วันศุกร์ที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

วันนี้วันวิสาขบูชา...หลายๆคนคงทราบดี....

ตื่นสายอีกตามเคย...นี่แหละคือกิจวัตรยามเช้าของฉัน...(ลนลานไปทำงาน)

ฉันเริ่มพูดน้อยลง...เริ่มเขียนน้อยลง...คิดน้อยลง...รวมถึงเวลาที่น้อยลง...

ช่วงนี้ฉันปล่อยให้สมองมันงดทำงานสักหน่อย...

ปล่อยจิตปล่อยใจให้มันโล่งๆ....สบายๆ...

.
.
.
วันนี้ฉันไปบ้านลูกค้าที่พัทยา...รถโครตติด

อาจเป็นเพราะวันหยุดยาวก็ได้มั้ง...คนเลยดูเยอะแยะ

ถนนดูคึกคักเป็นพิเศษ...

ฉันบอกนายว่าฉันไปพัทยาไม่ถูกหรอก...นายสวนกลับมาว่า...

ไปไม่ถูกเฉพาะกลางวันใช่มั้ย...ไม่มีแสงนำทางคุณไม่ไปถูกใช่มั้ย...

เรา...อุ๊ย...รู้ได้ไงฟร๊ะ....แล้วนายก็โวยวาย...

ไอ้ลูกน้องที่นั่งกินเหล้ากับฉัน..สองคนไม่มา...อีกหนึ่งคนมาทำงาน

กลิ่นเหล้าหึ่มเลย...นายด่า...เป็นไง..ชวนกันกินเหล้าเสียการเสียงาน..

เรา...เอ๊า...กูผิดมั้ยเนี่ย...สิ้นเดือนนี้ฉันต้องเสียเพื่อนร่วมงานไปอีกสองคน

เพราะว่าเค้าได้งานใหม่...ที่ใกล้บ้านกว่า...เฮ้อ...เหนื่อยอีกแล้วสิเรา...

.
.
.
.

ถึงบ้านลูกค้า.............

ลูกค้าใจดีจัง...เอาซาลาเปาของโปรดมาเลี้ยงด้วย...

ไม่เกรงใจละน๊า...ซัดไปลูกนึง...ป้าแกบอกว่ากินเลยให้เต็มที่

อยากจะบอกว่าหนูขอกลับบ้านได้ไหม....เอิ๊กๆ...

ป้าแกบอกว่าแกไม่มีลูก...แกบอกว่ากินเยอะๆ...เก็บไว้ก็เสีย

ไอ้เรามันก็นึกในใจ...แล้วซื้อทำห่านอะไรว๊ะ..เยอะแยะ...

เอิ๊กๆ...นั่นไง...แดกของฟรีเค้าแล้วยังปากไม่ดีอีก...อิอิ...

.
.
.
ขากลับ...ความเร็วที่ร้อยหกสิบเศษๆ...ขับแข่งกับซิตี้คันนึง...

แหวี่ยงกันไปเหวี่งกันมา...เอาซี๊...กูเด็กชลนะโว๊ย...กูไม่กลัวมึงหรอก...

จากอ่าวอุดมถึงบางแสน..ใช่เวลาสิบกว่านาที...เอิ๊กๆ...ทำเวลาได้ดีทีเดียว

เลี้ยวเข้าดูทะเลบางแสนซะหน่อย...บรรยากาศเดิมๆที่คุ้นตา

กลิ่นที่คุ้นเคย...วันนี้บางแสนคนเยอะจัง...รถราดูตึกคักถนนดูวุ่นวาย...

หนองมล...คนเยอะ...

.
.
.
วันนี้ท้องฟ้าดูครึ้มๆ...เหมือนอารมณ์สีเทาของฉัน...

วันนี้ฉันรื้อๆยา...ที่ป่าป๊าซื้อไว้ให้..ขึ้นมากิน...

ฉันยังไม่อยากตายตอนนี้...ขอตายสักช่วง2012ดีกว่า..ตายพร้อมกัน..เยอะดี...

.
.
.
วันนี้เลิกงานแล้วก็นัดกับพวกเพื่อนสาวห้าคนไปนั่งกินข้าวที่น่าสาร

แล้วก็พากันไป..เวียนเทียนที่วัดใหญ่...ระหว่างฟังเทศห้าคน..

