--[HAPPY BIRTHDAY ความจริงที่จริงจนเกรงใจ]--

ยาวนะครับ เตือนไว้ก่อน และแน่นอน สปอยล์ละเอียดยิบ!!

ปล. ขอแก้ชื่อพระเอก จาก เต็ง เป็น เต็น นะครับ เพิ่งรู้ว่าจำมาผิดก็ตอนพิมพ์เสร็จแล้ว T_T

.
.
.
.
.

เธอคือความฝัน - พราว



หลังจากที่บ่อน้ำตาแตกมาแล้วกับตัวอย่างหนังเรื่อง HAPPY BIRTHDAY ที่ปล่อยออกมาเรียกน้ำย่อย
ยอมรับว่า ตัวอย่างหนังที่ตัดออกมานั้น กระตุ้นต่อมอยากดูได้ชะงัดนัก!!

แอม ฉายนันท์ มโนมัยสันติภาพ รับบท เภา ไกด์สาวสุดสวยที่นอกจากจะเป็นไกด์แล้วยังเป็นเด็กช่างกลเก่าอีกด้วย!!

อนันดา เอเวอริ่งแฮม รับบท เต็ง ช่างภาพนิตยสารเกี่ยวกับการท่องเที่ยว ที่เป็นอริกับเด็กช่างกลเก่าคนข้างบน!!

ทำไมถึงบอกว่า เภาเป็นเด็กช่างกลเก่า แหม ก็มือบอนเขียนโน่นเขียนนี่ลงหนังสือท่องเที่ยว
โดยยังไม่ซื้อนี่นิสัยมันชัด ๆ อยู่แล้ว ว่าจบช่างกลแน่ ๆ

ผมชอบวิธีการพบเจอกันของตัวเอกในเรื่องนี้จริง ๆ เจอกันด้วยหนังสือเล่มเดียว
หนังสือที่ เต็งจะซื้อแต่พอเปิด ๆ ไปดันไปเจอลายมือเขียนโน่นเขียนนี่เต็มไปหมด
ไอ้ตัวหนังสือนี่แหล่ะ ที่ทำให้คนสองคนมาพบเจอกัน จากตัวหนังสือที่เขียนโต้ตอบกันไปมา

หนังดำเนินเรื่องได้อย่างน่ารักในช่วงแรก โดยเฉพาะฉากขอความรัก ที่เราได้ดูในตัวอย่างนั่นแหล่ะครับ

"ชวนเรามากินข้าวเนี่ย จะจีบเราเหรอ"
"จีบได้หรือเปล่าล่ะ"

ประโยคสนทนาข้างบนผมว่าสาว ๆ ที่นั่งอยู่ในโรงหนังมีเขินม้วนกันมั่งแหล่ะ
เขินพอ ๆ กับนางเอกเลย แห่ะ ๆ ๆ ผมเองเป็นผู้ชายหน้าโหด ๆ ยังเขินเลย

หนังดำเนินไปจนกระทั่ง วันเกิดของเต็ง ก็อย่างที่รู้ ๆ กันอยู่นั่นแหล่ะครับ
รถที่เภาขับมา โดนมินิบัสชนพังยับ และตัวเภาเองก็ต้องกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา

ความรัก กับ ความรับผิดชอบ เกิดขึ้นทันที

จากการสัญญากันไว้ที่ว่า จะดูแลกันตลอดไปจนกว่าจะตายจากกัน
ฝ่ายเต็ง ยอมสูญเสียทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นหน้าที่การงาน การเงิน และ ชีวิตส่วนตัว
คำถามเกิดขึ้นกับคนดูอย่างผมว่า "เค้าจะทำอย่างนี้ไปได้นานซักเท่าไหร่"

คำถามนี้เกิดขึ้นจากคำว่า "รับผิดชอบ" คนเราจะรับผิดชอบในกรณีอย่างในเรื่องนั้นไปได้ซักเท่าไหร่
แน่นอนครับ เมื่อสิ้นสุดความอดทน เต็งก็ระเบิดออกมาตามฉากที่เราเห็นเค้าเขย่าเตียงของเภานั่นแหล่ะ

