--[มีค่า]-- คนทุกคนมีคุณค่าในตัวเองเสมอ มันอยู่ที่ว่า จะมีใครมองเห็นคุณค่าของเรานั้นหรือเปล่า บางคน คุณค่าของเค้า แสดงออกอย่างเด่นชัด แต่บางคน ก็ต้องค้นหา กว่าจะหาเจอ แต่ผมเชื่อว่า ทุกคนมีคุณค่า หลาย ๆ ครั้ง ที่ผมคิดว่า ทำไมตัวผมเองนั้น ช่างเป็นบุคคลที่ไม่มีค่าขนาดนี้ ไม่เป็นที่ต้องการของใครเลย ผมทำอะไรผิดมากนักหรือ ถึงได้เจอแต่เรื่องบัดซบเช่นนั้น เช่นนี้ บางทีก็นึกโทษโชคชะตาที่ทำให้เราเป็นคนอย่างนี้ แต่นั่นก็เหมือนกับว่า ผมกำลังโยนความผิดให้อะไรซักอย่าง ผมปัดความรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองเป็นโดยโยนให้เป็นความผิดของอะไรซักอย่างเพื่อตัวเองจะได้ไม่รู้สึกว่าตัวเองไร้คุณค่า แต่เมื่อเวลาผ่านไป ๆ มานั่งคิดดูอีกครั้ง ว่าตัวเองมีค่าอะไร นึกได้เยอะแยะ บางเวลาผมมีค่าสำหรับคู่บ่าวสาวที่กำลังวุ่นวายอยู่กับงานแต่งจนลืมบางเรื่องและต้องให้ผมช่วย บางเวลา ผมมีค่าสำหรับแมว 2 ตัวที่บ้าน ยามเมื่อมันหิว บางเวลา ผมมีค่าสำหรับแม่ ที่แกต้องมาเคาะประตูเรียกผมไปกินข้าวพร้อมแมว ยามเมื่อผมนั่งทำงานอยู่ในห้องจนลืมเวลาอาหาร บางเวลา ผมก็มีค่าสำหรับเพื่อน ๆ ที่ต้องการความสามารถของผมในเชิงกีฬา หรือไม่ก็อยากได้เพื่อนยิงปืน!! บางเวลา ....... ฯลฯ ค่าของคนน่ะมีแน่ อยู่ที่ว่า จะมีใครมองเห็นมันหรือไม่ต่างหาก อย่างที่เค้าว่ากัน "ค่าของคน อยู่ที่ผลของงาน" "เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือควาย" "น้ำขึ้นให้รีบขนของหนี" "น้ำลดให้ขนของกลับ" "ฝนทั่งให้เป็นครก" "เข็นครกไปหาสาก" (เอ่อ อะไรของเมิงงงงงงงงงงงงง T_T) ลองหันไปมองคนข้าง ๆ คุณดูครับ คนที่คุณคิดว่า เค้าไม่มีค่าพอสำหรับคุณ ลองหันไปมองแล้วหาคุณค่าของเค้าให้เจอ คนทุกคนมีค่าเสมออยู่ที่คุณเลือกที่จะมองเห็นหรือมองข้ามมันไป และถ้าเมื่อไหร่ที่คุณสามารถมองเห็นคุณค่าของคนรอบตัวคุณได้ เมื่อนั้น คุณก็จะเป็นคนที่มีคุณค่าสำหรับคนอื่นเหมือนกัน !!! ............................................................................. ต่อไปนี้เป็นเรื่องราว ระหว่าง ยูจิ และ เดือน เป็นเรื่องที่ ได้รับแรงบันดาลใจและเค้าโครงเรื่องมาจาก ภาพยนต์สั้น เรื่องที่ 3 จาก 13 หนังสั้นชุด "หวาน ขม better sweet" เรื่อง "ที่วันนี้" กำกับโดย คมกฤต ตรีวิมล ทั้งนี้ ได้ดัดแปลงชื่อนางเอก ลูกสาวของนางเอก และ เนื้อเรื่องบางส่วนตามอารมณ์ส่วนตัว ............................................................................... "เดือน" "......" "เดือน" "......" "เดือน" "......" "......" "......" "......" "......" "อีเดือน!!" "......" "อี อี อี ........... อี 30 วัน" "ฮ๊ะ อะไรคะเจ๊" "ชั้นเรียกเธอมาเป็นชาติแล้ว ไม่ได้ยินหรือไงยะ" "ไม่ได้ยินเลยค่ะพี่" "เฮ้อ...