วันอาทิตย์ที่ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2553

วันนี้ตื่นนอนประมาณตีสี่ครึ่ง..อาบน้ำแต่งตัวเพื่อนรอเพื่อนมารับ

เกือบๆตีหน้า..เพื่อนมารับไปเที่ยวจันทบุรี..

ล้อหมุนหกโมงเศษ...ขาไปฉันเป็นคนขับเองเพราะว่าเมื่อคืน

เพื่อนๆฉันหลายคนเมา...มันบอกว่าไปเบอดอกกันมากลับมาตีสาม..

ฉันก็เลยบ่นว่าทำไมมึงไม่มารับกูด้วยวะ..มันบอกว่าจะรับทำไมในเมื่อ

ในนี้มึงต้องเป็นโชเฟอร์...(อารมณ์เสีย)...ขับไปความเร็วที่สิบห้าสิบหก..

เร็วเท่าที่วีออสตัวใหม่ป้ายแดงจะเร็วได้...เพื่อนๆที่ขับตามหลัง..บ่นอุบ..

ว่ามึงจะรีบไปตายห่าที่ไหน?  ควายหายรึไง...กูไม่ได้มาแลนรี่นะ..แสร่ด ด ด

เสียเพื่อนชายลดกระจกด่าตอนติดไฟแดง..??

เราก็ขับทิ้งห่างแมร่งเรย...กูขับเร็วแล้วมึงตามทันเสือกบ่น...เลยทิ้งแมร่งเรย

ไปเจอกันที่จุดหมายปลายทางแล้วกัน...เอิ๊กๆ...(ก็กูชอบความเร็ว)

ติดไฟแดง..เพื่อนขับรถตามหลังมาแบรกเอี๊ยด ด ด...

อีกศอกเดียวจะชนรถเรา...แมร่งหาว่าเราขับรถเร็ว...กูขับเร็วตรงไหน..

นี่มันไฟแดงมึงไม่แหกตาดูแล้วหาว่ากูขับเร็ว...เซ็งจิต...

.
.
.
.
ถึงจันทบุรีที่เวลาเจ็ดโมงเศษ...พอลงรถได้...เพื่อนกูกวส่าอีกสิบกว่าชีวิต..

บ่นอุบ...บ้านป้าทำกับข้าวไว้รอ..แต่ข้าวเอาไว้ทีหลัง...กินทุเรียนก่อน..

ทุเรียนที่อร่อยที่สุด...มันสุกเอง...หวานอร่อยเหาะ..

คว้าหมูทอดเข้าปาก..แต่รสชาติทะแม่งๆ...กินหมดชิ้น...

ถามไอ้หนุ่มว่า..เห้ย...มึงชิมดิหมูหรือเนื้อ...มันบอกว่าเนื้อ...แทบจะอ๊วก...

แต่ญาติอยู่เยอะ..จำต้องฝืนกลืนลงคอไป...

.
.
.
แปดโมงกว่า..ออกเดินทางไปน้ำตกพริ้ว...ค่าเข้าคนละสี่สิบบาท...

แพงชะมัด...เสียงน้ำตก...หลับตาฟังแล้วอยากจะรีบเดินขึ้นไป

กระโดดน้ำชะมัด...เราเองไม่ลืมที่จะซื้อถั่วฝักยาวเพื่อเป็นอาหารปลา...

ที่นี่ปลาเยอะมาก...เดินขึ้นไปถึงชั้นบนสุด..เหนื่อย..เพิ่วรู้ว่าตัวเองแก่ก็วันนี้

หอบแดก...โดดน้ำไม่รีรอ..ปลาตัวเล็กๆไล่ตอดที่เท้า..จั่กจี้ชะมัด

ปลาบางตัวมันคงหมันไส้ฉันน่ะกัดน่องกันซะงั้น...

อยู่น้ำตกรู้สึกเหมือนว่าตัวเองขาวขึ้นกว่าปกติ...น้ำตกสวยจัง

ตกมันตกจะมีละอองน้ำ...สวยจัง...ต้นไม้ที่นี่ดูเขียว...ดูแล้วสบายตาที่สุด

อากาศกลิ่นชื้นๆ..ปลาตัวเล็กใหญ่ว่ายรายล้อม...

ฉันยืน..น้ำอยู่ในระดับคางพอดี...มีปลาตัวนึง..แมร่งว่ายกรรเชียงมามองหน้า

มองแบบกวนตีน..เราก็มองกลับ..นึกในใจมันจะกระโดดกัดหน้ากูมั้ยเนี่ย?

เพื่อนแกล้งโยนฮานามิตรงที่เรายืน..ปลาเป็นร้อยตัวว่ายมารุมกิน...โอ๊ย

กูกรี๊ดป่าแทบแตก...น่ากลัวชิบหาย...เล่นน้ำได้แปปเดียวเพราะทน

ไอ้ปลาที่มาตอดๆที่เท้าไม่ไหว...แบบว่ากลัวน่ะ...ขึ้นไปนั่งที่โขดหิน

นั่งมองโน่น นี่ นั่น..แล้วก็จินตนาการไปเรื่อยเปื่อย

กำลังคิดว่า...

-ปลาพวกนี้..ถ้าไม่มีคนให้อาหารแล้วมันจะตายมั้ย?

-ปลาพวกนี้เป็นปลากินพืชแล้วเอาหมูมาให้มันกินมันจะกินมั้ย?

