Bloggang.com : srikoson : เยี่ยมเยือนอดีตที่โคราช

เยี่ยมเยือนอดีตที่โคราช

ตัดสินใจกลับโคราช โทรนัดแนะกับน้องที่ทำงานเดิม น้องก็น่ารักจองโรงแรม (ศูนย์ฝึกประสบการณ์วิชาชีพ) วางแผนกันดิบดีว่าจะทำไรบ้าง แต่พอไปถึงน้องนางตัวดีดันชิ่งหนีกลับอุดร ฮืมมมมมมมม เจอคราวหน้า มีเฮ มีเฮ

ลงรถที่เดอะมอลล์ซื้อเสื้อเตรียมใส่ไปงานแต่งงาน จับรถตุ๊กๆ ไปโรงแรมที่อยู่ในที่ทำงานเดิม จ๊ะเอ๋อดีตลูกศิษย์ ไม่ค่อยเรียกชื่อมันดีๆหรอก อีบอย อีนังบอย อีแรด มันแรดมาก เจอกันที่หน้าโรงแรมที่จะพัก และเจอกันก่อนเวลานัดหมาย เลยชวนมันขึ้นห้อง อิอิอิ

อีบอยแรด ไม่หน้าเชื่อมันยังเรียนไม่จบ แถมยังเคยเป็นลูกศิษย์ ดูยังไงๆ หน้ามันก็ทาบรัศมีอาจารย์

มองผ่านหน้าต่างโรงแรม มีร่องรอยอดีตเบลอๆ หกปีกับอาชีพครูที่นี่ ถึงจะเป็นอดีตมัวๆ แต่ไม่เคยเลือนจากความทรงจำ

เก็บข้าวเก็บของเสร็จก็โทรนัดแนะกับเพื่อนอาจารย์ออกไปดื่มไรเย็น แฮ่ ล่อเบียร์แต่หัววันจนหกทุ่ม จริงๆแล้วไม่ได้ตั้งใจจะอยู่ดึกมากมายแต่ติดฝน เลยต้องแง็กที่ร้านลาบจนหกทุ่มกว่าจะได้กลับที่พัก

อ้อ มีลูกศิษย์อีกคนเดินทางมาสมทบ คืนนั้นก็ได้ลูกศิษย์คนนี้แหละนอนเป็นเพื่อน ตอนเช้าหาไรกินแถวนั้น กินเสร็จปวดหนึบๆ ลุกไปเข้าห้องน้ำ พอกลับมาลูกศิษย์จ่ายตังค์เรียบร้อย อาจารย์เจ้าเลห์อย่างเราเลยชักดาบดื้อๆแบบหน้าด้านๆ แฮะแฮะ

เที่ยงไม่รู้จะทำไร เลยบิดมอไวค์ไปหาพี่กิต ว่าที่เจ้าบ่าว คืนนี้จะมีงานเลี้ยงสมรส อิอิอิ อิจฉา อิจฉา อยากแต่งงานมั้ง

บ้านพี่กิตก็เป็นบ้านพักอาจารย์ เรือนไม้สองชั้น ตัวบ้านก็เหมือนบ้านหลวงทั่วๆไป เก่าๆโทรมๆ พอไปหน้าบ้านนนน
โอ้ ก็อด พี่เนรมิตรบ้านใหม่เตรียมเป็นเรือนหอได้น่ารักมาก บรรยากาศยังกะสปา เหมาะแก่การตั้งวงกินเบียร์เสียนี่กระไร

นั่งสัมภาษณ์ว่าที่เจ้าบ่าวอยู่นานโข ตุ่มความเกรงใจเริ่มทำงาน แต่กว่าจะรู้สึกตัวก็นั่งเมาท์ไม่หยุดตั้งสองชั่วโมง เราเลยขอตัวกลับบ้าน จริงๆแล้วที่บ้านรออยู่ ประมาณว่าบ้านไกลๆๆๆๆ เดินทางจากบขส.ไปถึงบ้านใช้เวลาข้ามวันข้ามคืน แฮะแฮะ

ว่าที่เจ้าบ่าวกำลังล้างถ้วย

วิมานหลังน้อย ที่พี่ชายกำลังจะเริ่มต้นชีวิตครอบครัวใหม่ที่นี่

ถึงบ้านปุ๊บก็โดนแขวะอย่างที่คิดไว้

"แหมมมมม ไกลเหลือเกินนะ มาถึงโคราชวันเสาร์บ่าย กว่าจะถึงบ้านล่อไปวันอาทิตย์บ่าย เหนื่อยมากไหม ต่อรถ ต่อเรือ เดินข้ามเขามากี่ลูกล่ะ"

ป้านะป้า จัดจ้านไม่เปลี่ยนเลย อิอิอิอิ

พอใกล้จะถึงเวลาไปร่วมงาน รีบอาบน้ำแต่งตัว อีนังบอยแรดมันโทรมาว่าไปงานแต่งด้วยไม่ได้ รู้สึกไม่สบายยย ฮึ่มมมม แล้วกูจะเดินเข้างานไงวะคนเดียว เอาไงดีวะ จับน้องมาแต่งตัวลากมันไปเป็นเพื่อน

โอ้ ตกใจอีกรอบ แขกเหรื่อเยอะมาก เกือบพันเห็นจะได้ ญาติฝ่ายหญิง ญาติฝ่ายชาย เพื่อนๆของคู่บ่าวสาว

ส่วนเราก็เจอเพื่อนร่วมงานเก่าๆ หลายคนเข้ามาทักทาย หลายคนไม่มองหน้าเราด้วยซ้ำ

ยังไงก้เถอะ ช่างมันเถอะ ฮะฮะฮะ

เจอหัวหน้าพี่กิต พี่คงเมาจัด ลากเราไปแนะนำกับประธานในงาน รู้สึกจะชื่ออาจารย์เหมี่ยว (มั๊ง) อาจารย์เป็นศิลปินแห่งชาติสาขาประติมากรรมของปีนี้ และอาจารย์อีกคนที่หลายคนคงรู้จักเพราะระยะหลังมานี้ทำกิจกรรมการเมืองบ่อยมากกกกกกกก เจอหน้าค่าตาได้ทางจอทีวีและในหนังสือพิมพ์

พอลากเราไปที่โต๊ะที่อาจารย์ผู้ใหญ่ทั้งสองนั่งอยู่ พี่มารถ(หัวหน้าพี่กิต) ก็พูดดังเลยว่า "อาจารย์ครับ คนนี้มัน ไอ้... มันแน่มาก มันเป็นข้าราชการที่ลาออกจากการเป็นข้าราชการ"

ฮืมมมมม สงสัยเราจะสร้างวีรกรรมอันลือลั่นเอาไว้ ใครๆก็อยากเป็นข้าราชการ แต่เรากลับปฏิเสธมัน เหตุผลคงสาธยายไม่หมด มันเป็นอะไรที่ลึบลับซับซ้อน สำหรับเรา (มั๊ง) ฮะฮะฮะ

อินุเอง

Create Date : 31 กรกฎาคม 2550

Last Update : 31 กรกฎาคม 2550 21:41:52 น.

1 comments

Counter : 976 Pageviews.

แวะมาทักทายค่ะ ...
บางทีคนในอยากออกคนนอกก็อยากเข้าค่ะ ..

โดย: โลมาน้อยน่ารัก

วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:09:33 น.