นั่งสัปหงก..หัวจะชนกัน..หนังท้องตึงหนังตาหย่อน...เอิ๊กๆ...

ดอกบัวคนละดอกเทียนคนละเล่ม..ส่วนธูปเค้าให้หยิบเอาเอง...

งงแดกเรยดิ   ไม่รู้ว่าเค้าจุดไหว้กันกี่ดอก..ต้องหันไปถามป้าคนข้างๆ..

แกอมยิ้มแล้วตอบว่าสามดอก...

เออ...กูนี่เนอะ...ไม่รู้เรื่องอะไรเลย...อิอิ...

เสร็จแล้วก็เดินออกมาปิดทองทำบุญตรง ร.๕  วัดเนินเค้ามาทำพิธีหล่อพระที่นี่

โฆษก..เค้าพูดว่ามาทำบุญที่นี่เหมือนได้มาเก้าวัดเพราะว่า..ที่นี่

เค้านำพระของทั้งเก้าวัดมาตั้งให้เราได้ปิดทองกันนั่นเอง..คนไม่หนาแน่นเท่าไหร่

เสร็จแล้วก็ไปเดินน่าสาร..ช๊อปปิ้ง..เดินจะไม่ไหว..เพราะว่าง่วง...เอิ๊กๆ

วันนี้ขับรถก็ง่วงทั้งวัน...คืนนี้สงสัยต้องรีบนอนสักหน่อย...

.
.
.
ตอนนี้ฟ้าร้องเสียงดังโครมคราม...น่ากลัว...

ต้องเปิดเสียงเพลงดังแข่งกับเสียงฟ้าที่กำลังคำราม....

ไม่นานนักสายฝนก็เข้าปากสูบ...เอ๊ย...ไม่ใช่...

ไม่นานนักสายฝนก็ตกลงมา...แต่ละเม็ดหนักหน่วง...

ค่ำคืนนี้ฟ้าร้องดังไปโกรธใครมา...สายฝนที่กระหน่ำลงมา

แรงได้อีก...ตกลงมาที่หัว...แทบจะปูด...เจ็บชิบ....

สายน้ำฝนยังคงความเย็นชา...ที่แฝงตัวอยู่ในนั้น...

สายน้ำฝนมันจะรับรู้ความรู้สึกของฉันได้บ้างมั้ยนะ...

.
.
.
ร่างกายคนเรามีน้ำเป็นส่วนประกอบถึง97%เท่ากับว่า

เ ร า ข า ด น้ำ ไ ม่ ไ ด้ สิ น ะ . . .

แล้วคนเรามันต้องการน้ำในรูปแบบไหนกันบ้างนะ....

.
.
.
22:22 ขณะนี้เวลาเป็นเลขตอง...ฉันคิดถึงเทอ...

.
.
.
.
ซื้อที่คาดผมมาจากตลาดนนัดอันนึง...49บาท...

ดูเหมือนอันละ10บาทเลย...เราเรยถามพ่อค้าว่า...

เรา...พี่คะ...ทำไมมันแพงจัง..

พ่อค้า....มันเป็นงานเกาหลี...

เรา....ดูตรงไหนว่าเราหลี(ไม่ได้กวนตีนนะ)

พ่อค้า...ก็เวลามันถ่างออกแล้วมันหุบเข้าทรงเหมือนเดิม

เรา....แล้วของไทยก็หุบนิพี่...

พ่อค้า...ไม่ครับ..ของไทยใช้ไปนานๆถ่างแล้วถ่างเลย...

เรา...กูล่ะแอบคิดทะลึ่งไม่ได้เชียว...คริ คริ...

ของไทยถ่างแล้วถ่างเลย...ของเกาหลี..มันถ่างแล้วหุบเหมือนเดิม...ฮ่าๆ...ก๊าก ก ก ก

พ่อค้าแมร่งคิดได้ไงฟร๊ะ...เออ..แต่กูก็ซื้อนะ...เอิ๊กๆ...

.
.
.
ง่วงล๊ะ...ไปนอนดีกว่า...

ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา.... 22:34  28/05/2010

Create Date : 28 พฤษภาคม 2553
Last Update : 28 พฤษภาคม 2553 22:59:13 น.		21 comments
Counter : 733 Pageviews.
Share Tweet