เมื่อใดก็ตามที่รู้สึกท้อแท้สิ้นหวังมักจะโทษแล้วก็ตำหนิตัวเองว่า

กำลังดวงตกมีแต่เรื่องไม่ดีเข้ามารู้สึกไม่สบายใจเลย

ยิ่งถ้าไปดูหมอแล้วทักให้สะเดาะเคราะห์แก้เคล็ดก็เพื่อความไม่สบายใจ

อย่างน้อยด้านความรู้สึกที่ช่วยได้ในเรื่องของการบอกกับตัวเอง

ว่าได้แก้ไขสิ่งนั้นแล้ว บางคนเข้าใจดีว่ายามท้อแท้สิ้นหวัง

ไม่รู้จะพี่งพาอะไรได้และกำลังอ่อนแรงใจ สลดหดหู่กลับมีสิ่งที่หลายคน

บอกกล่าวว่าช่วยได้แก้ไขให้ผ่านได้ คนที่กำลังทุกข์อยู่ จะเป็นอะไรก็ตาม

ยอมทำตามเพื่อให้สบายใจซึ่งก็เป็นทางเลือกหนึ่งที่สามารถผ่านพ้นความ

ท้อแท้สิ้นหวังได้แต่ต้องไม่เป็นความงมงาย มากเกินไป

ว่าเราไม่ประมาทหวังลมๆ ในชีวิตเพียงด้านเดียว

ถ้าเราอยากมีกินมีใช้ก็ต้องลุกขึ้นมาทำมาหาอาชีพจะมุ่งหวัง

รอคอยเพียงโชคชะตาก็คงไม่ดีแน่

เชื่อว่าสิ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจในยามที่เราอ่อนแอและให้รู้ตัวเราอยู่เสมอ

ก็คือตัวตนของเราเองจะต้องรับรู้ถึงขอบเขตความเหมาะสม

และสิ่งที่ใช้ยึดเหนี่ยวก็มีความหมายคุณค่าในตัวของสิ่งนั้นอยู่แล้ว

ในความเป็นมนุษย์ปุถุชนธรรมดา ก็ย่อมมีช่วงเวลาของความอ่อนแอ

อ่อนล้าในชีวิตบ้าง เพราะไม่มีใครที่อยู่อย่างปราศจากปัญหา

กำลังใจ คำปลอบใจ คือสายใยต่อชีวิต

ท้อได้แต่อย่าถอย เศร้าแต่อย่าจมอยู่กับความทุกข์ ปลุกแรงใจให้เข็มแข็ง

ให้กำลังใจตัวเราเองและผู้อื่น เพื่อจะได้เอาชนะอุปสรรคผ่านพ้นวิกฤติไปได้

มีล้มก็ต้องมีลุก ค่อยๆ ลุกอย่างช้าๆ แล้วจะได้ยืนอย่างมั่นคง