--[แค่หลับตา]--

เพื่อน ๆ เปิดเค้ามาอ่าน blog นี้ของผมอาจจะงง ๆ ว่ามันคืออะไร
เรื่องราวที่เพื่อน ๆ จะได้อ่านต่อจากนี้ไป เป็นตอนจบของนิยายเรื่อง Post It
ที่ผมใช้เวลา 2 เดือนในการเรียบเรียงมันขึ้นมาจากจินตนาการ

เป็นเรื่องราวของ "หมัน" ชายหนุ่มที่พูดน้อยจนน่ากลัว กับ "พะโล้" หญิงสาวที่หลงรักหมันตั้งแต่เห็นครั้งแรกผ่นหน้าจอ internet
โดยผ่านกามเทพสื่อรัก ที่ชื่อ "หนุ่ม" ทนายหนุ่มอนาคตไกล เพื่อนของหมัน และ "ยิ้ม" แฟนของหนุ่ม
ที่บังเอิญเป็นเพื่อนของ "พะโล้" โดยทั้งสองวางแผนให้พะโล้ เข้าใจว่า หมันเป็นใบ้!!!

ความรักของทั้งสองเริ่มขึ้นด้วย Post It ในการสื่อข้อความและ จบลงด้วย Post It

เหตุการณ์ดำเนินมาจนถึงตอนจบ ผมอ่าน ๆ ดูแล้วรู้สึกดี จึงคัดลอกตอนนึงมาให้เพื่อน ๆ ได้อ่าน


ณ.โรงพยาบาลทหารเรือ

15.00 น. แม่ของหมันก็เดินทางมาถึงพร้อมกับเพื่อน ๆ ที่คอยช่วยกันพยุงมา
เธอตรงไปที่ห้องผ่าตัด พบเข้ากับ พะโล้ ยิ้ม และ หนุ่ม ที่นั่งรออยู่หน้าห้อง

เมื่อแม่ของหมัน เห็น พะโล้ ทั้งคู่โผเข้ากอดกันร้องไห้ออกมา

“หมันเป็นยังไงบ้างลูก” คุณนายสมันเอ่ยปากถามพะโล้ซึ่งตอนนี้ น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย
“กำลังผ่าตัดอยู่ค่ะ”

“โธ่ ลูกแม่” คุณนายสมันพูดเสร็จพะโล้จึงประคองมานั่งอยู่ข้าง ๆ

ไฟหน้าห้องผ่าตัดดับลง ประตูห้องเปิดออก คุณหมอเดินออกมา
“เป็นยังไงบ้างคะคุณหมอ ลูกชายชั้นเป็นอย่างไรบ้าง”

คุณนายสมันตรงเข้าไปถามด้วยความรวดเร็วตามด้วยทุกคนที่มารออยู่หน้าห้อง
คุณหมอเอามือปาดเหงื่อที่ตกลงมาที่คิ้ว มีหน้าตาลำบากใจ

“ผมเสียใจด้วยครับ ผมช่วยเค้าอย่างเต็มความสามารถแล้ว!!!!!!”


วินาทีนั้นเอง โลกทั้งโลก ก็พังทลายลงที่หน้าห้องผ่าตัด
คุณแม่ของหมัน ร้องออกมาอย่างสุดเสียง เอามือเกาะเสื้อกราวของหมอไว้

“หมัน ลูกแม่......................!!!!!”

น้ำตาของหล่อน ไหลออกมาไม่หยุด ไหลจนแทบจะออกมาเป็นสายเลือด

ลูกชายคนเดียวของเธอ ลูกชายเธอ คนที่เธอรักปานแก้วตาดวงใจ
ลูกชายคนที่สามารถทำให้เธอหัวเราะได้ ลูกชายคนที่เธอต้องนึกถึงทุกครั้ง
เมื่อยามที่ต้องซื้อกับข้าว

ลูกชายเธอ................................... ตายแล้ว!!!!!!!!!!
เพียงเท่านั้น เธอก็เป็นลมล้มพับไปในทันที ดีที่หนุ่มและหมอประคองไว้ทัน!!!!
ทุกคนโผเข้ามาช่วยกันประคองแม่ของหมันไว้ รวมทั้งคุณหมอด้วย
เค้าสั่งให้พยาบาล เข้ามาช่วยกันดูแลคุณแม่ของหมัน ซึ่งตอนนี้เป็นลมไปแล้ว

