เรื่องย่อ The Legend ตำนานจอมกษัตริย์เทพสวรรค์ ตอนที่ 9

เรื่องย่อตอนที่ 9

เพื่อจะหลบออกไปโดยไม่คนสงสัย ทัมต๊อกทำทีเป็นออกไปล่ากวางเผือกและให้ยอนกาเรียวเป็นผู้สำเร็จราชการในช่วงนี้ไปก่อน

การจะเดินทางไปกวานบี มีสองวิธี หนึ่งคือ ไปทางบก จะต้องผ่านป้อม 30 แห่ง การยึดจะป้อมเหล่านี้ได้ต้องใช้เวลา สามเดือนและทหารห้าหมื่นคน ในขณะที่ตอนนี้ทัมต๊อกมีทหารแค่ 4 พันคนเท่านั้น

อีกทางหนึ่งคือไปทางทะเล แต่ไม่ใช่จะไปรบกับแพ็คแจทางทะเลแน่นอน เพราะกองเรือรบของแพ็คแจนั้นแข็งแกร่งมาก แต่แผนคือจะขนทหารไปด้วยเรือสินค้าแล้วล่องตามแม่น้ำไปขึ้นฝั่งที่ป้อมซอกฮยอน จากป้อมซอกฮยอนไปกวานบี จะผ่านแค่ 10 ป้อมเท่านั้น ซึ่งจะต้องยึดป้อมเหล่านี้ให้ได้เร็วที่สุด

ทัพของทัมต๊อกไปขึ้นเรือที่แม่น้ำโยซู บริเวณเขตปกครองของเผ่าชอนโน พาซูลมากับกองทัพด้วยในฐานะที่เป็นผู้ดูแลเรื่องอาวุธยุทโธปกรณ์ให้กับกองทัพ ส่วนดัลบีมาในฐานะหัวหน้าหน่วยเสบียง ด้วยความสามารถของพวกนาง และยังนักรบฝีมือดีทั้งจากเผ่าชอนโนและเผ่าซีอู รวมกับทหารของแม่ทัพโกอูจุงนับว่ากองทัพของทัมต๊อกมีประสิทธิภาพไม่น้อย

พวกหมู่บ้านไม้กล้าก็ติดตามมากับกองทัพด้วยในฐานะเสนาธิการและฝ่ายสื่อสาร

ที่เมืองกุกเน กัมถงนำราชโองการของทัมต๊อกมายังยอนกาเรียว แจ้งว่ากำลังเดินทางไปแพ็คแจเพื่อสกัดกองหนุนของแพ็คแจให้ยอนโฮเก ที่ต้องปิดบังการเคลื่อนไหว ก็เพื่อไม่ให้ทางแพ็คแจทราบ

ยอนกาเรียวไม่พอใจที่ไม่รู้เรื่องเลย แต่กัมถงแจ้งว่าตอนนี้ทัมต๊อกถึงที่หมายแรกแล้ว แต่ไม่สามารถบอกได้ว่าที่ไหน จึงได้มาแจ้งให้ยอนกาเรียวทราบว่ากำลังทำอะไรอยู่ ตอนนี้ขอให้ยอนกาเรียวดูแลบ้านเมืองแทนทัมต๊อกไปก่อน

ยอนกาเรียวไปต่อว่าแดจังรุ ว่าไหนว่าจะเป็นหูเป็นตา เป็นมันสมองให้เขากับโฮเก แล้วทำไมจึงไม่รู้เรื่องที่ทัมต๊อกไปออกรบเลย

ซายังรายงานให้ทั้งสองทราบว่า กองกำลังที่ออกไปกับทัมต๊อกมีทหารของแม่ทัพโกและคนของเผ่าซีอู เผ่าซีอูนี้แต่เดิมถูกขับไล่จากพวกแพ็คแจมาก่อน และถูกพวกเผ่าไมไกทรยศหักหลัง จึงต้องระเหเร่ร่อน

ยอนกาเรียวสงสัยว่าทำไมพวกเผ่าซีอูมาเข้ากับทัมต๊อกได้ แดจังรุไม่เชื่อว่าทัมต๊อกจะไปรบและสกัดกองหนุนแพ็คแจให้กับโฮเก เพราะทิศทางที่ทัพของทัมต๊อกเดินทางไปคือทางตะวันตก บริเวณเผ่าชอนโน ส่วนโฮเกไปทางตะวันออก บางทีทัมต๊อกอาจจะไปชอนโนเพื่อกระชับความสัมพันธ์มากกว่า

ทหารก็มีไม่กี่พัน ครึ่งนึงก็เป็นโจรมากกว่าทหาร กองทัพแบบนี้จะไปต่อกรกับใครได้ ฉะนั้นการไปออกรบเพื่อช่วยโฮเกไม่น่าจะเป็นความจริง จึงไม่ได้แจ้งให้ยอนกาเรียวทราบ ยอนกาเรียวฟังแล้วก็ไม่วางใจนัก เพราะรู้จักนิสัยทัมต๊อกพอสมควรว่าเป็นคนน้ำนิ่งไหลลึก ไม่ควรประมาทอย่างยิ่ง

ในขณะเดียวกัน ป้อมซอกฮยอนของแพ็คแจได้ส่งกำลังทหารกองหนุนออกจากป้อมเพื่อไปช่วยแพ็คแจตะวันออกซึ่งได้ข่าวการยกทัพไปของโฮเกแล้ว สายของหมู่บ้านไม้กล้ารีบส่งข่าวให้กองทัพทัมต๊อกทราบ

บนเรือสินค้าของชอนโน ทัมต๊อกประชุมกับแม่ทัพทั้งหลาย การข่าวรายงานให้ทราบว่ากองทัพสี่หมื่นนายของโฮเกเดินทางได้ช้ากว่าที่คาดมาก ขณะนี้ แพ็คแจกเองก็เคลื่อนกำลังพลทั้งหมดมาประจำอยู่ที่ชายแดนแล้ว บรรดาป้อมต่างๆ รอบแม่น้ำโยซู ก็ส่งกองหนุนมาด้วยเช่นกัน เพราะไม่มีใครคิดว่าจะการโจมตีจากทางด้านหน้า (คือจากทางฝั่งทะเล)

