เราสามคน (หุหุ ไม่ใช่เพลงนะครับ) เราสามคน ณ วัดแห่งหนึ่ง หลวงตาเพิ่งกลับจากการบิณฑบาต เห็นลูกศิษย์วัดนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้น จึงเข้าไปถามไถ่ว่าเป็นอะไร ลูกศิษย์ตอบกลับมา ว่า "ผมถูกใส่ร้าย ผมไม่ได้ขโมยเงิน ในหอ พระ แต่ผมเข้าไปปัดกวาดเช็ดถูบ่อย ๆ ทุกคนก็หาว่าผมเป็นขโมย ไม่มีใครเชื่อ ผมเลย ฮือ ฮือ" หลวงตานั่งลงข้าง ๆ พยักหน้าเข้าใจแล้วสอนลูกศิษย์ ว่า เจ้ารู้ไหมในตัวเรามีคนอยู่สาม คน คนแรกคือ คนที่เราอยากจะเป็น คนที่สองคือ คนที่คนอื่นคิดว่าเราเป็น คนที่สามคือ ตัวเราที่เป็นเราจริง ๆ ลูกศิษย์หยุดร้องไห้ นิ่งฟังหลวงตา คนเราล้วน มีความฝัน ความทะเยอทะยานอยาก ตาม ประสาปุถุชนทั่วไป ไม่ใช่สิ่ง เลวร้าย บางครั้งความฝันก็เป็นสิ่งสวยงาม เป็นพลังที่ทำให้เราก้าวเดินถ้าถึงจุดหมายเราก็จะรู้สึก ว่าโลกนี้ช่างสว่างไสวสวยงาม ดังนั้นเราควรมีความฝันไว้ประดับตน เพื่อเป็นเครื่องหล่อ เลี้ยง หัวใจ " มาถึงไอ้ตัวที่สอง จะเป็นเราแบบที่คนอื่นยัดเยียดให้เป็น บางครั้งก็ยัดเยียดว่าเราดีเลิศ จนเราอาย เพราะจิตสำนึกเรารู้ดีว่ามันไม่จริงหรอก แต่เราก็ยิ้มรับ แต่บางครั้งไอ้ตัวที่สองนี้ก็มหาอัปลักษณ์จนไม่อยากจะนึกถึง ซ้ำร้ายยังเกิดขึ้นได้ ตลอดเวลา เพราะมันเป็นโลกในมือคนอื่น มันเป็นสิ่งแปลกปลอมที่คนอื่นยื่นให้ อย่างคนขับสิบล้อจอดรถอยู่ข้างทางเฉย ๆ เช้ามาพบศพใต้ท้องรถก็ต้องขับรถหนี ทั้งที่ศพนั้นถูกรถชนตายอีกฝั่งแล้วดันถลามาใต้ท้องรถ แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนขับสิบล้อ บางคนก็ตัดสินไปแล้วว่าเขาเป็นฆาตกร " คนที่ชอบนินทานั้นมองคนอื่นด้วยใจที่หยาบช้า ไร้วิจารณญาณ ใจแคบ มองคนอื่นผ่าน กระจกสีดำแห่งใจตัวเอง คนเหล่านี้มีอยู่ทั่วไปในสังคม เจ้าต้องจำไว้นะ ทุกครั้งที่เราว่าคนอื่นเลว คนอื่นไม่ดี ก็เท่ากับ เราประจานความมืดดำใน ใจตัวเองออกมา เห็นสิ่งไม่ดีของใครจงเตือนตัวเองว่าอย่าทำ อย่าเลียนแบบ นั่นแหละวิถีของนักปราชญ์ ถ้าเอาไปว่าร้ายนินทาเรียกว่าวิถีของคนพาล " แล้วเราต้องทำตัวอย่างไรละครับในเมื่อเราต้องเจอคน เหล่านั้นเรื่อยๆ " ลูกศิษย์ หยุดร้องไห้แล้ว เริ่มสนทนาโต้ตอบหลวงตา เจ้าต้องทำ ความเข้าใจจิตใจมนุษย์ เรียนรู้ว่า ความเข้าใจผิดเกิดขึ้นได้ เราห้ามใจ ใครไม่ได้ สิ่งใดที่เราไม่ได้ทำ ไม่ได้คิด ไม่ได้เป็น แต่คนอื่นคอยยัดเยียดให้ เรา เราก็ไม่ควรให้ความสำคัญ เพราะเราสัมผัสได้ว่าสิ่งนั้นไม่มีอยู่จริง ใจเราควรสงบนิ่ง ใจคนอื่นต่างหากที่ควรซักฟอกให้ ขาวสะอาดกว่าที่เป็นอยู่ เขาเหล่านั้น เป็นบุคคลที่น่าสงสารมีเวลามองคนอื่น แต่ไม่มีเวลามองตัวเอง จงแผ่ เมตตาให้เขาไป เข้าใจใช่ไหม " "เข้าใจครับ หลวงตา" เด็กน้อยยิ้มมี ความสุขอีกครั้ง หุหุ วันพระ อ่านธรรมะไปก็แล้วกัน จะลงพรุ่งนี้ก็ไม่ใช่วันพระ แถมด้วยพระพุทธบาทจำลองครับ ใครมีโอกาสได้ทำบุญเผื่อด้วยแล้วกันเพราะวันนี้ผมทำงานครับ หุหุ ไม่ต้องอุทิศส่วนกุศลให้นะครับ เพราะไม่ทำให้ผมเป็นคนดีขึ้นได้หรอกครับ ขอให้มีความสุขในวันวิสาขบูชานะครับ เกือบลืม   Create Date : 31 พฤษภาคม 2550 14 comments Last Update : 31 พฤษภาคม 2550 18:27:47 น. Counter : 761 Pageviews. Share Tweet

