Nadie entiende
No one understands how much I hate myself. I hate myself so fucking much I can’t even look on the mirror without feeling absolutely disgusted. I want to die.

I’m so tired, I just want to stare at a river and not think for a while.
At least when im dead the world will stop asking anything of me.
.
.


จะตอกย้ำซ้ำเติมกันให้ตายไปเลยใช่ไหมนะ
ตั้งกระทู้เพื่อขอคำแนะนำและขอความช่วยเหลือ
ทั้ง ๆ ที่ก็ขอร้องขนาดนั้นแล้วแท้ ๆ .. 
แต่ก็ยังใจดำกับเราได้ลงเนอะ
เรื่องไหนที่เราผิดพลาดเราก็ยอมรับทุกอย่าง
มันยังไม่พออีกเหรอ 

เราแค่ต้องการความช่วยเหลือ
เราแค่ต้องการคำแนะนำ
หรืออย่างน้อยก็กำลังใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็พอ
แต่ก็นะ.. 100 พ่อ 1000 แม่

ก็ไม่เป็นไร ชินละ
ไม่ควรคาดหวังความเข้าใจและความเอื้ออาทรกับคนแปลกหน้าในโซเชียลอยู่แล้วอะนะ 55
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นที่ดีที่ก่อให้เกิดประโยชน์
และก็ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นเหี้ย ๆ แย่ ๆ ที่ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์อะไรนอกจากความบั่นทอนต่อเรา และหวังว่าครั้งต่อไปจะไม่ต้องมาเจอกันอีก

ขอร้องจากใจเลยค่ะ ถ้าปากและนิ้วมันพูดและพิมพ์เรื่องดี ๆ ไม่ได้
ก็หุบมันไปซะเถอะนะคะ 




En un mundo triste he incierto

He llorado un sentimiento muerto

Esas lágrimas caen en mi ventana

Y yo tratando de tocarte con mis manos frías y heladas

Ya no se trata de hacer un verso que rime o que pegue, solo mostrar que en mi alma hay un vacío que no se contiene

Como demostrar que el amar de uno es verdadero, si en este mundo solo vale el cuero

Te puedo creer que en esta vida no seamos perfectos, pero no es pretexto para no conocer la luz que elimine un sentimiento muerto

Bella amada mía que en la oscuridad estas,

No espero tu perdón, ni tu consuelo

Solo un poco de apoyo en mis momentos de duelo

Reconoces y aceptas

El no volver a verte

Pero mi alma siempre liberas

Si cabalgar por el valle de la muerte

Seriamos 600 ¡Adelante brigada ligera!!

En nuestro mundo oscuro se sintió ternura

Cabalgamos los 2 uniendo nuestros cuerpos

¡Adelante brigada ligera!!!

Tomados de la mano me enseñaste una luz fugaz

Y en ese momento de ceguera, la solté sin saber que te quedarías atrás

¡Adelante brigada ligera!!!

Lo reconozco...., Cabalgue sólo por la pradera...

Me sentí estúpido e inútil al descubrirlo,

Llorando por como apreciaba tu corazón antes de destruirlo

Se dice que el primer amor es agridulce

¡Adelante! Puedo confirmarlo

Con abrazos llenos de deseos, algo constante

Historias que creamos solos en una biblioteca, las llame arte

¡Adelante!

Espectadores en todas partes

Poniendo tu parte, tu ser,

Tanto en riesgo

Callando lamentos, con caricias de placer

Con un arma cargada y sin seguro puesto

Lo último que me quedo fue llorar un sentimiento muerto

Qué bello castillo creaste en ese momento

Acogiéndome, sin decirme ninguna vez de que estaba hecho Solamente para descubrir que en tu corazón ganó un sentimiento muerto

*Para mí el perder a esta persona solo marco el inicio de desgracias en mi vida pero sin duda su sonrisa es lo que aun me mueve a ser alguien mejor*








.
.
.




 



Create Date : 08 มกราคม 2566
Last Update : 20 มกราคม 2566 18:44:47 น.
Counter : 247 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ฌบี้
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]



It's not your job to like me. it's mine
มกราคม 2566

1
3
4
5
7
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
27
28
29
30
31
 
 
8 มกราคม 2566