ฮึกแกกราบทูลให้ทัมต๊อกทราบว่า ด้วยความเร็วของกระแสน้ำขณะนี้ กองทัพทัมต๊อกจะไปถึงเขตแดนแพ็คแจในตอนพระอาทิตย์ตกของวันรุ่งขึ้น ก่อนจะเข้าแพ็คแจจำเป็นต้องหยุดพักเสียก่อน หากทัมต๊อกให้เดินทางต่อ ฮึกแกแย้งว่านั่นก็เข้าเขตแพ็คแจไปแล้วจะเป็นอันตราย

แต่ทัมต๊อกกล่าวว่า เรือนี้เป็นเรือสินค้าไม่ใช่เรือรบ ใครเลยจะระแวงเรือสินค้าล่ะ? ให้เดินทางต่อไปแล้วพรุ่งนี้เวลาบ่ายค่อยจอดเรือรอกระแสน้ำขึ้นบริเวณหน้าป้อมซอกฮยอน

ฮึกแกอึ้งรีบแย้งว่า ป้อมซอกฮยอนนั้นเป็นป้อมที่ใหญ่ที่สุดในบรรดาป้อมปราการต่างๆ ทางตะวันตกของป้อมกวานบี ทัมต๊อกบอกว่า เพราะอย่างนี้จึงต้องยึดป้อมซอกฮยอนให้ได้ก่อน กำลังของกองทัพที่ยกมามีน้อย ไม่ควรไปตีป้อมเล็กเพื่อให้ป้อมใหญ่ๆ มีเวลาเสริมกำลังทัน

การโจมตีป้อมซอกฮยอนให้เป็นหน้าที่ของกองทหารรักษาพระองค์ (ของแม่ทัพโก) และนักรบเผ่าซีอู ส่วนชอนโนให้แสร้งทำเป็นโจมตีป้อมกวานบี เพื่อให้แน่ใจว่ากวานบีจะไม่ส่งกองหนุนมาช่วยซอกฮยอนจนกว่าจะยึดป้อมซอกฮยอนได้ ทั้งนี้จะต้องไม่โจมตีป้อมกวานบีเด็ดขาดเพราะไม่ต้องการให้พวกแพ็คแจรู้ว่ากำลังคนของทัมต๊อกนั้นมีน้อยมาก

ฉะนั้นการให้พวกชอนโนไปโจมตีป้อมกวานบีนั้นจึงเป็นแค่เพียงการโจมตีหลอกๆ เพื่อให้กองหนุนของกวานบีไม่ออกมาช่วยซอกฮยอนนั่นเอง

เมื่อกองหนุนของกวานบีกลับมาก็ให้รีบถอยทัพหนีให้เร็วที่สุด ฮึกแกไม่พอใจ เพราะก็เหมือนกับว่าไม่ได้ออกรบจริงๆ ต้องวิ่งหนีเท่านั้นแล้วปล่อยความดีความชอบให้โฮเกไป ทั้งๆ ที่โฮเกเป็นพวกที่ปลงพระชนม์พระเจ้ายังวังแล้วยังฆ่าลูกชายของฮึกแกอีก

ทัมต๊อกให้ฮึกแกเลือกว่าจะรบกับใคร แพ็คแจหรือโฮเก

หากฮึกแกไม่คิดว่าโฮเกจะเข้าใจความหวังดีของทัมต๊อก ฮึกแกคิดว่าคนอย่างโฮเกมีแต่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางไม่มีทางมองว่าทัมต๊อกพยายามช่วยเขาอยู่หรอก ยิ่งจะให้โฮเกสำนึกซาบซึ้งขอบคุณยิ่งไม่มีทาง

ฮยอนโกแจ้งว่า พรุ่งนี้จะให้ศิษย์ของหมู่บ้านไม้กล้าไปพบโฮเก แจ้งเรื่องแผนการบุกกวานบีให้โฮเกทราบ ก็หวังว่าโฮเกจะเข้าใจ แต่ก็หวังไม่ได้มากนัก

ที่ค่ายทหารของโฮเกในแพ็คแจ ศิษย์ของหมู่บ้านไม้กล้าเข้าพบโฮเก บรรดาแม่ทัพของโฮเกถามว่ามาจากวังหลวงใช่หรือไม่ ศิษย์ไม้กล้าบอกว่าไม่ใช่มาจากที่อื่น บรรดาแม่ทัพจึงถามว่าได้ยินข่าวของอาชาเหล็กไหม เพราะว่าพวกเขาต้องเดินทางมาสมทบพร้อมกับผู้พิทักษ์หงส์ไฟแต่จนบัดนี้ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมาถึงเลย

ศิษย์ไม้กล้ากล่าวว่าไม่ทราบ บรรดาแม่ทัพต่างไม่พอใจนัก ปกติก็ออกรบได้โดยไม่ต้องรอใคร ทำไมจะต้องมาคอยรอกับผู้หญิงคนเดียวและพวกอาชาเหล็กด้วย โฮเกเดินเข้ามาพอดี การสนทนาจึงเงียบลง

ศิษย์ไม้กล้ามอบราชโองการของทัมต๊อกให้โฮเก แต่ภายในสาส์นไม่ได้เขียนรายละเอียดไว้เนื่องจากเป็นเรื่องสำคัญมากไม่อาจเขียนเป็นลายลักษณ์อักษรได้ ศิษย์ไม้กล้านำคำของทัมต๊อกมาบอกแก่โฮเกว่า ทัมต๊อกจะนำทัพบุกแพ็คแจผ่านทางป้อมซอกฮยอนพรุ่งนี้ ขณะนี้กองทัพของทัมต๊อกเดินทางมาถึงแม่น้ำจนถึงแพ็คแจแล้ว พรุ่งนี้พระอาทิตย์ขึ้นก็จะยกทัพขึ้นแพ็คแจ และหลังจากบุกป้อมซอกฮยอนแล้วก็จะบุกป้อมกวานบีเป็นลำดับต่อไป

โฮเกอึ้งไปและมีท่าทีไม่พอใจอย่างมาก เขาไม่ทราบเลย นอกจากได้ข่าวว่าทัมต๊อกออกไปล่าสัตว์ ป่านนี้น่าจะไปถึงชอนโนแล้วมากกว่า (เรื่องนี้ยอนกาเรียวส่งข่าวมาให้ลูกชายทราบตามความเห็นของแดจังรุนั่นเอง)

ศิษย์ไม้กล้าพยายามอธิบายให้โฮเกเข้าใจว่าทัมต๊อกไปออกศึกเพื่อสกัดกองกำลังของแพ็คแจตะวันตกให้โฮเก เมื่อข่าวที่ทัมต๊อกบุกกวานบีก็จะทำให้กองทัพแพ็คแจที่มุ่งหน้ามารับศึกกับโฮเกรีบยกทัพกลับทันที ทัมต๊อกมีคำสั่งให้โฮเกรอจนถึงเวลานั้นแล้วยกทัพบุกตลบหลัง

สีหน้าของโฮเกนิ่งไปอย่างน่ากลัว ก่อนจะสั่งให้อิลซูคนสนิทจับศิษย์ไม้กล้าไปขังไว้ทันที โฮเกไม่เชื่อและไม่สนใจ แม้ศิษย์ไม้กล้าจะอธิบายเท่าไหร่ก็ตาม

ที่บ้านสกุลยอน แดจังรุเดินผ่านมาเห็นคนในบ้านกำลังเก็บของวุ่นวายจึงเรียกมาถาม ก็รู้ว่าคีฮาสั่งให้เก็บของเพื่อที่คีฮาและหน่วยอาชาเหล็กจะออกเดินทางไปยังกองทัพโฮเกในวันพรุ่งนี้

แดจังรุไปหาคีฮาที่ห้องพัก แดจังรุบอกว่าคงไปกับคีฮาไม่ได้ มีเรื่องต้องจัดการมากมายที่เมืองหลวงนี่ คีฮากลับไม่ได้ยินในใจนางคิดถึงแต่ภาพความสนิทสนมของทัมต๊อกกับซูจีนีในคืนนั้นที่นางไปเห็นเข้า

แดจังรุบอกกับคีฮาอีกว่า เมื่อออกเดินทางมีเรื่องหนึ่งที่คีฮาต้องทำคือ ปลุกเร้าโฮเกและเหล่าทหารให้ฮึกเหิม แสดงให้คนเหล่านั้นเห็นพลังของนาง ซึ่งตอนนี้พลังของคีฮาก็แข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปทหารสี่หมื่นนายก็ไม่จำเป็น แค่พลังของคีฮาก็มากพอจะทำทุกอย่างที่ปรารถนาได้แล้ว

คีฮาขัดขึ้นมาว่า แดจังรุแน่ใจหรือว่าโฮเกคือราชาแห่งจูซินที่แท้จริง แดจังรุบอกว่า สิ่งที่พรรคอัคคีต้องการไม่ใช่ราชาแห่งจูซิน แต่คือคนที่มีสายเลือดของราชาแห่งจูซินเท่านั้น สิ่งที่ต้องการคือเลือดของทายาทสวรรค์และพลังจากของวิเศษทั้งสี่ที่จะนำพรรคอัคคีไปสู่พลังจากสรวงสวรรค์ ความจริงแล้ว ราชาแห่งจูซินก็คือตัวปัญหาสำหรับพรรคอัคคี

คีฮาถามแดจังรุว่า จะทำอย่างไรถ้าหากยังมีคนอื่นอีกที่มีสายเลือดของราชาแห่งจูซิน แดจังรุคิดทบทวน แสดงว่ามีสามคนอย่างนั้นหรือ ก่อนหัวเราะอย่างชั่วร้ายและตอบว่า จะมีกี่คนไม่สำคัญ เพราะยังไงก็ต้องฆ่าทิ้งให้หมดทุกคนอยู่แล้ว เหลือไว้แต่คนที่จะช่วยให้พรรคอัคคีหาของวิเศษได้ และเมื่อใช้เลือดของคนที่เหลือนั้นเพื่อปลุกของวิเศษทั้งสี่แล้วก็จะฆ่าทิ้งเป็นคนสุดท้าย พรรคอัคคีจะไม่ปล่อยให้ผู้ที่ครอบครองอำนาจสวรรค์มีชีวิตอยู่ต่อไป

คีฮาฟังแล้วก็รู้ชะตากรรมของเด็กในท้องนางเองได้ทันที แดจังรุเตือนให้คีฮาคิดถึงพรรคอัคคีให้มากก่อนที่จะทำอะไรลงไป

อาชาเหล็กออกเดินทางพร้อมคีฮา ซายังและทหารบางส่วนของพรรคอัคคี ผู้คนในโกกูรยอมาส่ง ต่างพากันกราบไหว้คีฮาราวกับเทพเจ้า หากสีหน้าของคีฮาไม่มีความยินดีแม้แต่น้อย ที่กลางป่าแม่ทัพช็อกควานหยุดพักระหว่างทาง แต่ก็พบว่าคีฮาไม่อยู่ในรถม้านางหนีไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่มีใครทราบ ซายังรีบออกตามหาทันที

บนผาสูงคีฮาตั้งใจมาปลิดชีวิตตนเอง หากซายังมาพบเข้าเสียก่อน เขาขอร้องให้คีฮารักษาชีวิตไว้เพื่อเด็กในท้อง คีฮาไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่ออีกแล้วการที่นางถูกทัมต๊อกปฏิเสธ นางผิดหวังมากที่ทัมต๊อกไม่เคยถามนางเลยว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแท้จริงเป็นอย่างไร แล้วยังคิดจะฆ่านางอีก ทัมต๊อกไม่เคยไว้ใจนางเลยและยังชะตากรรมอันเลวร้ายที่จะเกิดกับลูกของนางอีกเล่า

คีฮาไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไรสำหรับทัมต๊อกกันแน่ นางทำอะไรผิดจึงต้องประสบชะตากรรมแบบนี้ คีฮาไม่เคยคิดจะเป็นมารดาแห่งแผ่นดินเลย ไม่เคยคิดจะเป็นอะไร ทำทุกอย่างตามที่ซายังบอกแล้วทุกอย่างก็เลวร้าย สิ่งเดียวที่คีฮาต้องการคือทัมต๊อก มันบาปนักหรือไง ทัมต๊อกกับพรรคอัคคีก็เหมือนกัน พรรคอัคคีใช้นางให้ทำสิ่งที่ต้องการแล้วก็จะกำจัดนางทิ้ง เหมือนกับที่ทัมต๊อกทำกับนางเช่นกัน แม้แต่ซายังเองก็ยังจะต้องทิ้งนาง ทุกคนทอดทิ้งนาง อย่างนี้นางจะอยู่ไปเพื่ออะไรนางตัดสินใจแล้วว่าควรจะตายเสียจะดีกว่า