คนส่วนใหญ่น่ะมีเวลาที่จะมองคนอื่น แต่ไม่เคยมองเห็นตัวเองเลย ในที่ทำงานแต่ละแห่งมีอยู่เยอะ ดีมากเลยค่ะบทความนี้   โดย: หิ่งห้อยน้อยตัวนั้น 31 พฤษภาคม 2550 18:42:08 น.

ขอบคุณมากค่ะที่เอาธรรมะมาฝากในวันนี้ อ่านแล้วได้คิดเหมือนกันนะคะว่าบางทีเราก็ทำตัวเป็นคนพาลเหมือนกัน คือว่าคนอื่น ยังไงก็จะพยายยามปรับปรุงตัวเองเน๊าะอย่างน้อยๆวันพระแบบนี้ งดบ้างก็ยังดีนะ ไม่ลืม   โดย: ฝากเธอ 31 พฤษภาคม 2550 19:10:05 น.

ยังน้อยไป ต้องนี่   โดย: เดี๋ยวขอนึกก่อนนะ 31 พฤษภาคม 2550 19:21:37 น.

สาธุ   โดย: thattron 31 พฤษภาคม 2550 19:23:11 น.

ไปเวียนเทียนมาแล้วค่ะ สาธุ   โดย: หนูนีล (นางน่อยน้อย ) 31 พฤษภาคม 2550 19:48:51 น.

ได้ข้อคิดดี ๆ ขอบคุณค่ะ ทำไมเมื่อเช้าไม่ให้เม้นท์ล่ะคะ แล้วธรรมะลงวันไหนก็ได้นะ ชอบอ่านเรื่องทำนองนี้ค่ะ ไม่จำเป็นต้องเป็นวันพระค่ะ ขอบอก ย้ากๆๆ เมื่อเช้าไม่ให้เม้นท์ รีบหนีกลับบ้านก่อน 3 แรงกวิน   โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ 31 พฤษภาคม 2550 20:08:33 น.

*** สวัสดีคะ แวะมาเยี่ยม มีความสุขมากๆ และมีสุขภาพที่ดีตลอดไปนะคะ***   โดย: หน่อยอิง 31 พฤษภาคม 2550 20:19:34 น.

อ่านจบ รู้สึกดีจัง ขอบคุณค่ะ   โดย: li_goro 31 พฤษภาคม 2550 20:20:43 น.

อืม สาธุ   โดย: smack 31 พฤษภาคม 2550 20:39:29 น.

3 in 1 ในตัวคนเรานี่เอง   โดย: zalapao (Beaut ) 31 พฤษภาคม 2550 20:41:59 น.

โดนใจจังครับ เอามาลงบ่อยๆ นะ   โดย: เสี่ยวเหลียงจือ 31 พฤษภาคม 2550 21:48:13 น.

สาธุ   โดย: b@rbOr 31 พฤษภาคม 2550 22:30:36 น.

ดีค่ะคุนสอระ ง่ะ..อ่านทีแรกนึกว่าเด็กน้อยคนที่ถูกใส่ร้ายคือ คุนสอระ ง้า..คิดไปได้...   โดย: floral_flory 1 มิถุนายน 2550 0:23:28 น.

ขอบคุณทุกท่านที่แวะทักทายกันครับ   โดย: สอระ (สอระ ) 1 มิถุนายน 2550 8:08:28 น.