--[ความจำสั้น แต่รักหมันยาว]-- แสงแดดอันแรงกล้าของเดือนมีนาคม 2552 ผมเดินอย่างเร่งรีบ เพื่อไปประกอบธุระส่วนตัวเป็นประจำทุกอาทิตย์ ทุก ๆ วันผมต้องเดินผ่านที่ตรงนี้ หน้าโรงหนังเมเจอร์รังสิต ทุกสิ่งทุกอย่างก็ดำเนินไปตามปกติของมัน ผมก็ยังปกติ หากแต่ว่า สายตาผมเหลือบไปเห็นกับสาวน้อยนางหนึ่ง เธอเดินมากับชายหนุ่มอีกคนหนึ่ง ทั้งสองจับมือกัน ชายหนุ่มคนนั้น เอากระเป๋ายกขึ้นบังแดดให้กับผู้หญิง ผมยืนมองเหงื่อไหลเป็นน้ำตกเอราวัณอยู่ตรงนั้น วินาทีนั้นเอง ที่ดูเหมือนกับว่า ภาพเก่า ๆ มันจะแว่ปผ่านเข้ามาในสมองของผม ผมถอยหลังไปจนเกือบติดหน้าร้านเซเว่น อีเลฟเว่น ละสายตาจากคู่ชายหญิงเมื่อซักครู่ หันกับมาดูตัวเอง........... แว่วเสียงเรียกเบา ๆ ผ่านเข้ามาในความทรงจำ "พี่ตุ้ม ๆ อย่าเดินเร็วสิ หยงตามไม่ทัน เดินบังแดดให้ด้วยร้อนจะตาย" ผมหันไปมอง เห็นสาวน้อยใส่แว่นกรอบสีแดง หน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก ยืนหน้าเง้า มือนึงของเธอจับชายเสื้อของผมไว้ เธอไม่ยอมขึ้นมาเดินอยู่ข้าง ๆ กับผม เพราะแดดแรงเหลือเกิน เธอใช้ผมเป็นตัวบังแดดให้เธอ โดยให้ผมเดินนำหน้า แล้วเธอเดินหลบไปในเงาของผม อาศัยที่ว่า ผมตัวสูงพอจะให้เธออาศัยหลบเงาได้ บางทีผมก็ลืมตัว เดินก้าวยาวไปหน่อย เธอเดินตามไม่ทันก็ต้องมีการบ่นกันบ้างอย่างเช่นนี้.... "อ้าว ก็ก้าวเร็ว ๆ สิ ขาพี่ยาวนี่นา" ผมหันไปบอกเธอพร้อมหัวเราะ "ก็หยงขาสั้นนี่ พี่ตุ้มอ่ะเดินเร็วจะตาย" "อ่ะ ๆ เดี๋ยวเดินช้า ๆ ก็ได้" ผมลูบหัวเธอปรากฎว่า หัวเธอร้อนจี๋เลย "โห ร้อนแหะ ไป ๆ เข้าไปในห้างดีกว่า พี่ก็ไม่ไหวเหมือนกัน" เธอยิ้มออกมาได้ จริง ๆ แล้วผมไม่ได้ไม่ไหวอย่างที่บอกกับเธอไปหรอกครับ ผมอึดเป็นควายขนาดนี้ ต่อให้ร้อนตับแตกผมก็ไม่ยั่น แต่ถ้าหนาวเมื่อไหร่ละก็ยอมแพ้ T_T เพราะผมทนความหนาวไม่ค่อยจะได้ซักเท่าไหร่ แม้ว่าจะชอบหน้าหนาวก็ตามที ที่ผมพูดไปก็เพื่อให้เธอไม่รู้สึกอ่อนแอจนเกินไปนักเท่านั้นเอง น้องหยงไม่ชอบแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น เธอจะเข้มแข็งเสมอ แม้การเข้มแข็งของเธอจะแสดงออกมาในรูปของการเอาแต่ใจ และง่องแง่งบ้างในบางครั้ง แต่ถึงแม้กระนั้น ผมก็ยังรัก และ ถูกใจในอาการง้องแง้งของเธออยู่ดี!!! "เป็นไง ร้อนมากไหมหน้าแดงแป๊ดเลยนี่" ผมแซวเธอ เมื่อพาเธอเข้ามานั่งอยู่ในร้าน ๆ หนึ่งภายในเมเจอร์รังสิต "ร้อนจะตาย บอกให้เอาร่มมาด้วยก็ไม่เชื่อ" เธอบ่นผมเป็นครั้งที่ล้านแล้วมั้งตั้งแต่ออกมาจากบ้าน "ก็พี่ลืมนี่นา แล้วทำไมน้องหยงถึงไม่พกมาด้วยล่ะ" "ก็หยงคิดว่าพี่ตุ้มจะพกมาด้วยไง อุตส่าห์ไว้ใจ ที่ไหนได้ลืมอีกแล้ว" "อ่ะ ๆ ๆ พี่ขอโทษ ก็นี่ไง เดินตากแดดแทนแล้วไง ดูสิตัวดำหมดแล้วเห็นเปล่า" "พี่ตุ้มก็ดำอยู่แล้วแหล่ะ อี๋ ..................... ดำ!!!" "ใช่ซี๊แม่คนขาวผิวเนียน!!!" "ถูกต้องแล้ว ให้มันรู้ซะมั่งว่าใครเป็นใคร" "อ่ะนะ แล้วน้องหยงเป็นใครล่ะ" "ก็เป็นสาวน้อยน่ารักน่ะสิ" "ฮ่ะ ๆ ๆ ต้องเติมท้ายไปด้วยว่า เอาแต่ใจ และ ขี้งอนที่สุดในโลกด้วย" "เดี๋ยวเหอะ!!!!" "55555555555" เธอไม่เคยบ่นผมซักคำตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาว่า ผมพาเธอไปลำบากไม่ว่าจะที่ไหน ทั้งที่ปกติแล้ว เธออยู่บ้านมีแต่ความสบายค่อนข้างจะคุณหนูด้วยซ้ำไป ก็แน่ล่ะ ที่บ้านเค้าเรียกเธอว่าคุณหนูนี่นา..... แต่ถึงแม้เธอจะเป็นคุณหนูอย่างที่หลาย ๆ คนเรียก แต่ไม่เคยเลยซักครั้ง ที่เธอจะบ่นถึงความลำบากเมื่อออกมาเจอกับผม ไม่ว่าจะพานั่งรถเมล์ เดินตากแดดร้อน ๆ ตากฝนจนเปียกปอน ผมรู้ว่าบางครั้งเธอก็คงคิดบ้างแหล่ะว่า "ทำไมกุต้องมาลำบากกับไอ้หมอนี่ด้วยว๊า........" แต่เธอก็ไม่เคยพูด อย่างมากก็บ่นร้อน บ่นหนาวไปตามประสา แต่ไม่เคยโทษว่าเป็นเพราะผมเลยซักครั้งเดียว มีแต่ผมเองนี่แหล่ะ ที่ต้องเกรงใจเธอ ขอโทษเธออยู่เรื่อย ๆ ที่พาไปลำบากในหลาย ๆ ครั้ง แต่เธอก็ไม่เคยคิดว่าเป็นเพราะผมเลยซักครั้งเดียว ............................................................................... ความร้อนจากดวงอาทิตย์เผาผลาญหลังคากลายเป็นไอร้อนส่งลงมาถึงที่ ๆ ผมยืนอยู่ เสียงแว่ว ๆ ที่ดังขึ้นในจิตสำนึกเมื่อกี๊นี้หายไปแล้ว เหลือไว้แต่เปลวแดดตรงหน้า ไม่มีสาวน้อยใส่แว่นสีแดงคอยเดินเกาะชายเสื้อผมเพื่อหลบแดดอีกแล้ว 4 ปีที่ผ่านมา มีหลาย ๆ ครั้งที่คนรู้จัก พยายามบอกให้ลืมเธอซะ เธอไม่ได้เป็นอย่างเมื่อก่อนนี้อีกแล้ว แต่ผมไม่พยายามจะฟัง และ ห้ามให้บอกเรื่องราวในปัจจุบันของเธออยู่เสมอ ๆ ผมไม่อยากรู้ ว่าเธอมีแฟนใหม่ไปแล้ว หรือไม่ก็ เธอกำลังจะแต่งงาน หรืออะไรก็ตามแต่ ผมไม่อยากให้ความทรงจำเก่า ๆ ของผมต้องแปดเปื้อน ผมอยากเก็บสาวน้อยแว่นแดงของผมที่ขี้บ่น ขี้น้อยใจ ขี้งอนของผมไว้ เพราะ ณ ตอนนั้น เธอรักผม และ ผมก็รักเธอ จนกระทั่งแยกย้ายจากกันไป ก็ไม่ได้เลิกกันเพราะหมดรักกันแล้ว แต่เลิกกันด้วยสาเหตุอื่น ๆ ที่จนปัญญาจะแก้ไข เพราะฉะนั้นก็คงไม่แปลกที่ผมอยากจะจดจำสาวน้อยแว่นแดงของผม ณ ตอนนั้นไว้ สาวน้อยที่เธอรักผม มีผมอยู่ทุกลมหายใจเข้าออก สาวน้อยที่สู้เพื่อผม (แม้จะไม่สำเร็จ) สาวน้อยที่รอให้ผมพิสูจน์ให้เธอเห็นว่า ผมใช่ (แต่ผมดันทำไม่ได้) สาวน้อยที่เป็นคนโทรมาบอกกับผมว่า "ขอโทษนะคะพี่ตุ้ม" ผมอยากจำเธอไว้อย่างนั้น และก็เชื่อได้เลยว่า หากผมแก่ตัวไป และผมยังไม่มีใครจนถึง ณ ตอนนั้น ผมก็ยังคงจำภาพสาวน้อยแว่นแดงคนเดิมอยู่ แม้ว่าตัวจริงเธอจะแก่งั่ก มีสามี มีลูก และลืมผมไปแล้วก็ตามที แต่ผมไม่สนหรอก เพราะ เธอ สาวน้อยแว่นแดง ตัวขาว ขี้งอน เอาแต่ใจ ที่เดินหลบแดดในเงาที่ทอดยาวของผมคนนั้น ก็ยังเป็นคนนั้นอยู่ ตลอดไป!!! พบกันใหม่ ชาติหน้า สวัสดีครับ!! จะได้ไม่ลืมกัน คิดว่ามาผิดบล๊อคอ่า เพลงคิกขุดีจังคุณสมัน
เคยติดตามผลงานคุณสมันเป็นบางครั้ง เท่าที่จำได้ แฟนคุณสมั่นชื่อเจ๊โหดนินา ที่ผ่านๆมาจริงๆแล้วคุณสมันเจอแต่สาวๆที่จริงใจต่างหากนะ แบบว่าให้คิดซะว่า พวกเธอเหล่านั้นไม่ได้คิดมาหลอกแน่นอนเรย โดยเฉพาะน้องคนที่เห็นหน้าปุ๊ป แล้วเดินหนีเนี่ย จริงใจมั๊กมาก อินทรีทองคำนับถือน้ำใจ เคยเห็นรูปคุณสมัน คงไม่ใช่แบบนั้นอะม้าง แต่อย่างไรก็ตาม ขอให้พบคนถูกจายอะ คุณสมันคงจะเลือกมากอะจิ โดย: อินทรีทองคำ (อินทรีทองคำ ) วันที่: 9 มีนาคม 2552 เวลา:1:49:28 น.
ซาบซึ้งกับสาวน้อยแว่นแดงคนนั้น ไม่แน่นะตอนี้ น้องเขาอาจจะกำลังนึกถึงคุณอยู่ก้เป้นได้ อันเนื่องมาจาก.......
"ความจำสั้น...แต่รักหมันยาว" เวอร์ชั่นนี้พระเอกและสะพานลอย....หน้าตาเหมียนกานเรย.... โดย: ผู้หญิงที่มาจากโลกสีคราม (girl from sea ) วันที่: 9 มีนาคม 2552 เวลา:2:48:42 น.
ซึ้ง และประทับใจมากคับน้าหมัน
"ผมอยากเก็บสาวน้อยแว่นแดงของผมที่ขี้บ่น ขี้น้อยใจ ขี้งอนของผมไว้ เพราะ ณ ตอนนั้น เธอรักผม และ ผมก็รักเธอ" คุณหยงนี่โชคดีจริงๆนะขอรับ ที่ประทับอยู่ในใจของคนๆนึง เป็นความทรงจำที่สำคัญของคนๆนึง ^ ^ โดย: แค่ก้อนหินที่อยากบินได้ วันที่: 9 มีนาคม 2552 เวลา:14:35:56 น.