ซายังรีบปลอบคีฮา ใช้เด็กในท้อง ใช้โลกนี้ ใช้พรรคอัคคีกำจัดผู้ขวางทาง ไม่ชอบใจใครก็ทำลายมันทิ้งเสีย นี่เป็นวิธีเดียวที่จะปกป้องลูกของคีฮาได้ อย่าให้คนอื่นมามีอำนาจเหนือนางจนทำให้นางต้องจบชีวิตตัวเองเลย คีฮาบอกว่านางเกลียดโลกนี้ ขอตายดีกว่า คีฮากระโดดลงหน้าผา หากด้วยอำนาจของสายโลหิตแห่งสวรรค์ ทำให้คีฮาลอยกลับขึ้นมายังหน้าผา คีฮารู้สึกสิ้นหวัง แม้แต่ปรารถนาจะตายก็ยังตายไม่ได้

ช็อกควานที่ตามหาเห็นเหตุการณ์มหัศจรรย์นั้นเข้าพอดี ซายังเองก็ตกตะลึงไปเช่นกัน เป็นอำนาจของสายเลือดแห่งสวรรค์โดยแท้ ในใจของทั้งซายังและช็อกควานต่างนับถือในตัวคีฮานัก คีฮาเองก็ตัดสินใจได้ ในเมื่อนางตายไม่ได้ ก็เป็นคนอื่นที่ต้องหลีกทางให้นางและลูก

ในขณะเดียวกันบนเรือ ทัมต๊อกซึ่งกำลังหลับก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างไม่ทราบสาเหตุ ทุรนทุรายราวกับกำลังโดนไฟแผดเผา ซูจีนีรีบมาดู หากปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น ทัมต๊อกตะเกียกตะกายด้วยความทรมาน กอดซูจีนีไว้แน่นแต่ไม่ว่าทำอย่างไรทัมต๊อกก็ไม่ตื่น ซูจีนีกอดทัมต๊อกไว้เช่นกัน

ที่ใต้ท้องเรือ จูมูจีพยายามเดินหาว่าดัลบีอยู่ที่ไหน พอเจอแล้วก็ไม่กล้าบอกว่ามาตามหานางเลยเสเดินออกมา ดัลบีตามจูมูจีออกมาข้างนอก คอยปรนนิบัติจูมูจีต่างๆ นานา จูมูจีดีใจแต่ก็อายเกินกว่าจะแสดงความรู้สึก ดัลบีสัญญาว่าพอจูมูจีกลับมาจากทำศึกจะคอยปรนนิบัติดูแลเขาเอง จูมูจีบอกดัลบีเขินๆ ว่าจะคอยปกป้องนางเอง ดัลบีบอกว่านางสู้เป็นดูแลตัวเองได้ จูมูจีเสตอบว่าที่เขาต้องปกป้องนางเพราะว่านางเป็นฝ่ายเสบียงดูแลเรื่องอาหารเขาก็ต้องดูแลปากท้องของตัวเองไว้ก่อน

ทัมต๊อกที่ฟื้นขึ้นมาแล้วก็นอนไม่หลับจึงออกมาเดินเล่นบนดาดฟ้าเรือ ซูจีนีตามมาดูแลถามว่าทัมต๊อกฝันร้ายเรื่องอะไร หรือว่าฝันถึงคีฮา ทัมต๊อกกลับตอบว่าตอนนี้เขานึกหน้าคีฮาไม่ออก แม้แต่เสียงก็จำไม่ได้ แม้แต่ฝันก็จำไม่ได้เหมือนกัน ซูจีนีเปลี่ยนเรื่องด้วยการขอตัวไปนอนตอนเช้าจะได้ตื่นมาสู้กับข้าศึกให้สะใจ แต่ทัมต๊อกเรียกนางไว้ก่อน

ที่ห้องพักของทัมต๊อกๆ ขอให้ซูจีนีใส่เกราะให้เขาหน่อย ซูจีนีทำท่าจะไม่ทำให้ แต่ทัมต๊อกท้วงเลยยอมอย่างเสียไม่ได้ ความใกล้ชิดกันทำให้ซูจีนีอดเขินไม่ได้ ยิ่งสายตาที่ทัมต๊อกใช้มองนางก็ดูเปลี่ยนไป ทัมต๊อกอยากให้ซูจีนีคอยอยู่บนเรือหรือไม่ก็คอยตามอยู่ข้างเขา (เพราะพรุ่งนี้นางจะออกไปกับพวกศิษย์ไม้กล้าลอบเข้าป้อมซอกฮยอนก่อน)

ทัมต๊อกบ่นว่าซูจีนีไม่คิดจะพูดจาคะขาหวานๆ กับเขาเลยหรือไง คนที่นางคุยด้วยคือพระราชา ซูจีนีเลยยอมพูดกับเขาดีๆ ทัมต๊อกยิ้มชอบใจก่อนจะมอบขวดเครื่องหอมที่แม่ฝากไว้ให้กับซูจีนีเก็บรักษา ซูจีนีไม่กล้ารับไว้ แต่ทัมต๊อกยืนยันว่าจะมอบให้นาง ขอให้นางสัญญาว่าจะเก็บขวดเครื่องหอมนี้ไว้ไม่ให้หาย ขอให้ซูจีนีรักษาตัวเองอย่าพาตัวเข้าไปในสถานการณ์อันตราย กลับมาอย่างปลอดภัยให้ได้

เช้ามืดใกล้เวลาขึ้นฝั่ง ทหารทุกนายเตรียมพร้อมที่จะออกศึก ทัมต๊อกกล่าวกับทหารทุกนายว่า ข้อแรก เราจะไม่รบกับข้าศึกด้วยดาบหรือหอก แต่อาวุธของเราคือความกลัว เราจะต้องเป็นกองทัพที่น่ากลัวน่าเกรงขามที่สุด ข้อสอง ชัยชนะของศึกครั้งนี้คือความเร็ว จะต้องยึดป้อมทั้งสามภายในเจ็ดวัน และอีกสิบป้อมภายในยี่สิบวัน และข้อสามจะต้องไม่มีใครตาย เพราะทัมต๊อกไม่ต้องการให้ใครมาตายเพื่อเขา จงมีชีวิตอยู่และอยู่เคียงข้างเขา นี่คือคำสั่งของพระราชา

