เรื่องย่อ The Legend ตำนานจอมกษัตริย์เทพสวรรค์ ตอนที่ 7

ตอนที่ 7

ซูจีนีคิดแล้วว่าทัมต๊อกจะหนีไปโดยไม่บอกใคร จึงมารอเขาทั้งคืน นางบอกให้ทัมต๊อกลองฟังฮยอนโกพูดก่อนเพราะเขารู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับกษัตริย์จูซิน

พวกหมู่บ้านไม้กล้าพยายามห้ามไม่ให้ทัมต๊อกกลับเมืองหลวงกุกเน เพราะตอนนี้ทัมต๊อกกลายเป็นจำเลยไปเสียแล้ว ถูกใส่ร้ายว่ารวมมือกับพวกชอนโนปลงพระชนม์กษัตริย์ยังวัง ทั้งยังกลายเป็นคนจับตัวบุตรชายผู้นำสามเผ่าเพื่อบีบบังคับว่าทัมต๊อกเป็นกษัตริย์ พอไม่ได้ก็ฆ่าทิ้ง

ยอนโฮเกกลายเป็นวีรบุรุษที่ปราบทัมต๊อกได้ หากเพราะความจริงทัมต๊อกยังไม่ตาย ทำให้พวกตระกูลยอนกระสับกระส่ายนัก การไปปรากฏตัวย่อมเกิดอันตรายมาก

ทัมต๊อกไม่อยากยอมรับว่าพระเจ้ายังวังสิ้นพระชนม์แล้ว ยิ่งเรื่องคีฮาเป็นคนปลงพระชนม์พระเจ้ายังวังเขายิ่งยอมรับไม่ได้ ไม่ว่าอย่างไรเขาก็จะต้องไปพิสูจน์ทุกอย่างด้วยตัวเอง

สำหรับหมู่บ้านไม้กล้า เลือกภักดีต่อกษัตริย์จูซินเท่านั้น มิใช่กษัตริย์โกกูรยอ แต่สำหรับทัมต๊อกเขาเป็นแค่คนทิ้งแผ่นดิน ทิ้งพ่อเพื่อผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น ทัมต๊อกไม่คิดว่าคนอย่างตัวเขาเองจะเหมาะสมเป็นกษัตริย์ได้ สุดท้ายทัมต๊อกก็หนีไปโกกูรยอจนได้

ยอนกาเรียวมาพบธิดาเทพที่ตำหนักเทพ ยื่นข้อเสนอให้ธิดาเทพพิพากษาคนผิดคือทัมต๊อกเสีย เพื่อลดความโกรธแค้นของผู้นำเผ่าและเพื่อให้วิญญาณของกษัตริย์ยังวังสู่สวรรค์ ธิดาเทพมีท่าทีแข็งกร้าวตอบ หากยอนกาเรียวขู่ว่าถ้าอยากเป็นธิดาเทพไปจนแก่ก็ควรจะยอมตามเขาดีกว่า

ที่ท้องพระโรง สภาเสนาบดีร่วมกันประชุม เจ้าเมืองแทจามาร่วมด้วย ผู้นำสามเผ่าเค้นถามหาตัวทัมต๊อกให้เอามาลงโทษ เจ้าเมืองแทจาพยายามอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นที่ป้อมแทจา แต่ถูกยอนกาเรียวกับโชจูโดพูดบิดเบือนและใส่ความทัมต๊อก กลายเป็นว่าคักตัลเป็นคนปลงประชนม์พระเจ้ายังวังและขโมยกระบี่จูมงไปให้ทัมต๊อก

เหล่าขุนนางในสภาต่างไม่พอใจเป็นอย่างมาก พากันเรียกร้องให้พิพากษาทัมต๊อก ยอนกาเรียวถือโอกาสเสนอให้สภาริบอำนาจขององค์รัชทายาทและออกหมายจับทัมต๊อก พร้อมเรียกร้องให้ทัมต๊อกออกมามอบตัว ส่วนราชกิจของโกกูรยอจะเป็นการตัดสินใจร่วมกันของเผ่าทั้งห้า สภาเสนาบดีล้วนเห็นด้วยทุกประการ

ข่าวลือเรื่องนี้แพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวง ผู้คนต่างวิพากษ์วิจารณ์ เอ่ยถึงทัมต๊อกด้วยความรังเกียจว่าเป็นคนอกตัญญูฆ่าพ่อตนเอง ซึ่งทัมต๊อกกำลังเดินผ่านในเมืองก็ได้ยินเข้ากับหูของตัวเอง

