<P-Kong Fic> Honeymoon the series3: First Sweet Morning

แสงแดดยามเช้าทอกระทบผืนผ้าม่านใหญ่ที่ปิดกระจกใสแผ่นกว้าง...ทำให้ด้านหนึ่งของห้องมีแสงแดดเรืองระเรื่อ...



ร่างสองร่างนอนหลับสนิทบนเตียงหลังใหญ่...ร่างผิวเข้มนอนหงายเปลือยอก...แขนข้างนึงพาดยาวด้านข้างตัวช้อนอยู่ภายใต้ร่างขาวนวล...



ร่างผิวขาวในเสื้อยืดสีขาวบางนอนตะแคงหนุนแขนสีเข้มที่ยื่นออกมา...แขนขาวข้างนึงพาดอยู่รอบเอวของอีกร่าง...หลับสนิทเช่นเดียวกัน...



คนร่างเข้มรู้สึกตัวขึ้นมาก่อน...ขยับตัวอย่างเกียจคร้าน...ผมยุ่งเหยิงชี้ไปมาทั่วหัวกลับทำให้ใบหน้าคมนั้นดูหล่อไปอีกแบบในแบบเป็นธรรมชาติ...



ดวงตาคมหยีสู้แสงที่เรื่อเข้ามาในห้อง...หันไปดูนาฬิกาข้างเตียง...บอกเวลาแปดโมงกว่า...



‘อืม...ยังไม่สายเท่าไหร่...นอนต่อดีกว่า’



พีพลิกร่างหันหาคนข้างกาย...แขนอีกข้างกวาดพร้อมจะรวบอีกคนกระชับเข้ามาในอ้อมกอด...



แล้วพีก็หยุดชะงัก...



ร่างนุ่มนิ่มที่กำลังจะตกอยู่ในอ้อมกอดขยับตัวเล็กน้อยก่อนที่พีจะได้รวบร่างนั้น...



ร่างของก้องกลับขยับตัวเข้ามาใกล้ทั้งทีพียังไม่ได้ขยับ...แล้วกระชับแขนที่กอดร่างของพี...เลื่อนหัวขึ้นมาซบที่อกกว้าง...ยิ่งไปกว่านั้น...



เสียงหวานๆ หลุดออกมาจากปากของร่างขาว...เสียงที่ยังงัวเงีย...หลุดออกมาพร้อมกับอาการกระชับอ้อมกอดให้ร่างของตนเข้ามาใกล้...



“อืมม...พี....”



แล้วทั้งๆ ที่นอนอยู่แต่ริมฝีปากอิ่มนั้นก็แย้มยิ้มออกมาอย่างเห็นได้ชัด....



‘โอ้ยยย...ก้อง....ละเมอถึงผมอีกแล้ว...ฝันอะไรเนี่ย...น่ารักที่สุดเลย!!!’



จากที่พีคิดว่าจะนอนกอดก้องต่ออีกซะหน่อย...กลับกลายเป็นมาถูกก้องกอดแทน...แถมยังดีใจจนนอนต่อไม่หลับแล้วอีกต่างหาก...



‘ก้องนะก้อง...จะให้ผมโงหัวไม่ขึ้นเลยใช่มั้ยเนี่ย...น่ารักจริงๆ’



แขนขาวยังคงกระชับร่างของพีแน่น...แถมคนกอดยังคงไม่หยุดยิ้ม...ท่าทางจะฝันดีจริงๆ นะเนี่ย...อยากรู้จริงๆ ว่าฝันว่าอะไรนะก้อง...



เวลาผ่านไปไม่เท่าไหร่พีก็ตัดสินใจว่าเค้าคงหลับต่อไม่ได้แล้ว...พีกดริมฝีปากบางลงบนหน้าผากนิ่มของคนรักแล้วค่อยๆ ปลีกตัวออกมาจากอ้อมกอดแสนอุ่นนั้น...เพื่อมาหาอะไรให้ก้องทานเป็นอาหารเช้า...



.



.