ซูจีนี ฮยอนโก และศิษย์ไม้กล้าปลอมตัวลอบเข้าป้อมซอกฮยอน ทำทีว่าเป็นนักบวชจากต่างแดน พวกทหารหน้าประตูป้อมฟังที่ฮยอนโกพูดไม่รู้เรื่องรำคาญจึงปล่อยผ่านเข้าเมืองไปง่ายๆ (จริงๆ คือเพราะฮยอนโกให้เงินด้วย)

รุ่งเช้า ณ ชายฝั่งหน้าป้อมซอกฮยอน เรือสินค้า (ปลอม) ของกองทัพทัมต๊อกจอดสนิท เมื่อประตูเรือเปิดออก เหล่าทหารบนหลังม้าจำนวนมากก็พุ่งออกมา ทหารที่ประจำอยู่ริมฝั่งตกตะลึงกว่าจะขึ้นม้ารีบวิ่งไปแจ้งข่าวยังป้อมซอกฮยอนก็ล่าช้า กองทัพของทัมต๊อกขึ้นฝั่งมาแล้ว ทหารของแม่ทัพโกและพวกเผ่าซีอูควบม้าไล่ตามทหารของแพ็คแจไปติดๆ กว่าจะถึงป้อมและเป่าเขาสัญญาณเรียกรวมพลว่ามีข้าศึกบุก กองทัพของทัมต๊อกก็เกือบจะถึงป้อมอยู่แล้ว ผู้ดูแลป้อมซอกฮยอนแปลกใจมาก เพราะนึกว่าพวกโกกูรยอจะอยู่ทางเหนือ (คือทางแพ็คแจตะวันออก) ป้อมซอกฮยอนก็ส่งทหารออกไปช่วยรบแล้วทำไมมีพวกโกกูรยอมาโผล่ที่นี่ได้

ทางแก้ปัญหาของป้อมซอกฮยอนคือรีบส่งม้าเร็วออกไปขอกำลังหนุนจากป้อมอุ๊กซุนที่อยู่ห่างไปไม่มากมาช่วยโดยด่วน ม้าเร็วรีบวิ่งออกไปทางหลังป้อม ส่วนหน้าป้อมทัพของทัมต๊อกก็เดินทัพมาถึง ด้วยเกราะและโล่ที่แข็งแกร่ง ธนูของทหารแพ็คแจทำอะไรไม่ได้เลย ทั้งประสิทธิภาพของธนูฝีมือพาซูลซึ่งมีวิถียิงที่ไกลทำให้ทหารบนป้อมซอกฮยอนล้มตายราวใบไม้ร่วง

ขณะเดียวกันภายในป้อมซอกฮยอนศิษย์ไม้กล้าที่ลอบเข้ามาในเมืองก่อนหน้านี้ก็ทำร้ายทหารยามจนสลบและเปิดประตูเมืองให้กองทัพโกกูรยอเข้ามาได้โดยสะดวก เมื่อเข้าประตูป้อมได้ทหารเผ่าซีอูควบม้าผ่านไปอย่างรวดเร็วที่สุด พุ่งธงโกกูรยอไปปักไว้เพื่อสำแดงเดชของกองทัพให้ทหารแพ็คแจหวาดกลัว แล้วรีบตามไปสกัดม้าเร็วที่วิ่งไปป้อมอุ๊กซุน ส่วนแม่ทัพโกคอยต้านข้าศึกไว้เพื่อไม้ให้ทหารเผ่าซีอูเสียเวลา

ด้วยแผนการรบอันชาญฉลาดของทัมต๊อก ทำให้สามารถยึดป้อมซอกฮยอนได้อย่างง่ายดาย ทั้งยังสามารถฝังความกลัวลงไปในจิตใจของชาวแพ็คแจและทหารแพ็คแจได้อีกด้วย

ทหารของเผ่าซีอูควบม้าได้เร็วมากจนสามารถหยุดม้าเร็วของซอกฮยอนไว้ได้ก่อนจะถึงป้อมอุ๊กซุน

ที่ป้อมซอกฮยอน ผู้ดูแลป้อมบอกว่าถ้าจะยึดป้อมก็จงฆ่าเขาเสีย แม่ทัพโกไม่สนใจแต่กลับประกาศว่ามีพระบัญชาจากกษัตริย์ทัมต๊อกว่าใครก็ตามที่ฆ่าคนไม่มีอาวุธ ทำร้ายผู้หญิงหรือปล้นสะดมจะมีคำสั่งให้ประหารทันที ผู้ดูแลป้อมตะโกนลั่นว่าเขาและทหารแพ็คแจจะไม่มีวันยอมแพ้ แต่แม่ทัพโกไม่สนใจว่าจะยอมแพ้หรือไม่ยอม เพราะมีหน้าที่เพียงบอกกระแสรับสั่งของทัมต๊อกเท่านั้น ดังนั้นถ้าทหารแพ็คแจอยากมีชีวิตก็จงยอมวางอาวุธหรือมิฉะนั้นก็ต้องสังหารนายพลผู้ดูแลป้อมเสีย

ด้วยท่าทีเมตตาปรานีแต่ดูยิ่งใหญ่เหลือเกินนี้ทำให้ผู้ดูแลป้อมซอกฮยอนถึงแก่อึ้งไป เขาถามแม่ทัพโกว่าพระราชาแห่งโกกูรยอผู้นี้มีพระนามว่าอะไร แม่ทัพโกว่าพระนามของพระองค์จะไม่เอ่ยถึงกับคนที่ไม่ยอมก้มหัวให้หรอก

ตกเย็นนั้นจูมูจีกับซูจีนีปลอมตัวเป็นม้าเร็วของป้อมซอกฮยอน ควบม้าถึงป้อมอุ๊กซุนและเข้ามาในป้อมอย่างง่ายดายโดยไม่ถูกสงสัย ทั้งสองคนเข้ามาได้ซูจีนีก็มัวแต่หยอกจูมูจีเรื่องดัลบีจนจูมูจีเขินทำอะไรไม่ถูก จนทหารในป้อมอุ๊กซุนสงสัย จุมูจีกับซูจีนีไม่พูดพล่ามทำเพลงจัดการทหารป้อมอุ๊กซุนแล้วเปิดประตูเมืองให้กองทัพทัมต๊อกเข้ามา ส่วนจูมูจีกับซูจีนี ก็หยอกกันอย่างสบายใจตามเคย (สองคนนี้มันเป็นปีศาจหรือไง)