หูตึงหรือไง" "แห่ะ ๆ" "ไม่ต้องมาแห่ะ ๆ เลย เป็นไง วันนี้ได้ลูกค้าหรือยัง" "ยังเลยค่ะเจ๊" "ผู้ชายมันไปไหนหมดวะ วันนี้ เนี่ย เจ๊ก็ยังไม่ได้ซักคนเหมือนกัน" "ก็เจ๊เล่นไปยืนอยู่ในมุมมืดอย่างนั้น มันดูเหมือนผีปอบมากกว่านะคะ ใครเห็นก็ตกใจกันหมดแหล่ะ" "นี่ อีเดือน ปากหรือว่าตีนยะน่ะที่พูดน่ะ" "ฮิฮิ" "เอาเถอะ ๆ ถ้ามีมาหาแกแล้วแกไม่ชอบก็ชี้ ๆ มาทางชั้นนะ" "ได้ค่ะเจ๊" "งั้นเดี๋ยวเจ๊ไปยืนตรงโน้นก่อนนะ อย่าลืมล่ะ" "ค่า ไม่ลืม ไม่ลืม" เจ๊ กระเทยเสริมนมร่างยักษ์ เดินห่างออกไป เธอเลือกมุมที่มืดที่สุดเท่าที่จะหาได้ในระแวกนั้น เป้าหมายของเธอคือ ผู้ชายเมา ๆ ซักคนที่แยกไม่ออกระหว่างผู้หญิง หรือ กระเทย หรือไม่ก็พวกที่นิยมของแปลก และก็พวก รักร่วมเพศ ปกติ ลูกค้าของเธอไม่เคยขาด แม้เจ๊จะเป็นกระเทย แต่ก็มีอะไร ๆ ที่ทำให้ลูกค้าหลายคนติดอกติดใจในตัวเธอ แต่วันนี้เหมือนกับโลกนี้ไม่มีผู้ชาย เธอยืนมาครึ่งคืนแล้ว ยังไม่มีใครหลงมาซักคน จนต้องเดินไปถามเพื่อนร่วมอาชีพ เดือน สาวสวยอายุเพิ่งเลยวัยเบญจเพศมาหมาด ๆ คือเพื่อนร่วมอาชีพของเจ๊ เดือนก็เหมือนผู้หญิงหากินในระแวกนี้ทั่ว ๆ ไป ที่การศึกษาต่ำ ในความคิดของเธอคือ เธอไม่มีทางเลือก เธอไม่รู้จะไปทำงานอะไรที่มันดีกว่านี้ เธอออกมาทำงานที่นี่ได้หลายปีแล้ว ลูกค้าของเธอมีทั้งประจำและขาจร มีหลายคนมาติดพันเธอ แต่เธอก็หลอกพวกเขาเหล่านั้นไปวัน ๆ โดยไม่คิดจะจริงจังกับใคร เธอคิดอยู่เสมอว่า ตัวเธอเองไม่มีค่าพอสำหรับใคร......... "สะหวัดดีคั่บ" ชายหนุ่มวัยกลางคน ที่จากสำเนียงก็บอกได้ว่าเป็นชาวญี่ปุ่น เขายืนอยู่ข้าง ๆ เธอ ท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ ของเค้าทำให้เดือนตลก "สวัสดีค่ะ" "เอ่ออออ อาโน ...... ท่าวไหร่คั่บ" เขาถามพลางเอามือจับหลังหัวตัวเองแล้วโค้งปะหลก ๆ "....... ค่ะ" เดือนบอกราคาไป .......................................................... บทรักอันชาชินผ่านพ้นไปแล้ว เดือนสวมเสื้อผ้า ในขณะที่ผู้ชายคนนั้นยังนั่งหันหลังให้เธออยู่บนเตียง เขากำลังนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง........ เดือนเหลือบไปมองนิดนึง แล้วเปิดประตูก้าวออกไปจากห้อง ทิ้งให้ลูกค้าชาวต่างชาติคนนั้น นั่งมองดาวที่นอกหน้าต่างอยู่คนเดียว ........................................................... "อาโน..........