“คุณป้าครับ ทำใจดี ๆ ไว้ครับ!!!” หนุ่มพูดออกมาทั้งน้ำตา


บรรยากาศ เป็นไปด้วยความเศร้าสลด ตัวพะโล้เองผละออกมาจากคุณแม่ของหมัน
เธอมายืนอยู่ที่หน้าห้องผ่าตัด สภาพของเธอในตอนนี้ยืนนิ่งเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
โดยมียิ้ม ยืนน้ำตาไหลอยู่ข้าง ๆ คอยดูอาการเพื่อนสาวของตัวเอง

เธอค่อย ๆ ผลักประตูเข้าไปในห้อง ไม่มีใครห้ามเธอวินาทีนี้ คงไม่มีอะไรที่จะสูญเสียไปได้มากกว่านี้อีกแล้ว
เธอเดินเข้าไปในห้อง ที่ตอนนี้ทุกอย่างเงียบสงบ ไม่มีสิ่งใดเคลื่อนไหว นอกจากเธอและยิ้ม!!!!!

ร่างของชายคนหนึ่ง นอนนิ่งสงบอยู่บนเตียง ๆ นั้น ร่างที่เธอคุ้นตา

เธอเดินไปยืนอยู่ข้างเตียงที่ชายผู้นั้นนอนนิ่งอยู่ ที่ศรีษะ มีร่องรอยการผ่าตัด
คราบเลือดเกรอะกรัง นอกนั้นก็มีร่องรอยของแผลถลอกตามเนื้อตัวเพียงเล็กน้อย
ร่างนั้น นอนเหมือนกำลังหลับสนิท................

พะโล้เอื้อมมือไปลูบที่ใบหน้าของร่าง ๆ นั้น ร่างของชายคนที่เธอรัก คนที่เธอกำลังรอคอยการมาถึงของเค้า
ร่างของหมัน!!!!.........................

น้ำตาของเธอหลั่งรินออกมาอย่างไม่ขาดสาย เรียวแรงแทบไม่มีเหลือเธอหันไปหายิ้มที่ยืนนิ่งอยู่ด้านหลังเธอ
ยิ้มไม่กล้าเดินเข้ามา เพราะแค่นี้ เธอก็แทบจะรับไว้ไม่ไหวแล้ว

“นี่เรากำลังฝันไปใช่ไหมยิ้ม”
“เราก็อยากให้มันเป็นความฝันเหมือนกัน” ยิ้มพูดออกมา

“มันไม่จริงใช่ไหมยิ้ม มันไม่จริงใช่ไหม”
“เราไม่รู้...............................................”

และวินาทีนั้นเอง เมื่อเธอรู้ว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นความจริง เรี่ยวแรงที่เหลืออยู่น้อยนิดของเธอ
ก็หมดลง ขาไม่สามารถต้านทานแรงดึงดูดของโลกได้ เธอทรุดตัวลงไปนั่งคุกเข่าข้าง ๆ เตียง
ที่มีร่างของชายคนที่เธอรักนอนนิ่งอยู่!!!!!!!!!

หมดสิ้นแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง ชายคนที่เธอเคยกอด คนที่เธอเคยหอม
คนที่เคยทำให้เธอมีความสุขยามที่ได้อยู่ด้วยกัน
พะโล้รวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมด เอื้อมมือไปจับมือของหมันที่นอนสิ้นลมหายใจอยู่ไว้

“มือเค้ายังอุ่นอยู่เลย” พะโล้พูดออกมาเบา ๆ ยิ้มเบือนหน้าหนี

และระหว่างนั้นเอง ที่หนุ่มเดินเข้ามาเค้าเดินตรงเข้าไปหายิ้ม ที่ตอนนี้
กำลังร้องไห้ยืนอยู่ด้านหลังของพะโล้ที่ทรุดตัวจับมือของหมันอยู่ข้าง ๆ เตียง

เค้าไม่พูดอะไร ได้แต่ยืนมองร่างที่ไร้วิญญาณนั้นอยู่เงียบ ๆ
น้ำตาลูกผู้ชายไหลอาบแก้มอีกครั้ง

ใช่แล้ว คนที่นอนนิ่งอยู่นั่น เป็นเพื่อนรักของเค้า เพื่อนที่เค้ารักที่สุด
เพื่อนคนที่เป็นห่วงเค้าที่สุด คนที่เล่นบาสมาด้วยกันตลอด.............
คนที่เคยด่าเค้า ยามเมื่อเค้าอารมณ์ร้อน คนที่เคยเข้าต่อยไอ้ยักษ์ตอนที่เค้ามีเรื่อง

คนที่เคยหิ้วเค้ากลับบ้าน ยามเมื่อเค้าเมาไม่รู้สึกตัวตอนที่ทะเลาะกับยิ้ม!!!!