กองทัพทัมต๊อกยึดป้อมอุ๊กซุนได้ในวันที่ 5 ฮึกแกประกาศราชโองการว่าแพ็คแจกับโกกูรยอนั้นแท้จริงเป็นพี่น้องกัน ฉะนั้นใครที่ยอมจับมือกับพี่ใหญ่ (อย่างโกกูรยอ) ก็จะได้รับการไว้ชีวิต และพระประสงค์ของพระราชาทัมต๊อกคือ เปิดคลังแจกจ่ายเสบียงให้กับชาวเมือง จะไม่มีการทำร้ายประชาชน ทหารแพ็คแจยอมจำนนก็จะไว้ชีวิตไม่มีการจับเป็นเชลย ข่าวนี้กระจายไปถึงป้อมต่างๆ ทำให้ยึดป้อมได้อย่างง่ายดาย

และในวันที่ 6 ก็ยึดป้อมอึนมิได้อย่างง่ายดายเช่นกัน บางป้อมถึงแก่เปิดประตูเมืองให้กองทัพโกกูรยอเข้าได้เสียเอง การเคลื่อนทัพของทัมต๊อกนั้นรวดเร็วแข็งแกร่งดั่งสายน้ำไหลบ่าเข้าท่วมแผ่นดินแพ็คแจ ไม่ว่าย่างกรายไปที่ใด ป้อมต่างๆ ของแพ็คแจต่างล้วนต้องยอมสยบให้ ด้วยปัญญาของทัมต๊อกทำให้แผนการศึกที่ไม่น่าเป็นไปได้กลับสำเร็จอย่างง่ายดายและไม่สูญเสียเลือดเนื้อโดยไม่จำเป็น ทัพโกกูรยอเข้าใกล้ป้อมกวานบีเข้าไปทุกที

ที่ค่ายของยอนโฮเก แพ็คแจตะวันออก ในที่สุดอาชาเหล็กก็เดินทางมาถึง ช็อกควานอธิบายเหตุผลที่มาถึงช้าไปมากเพราะระหว่างทางคีฮาล้มป่วย ต้องรอจนนางอาการดีขึ้นจึงเดินทางได้ เหล่าแม่ทัพของกองทัพโฮเกต่างไม่พอใจที่ต้องมาเสียเวลาเพราะผู้หญิงเพียงคนเดียว แต่โฮเกกลับตะลึงเป็นห่วงนาง ช็อกควานไม่พอใจที่คีฮาพูดว่าร้าย เขาเห็นบารมีของนางเอกกับตาทำให้เกิดความเคารพยำเกรงอย่างใหญ่หลวง

เมื่อโฮเกถามว่าคีฮาอยู่ที่ไหน ช็อกควานตอบว่าคีฮาหมดสติไปสองสามวัน พอฟื้นก็กลับเมืองหลวงเพราะมีสิ่งสำคัญต้องทำ ตอนนั้นเองม้าเร็วก็มาแจ้งข่าวว่าทัมต๊อกยึดป้อมแพ็คแจได้แล้วสี่ป้อมคือ ซอกฮยอน อุ๊กซุน อึนมิ และอั๊บเฮ ข่าวนี้ทำให้โฮเกตกใจมากไม่คิดว่าทัมต๊อกจะทำได้จริง

ฮยอนกุง ศิษย์ไม้กล้าที่ถูกจับขังไว้ถูกลากมาพบโฮเก โฮเกให้ฮยอนกุงบอกอีกครั้งว่าทัมต๊อกฝากข้อความอะไรมา (ตอนแรกไม่ใส่ใจฟังเอง) ฮยอนกุงบอกว่า ทัมต๊อกจะบุกแพ็คแจตะวันตกและตอนกลาง ทหารกองหนุนของแพ็คแจจะกลับมาไม่ทัน ขอให้โฮเกเดินทัพตามทัมต๊อกไปและไปช่วยกันตีป้อมกวานบีด้วยกัน หากนั่นไม่ใช่สิ่งที่โฮเกสนใจ ในสมองของโฮเกคิดแต่ว่าทัมต๊อกมุ่งไปแพ็คแจตะวันตกเพื่อตามหาสัญลักษณ์มังกรเขียว มันจะต้องอยู่ที่นั่นแน่นอน

โฮเกกลับคิดไปว่าสิ่งที่ทัมต๊อกฝากมาบอกเป็นความเท็จเพื่อหลอกล่อให้โฮเกหลงกล จริงๆ แล้วของวิเศษมังกรเขียวอยู่ที่แพ็คแจตะวันตกไม่ใช่ตะวันออก ไม่ว่าฮยอนกุงจะพยายามอธิบายอย่างไรโฮเกก็ไม่รับฟังอีกต่อไป ยิ่งอิลซูทหารคนสนิทรีบมาแจ้งข่าวว่าทหารแพ็คแจรวมทั้งทหารกองหนุนต่างพากันถอนกำลัง ยิ่งทำให้โฮเกแทบคลุ้มคลั่งตาย โฮเกสังหารฮยอนกุงเสียเพื่อระบายโทสะของตน

ข่าวการบุกยึดป้อมสี่ป้อมได้ของทัมต๊อกมาถึงเมืองหลวงกุกเน เหล่าขุนนางทั้งหลายต่างก็ไม่พอใจที่ไม่รู้ว่าทัมต๊อกดอดยกทัพออกไปทำศึกโดยสภาเสนาบดีไม่รู้อะไรเลย บางคนทำท่าเสียดายด้วยซ้ำเพราะตอนนี้ทัมต๊อกยึดป้อมทั้งสี่แห่งแพ็คแจได้ คนได้หน้าก็คือฮึกแกแห่งชอนโน ส่วนหัวหน้าเผ่าทั้งสี่มัวโง่งมอยู่ในกุกเน ทหารของตัวเองก็ส่งไปช่วยโฮเกจำนวนมาก กองทหารสี่หมื่นนายของโฮเกยังทำผลงานอะไรไม่ได้แม้แต่น้อย ทำให้เหล่าผู้นำเผ่าหัวเสียอย่างยิ่ง