น้า......เค้าอิจฉาสาวหยงของน้าจัง
เค้าอ่านไปแอบน้ำตาซึม.... T^T พออ่านจบ เลื่อนมาเห็นโปสเตอร์...ง่ะ อะไรจะกระชากอารมณ์ขนาดนั้น น้ำตาที่ปริ่มๆกำลังจะไหล...ซึมหายเข้าไปข้างในโดยพลัน เฮ้อ......... ทำไปได้นะน้า 555+ โดย: แม่นู๋มี่ วันที่: 9 มีนาคม 2552 เวลา:16:47:52 น.
ถ้าจุ๋มเป็นพี่หมัน จุ๋มจะทำทุกย่างเพื่อพิสูจน์ว่าจ๋มดูแลหยงได้
จะทำทุกอย่างให้ครอบครัวของหยงเห็นว่าผู้ชายคนนี้ ได้เริ่มสร้างนื้อสร้างตัว เริ่มเก็บเงิน ผ่อนรถอะไรก้อได้ เพื่อจะแสดงให้เห็นว่าเราปรับปรุงเปลียนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น เพื่ออนาคตของคนที่เรารัก จุ๋มคิดแบบนี้นะ... ถ้าเริ่มตั้งแต่ตอนนั้น ( อย่างจริงจัง ) ป่านนี้พี่มันคงอาจจะผ่อนรถจะหมดแล้ว ไม่ก้อกลังมีแผนจะไปดาวน์บ้านที่ไหนอยู่ก้อได้ ฯลฯ ไม่มีอะไรสายเกินไป แต่อยู่ที่ว่าเราจะลงมือทำรึป่าวเท่านั้นเอง หรือเอาแต่โทษโชคชะตา ขอโทษด้วยที่เสื_อ_ก แต่ว่าเป็นห่วงและหวังดีด้วยใจจริง.. อยากให้พี่หมันแฮปปี้ๆถ้ามีแฟนอีกครั้ง จะติดตามอ่านตลอดไป ....แฟนคลับ โดย: MeJayya วันที่: 9 มีนาคม 2552 เวลา:18:22:46 น.
คุณพี่ รำลึกความหลังรึนี่
เลือกจำแต่สิ่งที่ทำให้เรามีความสุขก็พอเน๊อะๆ แบบว่า ความจำสั้น แต่สันหลังยาวววววววววววววววววว หง่ะเจ้าค่า โดย: Ab Psy ReinDEAR++ วันที่: 9 มีนาคม 2552 เวลา:18:24:21 น.
ได้อ่านที่คุณจุ๋มเขียนบอกแล้วก็ได้แต่ทุเรศตัวเองจริง ๆ
ที่ตอนนั้นดันคิดไม่ได้ และกว่าผมจะรู้ว่าเพราะอะไร มันก็สายเกินจะกลับตัวไปเสียแล้ว เพราะน้องหยงไม่เคยบอกผมเลย จริง ๆ จะไปโทษน้องเค้าก็คงไม่ถูก เพราะคนที่ควรจะคิดได้ตั้งแต่แรกก็คือผม อายุก็มากกว่า แต่ดันคิดไม่เป็น (ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเริ่มคิดได้แล้ว แต่ก็ยังแค่เริ่มพยายามเท่านั้น) ส่วนเรื่องผ่อนบ้าน และ ผ่อนรถตามที่น้องจุ๋มว่า ผมคงยังไม่มีปัญญา เพราะลำพังค่าใช้จ่ายแต่ละเดือนของแม่ของผมก็ยังแทบจะเอาตัวไม่ค่อยรอด แต่ยังไงก็จะพยายามให้ถึงที่สุดนั่นแหล่ะครับ ขนาดคุณจุ๋มยังผันตัวเองมาอยู่เมืองไทยไปสอนเด็ก ๆ ได้เลย แล้วทำไมผมจะทำไม่ได้ล่ะ จริงมั๊ย ^_^ สู้ ๆ ครับ ทุกท่าน ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ หรอก และไม่มีคำว่าสายเกินไปด้วย!! โดย: สมันน้อย เบอร์ 14 วันที่: 9 มีนาคม 2552 เวลา:19:21:45 น.
ดูหนังมาทีไร ก้องี้ทุกทีอ่ะนะ
เฮ้ออ หาแฟนใหม่ได้แล้ว นานแล้วว โดย: สวรรค์ฝากบอก IP: 125.24.245.242 วันที่: 10 มีนาคม 2552 เวลา:4:01:22 น.