-แล้วถ้ามันไหลจากชั้นบนลงไปชั้นล่างมันจะกลับขึ้นมาได้มั้ย?

-แล้วปลามันมีเจ้ถิ่นมั้ย..เช่นปลาชั้นสองไหลลงไปชั้ยหนึ่ง..มันจะโดนกัดมั้ย?

-เวลาหน้าแล้งน้ำแห้ง..ปลาพวกนี้มันไปอยู่ที่ไหนกัน...

-มันมีอายุอยู่ได้กี่ปีกันนะ..มันจะเหงามั้ยนะ?

ขาลงจากน้ำตกตรงซุ้มถ่ายรูปก็เอารูปเรามาขายให้ใบละร้อย..

เราไม่ได้ซื้อเพราะว่าคิดว่ารูปมุมไม่สวยแล้วอีกอย่างเสือกอยากถ่ายเอง

ฮ่าๆ..แสบจริงๆกูเนี่ย...

.
.
.
.
ออกเดินทางไปหาดจ้าวหลาวต่อ...ทะเลที่นี่ดูเหมือนทะเลที่บางแสนเลยนะ

เพียงแค่ว่ามันไม่มีขยะ..คนมาเที่ยวที่นี่เยอะพอสมควร..

อยู่ที่นี่เราสามารถมองทะเลได้มุมกว้างถึงร้อยแปดสิบองศา...

เสียงคลื่นเบาๆ...เสียงเด็กจ๊อกแจ๊กจอแจ...เสียงผู้หญิงกรีดร้อง

เพราะเล่นบานาน่าโบ๊ท...มีหมาโกลเด้นเล่นลูกบอลกับเจ้านาย

ที่ชายหาดน่ารักเชียว...มีหมาพันไส้กรอกวิ่งไปเล่นกะหมาโกลเด้น..

โดนไอ้เจ้าโกลเด้นกัด..น่าสงสารจัง...เห็นผู้หญิงคนนึงอุ้มลูกลงไป

เล่นน้ำทะเล..ขุดดินเล่น..พ่อเค้าก็เดินไปอุ้มลูกด้วย..ดูครอบครัวนี้

มีความสุขจัง...ฉันอยากมีครอบครัวแบบนี้บ้างจัง..

ฉันเห็นคนท้องทำให้ฉันนึกถึงคลิปคลอดลูกในยูทูป...

ถ้าวันนึงพระเจ้าทรงประทานโอกาศดีๆแบบนั้นให้ฉัน..คงจะดีไม่น้อย...

ฉันจะมีโอกาศได้เป็นแม่คนรึเปล่านะ??

ฉันหลับตาจินตนาการโน่นนี่นั่น..อึดอัดอยากระบาย..เลยเดินไปหยิบไดอารี่

ในกระเป๋ามาเขียนๆได้ถึงสองหน้าเลยทีเดียว..ฮ่าๆ...

สั่งอาหารมาหลายอย่าง แต่อย่าที่ถูกปากด้วยรสชาติก็คือหมึกไข่นึงมะนาว

จี๊ดจ๊าดสะใจ  อากาศดูไม่ร้อนมาก...ฉันนั่งโต๊ะเบอร์ที่ยี่สิบสี่...ฉันใส่เสื้อสีน้ำตาล...

มองโต๊ะที่ฉันนั่งเป็นไม้ถูกมุงหลังคาด้วยใบจาก...ใบจากพริ้วไหวตามสายลม..

ร่องรอยของไม้ที่ผ่านวันเวลามานาน...

.
.
.
นั่งมองขอบฟ้าแล้วอดนึงถึงเพลงของเรปโทรไม่ได้แหะ...

สุดเส้นทางปลายขอบฟ้าชะตาได้กำหนด..

ไม่อาจจะพบกันแต่ตัวฉันไม่เคยจะลืมเทอ

.
.

เช็คบิล..เราเดินทางออกจากที่หาดจ้าวหลาวประมาณบ่ายสองโมงเศษ

แวะโน่นนี่นั่นตลอดทาง..จนกลับมาบ้านป้าขนพวกผลไม้

ที่ป้าจัดเตรียมไว้ให้เรา..เยอะแยะเลย...

.
.
.
.
ออกเดินทางจากจันทบุรีสี่โมงกว่า...ง่วงนอนมาก...

ขากลับเราก็ขับอีกตามเคย...โดนเพื่อนๆเหน็บอีก..

ว่าไม่ต้องขับเร็ว...คุณว่าคนอย่างฉันจะฟังใครมั้ย..ฮ่าๆ....
.
.
.
อ้อโทรมาชวนไปดูชลบุรีเอฟซี..ไม่ไปโว๊ย..ไม่ชอบดูบอล...

ทีวีกูยังไม่ชอบดู  จะให้กูไปดูบอลไอ้บ้า...

.
.
.
.
วันนี้น้ำโค๊กแก้วแล้วแก้วเล่าถูกกลืนลงคอไปอย่างง่ายดาย

วันนี้เราก็สามารถมีความสุขได้ด้วยการไม่ดื่มแอลกอฮอลแหะ...

.
.
.
.
ราตรีสวัสดิ์....ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา  21 :48  13/06/2010

Create Date : 13 มิถุนายน 2553
Last Update : 13 มิถุนายน 2553 21:57:30 น.		4 comments
Counter : 637 Pageviews.
Share Tweet