โชจูโดวิ่งมาแจ้งให้ยอนกาเรียวรู้ว่า ทัมต๊อกยึดป้อมที่ 5 ได้แล้ว โดยไม่ต้องทำอะไรเลยเพราะทหารเปิดประตูป้อมให้เอง ยิ่งทำให้ยอนกาเรียวหัวเสียหนักขึ้น ที่ตำหนักเทพธิดาเทพทราบข่าวด้วยความยินดีอย่างยิ่งให้วันรุ่งขึ้นจัดพิธีฉลองชัยชนะ

แต่แล้วทันใดนั้นคีฮาก็บุกมาที่ตำหนักเทพ ล่อคนของตำหนักเทพคนอื่นๆ ออกจากตำหนักเทพแล้วขังธิดาเทพไว้ คีฮามาเผชิญหน้ากับธิดาเทพตามลำพัง ธิดาเทพถามนางว่าคีฮาเป็นหงส์ไฟไม่ใช่หรือ กษัตริย์จูซินก็คือทัมต๊อกนางไม่เห็นหรือ คีฮาตอบว่านางรู้

ธิดาเทพตวาดใส่คีฮาอีกว่า คีฮาปลงพระชนม์พระเจ้ายังวัง รับใช้คนอื่นเป็นราชา ทั้งหมดนี้คีฮาต้องการอะไรกันแน่ คีฮาเยาะหยันว่ายังมีสิ่งที่ธิดาเทพไม่รู้ คือพลังอัคคีไม่ใช่ของหงส์ไฟ หากแต่เป็นของมารดาแห่งแผ่นดินต่างหาก แต่พลังนั้นถูกราชาจูซินขโมยไป

คีฮาถูกสั่งให้เอาพลังอัคคีกลับคืนมาเพื่อเป็นมารดาแห่งแผ่นดินอีกครั้ง แต่ปัญหาทั้งหมดเกิดขึ้นเมื่อคีฮาได้พบกับทัมต๊อก ทำให้คีฮาไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก คิดแต่เพียงจะใช้ชีวิตอยู่กับทัมต๊อกเท่านั้น มันเป็นสิ่งที่ผิดสำหรับคีฮา

ธิดาเทพถามว่าคีฮาจะทำอะไรต่อไป ไม่เข้าใจหรือว่าทัมต๊อกไว้ใจคีฮาที่สุด ธิดาเทพเองก็เห็นว่าคีฮาเป็นลูกสาวของนาง คีฮาก็ตอบว่า นางเองก็คิดว่าธิดาเทพเป็นแม่ที่นางไม่เคยมี คีฮาต้องการอำนาจของตำหนักเทพ ธิดาเทพจะให้นางได้หรือไม่

คีฮาใช้พลังควบคุมธิดาเทพไว้ คีฮากอดธิดาเทพไว้ทั้งน้ำตา นางกำลังมีพลังมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่อาจประมาณได้ คีฮาคือมารดาแห่งแผ่นดิน นางจะต้องเตรียมแผ่นดินนี้ไว้ให้กับลูกของนาง นางจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ลูกของตนเป็นราชาที่แท้จริงของทั้งสวรรค์และพิภพ

กว่าเหล่าคนของตำหนักเทพจะเข้ามาได้ ก็สายเสียแล้ว คีฮาใช้พลังเข้าควบคุมจิตใจธิดาเทพ ทำให้ธิดาเทพมอบตำแหน่งธิดาเทพให้คีฮาหลังจากนั้นธิดาเทพก็สิ้นลม

ที่ค่ายของทัมต๊อกบรรดาทหารที่รบอย่างหนักหน่วงติดต่อกันหลายวันหยุดพัก ฮยอนโกบอกทัมต๊อกเรื่องทหารแพ็คแจตะวันตกที่เดินทัพไปทางกองทัพของโฮเกรีบถอนกำลังกลับเมื่อสองวันก่อนกำลังมุ่งตรงมาหาทัมต๊อก ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่างต้องถูกกองทัพที่ย้อนกลับมานั้นบดขยี้แน่

ทัมต๊อกรอข่าวจากฮยอนกุงเรื่องโฮเก แต่ยังไม่มีวี่แววแม้แต่น้อย ฮึกแกถามทัมต๊อกว่าแน่ใจหรือว่าโฮเกจะตามมาช่วย คนอย่างโฮเกนั่นน่ะหรือ

แม่ทัพโกคิดว่านี่เป็นพระราชโองการ โฮเกก็ต้องทำตาม ฮึกแกหัวเราะขำ เขามองออกว่าถ้าโฮเกยกทัพตามมารวมกัน ใครจะเป็นคนนำทัพ ก็ต้องทัมต๊อก โฮเกที่นำทัพทหารสี่หมื่นนายมีหรือจะมายอมเชื่อฟังทัมต๊อกที่มีทหารสี่พันนาย แม้ว่าทัมต๊อกจะเป็นพระราชาก็เถอะ ไม่มีทางอย่างแน่นอน

แม่ทัพโกวิตกกังวล ถ้าเกิดโฮเกไม่ตามมาช่วยจริง ก็จะเป็นคราวเคราะห์ของทัพทัมต๊อกเพราะเมื่อทหารแพ็คแจตะวันตกหันหลังกลับแล้วมุ่งหน้ามา กองทัพทัมต๊อกย่อมต้องถูกบดขยี้แน่นอน

ฮึกแกเสนอทางแก้ปัญหาซึ่งมีทางเดียวคือยึดป้อมกวานบีให้ได้ ทัมต๊อกหนักใจเพราะป้อมกวานบีผ่านเข้าไปยากมาก ต้องเสียกำลังไพร่พลมากมายแน่นอน ฮึกแกแย้งว่า ทหารก็มีหน้าที่รบจะกลัวตายได้อย่างไร แต่อย่างไรก็ตามทัมต๊อกก็ไม่เห็นด้วยอยู่ดี ทัมต๊อกบอกว่าจะรอจนพรุ่งนี้เย็นถ้าโฮเกยังไม่มาก็จะยกทัพกลับโกกูรยอ

ฮึกแกถามว่าแล้วป้อมที่ยึดมาได้ล่ะ ทัมต๊อกบอกว่าก็คืนกลับไป ตอนนี้พวกแพ็คแจก็เห็นแสนยานุภาพของกองทัพโกกูรยอแล้ว ครั้งหน้าเมื่อยกทัพมาอีก ป้อมเหล่านี้ก็จะรีบเปิดประตูป้อมให้ด้วยความเกรงกลัวทันที สำหรับทัมต๊อกแค่นี้เขาก็พอใจแล้ว