ซูจีนีคอยติดตามทัมต๊อกตลอด ทัมต๊อกไล่นางไป แต่ซูจีนีไม่สนใจ นางถามทัมต๊อกว่า ไม่อยากให้นางกับหมู่บ้านไม้กล้าช่วยเหลือเขาเพราะกลัวว่าทุกคนจะต้องตายเหมือนพวกชอนโนใช่ไหม ทัมต๊อกอับจนคำพูด

ซูจีนีถามทัมต๊อกว่า จะเลือกทำอะไรก่อน ระหว่างเข้าไปที่ตำหนักเทพ กับไปหาคีฮา สำหรับตำหนักเทพ ซูจีนีไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน แต่สำหรับคีฮา ซูจีนีรู้ว่าคีฮาอยู่ที่บ้านตระกูลยอน ถ้าอยากพบนางซูจีนีจะไปตามมาให้ แต่ซูจีนียังไม่วายพูดว่า คีฮาเป็นนักฆ่าจากพรรคอัคคีแสดงว่าแต่แรกคีฮามาเพื่อสังหารทัมต๊อก

ทัมต๊อกไม่พอใจ สำหรับซูจีนีกับฮยอนโกเขายังไม่เชื่อใจ แต่สำหรับคีฮา เป็นคนที่เขาไว้ใจที่สุดตั้งแต่ทัมต๊อกอายุแค่ 11 ซูจีนีท่าทางจะเศร้ากับคำพูดของทัมต๊อก

ที่ร้านตีเหล็กของพาซูล อาการเศร้าซึมของดัลบียังไม่ดีขึ้น นางเอาแต่ซึมและนั่งกอดชุดของสามีตลอดทั้งวัน ทั้งหมดอยู่ในสายตาของจูมูจีด้วยอดเป็นห่วงไม่ได้

พาซูลเอาข้าวปั้นไปให้ดัลบีแต่นางไม่กิน จูมูจีรำคาญจึงแย่งไปเพื่อจะเอาไปให้คนที่ค่ายอพยพ จูมูจีพูดประชดดัลบีว่า ข้าวก็ควรเอาไปให้คนที่กำลังอดตาย สำหรับคนที่อยากจะตายนักจะให้กินทำไม พาซูลไม่เข้าใจว่าทำไมจูมูจีต้องโมโหอะไรนักหนา จูมูจีโวยวายว่าถ้าอยากตายนักทำไมไม่ไปฆ่าตัวตายให้รู้แล้วรู้รอดมานั่งอดข้าวให้รำคาญอยู่ได้

ทั้งสองยื้อแย่งข้าวปั้นกัน จนข้าวปั้นก้อนหนึ่งหล่นลงพื้น ดัลบีฟังจูมูจีพูดแล้วก็คิดได้ นางหยิบข้าวปั้นบนพื้นดินขึ้นมากินอย่างมีความหวังในชีวิตเป็นครั้งแรกหลังความสูญเสีย ทุกคนดีใจมาก

มาลถึกลูกน้องของจูมูจีมาเล่าข่าวลือเรื่องการต่อสู้ที่ป้อมแทจาให้จูมูจีกับพาซูลฟัง รวมถึงเรื่องแสงประหลาดและสภาพศพของพวกชอนโนที่ถูกจัดเรียงอย่างดี จูมูจีกับพาซูลไม่เชื่อหาว่าเป็นเรื่องฝันกลางวันของมาลถึก สำหรับพาซูลห่วงแค่ว่าซูจีนีจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรมากกว่า

ที่ตำหนักเทพ ทัมต๊อกมาคารวะศพพระบิดา ส่วนซูจีนีปลอมตัวเป็นนางกำนัลเข้าไปในบ้านตระกูลยอน

ในห้องของคีฮา คีฮากำลังต่อว่าแดจังรุว่าไม่จำเป็นที่จะต้องทำถึงขนาดนี้ แดจังรุบอกอย่างเลือดเย็นว่า ถ้าปล่อยทัมต๊อกไปง่ายๆ อะไรที่ได้มาง่ายมันก้ไม่เป็นความดีความชอบของพรรคอัคคี แล้วจะมีบุญคุณอะไรไปลำเลิกกับยอนกาเรียวได้