เมื่อรูมเซอร์วิสส่งอาหารเช้าพร้อมกาแฟหอมกรุ่นมาที่ห้อง...พีก็เดินไปปลุกคนน่ารักที่ยังคงหลับอุตุกอดหมอนอยู่บนเตียง...



“ก้อง...ก้องครับ...ตื่นได้แล้ว”พีเดินไปนั่งที่เตียง



“อือ...”ได้เสียงงัวเงียกลับมาเป็นคำตอบ โดยไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ ตามมา



“ก้อง...ก้องครับ”



“..........”



พีเริ่มรู้สึกว่าเรียกธรรมดาจะไม่ได้ผล...ปกติก้องไม่ใช่คนตื่นยาก...แต่อาจจะเพราะบรรยากาศที่สุดแสนจะสบายและความอ่อนเพลียจากเมื่อคืนก็ได้เลยทำให้ก้องตื่นยากแบบนี้...



พีขยับเข้าไปอยู่ข้างกายก้องแล้วก้มลงหอมแก้มนิ่มฟอดใหญ่...ทั้งสองข้าง...



“ตื่นได้แล้วครับคนดี”



ดวงตาหวานลืมตาปรือตื่นขึ้น....ผมเผ้าหยุงเหยิงงัวเงีย...มือสองข้างถูกยกขึ้นมาจับแก้มตัวเองที่แทบช้ำเพราะจมูกคนบางคน...



“อืออ...พี....นอนต่อเถอะไม่เห็นต้องรีบตื่นเลย”



เมื่อรู้สึกตัวแล้ว...คนน่ารักจึงปล่อยมือออกจากแก้มนุ่มแล้วยกแขนสองข้างชูขึ้นสูงไปทางที่พีนั่งอยู่...



ท่าทางสุดแสนน่ารัก...เหมือนเด็กน้อยที่ชูแขนสองข้างอ้อนขอให้พ่อแม่อุ้มตัวเองไม่มีผิด...



พีเห็นอาการก้องก็แทบทนไม่ได้...อยากจะจับกดอีกครั้งให้มันรู้รู้รอด...มาทำน่ารักอย่างนี้อย่าคิดคืนนี้จะรอดนะก้องบดินทร์...



พีก้มตัวลงไปในอ้อมแขนของก้อง...ก้องรวบตัวพีให้ด้วยสองแขน...โอบกอดคอคนรักให้ลงมานอนด้วยกัน...ร่างของพีเอนตามลงมาในอ้อมกอดอย่างง่ายดาย...



“นอนต่อกันเถอะน้า...คุณพี”



พีอดยิ้มกว้างให้กับลูกอ้อนของก้องไม่ได้...โอ้ยย...น่ารักจริงจริ้งง....



“นอนต่อก็ได้คร้าบ...แต่ว่าคุณก้อง...คุณพีสั่งอาหารเช้ามาให้แล้วน้า...คุณก้องไม่หิวเหรอครับ”



ก้องส่ายหัวดุ๊กดิ๊กไปมา..."ม่ายหิว...คุณก้องยังไม่หิวเลยครับคุณพี...นอนต่อกันเถอะนะ”



ก้องที่ผ่อนคลายแสดงอาการขี้อ้อนน่ารักที่สุด....
>_<



น่ารักที่สุด...และน่าแกล้งที่สุด!!!...



“นอนต่อก็ได้ครับคุณก้อง...คุณก้องนอนไปนะ...แต่คุณพีไม่ง่วง....งั้นคุณพีขออ......”พีลากเสียงยาวแล้วกดริมฝีปากลงจุมพิตซอกคอขาว...พร้อมสูดกลิ่นกายคนน่ารักเข้ามาเต็มปอด...



ทันทีที่ริมฝีปากสัมผัสซอกคอ...ร่างขาวก็สั่นสะท้าน....เลือดฉีดขึ้นใบหน้าหวาน...



ก้องเริ่มรู้สึกถึงอันตรายมาเยือนเลิกเล่นทันที....