สะหวัดดีคั่บ" เสียงทักทายทำให้เดือนเหลียวไปมอง "อ้าว คุณอีกแล้วเหรอ" ใช่แล้ว ชายชาวญี่ปุ่นคนเดิมยืนเอามือจับหลังหัวตัวเองผงกอยู่หงึ่กๆ ตรงที่เดิมที่เขายืนเมื่อวานนี้ ............................................................. บทรักอันชาชินผ่านพ้นไปแล้ว เดือนสวมเสื้อผ้า ในขณะที่ผู้ชายคนนั้นยังนั่งหันหลังให้เธออยู่บนเตียง เขากำลังนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง........ เดือนเหลือบไปมองนิดนึง แล้วเปิดประตูก้าวออกไปจากห้อง ทิ้งให้ลูกค้าชาวต่างชาติคนนั้น นั่งมองดาวที่นอกหน้าต่างอยู่คนเดียว ............................................................... "อาโน...........สะหวัดดีคั่บ" "คุณอีกแล้ว" ................................................................ บทรักอันชาชินผ่านพ้นไปแล้ว เดือนสวมเสื้อผ้า ในขณะที่ผู้ชายคนนั้นยังนั่งหันหลังให้เธออยู่บนเตียง เขากำลังนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง........ เดือนยืนอยู่ที่หน้าประตู เธอเหลือบไปมองแผ่นหลังอันบอบบางของชายชาวญี่ปุ่นคนนั้นนั้นอยู่เงียบ ๆ "ขอบคุณนะคะ" เดือนเอ่ยออกมาเป็นครั้งแรก นอกเหนือจากประโยคเดิม ๆ ที่เคยพูดกัน เมื่อพูดเสร็จ เดือนก็เปิดประตูเพื่อที่จะกลับไปยืนที่เดิม แต่ก่อนที่จะก้าวออกจากประตูไปนั้น เสียงจากชายชาวญี่ปุ่นคนนั้นก็ดังขึ้นเบา ๆ ทั้งที่เขานั่งหันหลังให้เธออยู่ "พอจ่ะ มีเวลา นั่งคุยกัน ด้ายไหม" เดือนหันกลับไป มองอยู่ชั่วครู่ แล้วตัดสินใจเดินกลับไปนั่งคุยกับเค้า... "โผมชื่อ ยูจินะคั่บ" ชายหนุ่มแนะนำตัว "ฉันชื่อเดือนค่ะ" เดือนตอบ "..........." "อยู่เมืองไทยมากี่ปีแล้วคะ พูดไทยเก่งเชียว" "5 ปี แล้วคั่บ" "อยู่กับใครเหรอ" "อยู่โคนเดียวคั่บ โผมไม่มีใคร" "..........." "..........." "..........." "..........." "..........." ความเงียบเข้าปกคลุมอยู่ชั่วครู่ เธอเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง มองไปที่ ๆ สายตาของยูจิมองอยู่ "เหงาไหม" เธอถาม "เหงา" เค้าตอบ ..................................................................... "สะหวัดดีคั่บ" ..................................................................... ห้องเดิมเหมือนกับทุกวัน ยูจิ เดินไปนั่งอยู่บนเตียง อาการเดิมเหมือนที่เขาเคยทำมาทุกวัน ส่วนเดือน ก็กำลังเดินไปถอดเสื้อเพื่อเตรียมตัวบริการเขา อย่างที่เคยทำทุกวันเช่นเดียวกัน "วันนี้ โผมขอคุย อย่างเดียว ด้ายไหมคั่บ" ยูจิเอ่ยออกมาเบา ๆ ทำเอาเดือนที่กำลังถลกเสื้อตัวเองขึ้นชะงัก เธอมองหน้าเค้าแบบงง ๆ แต่ก็ยิ้มออกมาได้ "ได้สิ" ...................................................................... 