ของเขา .........ของเรา........หรือของใคร.....
บ้านเรานอกจากชอบกิน แล้วเรายังชอบเที่ยวแบบตะลุย ค่ำไหนนอนนั่น อาจจะเป็นเพราะเรามีเพื่อนอยู่ทั่วไทยซะงั้นๆ แหละ ปิดเทอมที่ผ่านมา 4 คนพ่อแม่ลูกก็เลย ขับเลาะไปตั้งแต่ กรุงเทพ ฯ อุบล-สุรินทร์ เรื่อยเปื่อย วันสุดท้ายก่อนกลับแวะไปเขาพระวิหารมาด้วย ก่อนที่ใครๆ จะมาแย่งกันเป็นเจ้าของ วันนั้นเป็นวันธรรมดา ไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยว มีแต่ครอบครัวเรา ได้พูดจาภาษาขะแมร์ กับเนียงรจนาด้วย พูดได้จนไกด์เขมรยังแปลกใจ ก็จะทำไมล่ะ 3 ปีกว่าในศูนย์อพยพไซท์ 2 เรานิยัยขะแมร์ ตลอดเวลา แถมเวียดนามอีก โฮ้ยสบายมาก ไอ้หนู 2 คน ของเราไม่แปลกใจหรอกนะ เพราะพ่อกะแม่เคยเล่าให้มันฟังแล้วก่อนที่พวกเอ็งทั้ง 2 จะได้มา เป็นของขวัญของพ่อกะแม่ ก็ไอ้เพราะศูนย์อพยพนี่แหละ
สวัสดีเขตแดน จาก นายเลขเก้า (เกือบชื่อชายแดนแล้วล่ะ)
เริ่มต้นเดินค่ะ 3 กม. สู้ สู้ สู้
กว่าจะถึง
สวยงามน่าทึ่งค่ะ (นายแบบหล่อเนอะ)
เนียงรจนา ไกด์ท้องถิ่นค่ะ เนียงลออ
ปืนใหญ่ของเก่าไม่รู้สัญชาติไหนผลิต แต่กระบอกนี้หันมาทางประเทศไทยค่ะ(มันนานแล้วนะ)ไม่ใช่เพิ่งหันมานะ
นี่ก็ผลงานของมนุษย์นะ
ตอนเดินกลับฝนตกลงมาทำให้ไม่ร้อน แล้วก็ไม่เหนื่อยด้วย
กลับแล้วลาก่อนนะดินแดนมหัศจรรย์
ถึงแม้ว่าเขาพระวิหารแห่งนี้จะเป็นของใคร ผู้ใดเป็นคนสร้าง เราไม่อาจรู้ได้ แต่ในวันนี้ ที่เราได้มาเยือน เราได้รับน้ำใจจากมนุษย์สองฟากฝั่งวิหารนี้ มีรอยยิ้มในไมตรีที่มอบให้เราผู้มาเยือนได้อบอุ่นเหมือนพี่น้องร่วมแผ่นดินเดียวกัน
Create Date : 22 กรกฎาคม 2551 |
|
5 comments |
Last Update : 23 กรกฎาคม 2551 21:00:39 น. |
Counter : 1406 Pageviews. |
|
|