Group Blog All Blog
|
แรกพบสบตาโฮสแฟมิลี่ ตอนที่เครื่องบินกำลังจะลงจอดที่สนามบินซีแอทเทิล ตอนนั้นเวลาประมาณสามทุ่ม ภาพของเมืองซีแอทเทิลที่เห็นภาพแรกเป็นอะไรที่สวยมาก คือมีภูเขา แสงไฟตามบ้านที่เรียงกันตามชั้นเขา มีทะเลสาป มีต้นไม้ แล้วเมืองใหญ่มาก มันเป็นภาพที่ประทับใจ และติดตามาจนถึงปัจจุบัน ตอนนั้นมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาว่า นี่เหรือเมืองที่เราจะต้องอยู่อีกหนึ่งปี เราต้องทำอะไรมั่งนะเพื่อที่จะมาอยู่ที่เมืองเมืองนี้ แล้วพอคิดไปถึงตอนที่หลงทางในสนามบินนิวยอร์คเมื่อตอนเช้า คิดแล้วก็ขำตัวเอง มันก็เป็นประสบการณ์ที่ตื่นเต้น เร้าใจดีนะ จะมีออแพร์สักกี่คนที่หลงทางเหมือนเรานะ อย่างน้อยตอนนั้นเราก็เอาตัวรอดได้ล่ะ เลยเกิดความรู้สึกภูมิใจในตัวเองขึ้นหน่อย และก้อพบว่า ในที่สุดเราก้อทำความฝันเป็นจริงแล้วนะ ต่อจากนี้หนึ่งปี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะต้องยอมรับมันและผ่านมันไปให้ได้ พอออกจากเกต บีบีก็มองหาโฮส อ้าว! อยู่นั่นไง โฮสแม่ โฮสพ่อ รถเข็นสองชั้น และหมาพุดเดิ้ลสีขาว 1 ตัว ครอบครัวนี้ อ้วนเหมือนในรูปเลยอ่ะ 555 หนูน้อยแฮนนาหลับไปแล้ว แต่แฮรี่ยังตื่นอยู่ แฮรี่อายุขวบครึ่งแต่ตัวโตเหมือนเด็กสามขวบเลย จำได้ว่าคำแรกที่แฮรี่พูดด้วยคือ car อะไรกันเนี่ยะ เห็นหน้าชั้นแล้วบอกว่ารถ หน้าชั้นมันเหมือนรถยนต์รึยังไงกันนะ โฮสแม่เลยบอกว่าตอนนี้แฮรี่พูดได้แล้วสามคำคือ car, more, no สนามบินห่างจากบ้านประมาณ 30 นาที แว๊บแรกที่เห็นบ้านรู้สึกตกใจมาก บ้านหลังเล็กมาก เล็กกว่าบ้านเราที่เมืองไทยอีก พอถึงบ้านโฮสก็ช่วยยกของลงมาข้างล่าง แล้วก็แนะนำส่วนต่างๆของบ้านให้ โฮสยกให้บีบีพักอยุ่ชั้นใต้ดิน เรียกว่าเป็น apartment in basement ที่เรียกว่าอพาร์เม้นท์เพราะว่า มีห้องครัว ห้องน้ำ ห้องนั่งเล่น ห้องนอน ห้องเก็บเสื้อผ้า แยกกันเป็นห้องๆ อยู่ในชั้น basement โฮสมีคอมพิวเตอร์ให้ใช้ด้วย แต่ไม่ใช้เพราะบีบีมีโน้ตบุคมาเอง โฮสพ่อเลยเซทไวเลสให้ภายในคืนนั้นเลย  วันแรกของการเป็นออแพร์ โฮสถามว่าสามารถเริ่มงานคืนนี้เลยได้มั้ย โห อะไรจะไว้ใจชั้นขนาดนั้น ก็โอเค โฮสเล่าให้ฟังว่าลูกเค้าแต่ละคนเป็นไง แฮนนาห์ 7 เดือนน่ารัก แต่แฮรรี่ขวบครึ่ง ดื้อมาก ไม่เคยหยุดอยู่เฉยๆ แล้วก็ชอบแกล้งร้องไห้ เวลาอยู่กับพ่อแม่ ตอนแรกก็ไม่เชื่อนะ เด็กขวบครึ่งจะไม่หยุดอยู่เฉยๆเลย เป็นไปไม่ได้หรอก แต่มันก็เป็นไปแล้ว ตอนกลางวันโฮสพาไปเปิดบัญชีธนาคารแล้วก็โอนเงินให้ล่วงหน้าหนึ่งสัปดาห์ โอ้แม่เจ้า บีบียังไม่ได้ทำงานเลยนะ จะให้เงินบีบีละเหรอ รู้สึกเกรงใจจังเลย แล้วโฮสก็พาไปซื้อของกิน เพราะโฮสเค้าไม่รู้ว่าเรากินยังไง โฮสแม่เลยพาไป whole food market ตลาดสดเมืองนอก เป็นตลาดติดแอร์ สะอาดมาก ไฮโซสุดๆ แต่ไม่ค่อยมีของเอเชียขายอ่ะ เลยไม่รู้จะซื้อไร วันนั้นโฮสซื้อของให้หลายอย่างมาก แต่มีอยู่อย่างเดียวที่ถูกใจมากที่สุด หม้อหุงข้าว เห็นปุ๊ปรู้สึกได้เลยว่าชีวิตตอนนี้มีความหวังแล้ว อ่ะอ่ะ อย่าหัวเราะไป ลองไม่ได้กินข้าวรึอาหารไทยสักอาทิตย์หนึ่งสิ แล้วจะเข้าใจความรู้สึกออแพร์ตัวน้อยๆคนนี้ ตกเย็นที่ต้องทำงานวันแรก เด็กกินข้าวเย็นตอนห้าโมงครึ่ง เข้านอนตอนสองทุ่ม โฮสแม่ทำกับข้าวไว้ให้ก่อนออกไป แฮรี่กินข้าวเองได้แล้ว บีบีเลยต้องป้อนแต่แฮนนา พอถึงเวลากินก็กิน ถึงเวลานอนก็นอน ไม่มีปัญหา เอานมให้กิน อ่านการตูนให้ฟัง เค้าก็หลับ เลี้ยงง่ายจริง ความรู้สึกตอนนั้น รู้สึกสบายใจแล้ว โฮสใจดีมาก เด็กก้อน่ารัก เลี้ยงง่าย ห้องส่วนตัวที่อยู่ก็สบาย เป็นส่วนตัวมากๆ ดูแล้วถ้าอยู่ที่นี่เราก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะ แต่ก้อยังกังวลอยู่ว่า โฮสจะดีเฉพาะช่วงโปรโมชั่นรึป่าวน้อ งั้นเอาเป็นว่าดูไปเรื่อยๆละกัน
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ต้องอยู่ทำงานให้ครบหนึ่งปีให้ได้ซิ สู้น๊ะค๊ะ
โดย: motee Hong Kong IP: 219.73.33.215 วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:12:45:39 น.
สู้ สู้ค่ะ มาเป็นกำลังใจให้ ทำได้อยู่แล้วค่ะเชื่ออย่างนั้นดูซิไปถึงโชคดีเข้าข้างมีหม้อหุงข้าวด้วย ^_^ จริงๆนะคนไทยถ้าไม่ได้กินอะไรที่เป็นอาหารบ้านเราและรสชาติแซ่บๆด้วยแล้ว เซ็งค่ะ เหมือนลิ้นแข็งๆบอกไม่ถูกเลยค่า
^_^ โดย: ภายใต้
 วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:13:06:45 น.เอาใจช่วยด้วยคนค่ะ สู้ ๆ นะค้า อย่างน้อย ความฝันเราก้อสำเร็จไปเกินครึ่งนึงได้ไปถึงที่นั่นแล้ว ยังไงต้องอดทนจ้า
 โดย: เต้น (tomajang
) วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:19:27:17 น.สู้ๆ นะคะ มีเพื่อนอยากไปออแพร์เหมือนกัน เดี๋ยวจะเอาบล๊อกของคุณบีบีไปให้เพื่อนอ่านดูนะคะ
โดย: llleiwlll IP: 202.28.45.25 วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:20:49:50 น.
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
โดย: Katty IP: 180.183.121.38 วันที่: 25 สิงหาคม 2553 เวลา:17:01:30 น.
น้องโชคดีมาก คงเพราะเป็นคนที่มีความคิดบวกด้วย โดยเฉพาะตอนมองหาข้อดีของไอ้อ้วนน้อย สอนใจพี่ได้เลย จะตามมาอ่านอีกนะ เขียนเยอะๆ โดยเฉพาะน้องหนูสองตัว น่ารักมากก โดย: zz IP: 118.173.195.169 วันที่: 3 กันยายน 2553 เวลา:13:11:46 น.
|
Sugar lip
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 156 คน [?] วันหนึ่ง เราจะต้องทำบล็อคหน้าตาสวยๆออกมาให้ได้ คอยดูสิ หึ บีบีได้มาใช้ชีวิตอยุ่ที่อเมริกาถึงวันนี้ก้อเกือบ 3 ปีล่ะค่ะ การได้มาใช้ชีวิตต่างแดนตัวคนเดียว เวลามีปัญหาหรือข้อสงสัยขึ้นมา มันก้อไม่รุ้จะไปถามใคร ภาษาเราก้อไม่ดี บีบีก้อจะหาข้อมูลในเวป google แล้วบีบีก้อจะได้คำตอบออกมาในรูปแบบของ bloggang บีบีเลยรู้สึกถึงความสำคัญของบล็อค รู้สึกขอบคุณคนเขียนบล็อคทุกๆคน ที่เสียสละเวลามาเล่าประสบการณ์ต่างๆที่เป็นประโยชน์อย่างมากมายกับคนที่ไม่รู้อะไรเลยอย่างบีบี ดังนั้นบีบีก้อเลยตั้งใจไว้ว่าจะทำบล็อคเพื่อบอกเล่าเรื่องราวประสบการณ์ และ how to ต่างๆ ของบีบี เผื่อว่าจะได้เป็นประโยชน์แก่คนอื่นๆมั่งค่ะ
Friends Blog Link |
|||||||||||||
ชอบอ่านเรื่องของน้องๆ aupire ส่วนมากจะบ่นๆๆๆๆ
มีหนูนี่แหละเขียนด้านบวก
ทำงานจะเอาเงินเค้าเนอะ ก็ ต้องอดทน
เป็นกำลังใจให้สู้ สู้ นะคะ