วันจันทร์ที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2553

กับการทำงานวันแรกของสัปดาห์...ฉันหยุดงานไปสี่วันติดกัน

เพราะว่าฉันไม่สบายเป็นไข้...การทำงานวันแรกจึงยากที่จะ

ปะติดปะต่อกันมากพอควร...ปวดหัวกับงานที่ค้างคาไว้...

.
.
.
.
เสาร์และอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันต้องไปสัมนาที่กรุงเทพ

รู้สึกตื่นเต้นดีจัง..ตอนแรกคิดว่าจะขับรถขึ้นไปแต่คิดว่าแถวนั้น

ไม่ชำนาญเส้นทางและรถก็ติดมาก..ตึงตัดสินในนั่งรถตู้ไป

และไปต่อรถไฟฟ้า..วินาทีแรกยืนงงกับการซื้อบัตรขึ้นรถ

ก็ถามคนที่เค้าซื้ออยู่นั่นแหละ..ยอมให้เค้าด่าว่าโง่แหละ..เหอๆ

ฉันชอบรถไฟฟ้าที่แอร์มันเย็นเนี่ยแหละ..รู้สึกสดชื่น..กทม.อากาศร้อนมาก

ฉันไปประชุมเสร็จหกโมงเศษๆ..

คืนแรก..ฉันนั่งรถไฟฟ้าผ่านแถวชิดลม

เห็นสวนสนุกก็เลยชวนกันกับเพื่อนว่า

วันนี้ไม่ต้องกลับชลบุรีเนอะ..ค้างที่กรุงเทพแหละ..เราทั้งสองพยักหน้ากัน

ดั่งใจเดียวกัน..เราพากันไปตระเวนหาที่พัก..แถวอโศก

พวกเราเก็บของและเราก็ไปเล่นเครื่องเล่นกัน..

สนุกมาก..ลงมาถึงกับอ๊วกกันเลยทีเดียว...

ใครกันบ้างนะจะได้มีโอกาศเห็นกรุงเทพกลับหัวเหมือนฉันบ้าง

เครื่องเล่นสูงกว่าตึกราวสิบชั้น..เหวี่ยงพวกเราสองคนไม่รู้กี่รอบ..

ฉันกลัว..แต่ฉันก็อยากเล่น..ฉันว่ามันสุดยอดดี..

กลับมาถึงที่พักประมาณสี่ทุ่มพวกเราตัดสินใจกินอาหารเซเว่นกัน..

ที่พักที่นี่น่ากลัว..ทำเอาฉันและเพื่อนพากันนอนไม่หลับ..

ด้วยเสื้อผ้าที่ไม่ได้เตรียมมา..พวกเราจึงไม่ได้ใส่อะไรนอน..

ไอ้บ้าที่พักนี่ก็ไม่ให้รีโมท..ทำให้พวกเรานอนหนาวกันทั้งคืน...เพราะว่า

เสื้อผ้าต้องผึ่งไว้..ตื่นเช้ามาด้วยอาการงัวเงียต้องรีบตื่น

และเดินทางไปประชุม...ฉันอยากโทรหาคนบางคน..คนที่ฉันรัก

ฉันตัดสินใจหยอดเหรียญตู้โทรศัพท์...แต่สุดท้ายก็ไม่กล้าโทรอยู่ดี..

ทำไมนะ..เวลาถึงทำให้ฉันลืมใครบางคนที่ติดค้างในใจไม่ได้สักที..

วันอาทิตย์ที่ฉันจะไม่มีวันลืม...อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเกิดของคนรักของฉัน

คนๆนั้นไม่รู้ว่าป่านนี้เค้าจะเป็นยังไงบ้าง...ฉันยืนมองอนุสาวรีย์

ตอนประมาณสองทุ่ม..อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลไม่มีสาเหตุ..

ฉันเคยได้รับโปสการ์ดใบ..แน่นอนจากคนรักของฉันเค้าถ่ายรูปใบนี้

ด้วยตัวเค้าเองเค้าเขียนมาเนื้อความในโปสการ์ด..ฉันจำได้ดี..

เค้าบอกว่านี่คือรูปโปสการ์ดของอนุสาวเรีย์ตอนเวลาสองทุ่มเศษ

ในเดือนสิงหาคม..เค้ายังบอกด้วยว่าไว้ว่างเราจะมาปีนอนุสาวรีเล่นด้วยกัน

น่าแปลกนะที่ฉันเองยังจำเรื่องราวของเค้าได้ดี..แต่เค้า..เคยจำเรื่องราวของฉัน

บ้างหรือเปล่านะ..และในวันอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันก็ได้ยืนที่ๆคนที่ฉันรักเค้าถ่ายรูป..

ฉันยืนมองตรงนั้นกว่ายี่สิบนาที  ยืนมองที่รถไฟฟ้า ฉันอาจจะโชคดี

ได้พบเค้าก็ได้..รถตู้ค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากชานชลาอย่างช้าๆ

ฉันคร่ำครวญหากรุงเทพยามนี้ยิ่งนัก..น้ำตาไหลเพราะต้องจากลา...

.
.
.
.
แต่ฉันไม่ได้โชคดีแบบนั้น...ฉันไม่ได้เจอเค้า..

คุณเคยนั่งกอดอะไรสักอย่างที่เป็นของคนที่คุณรักมั้ย?

ฉันนั่งกอดกระดาษโปการ์ดเหล่านี้บ่อยๆ..

และนี่ก็เป็นอีกวันนึง..ที่ฉันกอดกระดาษแล้วคิดถึงเทอ

ฉันดูเหมือนคนบ้า..สามทุ่มกว่า..ฉันขับรถออกจากบ้าน

ไปบางแสน..เอาโปสการ์ดของเทอไปด้วย..ฉันวางมันลง

ที่เบาะคนนั่งข้างๆฉัน..ฉันไปถึงทะเล..ฉันก็หยิบโปสการ์ดใบนั้นออกมา

และบอกกับกระดาษใบนั้นว่า..ฉันพาแกมาทะเล..

ทำไมนะ ทำไม  ฉันยังคงต้องติดอยู่กับเรื่องราวเพ้อฝัน..

ทั้งๆที่เทอเอง..ก็มีคนใหม่ไปแล้ว..

อีกไม่กี่วัน..เป็นวันเกิดของเทอ..ฉันไม่เคยลืม..แต่ฉัน..

ได้แต่มองรูปเทอผ่านเวปมัลติพลายของเทอ...ฉันทำได้เพียงเท่านี้จริงๆ

.
.
.
.
ป่าป๊าไม่สบาย..ช่วงนี้ฝนตก..และฉันคิดถึงเทอ...

ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา  21:32  28/06/2010


ฟังเพลง เข้ากันไม่ได้
Powered by you2play.com

Create Date : 28 มิถุนายน 2553
Last Update : 28 มิถุนายน 2553 22:07:28 น.		9 comments
Counter : 883 Pageviews.
Share Tweet