้มีนจึงยังพบคนเดิมในกระจก คนใจเย็นๆ และเข้าใจ
ในเงื่อนไขของชีวิต พร้อมจะบอกเหมือนเดิมว่าเข้าใจ
คนอีกด้านคล้ายเข้าใจตัวเอง :)

เขียนจบแล้วจะบอกว่า "เย้..........คิดถึงพี่จัง ^^......."

เกเร อารมณ์ดี
21 ก.ย. 2548 เวลา 11:01 น.

Create Date : 12 ธันวาคม 2548

Last Update : 12 ธันวาคม 2548 22:21:36 น.

0 comments

Counter : 217 Pageviews.