1 อาทิตย์ผ่านไป ห้องเดิม เตียงเติม บนเตียงมียูจิ และ เดือนนอนกอดกันอยู่ (ใจเย็น อย่าเพิ่งคิดไปเยอะ เค้าแค่นอนกอด และคุยกันเฉย ๆ ไม่ได้ทำอะไร) "ยูจิ" "หือออ" "ยูจิคิดยังไงกับเดือน" "โผมชอบเดือนน๊า" "ยูจิ......." "หืออออ" "เดือนไม่มีค่าขนาดนั้นหรอกนะ" "มีสิ เดือนมีค่าสำหรับโผม" "........." "........." "........." "........." "........." "........." "เดือนไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองทำผิดขนาดนี้มาก่อนเลย" "ไม่หรอก" "ยูจิ" "หือออ" "เดือนมีอะไรจะบอก" "อะไรล่ะ" ........................................................................ ณ.ร้านคาราโอเก่ะแห่งหนึ่ง ไม่ไกลจากที่นั่นนัก เจ๊ กระเทยเสริมนมร่างยักษ์ กำลังนั่งซัดต้มแซ่บอยู่ที่โต๊ะ "เจ๊" "อะไรยะ ยัยเดือน อ้าว แล้วนั่นใคร" เจ๊หันไปมอง เห็นเดือนมากับผู้ชายคนหนึ่ง "นี่ยูจิ" "ต๊ายย เล่นของนอกนะยะหล่อน" "บ้าสิพี่ แล้วนี่ ดาวอยู่ที่ไหนคะพี่" "โน่นไงล่ะ นอนอยู่โน่น" เจ๊ ชี้มือไปที่โซฟาข้าง ๆ ร้าน ณ.ที่ตรงนั้น มีเด็กหญิงคนหนึ่งนอนหลับอยู่ เดือนจูงมือยูจิ มายืนอยู่ข้างโซฟาตัวนั้น "ยูจิ" "หืออ" "นี่ดาว ลูกของเดือนเองค่ะ" "........" ยูจิไม่ตอบ เขามองดูเด็กผู้หญิงคนนั้น พลางเคลื่อนตัวเข้าไปแล้วค่อย ๆ นั่งยอง ๆ ลงกับพื้น เขาเพ่งมองดูเด็กหญิงที่กำลังหลับสนิทอยู่ท่ามกลางเสียงร้องเพลงที่ดังสนั่น เขาค่อย ๆ เอื้อมมือไปลูบที่ผมของเด็กหญิง แล้วเงยหน้าขึ้นมาหาเดือน "น่ารักดีนะ" เขาเอ่ยออกมา พลางยิ้ม .......................................................................... 7 ปีต่อมา "ดาว เอาขนมนี่ไปให้น้องสิลูก" "ค่ะแม่" เด็กหญิง หยิบขนมจากมือแม่ พลางวิ่งไปหาชายหนุ่ม กับเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ อีกคนนึงที่กำลังเล่นอยู่ในสวน "ลุงยูจิคะ แม่ให้เอาขนมมาให้น้องค่ะ" ยูจิเอื้อมมือไปหยิบขนมจากมือเด็กหญิง เขาเงยหน้าขึ้นมองมาทางเดือน "ทั้งสองคน พยักหน้าให้กัน" ............................................................... ที่วันนี้ - BOYdPOD สมันน้อย เบอร์ 14
เล่นเอาอิน....เม้นไม่ออกเลยน้า..... ^^
อยากดู"หวาน ขม".... สุขสันต์วันเสาร์นะคะน้าหมันสุดหล่อ ^^ โดย: แม่นู๋มี่
 วันที่: 27 ธันวาคม 2551 เวลา:17:08:02 น.อ่านซะอิน เลย
ปกติจะเข้ามาแอบอ่านไม่เคยจะเม้น แต่ครั้งนี้ คงเป็นครั้งแรก ที่เผลอตัว เผลอใจ(ต๊าย เผลอตัว เผลอใจเลยนะคะ อิอิ) ก้อ เลยเข้ามาเม้นจ้า สนุกจัง แต่ทำไมวันนี้ บล็อกแปลกๆไม่ดิบ ไม่เถื่อนเลย รู้สึกเหมือน วันนี้ มาแบบมีสาระ มาแบบเป็นการเป็นงานมาก ยังไงก้อจะรออ่านครั้งต่อไปนะคะพี่ โดย: ไผ่หลิว IP: 118.172.67.107 วันที่: 28 ธันวาคม 2551 เวลา:2:07:52 น.