“ไอ้หมัน...................................” เค้าพูดออกมาเบา ๆ และดึงยิ้มมากอดไว้

พะโล้จับมือหมันมาแนบที่แก้มของตนเอง และนั่นทำให้สิ่งหนึ่งที่อยู่ในมือของหมันร่วงตกลงมากับพื้น
ทุกคนที่อยู่ในห้อง มองไปที่สิ่ง ๆ นั้น ยิ้มก้มลงเก็บมันขึ้นมา

มันเป็นโพสต์อิทก้อนหนึ่ง ซึ่งหมันคงกำมันไว้ตั้งแต่แรก จึงทำให้มันยับยู่ยี่
พะโล้ค่อย ๆ คลี่โพสต์อิทก้อนนั้นออกมา ปรากฏว่า มันเป็นโพสต์อิทจำนวน 3 แผ่น
ถูกขยำรวมกันไว้ในอุ้งมือของหมัน

โพสต์อิท 3 แผ่นสุดท้ายที่เหลืออยู่!!!!!!!!!

โพสต์อิท 3 แผ่นนี้ทำให้เธอระลึกถึงช่วงเวลาที่ผ่านมาทั้งหมด โพสต์อิททั้งหมด
น้ำตาของเธอไหลออกมาอีก มันไหลเสียจนไม่รู้จะไหลอย่างไรแล้ว

เธอค่อย ๆ ดูทีละแผ่น!!!!

แผ่นแรก .............. เธอพบกับความว่างเปล่า

เธอดูแผ่นที่สอง มีข้อความเขียนอยู่ว่า

“พะโล้ครับ ต่อไปนี้เราจะไม่พรากจากกันนะครับ พะโล้ พี่จะอยู่กับพะโล้ตลอดไป”

เธอก้มลงอ่านด้วยน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาเธออ่านมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“จะอยู่กับพะโล้ตลอดไป เราจะไม่พรากจากกัน!!!!”
เธอรวบรวมแรงทั้งหมด ค่อย ๆ ดึงตัวขึ้น หนุ่มกับยิ้มเห็นดังนั้น จึงเข้ามาช่วยประครอง

“พะโล้ ทำใจดี ๆ ไว้ครับ” หนุ่มพูดออกมา
แต่พะโล้ไม่สนใจ ยื่นโพสต์อิทแผ่นนั้นให้กับหนุ่ม หนุ่มรับไปอ่านพร้อมกับยิ้ม

“พี่หมันโกหก!!!!! พี่หมันโกหกพะโล้ ทำไมพี่หมันทำอย่างนี้ละคะ พี่หมันนนนนน”

เธอระดมทุบกำปั้นน้อย ๆ ของเธอลงไปบนร่างที่ไร้วิญญาณของหมัน
และทำท่าจะทรุดลงไปกองกับพื้นอีกรอบ แต่ดีที่หนุ่มและยิ้มช่วยจับไว้ได้ทัน

“ไอ้หมัน ไม่น่าหลอกกันเลย!!!”
หนุ่มพูดขึ้นเบา ๆ ปล่อยมือจากพะโล้และเอื้อมมือไปจับแขนของหมันซึ่งห้อยตกลงอยู่ข้างเตียง!!!

พะโล้หยิบโพสต์อิทแผ่นสุดท้ายขึ้นมาดูและเหมือนเวลาทั้งหมดจะหยุดลงอีกครั้ง
เธอรู้สึกได้ว่า มีลมเย็น ๆ พัดผ่านเธอ เธอก้มหน้าลงอ่านข้อความ ซึ่งเธอรู้สึกเหมือนกับว่า
มีคนกำลังกระซิบที่ข้างหูของเธอว่า...................................




“ผมรักคุณ!!!!”

Song : แค่หลับตา
Arthis : BodySlam




สมันน้อย เบอร์ 14

Create Date : 17 มกราคม 2551 Last Update : 17 มกราคม 2551 13:18:07 น. Counter : 422 Pageviews.		9 comments
Share Tweet