ฮึกแกเห็นว่าเป็นความอ่อนแออย่างมากที่ทัมต๊อกตัดสินใจเช่นนี้ จึงตัดสินใจพาทัลกูกับทหารชอนโนลอบหนีออกจากค่ายมุ่งตรงไปยังป้อมกวานบีเพื่อบุกยึดป้อมด้วยกำลังของตนเอง

เรื่องทั้งหมดอยู่ในสายตาของจูมูจีโดยตลอด เขาเดาได้ไม่ยากว่าฮึกแกจะทำอะไร

ที่บ้านสกุลยอน ยอนกาเรียวบริภาษถึงทัมต๊อกอย่างหัวเสีย เรื่องทัมต๊อกแสร้งทำอ่อนแอแต่ก็ย่องออกไปทำศึกเงียบๆ แต่ไหนแต่ไรมาก็เป็นแบบนี้ ตั้งแต่ตอนเด็กแล้ว แม้แต่ตอนตีคลีนั่นก็ใช่ ยิ่งตอนนี้ข่าวความเก่งกาจของทัมต๊อกกระจายไปทั่วกุกเนหมดแล้ว ยอนกาเรียวยิ่งหัวเสีย

แดจังรุมาหายอนกาเรียว บอกให้ยอนกาเรียวใจเย็นไว้ เมื่อทุกคนรู้ข่าวนี้ ป้อมกวานบีเองก็ต้องได้รับข่าวเช่นกัน ฉะนั้นนายใหญ่แห่งป้อมกวานบีต้องออกโรงแน่นอน ไม่มีทางที่ทัมต๊อกจะต่อกรกับนายใหญ่แห่งกวานบีได้เด็ดขาด อีกอย่างแดจังรุจับคนของพาซูลมาได้ แล้วก็เค้นสอบจนรู้ว่าพาซูลเป็นช่างตีเหล็กของเผ่าไมไก คืนที่ดาวจูซินส่องแสง ของวิเศษเสือขาวก็ปรากฏที่หมู่บ้านช่างตีเหล็กในไมไกเหมือนกัน

คนงานของพาซูลยังสารภาพอีกว่าเวลาพาซูลเมานางจะพูดถึงพี่ชายของตนที่หายตัวไป ซึ่งพี่ชายนางได้เอาของล้ำค่าอย่างหนึ่งหนีหายไปซ่อนไว้เพื่อรอราชาแห่งจูซิน ฉะนั้นเมื่อราชาจูซินกลับมา พาซูลก็จะได้เจอกับพี่ชายของนาง พาซูลถึงได้ไปกับทัมต๊อก

พี่ชายของพาซูลหนีไปทางเหนือ พรรคอัคคีได้ส่งคนออกสืบข่าวแล้วตอนนี้ยอนโฮเกควรจะเปลี่ยนทิศทางเดินทัพไปทางเหนือเพื่อตามหาของวิเศษเสือขาวมากกว่า ส่วนทัมต๊อกก็ไม่ต้องไปสนใจ

ที่ค่ายยอนโฮเก ม้าเร็วนำสาส์นเข้ามาให้โฮเก เรื่องให้โฮเกขึ้นทางเหนือ ไปทางคอรัน เพราะมีข่าวเรื่องของวิเศษเสือขาว โดยในสาส์นบอกว่าข่าวนี้มาจากตำหนักเทพ บอกว่าได้พบของวิเศษมังกรเขียวแล้วที่ป้อมกวานบีและทัมต๊อกได้ครอบครองแล้วให้ยอนโฮเกไปตามหาของวิเศษเสือขาวที่คอรัน ไม่อย่างนั้นในที่สุดทัมต๊อกก็อาจจะได้ของวิเศษเสือขาวไปอีก

แม่ทัพคนหนึ่งแย้งว่า จะไม่ไปช่วยทัมต๊อกจริงๆ น่ะหรือ แต่สายตาแข็งกร้าวเลือดเย็นของโฮเกที่มองมาทำให้ทุกคนพากันเงียบ แม้แต่ช็อกควานที่คิดว่าเรื่องนี้ไม่ยุติธรรมกับทัมต๊อกนักก็จำต้องหุบปากด้วยเช่นกัน โฮเกตัดสินใจขึ้นเหนือไปคอรัน สายสืบของเผ่าไม้กล้าที่แฝงตัวในกองทัพโฮเกรีบแจ้งข่าวให้ทางกองทัพทัมต๊อกทราบทันที รวมถึงข่าวที่ฮยอนกุงถูกฆ่าด้วย

แม่ทัพโก ว่านี่คือกบฏ ต้องรีบกลับกุกเนแล้ว ตอนนั้นเอง ดัลบีกับพาซูลรีบเข้ามาแจ้งว่าเสบียงกับอาวุธหายไป ทัมต๊อกนึกขึ้นมาได้ ฮึกแกหายไปจากกองทัพ จะต้องเป็นเขาแน่นอน ทัมต๊อกจะไปเอาตัวพวกฮึกแกกลับมา แม่ทัพโกพยายามห้าม แต่ทัมต๊อกไม่ฟัง เขาจะไม่ยอมให้ทหารคนใดไปตายอย่างโง่ๆ เด็ดขาด

แม่ทัพโกคุกเข่าต่อหน้าทัมต๊อก เขาเจ็บมากพอแล้วที่ตนเองไม่สามารถปกป้องพระเจ้ายังวังได้ ขอทัมต๊อกได้โปรดเห็นแก่เขาที่ต้องรักษาสัญญาแก่พระเจ้ายังวังด้วยเถอะ ทัมต๊อกเห็นดังนั้นจึงสั่งให้เคลื่อนทัพทั้งหมดไปช่วยฮึกแก (จากตอนแรกทัมต๊อกจะไปเพียงลำพังกับทหารแค่หกคน) ทัมต๊อกให้สัญญากับแม่ทัพโก เขาจะไม่ตายก่อนแม่ทัพโกแน่นอน

จบตอนที่ 9 เล่นถึงในซีรีย์ ค่อนตอนที่ 14 ครับ

Create Date : 15 พฤษภาคม 2551		16 comments
Last Update : 15 พฤษภาคม 2551 9:18:28 น.
Counter : 807 Pageviews.
Share Tweet