อาจยังไม่เห็นว่ารักมากมาย อาจยังสงสัยผู้ชายคนนี้
อาจยังไม่เห็นสายตาแห่งความหวังดี แต่เธอก็คงเข้าใจมันซักวัน อาจมีใครๆ ที่เค้าดีกว่า อาจจะมีคนที่เธอใฝ่ฝัน แต่จะมีใครให้เธอหมดใจอย่างฉัน และมันจะมีให้เธอเพียงคนเดียว อยู่มาจนวันนี้เพื่อเจอเธอ จะอยู่เพื่อเธอตลอดไป จะเอาความรักที่มีเก็บไว้ เพื่อรอคอยวันที่เธอมองผ่านมา อาจจะมีเวลาที่เธอต้องการ อีกนานแค่ไหนรักนี้ก้อยังอยู่ อยู่เป็นรักแท้เพื่อเธอเท่านั้น ด้วยใจที่พร้อมให้เธอจากคนอย่างฉัน และวันเวลาที่ยาวนานคงจะพอให้รอเธอ และคงจะทำให้เธอได้รู้ ชอบเพลงนี้ค่ะ คิดว่าตรงกับคุณหมันมากค่ะ แต่ยังไงคนเราก็ต้องการใครสักคนเป็นกำลังใจนะคะ ถึงเราจะมีแฟนใหม่ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องลืมแฟนเก่านี่ค่ะ เก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆ ขอให้เจอแฟนน่ารักๆๆ ไวๆๆ นะคะ โดย: keng IP: 203.144.198.246 วันที่: 10 มีนาคม 2552 เวลา:13:23:39 น.
ซึ้ง ซึม ไปเลย ขอให้เจอรักครั้งใหม่ไวๆนะคะ น้าหมัน
โดย: kaewbkk วันที่: 11 มีนาคม 2552 เวลา:13:57:11 น.
ทีแรกพออ่านก็สงสารน้าหมัน....แต่มาคิดได้...อ้าว แล้วเจ๊โหดล่ะ...คราวนี้น้องแว่นตาแดง....ยังไงกันนี่ ....จะสงสารดีไหม
....ยังไงๆก็ชอบอ่านเรื่องของน้าหมัน โดย: รักแห่งสยอง IP: 203.157.29.177 วันที่: 13 มีนาคม 2552 เวลา:14:47:12 น.
ขอเขียนต่อ.....ยังมีน้องหยงอีกหนึ่ง.....คิดไปคิดมาสงสารน้าหมันเหมือนกันแหละ....คงจะป่วยเป็นโรคหัวใจ......โรคหัวใจง่าย...ไง....แต่ก็ดีไปอย่าง....ก็มันทำให้น้าหมันหายซึมหายเศร้าไง.....เมื่อวานนี้ไปดูหนัง slumdog millionaire สนุกมาก .....จะมีโครเหมือนนายจามาล มาลิก .... ไหมหนอ ....ความรักช่างมั่นคง ยืนยาว เหลือเกิน.......ที่เขียนมาแซวน้าหมันก็เพราะชอบสำนวนของน้าอ่ะ....ตอนนี้ดูท่าน้าจะสบายดีก็ยินดีด้วย
โดย: รักแห่งสยอง IP: 203.146.94.130 วันที่: 14 มีนาคม 2552 เวลา:13:04:55 น.
ไม่ได้เป็นแฟนคลับน้องหมัน
แต่ชอบอ่านงานแนวนี้มากๆ ปกติไม่ค่อยโพสต์ แต่กลัวคนอื่นสงสัย และเข้าใจผิดว่าน้องหมันเราหลายใจ น้องหยง สาวแว่นแดง เจ๊โหด คนเดียวกันจ้า ป.ล. ถ้ามุกก็ขออภัยด้วยครับ โดย: เฒ่าทะเล IP: 118.173.56.216 วันที่: 13 กันยายน 2553 เวลา:21:31:58 น.
|
สมันน้อย เบอร์ 14
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?] สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด โดยนำ ภาพถ่าย,รูปภาพ, บทความ,งานเขียน รวมถึงข้อความต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดใน Blog แห่งนี้ ไปใช้เผยแพร่ .ไม่ว่าส่วนตัวหรือเชิงพาณิชย์ โดยไม่ได้ รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
Custom Search
Group Blog All Blog
Friends Blog
Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
ปล. ชอบเจ้าเหมียวรูปข้งๆจังน่ารักอ่ะ