และเมื่อหน้าที่ของความรับผิดชอบหมดไป สิ่งยึดเหนี่ยวต่อไปก็คือ "ความรัก"
ในช่วงนี้ เต็งดูเหมือนคนเป็นโรคจิต ที่สร้างจินตนาการว่า เภายังมีชีวิตอยู่
ไปไหนมาไหนด้วยเหมือนคนปกติ ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้ว เภานอนอยู่บนเตียง ที่เต็งเข็นไปไหนมาไหนด้วยต่างหาก

เรื่องดำเนินมาถึงตอนที่พ่อ และ แม่ของเภามาเยี่ยม และ เห็นสิ่งที่เต็งกระทำ
ทั้งสองเห็นว่าควรจะปล่อยให้เภาไปสบายก่อนที่จะสายเกินไป

เมื่อพ่อและแม่จะเอาเภาไป แต่เต็งไม่ยอม จึงเกิดการฟ้องศาลเพื่อแย่งตัวเภากันเกิดขึ้น
และแน่นอน เต็งสู้ไม่ได้ ด้วยเหตุผลหลาย ๆ อย่าง และในที่สุด ก็มาถึงฉากวัดใจ
เมื่อพ่อ และ แม่ของเภา ยืนอยู่ในห้องปราศจากเชื้อของโรงพยาบาลโดยมีร่างของเภานอนอยู่
นอนเพื่อรอให้หมอมาถอดสายออกซิเย่นออก เพื่อปล่อยให้เภาไปสบายซะ

ในขณะเดียวกัน ด้านนอก ก็มีเต็ง ยืนดูอยู่

สายตาของพ่อของเภา หันมาสบกับ เต็ง ที่ยืนอยู่ด้านนอก

50 ปีถัดมา ...........

เภายังอยู่บนรถเข็น ที่ เต็งเข็นออกมาดูฝนดาวตก

ตกลง ฟื้นหรือไม่ แต่จากภาพที่เห็น น่าจะฟื้น เพียงแต่เป็นอัมพาตทั้งตัว


ดูหนังจบ ก็ได้แต่ปาดน้ำตาและคิดในใจว่า "คุณอ็อฟ พงษ์พัฒน์ เล่นกุอีกแล้ว!!"
จาก Me My Self ที่พระเอกเป็นกระเทย แล้วก็เป็นไม่เลิก มาจนถึงเรื่องนี้ คุณอ็อฟ เล่นผมอีกแล้ว T_T

หนังดูเหมือนจะ HAPPY ENDING ก็จริง
แต่มันไม่ HAPPY ยังไงชอบกล ไม่รู้ว่าผมรู้สึกอยู่คนเดียวหรือเปล่านะครับ
แต่คุณอ็อฟ ทำให้นักดูหนังหลาย ๆ ท่านวิจารณ์กันไม่ออก ในหัวข้อของความเป็นจริง
มันจริงซะจนเกรงใจ จริงซะจนอยากให้มันโม้มั่งก็ได้ อย่าอิงความจริงมากนักเลยครับคุณอ็อฟ ผมสงสารเภา และ สงสารเต็งด้วย

ตามความคิดผม ต่อให้ตอนสุดท้าย เภาฟิ้นขึ้นมาเหมือนหนังน้ำเน่าทั่วไป มันก็ไม่น่าเกลียด
ทำไมถึงไม่น่าเกลียด ก็เพราะสิ่งที่เต็งทำมาตลอดค่อนเรื่องที่ผ่านมา มันช่างยาวนานเหลือเกินครับ
มันกดดัน มันน่าสงสาร มันน่าเห็นใจ ถึงแม้กระทั่ง มันกลัวว่าเต็งจะกลายเป็นคนโรคจิตไปจริง ๆ

เอาใจช่วยอยู่ตลอดเวลาให้ ฟื้นเหอะนะ ฟื้น ฟื้น ฟื้น ไม่เอา ไม่ตายสิ
หลักการแพทย์จริง ๆ จะเป็นอย่างไร ช่างหัวมันก่อน ขอแค่ฟื้นพอแล้ว T_T
ใครจะค่อนแขว่ะว่า โอ้ย จริงๆ แล้วอาการอย่างนี้ตายอยู่แล้ว ไม่มีทางฟื้นแน่นอน 100 ปุเซงงงง (ขอวัยรุ่นนิดนึงนะ)