ิอืมมมม ..ไม่ขำ ^ ^
เรื่องจริง หรือ นิยาย ... บางทีชีวิตจริง ก็ยิ่งกว่านิยาย ^ ^ โดย: แค่ก้อนหินที่อยากบินได้
วันที่: 28 ธันวาคม 2551 เวลา:22:16:09 น.ชอบตอนนี้เหมือนกันครับ (ชอบทุกเรื่องเลยก็ว่าได้) เอาเป็นว่ามีความสุขมาก ๆ ในทุก ๆ วันครับ (หากมีโอกาสจะเข้ามาสวัสดีปีใหม่อีกครั้งครับ
โดย: kaazanova
วันที่: 29 ธันวาคม 2551 เวลา:0:28:13 น.มาหานิยายตอนสามคะ แต่หาไม่เจอ
ก้ลยได้อ่านหน้านี้ไปแทน  โดย: smile2u_joy
วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:10:35:59 น.Happy Saturday ล่วงหน้านะคะ พอดีวันเสาร์ที่บ้านไม่มีเน็ตจ้า มีความสุขมากๆๆนะคะ มีอุปสรรคก็ขอให้มีกำลังใจและผ่านพ้นไปได้ด้วยดีจ๊ะ
โดย: keng IP: 203.144.198.246 วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:13:25:17 น.
ได้ดูแล้วนะน้า....หวานขมน่ะ
แล้วน้ารู้แล้วใช่ปะ ว่าน้าน่ะมีค่าแค่ไหน....^^ สุขสันต์วันแห่งความรักค่ะ ขอให้รักบังเกิดนะคะ ^^ ขอให้น้าเจอเนื้อคู่ซะที หุหุ  โดย: แม่นู๋มี่
วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:10:34:47 น.สวัสดีค่ะ ^_^
สุขสันต์วันสีชมพู Happy Valentine's Day ค่ะ ถูกแล้วค่ะ คนทุกคนมีคุณค่าเสมอ แต่จะมีใครมองเห็นหรือไม่ แต่อย่างน้อยเราก็มองเห็นคุณค่าในตัวเองแน่นอนค่ะ ^_^ โดย: นู๋ Beee เองค่ะ (Beee_bu
) วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:43:29 น.หวัดดีค่ะ....โดนบังคับ
กลัวแล้วค่ะ.....เพิ่งเข้ามาเป็นน้องใหม่แต่งบล็อกยังไม่เป็นอ่ะ......พอดีหลงทางมา...สนุกดีได้สาระ..พอใจนะค่ะ....เดี๋ยวไปแต่งบล็อกตอก่อนนะ.....เม้นท์ให้แล้วนะ   เพิ่งรู้ว่าคุณค่าของคนอยู่ที่จิตใจงามค่ะ โดย: ไหมพรมสีสวย
วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:22:21:06 น. |
สมันน้อย เบอร์ 14
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?] สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด โดยนำ ภาพถ่าย,รูปภาพ, บทความ,งานเขียน รวมถึงข้อความต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดใน Blog แห่งนี้ ไปใช้เผยแพร่ .ไม่ว่าส่วนตัวหรือเชิงพาณิชย์ โดยไม่ได้ รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด 
Custom Search
Group Blog All Blog
Friends Blog
Link MY VIP Friend               |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]