BlogGang.com : : ครูเอก : เกาะหมากดินแดนแห่งมิตรไมตรี ตอนที่3

เกาะหมากดินแดนแห่งมิตรไมตรี ตอนที่3

โดย.. "ธีรวุฒิ"
ruetaisuk@hotmail.com

คุณยอดยิ่งหันมาบอกว่า “โน่น..! ข้างหน้าเราน่ะ เกาะหมาก ไง พวกเรากำลังจะถึงอยู่แล้ว อีกนิดเดียว”

ซึ่งทำให้ทุกคนพอคลายกังวลลงได้บ้าง

หลังจากเราขึ้นฝั่ง "น้องเอ" บอกพวกเราว่า เกือบจะไม่ไหวอยู่แล้ว ทวารกำลังจะเปิด ของเหลวในร่างกาย มันจะไหลออกอยู่แล้ว ทั้งข้างล่างและข้างบน หากว่าช้ากว่านี้ซักชั่วเคี้ยวหมากแหลก ต่อให้เทวดาฟ้าดินก็คงห้ามไม่อยู่แน่ๆ

เดชะบุญ เรือก็พาเรามาถึงฝั่งได้ในที่สุด แต่ถึงกระนั้นก็ตาม ในขณะที่เรือกำลังเทียบท่า ซึ่งคลื่นก็ยังแรงอยู่ ทำให้การบังคับเรือให้จอดนั้น เป็นไปด้วยความยากลำบากยิ่งนัก ขนาดไต๋เรือที่ว่าเก่ง ที่พาเรามาจนปลอดภัยนั้น ยังเพรี่ยงพร้ำทำหัวเรือกระแทกกับโป๊ะ คอนกรีตจนแตกเสียหาย ก็ยังไม่สามารถจอดได้

จึงต้องถอยเรือออก เพื่อไปจอดเทียบกับเรือประมงที่จอดอยู่อีกท่าหนึ่งจึงสำเร็จ ทุกคนปลอดภัยโล่งอก หายใจเป็นปรกติ หรืออาจจะสดชื่นดีกว่าปรกติเสียอีก

เนื่องจากฝนเริ่มซาลง เกือบเข้าภาวะปรกติ ประกอบกับความเขียวขจีของต้นไม้บนเกาะ และอากาศที่บริสุทธิ์ ซึ่งผมรับรองได้เลยว่า คุณคงไม่เคยพบอากาศเช่นนี้ในเมืองอย่างแน่นอน

ทันทีที่พวกเราขึ้นถึงฝั่ง ความประทับใจแรกก็มาแทนที่ มีชายสองคนมารอรับพวกเราด้วยรถปิคอัพ คนหนึ่งรูปร่างสันทัดผิวคล้ำแต่ไม่ดำ บ่งบอกถึงการกรำแดดมาพอสมควร ผมหยิกยาวมัดผูกรวบไว้หลังศีรษะพองาม หน้าตาเรียบเฉยไม่ยิ้ม

อีกคนหนึ่งรูปร่างมาตรฐานชายไทย ลักษณะไม่ใช่ชาวเกาะ ทั้งสองคนยกมือไหว้ ทักทายปราศรัยด้วยความสุภาพอ่อนน้อม และเป็นไมตรียิ่ง

ทั้งหมดที่ร่วมผจญภัยมากับเราในเรือ 12 ชีวิต ถูกสอบถามเพื่อคัดแยก จากบุรุษผู้หนึ่งที่มารับที่ท่าเทียบเรือด้วย

“ผู้โดยสารที่นอกเหนือจากแขกของ คุณยอดยิ่ง มีไหมครับ”

ปรากฏว่ามีฝรั่งนักท่องเที่ยว กับภรรยาที่เป็นคนไทยหนึ่งคู่ ร่วมเดินทางร่วมมากับเรา ต้องขออภัยด้วยที่ผมไม่ได้กล่าวถึงข้างต้น เพราะคุณยืนเกาะราวบนเรือ ตามองตรงไปข้างหน้าโดยไม่วอกแวก เหมือนกับเสากระโดงเรือ ยังงัยยังงั้นเลยล่ะ