“อืม...เอ่อ...คุณพี...คุณก้องว่าคุณก้องหิวแล้วล่ะ...เราลุกกันเถอะ”



พีพูดโดยไม่ได้ละริมฝีปากออก“อ้าว...ไหนว่าไม่หิวไงครับคุณก้อง...นอนต่อกันเถอะนะ...”



คนหน้าคมไม่พูดเปล่า...ไล้ริมฝีปากลงต่ำไปเรื่อยๆ...มือใหญ่เริ่มสอดเข้าไปใต้เสื้อยืดขาวตัวบาง...



“อื้อออ....พี...ไม่...นอน...แล้ว...”



“ไม่...นอน...แล้ว...เหรอ...ครับ...คุณก้อง” พีสัมผัสจุมพิตบนร่างขาวสลับกับคำพูดเป็นคำๆ



“อื้ออ....ไม่...นอนแล้วพี”



“แต่คุณภรรยาคร้าบ....คุณสามียังไม่อยากลุกเลยนี่นา” พูดไม่พูดเปล่า...เอื้อมมือใหญ่ไล้ไปตามผิวหน้าท้องเนียน...



หน้าก้องแดงไปถึงหู...ทำไมเค้าต้องแพ้คนคนนี้ทุกทีเลยนะ....



“บ้า...ภรรยาอะไรกันพีนี่...” เหวี่ยงทั้งๆ ที่หน้าแดงก่ำ



“เรียกคุณพีว่าสามีก่อนแล้วจะให้ลุก” พีทำหน้าเจ้าเล่ห์จ้องหน้าเข้าไปในดวงตาก้อง



“บ้า...ไม่เอา...” ตาหวานเบี่ยงหลบสายตาเจ้าเล่ห์ ตอนนี้เขินสุดๆๆ



“ไม่เรียก...เหรอ...” พีกดริมฝีปากลงบนซอกคอ...แล้วไล้ลงเรื่อยๆ...ไปถึงไหล่ขาว...



...สัมผัสไล้ลงไปที่ไหปล้าร้า...เนินอก....



“อ้ะ...เรียก..เรียกก็ได้”



“ไหนล่ะก้อง...ไม่เห็นได้ยินเลย....” ริมฝีปากสัมผัสอ้อยอิ่งค้างอยู่ที่เนินอก



“ส...สา...มี”



“หืม...อะไรนะครับไม่ค่อยได้ยินเลย”ริมฝีปากเริ่มลงต่ำกว่าเนินอกไปเรื่อยๆ



“ค...คุณ...สา...มี”



“ว่าไงครับ...คุณภรรยา”



“ค..คุณสามีครับ...เราลุกไปทานข้าวกันนะ”



รอยยิ้มปรากฏกว้างบนใบหน้าคม...พีค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งปล่อยก้องให้เป็นอิสระ...



“เห็นมั้ยไม่เห็นจะยากเลยเนอะ...คุณภรรยาเนอะ”



ก้องยันตัวลุกขึ้นมานั่งข้างพี...หน้ายังคงแดงก่ำ...



“พี...คุณนี่มัน...”



“อ้ะ...อะไรนะครับ” พีหันหน้ามาทำท่าจะจับกดอีกรอบ



ก้องสะดุ้ง...แต่ก็อดเหวี่ยงนิดๆไม่ได้ “ผมบอกว่า...คุณสามีนี่ไม่ไหวเลยนะครับ”



พีส่งหันมามองหน้าก้อง...ส่งยิ้มหวาน...เปลี่ยนสายตามาเป็นหวานซึ้ง



“ก้อง...อยากแต่งงานเร็วๆ จัง...อยากให้คุณเรียกอย่างนี้ตลอดไปเลย”



“บ้า...ไม่เห็นจะดีตรงไหนเลย”



“อ้าว...ก็ผมอยากให้ทุกคนรู้นี่ว่าคุณกับผมเป็นอะไรกัน...คนอื่นเค้าจะได้ไม่ต้องมาชอบคุณอีก”



“ไม่มีใครเค้ามาชอบผมหรอกพี...คุณคิดมากไปแล้ว”



“ไม่รู้แหละ...ก็ผมหวงของผมนี่นา...ก็คุณเป็นของผมนี่” พีพูดก้มหน้าลงมองเท้าตัวเองแบบงอนๆ



ก้องอมยิ้มให้ท่าทางน่ารักของคนรัก...พีรักเค้ามากจริงๆ...