แต่ก็ได้แต่เอาใจช่วยว่า ช่างหัวคำว่า "จริง ๆ แล้ว" มันไปเหอะครับ

ผมขอเห็นรอยยิ้ม และ ความร่าเริงของเภาอีกซักครั้ง

แต่ก็อย่างว่า คุณอ็อฟเล่นผมอีกแล้ว T_T

นี่ถ้าเรื่องหน้ายังจบอย่างนี้อีกนะคุณอ็อฟนะ มีเคือง ให้น้องแอมของผม (ของเมิงตั้งแต่เมื่อไหร่)
ได้มีความสุขตอนจบมั่งไม่ได้เหรอ น่าสงสารเธอจะตายไป เรื่องที่แล้วก็มีแฟนเป็นกระเทย
เรื่องนี้ดันมานอนเอ๋อเป็นคนตายซะตั้งแต่ยังไม่กลางเรื่อง (แม้ตอนหลังจะเป็นอย่างนั้นก็เหอะ) เวรกรรมแท้ ๆ

ส่วนอนันดานั่นก็ช่างเค้าเหอะ หล่อเทพบุตรปานนั้น ไม่ต้องห่วงมาก (ลำเอียงกันเห็นๆ T_T)

ครับ ก็เท่านี้แหล่ะครับ สปอยล์กันสุด ๆ อ่านกระทู้นี้ไม่ต้องไปดูยังได้เลย
แต่ขอเถอะครับ คนที่ยังสองจิตสองใจว่าจะดูดี ไม่ดูดีนะครับ ไปดูครับ
ไปดูความรักของคน ๆ นึง คนที่คุณไม่คิดว่าจะมีอยู่ในโลกนี้ ดูแล้วก็ลองถามตัวเองดูซิว่า

ถ้าเป็นเรา เราจะทำได้ขนาดนั้นหรือไม่

คนทำได้จริง ๆ มีครับ เราคงเห็นกันผ่านหน้าจอทีวีไปแล้ว

ตัวเอกทั้งสองคน เล่นได้ดีมาก เป็นธรรมชาติสุด ๆ น่ารัก และน่าเอาใจช่วยเป็นอย่างยิ่ง
ช่วงแรก ๆ ที่ทั้งสองจีบ และ รักกันนั้น ผมว่าเป็นการแสดงที่สุดยอดของทั้งคู่จริง ๆ
การแสดงที่ทำให้คนดู เอาใจช่วย และ ยิ้มไปกับการกระทำของทั้งสอง

ภาพสวย บรรยากาศดี เพลงเพราะ

สุดยอดแล้วครับ

หนังเรื่องนี้ ไม่ดีอยู่อย่างเดียว ก็อย่างที่บอกไปนั่นแหล่ะครับ ว่า ไม่ต้องจริงจนน่าเกรงใจขนาดนั้นก็ได้
โม้มั่งครับคราวหลัง เห็นใจคนดูที่น่าสงสารอย่างผมนิดนึง ไม่สงสารผมมั่งเหรอครับน้ำตาไหลพราก ๆ เนี่ย
ให้ได้ยิ้มในตอนท้ายมั่งดิครับ ยิ้มแบบ ยิ้มมมมมมมม เลยนะ ไม่ใช่แบบ กุจะยิ้มดี หรือกุจะร้องไห้ต่อดี


ขอบคุณครับ


ปล.ความเห็นทุกอย่างในกระทู้นี้เป็นความคิดเห็นของผมคนเดียวนะครับ ไม่ได้หมายความว่า
ทุกท่านที่ได้เข้าไปดูมาแล้วจะต้องเห็นเหมือนผมนะครับ นานาจิตตัง ต่างคนต่างความคิด
ผมว่าดี แต่เพื่อน ๆ อาจจะบอกว่ามันห่วยแตกก็ได้เหมือนกัน ไม่ว่ากันครับ ^_^

//www.smannoibasketball.com

สมันน้อย เบอร์ 14

Create Date : 18 ธันวาคม 2551 Last Update : 18 ธันวาคม 2551 13:34:07 น. Counter : 1946 Pageviews.		19 comments
Share Tweet