ส่วนภรรยาก็ยืนหลับตาปี๋อยู่ข้างๆ โดยไม่พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว (หรือฝรั่งนักท่องเที่ยวผู้นี้ คงจะผ่านประสบการณ์ ในการผจญภัยทางน้ำ มามากพอสมควร จึงไม่รู้สึกหวั่นไหวอะไรกับคลื่นขนาดนี้ แต่ก็ไม่แน่นะ อาจจะมีของเหลว ไหลลงสู่เบื้องล่างแล้วก็ได้ จึงต้องยืนอย่างไม่ไหวติง ใครจะทราบได้)

เมื่อนักท่องเที่ยวถูกแยกไป คงเหลือแต่กรุ๊ปเรา 10 คน รวมทั้งคุณยอดยิ่ง บังยิดกับหน่อย ช่วยกันกุลีกุจอ ยกสัมภาระของคุณยอดยิ่ง (นายของเขา) ของคุณทินกรและภรรยา ซึ่งเป็นกระเป๋าใบขนาดใหญ่ คงจะเคยเดินทางมาที่นี่บ่อย จึงทราบว่าควรจะเตรียมอะไรมาบ้าง ผิดกับเราและพรรคพวก ซึ่งไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย ตั้งใจว่าเมื่อมาถึงจะรีบสำรวจและวัดพื้นที่ พอคุยรายละเอียดเสร็จแล้ว ก็จะรีบกลับในวันนั้นเลย

ด้วยความไม่ประสาของพวกผมเอง ในการเดินทางในทะเล แม้ว่าจะมีเวลาพอ แต่ก็ใช่ว่าคุณจะเดินทาง ไปไหนมาไหนได้ดั่งใจปารถนา ยังมีปัจจัยอื่นๆ อีกมากมาย เช่น เรือมีกี่เที่ยว แม้ว่าเราจะเดินทางด้วยเรือส่วนตัว แต่มรสุม ก็จะเป็นตัวกำหนดคุณได้เหนือสิ่งอื่นใด ดังเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมานี้เอง

แม้ว่าจะเอาเรือกลับไปส่งเรา หลังจากเสร็จงานในวันนี้ก็ตาม เอาช้างมาฉุด ผมก็ไม่ขอกลับเป็นแน่ เพราะยังอยากมีชีวิตอยู่ดูโลกอีกสักระยะหนึ่ง

นี่แหละ.. การรู้จักและเข้าใจธรรมชาติ ธรรมชาติก็จะมีคุณูปการ ต่อทุกสรรพสิ่งในโลกอย่างแน่แท้ โดยไม่ต้องเคลือบแคลงสงสัยใดๆ ทั้งสิ้น

รถพาเราลัดเลาะมาตามถนนปูนแคบๆ (ที่อยู่ในเขต อบต.) บางตอนเป็นถนนดินโคลนเหลวๆ บางทีที่บังคับเลี้ยวซ้าย รถก็อาจจะไปทางขวาก็มีบ้าง พวกเราส่วนใหญ่นั่งอัดกันอยู่บนกระบะท้าย รถก็ส่ายไปส่ายมา แต่ทุกคนก็ยังยิ้มแย้มแจ่มใส และสนุกครึกครื้นกันตามสมควร

ผมว่ามันสนุกดีนะ ทุกคนก็คงเห็นด้วย (ไม่เห็นด้วยอย่างไรได้ ก็เมื่อสักครู่ที่ผ่านมาแทบเอาชีวิตไม่รอด แต่ตอนนี้อยู่บนบกแล้ว ถึงแม้จะกะเด็นตกรถลงมาเพราะแรงเหวี่ยง ก็คงจะไม่เป็นอะไรเท่าไรนักหรอกน่า)

ในที่สุดก็มาถึง กู๊ดไทม์รีสอร์ท (Good Time Resort) จุดหมายของเรา เราได้รับการเอาใจใส่เป็นอย่างดียิ่ง นอกเหนือจากเสื้อยืด (คุณยอดยิ่ง นำมาแจกพวกเราทุกคนเป็นสิ่งแรก) ยังมีอาหาร ตลอดจนความรู้สึกที่ดีของเจ้าหน้าที่รีสอร์ท และผู้ร่วมเดินทางทุกคน เป็นสิ่งที่งดงามน่าประทับใจเป็นอย่างยิ่ง

หลังจากที่ให้พวกเราพักผ่อนกันตามสมควร เราก็เริ่มงานทันที คุณยอดยิ่ง พาพวกเราเดินดูบริเวณรีสอร์ท พร้อมทั้งอธิบายให้ทราบถึง คอนเซ็ปในการสร้างที่พักให้กลมกลืน โดยอิงกับธรรมชาติอย่างแท้จริง