ใบหน้าหวานค่อยๆ ยื่นใบหน้าไปใกล้...กดจมูกลงข้างแก้มคนรัก...หอมแก้มพีฟอดใหญ่...



เมื่อถอยหน้ามาก้องประคองหน้าพีให้หันมาทางเค้า...จ้องมองเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้น...



“ผมเป็นของคุณคนเดียวนะพี...ไม่ต้องห่วงว่าใครจะมาชอบผมหรอก...เพราะผมไม่มีวันรักใครได้อีกแล้ว...นอกจากคุณสามี...คนนี้คนเดียว”



พีตกใจกับคำบอกรัก...ใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ...มีความสุขที่สุดในโลก...รอยยิ้มกว้างประดับบนใบหน้าทันที...



มือเข้มเอื้อมมือมาจับมือนุ่มไว้อีกที...



“ผมก็เหมือนกันนะก้อง...ไม่มีวันรักใครได้อีก...นอกจากคุณภรรยาคนนี้คนเดียว”



แล้วใบหน้าหวานของก้องก็ประดับด้วยรอยยิ้มกว้างอย่างเดียวกัน



.



.



.



ท่าทางกาแฟเช้านี้น้ำตาลคงไม่ต้องเหมือนเดิมล่ะมั้ง....



------------------------------------TBC -------------------------------------------











Free TextEditor



Create Date : 01 กรกฎาคม 2554
Last Update : 1 กรกฎาคม 2554 21:16:50 น.
Counter : 1052 Pageviews.

11 comments
  
นังเขียนตั้งนาน พีก้องยังไม่ได้ลุกจากเตียงเลย 5555

ไม่รู้ว่าจะละเอียดไปไหนเหอะแม่คู๊ณณ << บ่นตัวเองค่ะอย่าสนใจ

สงสัยซีรียส์นี้จะยาวสุดๆ เอิ้กๆ ไหนจะ NC อี๊กกก โฮะๆ << หัวเรากลบเกลื่อน

อย่าเพิ่งเบื่อเกดน้า ทนๆ อ่านกันไปหน่อยละกันนะคะ เหะเหะ

ขอบพระคุณรุณช่องที่เมน์นะฮับ ^^
โดย: SweetieKate วันที่: 1 กรกฎาคม 2554 เวลา:21:20:45 น.
  
ฮิ้วววววววว ก่อนนอนก็หวาน ตื่นมาก็หวาน นำ้ตาลไม่ต้องจริงๆเลยคู่นี้ คุณภรรยาก็อ้อนคุณสามีได้น่า......(คิดเหมือนคุณสามีเป๊ะ ฮ่าฮ่า)ที่สุด

อยากให้ถึงตอนกลางคืนไวๆจัง หุหุ
โดย: หนึ่งในสาวก IP: 223.204.35.189 วันที่: 1 กรกฎาคม 2554 เวลา:23:14:40 น.
  
รักฟิคนี้จัง
โดย: sngg IP: 58.11.45.163 วันที่: 2 กรกฎาคม 2554 เวลา:1:31:32 น.
  
บอกได้คำเดียวว่า"น่าร๊ากอ่ะ"
เค้าสองคนจะหวานอะไรกันได้ขนาดเน้.!!!!!!
คนอ่านน้ำตาลขึ้นตาแถมไต่ตามตัว...หน้าคอมพ์ก็มดมาเป็นรังเลย5555
นี่แค่เริ่มต้นวันที่สองนะเนี่ย!!!ถ้าวันที่3....4....5....6....
จะเป็นยังไงสงสัยเลือดyไหลออกหมดตัวแน่ๆๆๆ
ขอบคุณน้องเกดนะคะที่แต่งฟิคหวานๆมาให้อ่าน....
หวานบ้างไรบ้างก็ดีค่ะเปลี่ยนบรรยากาศ..ชอบจังค่ะ
แต่งมาอีกนะคะสำหรับคู่นี้ไม่เคยเบื่อ...มีแต่รักขึ้นเรื่อยๆ
ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้ค่ะ




โดย: Keamdeang1@smile IP: 58.9.100.22 วันที่: 2 กรกฎาคม 2554 เวลา:7:44:08 น.
  
วะ วะ วะ หวาน น้ำตาลเรียกพี่

โอ้ยยย เขินอ้ะ (ม้วนๆๆ บิดๆๆ) 555+
ละเอียดดีค่ะพี่เกด สื่อถึงความรักที่มีให้กันของเค้าสองคน
แอร๊ยยย

แล้วจะไปเที่ยวไหนกันบ้างหนอออ หวานจนน่าอิจฉาอ้ะ 55+

ขอบคุณนะคะ รอติดตามตอนต่อไปค่ะ พี่เกด จุ๊ฟๆๆ
โดย: someone IP: 202.44.7.80 วันที่: 2 กรกฎาคม 2554 เวลา:9:29:58 น.
  
แอร๊ยยยย

น่ารักกกกกกมว๊ากกกกก

กรี๊ดดดด คุณสามี กะ คุณภรรยา หุ หุ

หวาน น้ำตาลไม่ต้องเลยค่ะ

ชอบจัง

รอตอนต่อไป ขอบคุณมากค่ะ
โดย: hunny (hunnylovelaruku ) วันที่: 2 กรกฎาคม 2554 เวลา:18:05:21 น.
  
อร้ายย หวานค่ะ หวาน ขอบคุณพี่เกดมากค่ะ
โดย: เเป้ง วารุณี IP: 58.9.98.242 วันที่: 2 กรกฎาคม 2554 เวลา:18:25:21 น.
  
อ๊ากกกกก
หวานจริงๆ (คิดเหมือนทุกๆคน...ไม่ได้ลอกน๊าา)
ตอนที่แล้วไม่ได้เม้นท์ มารวบยอดตรงนี้แล้วกันคะ
คืนแรก หมดแรงไม่กล้าเม้นท์ อ่านจบหายาดมมาดมก่อนทันที
มาตอนเช้า ก็หวานจนไม่ต้องพึ่งน้ำตาลได้อีก โฮ๊ะๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ หวานบ้าง nc บ้าง สลับกันไป
มาอัพเร็วๆนะคะ อิอิ รออ่านอยู่
โดย: pinchadee IP: 125.24.104.142 วันที่: 2 กรกฎาคม 2554 เวลา:23:55:59 น.
  
อร๊ายยยย*///+ทนไม่ไหวแล้วค่ะ""ขอเม้นท์ครึ่งเรื่องก่อนละกัน..อยากตายมันซะตรงนี้@""@น่าร๊ากกกกกก!คุณสามีกะคุณภรรยา^,~ฮ่าฮ่าฮ่าตายสนิท
โดย: miyukik IP: 110.49.228.202, 82.145.208.21 วันที่: 3 กรกฎาคม 2554 เวลา:20:06:37 น.
  
คนอ่านมันตายเพราะความหวานเกินน้ำตาลไปแล้ว ณ.ตอนนี้
โดย: miyukik IP: 110.49.228.202, 82.145.208.21 วันที่: 3 กรกฎาคม 2554 เวลา:20:35:23 น.
  
รัก คน คู่นี้ จริงๆ เลยค่ะ เพราะเค้าหวานกันได้ ตลอดเลย แต่สาวก จะตาย เพราะคำๆนี้ แหละ คุณสามี และคุณภรรยา เอิ๊กๆ เบาหวานล้นอก ณ.จุดนี้ อิๆๆ ขอบคุณมากมายค่ะ writer ^____^".
โดย: lek^lek. IP: 110.49.250.39 วันที่: 6 กรกฎาคม 2554 เวลา:0:12:40 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

StayOnYourSide
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]



New Comments
กรกฏาคม 2554

 
 
 
 
 
2
4
5
6
8
9
10
13
14
15
16
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31