เรือนไทยประยุกต์สองชั้น สองชั้นครึ่งบ้าง ถูกจัดวางไว้บนเนินเขา ลดหลั่นกันไปเป็นกลุ่มๆ ช่วงระหว่างกลุ่ม จะมีสระว่ายน้ำ ถัดขึ้นไปเล็กน้อย เป็นอาคารแบบผสมผสาน ระหว่างจีนกับไทยอย่างลงตัว สำหรับรองรับผู้มาพัก

ด้านสปาชั้นบนเป็นระเบียง มีศาลาทรงไทย สำหรับนั่งพักผ่อน ชมทิวทัศน์รอบๆ บริเวณได้ดีอีกด้วย ถัดลงมา มีอาคารทรงไทยฝาปะกนทั้งสี่ด้าน มีประตูทางเข้าสองทาง

ตรงนี้แหละ คือพื้นที่ที่ผมได้รับมอบหมาย ให้เป็นผู้รับผิดชอบในการ ออกแบบตกแต่ง เพื่อเป็น VIP LOUNGE พื้นที่ขนาดพอสมควร รองรับคนที่มาใช้บริการได้ประมาณ สิบหกถึงยี่สิบคน

บางท่านอาจจะสงสัยว่า ทำไมจุได้น้อยคนจัง แต่ถ้าทำความเข้าใจกับคำว่า VIP ก็คงไม่ต้องการคำตอบแน่นอน

เมื่อเราวัดพื้นที่และคุยเรื่องคอนเซ็ปเสร็จ ก็เป็นอันว่า งานขั้นต้นของผมได้เสร็จไปแล้วขั้นตอนหนึ่ง หน้าที่ของผม และทีมงานออกแบบ ต้องรวบรวมแนวความคิดของลูกค้า แล้วผสมผสานความคิดของเราให้ลงตัว เพื่อให้ออกมาเป็นงานที่งดงาม และถูกต้อง ตามความประสงค์ที่ต้องการ รวมถึง ความพึงพอใจของบุคคลสำคัญ ที่จะต้องมาใช้สถานที่ดังกล่าวนี้ด้วย มองดูแล้วก็ไม่ยาก แต่ก็ไม่ง่ายนัก กล่าวคือ ต้องมีส่วนประกอบที่สำคัญทุกส่วน แนวคิด รูปแบบ วัสดุ ฝีมือช่าง และงบประมาณที่เหมาะสม

หลังจากเราได้เที่ยวชม และสำรวจพื้นที่ทั่วบริเวณรีสอร์ท คุณยอดยิ่ง ก็พาพวกเราไปรอบๆ เกาะ เพื่อชมภูมิทัศน์อันสวยงาม นอกจากเกาะหมากแล้ว ยังมีเกาะบริวารอีกหลายเกาะ เช่น เกาะระยั้งใน ระยั้งนอก เกาะขาม เกาะกะดาด ซึ่งอยู่ไม่ไกลเกาะหมากนัก สามารถมองเห็นหาดทรายที่สวยงาม จากชั้นบนของห้องอาหารได้เป็นอย่างดี

"คุณเจี๊ยบ" ผู้จัดการ บอกว่า ถ้าแขกของเรา อยากเล่นน้ำทะเล หรือต้องการนอนอาบแดด เป็นการส่วนตัว เราจะมีเรือไปส่ง หรือถ้าอยากจะนอนค้างคืน ที่เกาะบริวาร เราก็มีที่พักเป็นบังกะโลไว้บริการให้

รถพาเราลัดเลาะบนเกาะ ผ่านต้นมะพร้าวเป็นทิวแถวตลอดเส้นทาง ภูมิปัญญาของคนท้องถิ่น คงทราบเป็นอย่างดีว่า พืชที่เหมาะสมที่สุด กับภูมิประเทศบนเกาะ ก็คือ "มะพร้าว" นั่นเอง มันก็เป็นภาพติดตามาตั้งแต่เป็นเด็ก ถ้าเมื่อใดวาดรูปภาพทะเล ต้องมีเกาะ และต้องมีต้นมะพร้าวเสมอ

หมายเหตุ : ภาพประกอบบางส่วนจากอินเทอร์เน็ต

Create Date : 08 พฤษภาคม 2551

Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2552 14:39:33 น.

0 comments

Counter : 1863 Pageviews.