ทั้งหมดที่แดจังรุต้องทำขนาดนี้ ต้องบีบคั้นทัมต๊อกขนาดนี้ก็เพราะความรักที่คีฮามีแต่ทัมต๊อก เพราะแดจังรุไม่อยากให้ธิดาอัคคีต้องสูญเสียหัวใจเหมือนอย่างที่คาจินเป็น เขาเคยเตือนคีฮาแล้วแต่นางยังดื้อรั้นไม่เชื่อฟัง ทั้งหมดเป็นเพราะความผิดของคีฮาแต่เพียงผู้เดียว

ณ ตำหนักเทพ ธิดาเทพยินดีที่ได้รู้ว่าทัมต๊อกยังมีชีวิตอยู่ ทัมต๊อกคารวะศพพระบิดาด้วยความเศร้าสร้อยยิ่ง เขายังจำคำพูดของพระเจ้ายังวังวันที่เขาบีบคั้นให้แม่ของโฮเกฆ่าตัวตายได้ คำพูดของพระเจ้ายังวังที่พูดกับเขาทำให้ทัมต๊อกต้องหลั่งน้ำตาด้วยความเศร้าโศก

ธิดาเทพเล่าเหตุการณ์ที่พระเจ้ายังวังถูกปลงพระชนม์ให้ทัมต๊อกทราบ พร้อมนำตัวองครักษ์หญิงคนหนึ่งซึ่งลูกน้องของคักตัลมาพบทัมต๊อก นางเป็นคนเดียวที่รอดชีวิต องครักษ์หญิงเล่าให้ทัมต๊อกฟังว่าแม้นางจะอยู่หลังคักตัล แต่ก็เห็นภาพในศาลบรรพชนชัดเจนว่าคีฮาเป็นคนปลงพระชนม์พระเจ้ายังวังไม่ผิดแน่นอน

ทัมต๊อกไม่ดาบทนฟังความจริงที่เขาไม่อยากรับฟังนั้นได้ ธิดาเทพขอร้องให้ทัมต๊อกหนีไปอย่าได้กลับมาอีก มิฉะนั้นจะต้องตายเพราะยอนกาเรียวแน่นอน

ซูจีนีทำทีเอาชาไปให้คีฮา แต่ระหว่าทางสวนกับแดจังรุและซายัง ซายังจำนางได้ว่าเป็นเด็กผู้หญิงที่อยู่กับรัชทายาทตอนงานแข่งตีคลี

ซูจีนีเข้าไปในห้องคีฮา พูดถึงเองที่คีฮามีความรู้ด้านการรักษา ซึ่งเรื่องนี้คนทั่วไปไม่ทราบ คีฮาจึงหันมามองซูจีนีให้ชัดขึ้นว่าเป็นใคร ที่ใต้กาน้ำชามีจดหมายนัดหมายอยู่ ทัมต๊อกนัดให้คีฮาไปพบเขาที่นอกเมือง

ที่นอกเมืองทัมต๊อกรอคีฮาอยู่ ท่าทางเขาเหมือนคิดอะไรไม่ตก ซูจีนีมองด้วยความเป็นห่วง ส่วนคีฮานางลอบหลบออกมาจากบ้านสกุลยอนแต่แดจังรุมาขวางไว้ไม่อยากให้นางไปพบทัมต๊อก แดจังรุบอกคีฮาว่าทัมต๊อกรู้แล้วว่าคีฮาเป็นคนฆ่าพ่อเขาเพราะมีพยานในตอนเกิดเหตุเล่าให้ฟัง ถ้าคีฮาดื้อจะไปพบทัมต๊อกก็รังแต่จะต้องเสียใจเท่านั้น หัวใจของคีฮาจะต้องแตกสลาย สำหรับทัมต๊อกตอนนี้คีฮาเป็นเพียงคนที่ฆ่าพ่อตัวเองเท่านั้น แล้วยังจะไปพบเขาอีกทำไม

หากคีฮาก็ยังดื้อรั้นที่จะไป แดจังรุจึงปล่อยให้นางไปตามประสงค์ แต่สั่งให้ซายังนำกำลังพรรคอัคคีติดตามคีฮาไปและเข้าโจมตีทัมต๊อกด้วยจงใจให้ทัมต๊อกเข้าใจผิดว่าคีฮานำคนของพรรคอัคคีมาฆ่าทัมต๊อก

ฝนเทลงมา ทำให้การต่อสู้เป็นไปอย่างยากลำบาก คีฮาอยากจะวิ่งไปหาทัมต๊อกหากซายังมาขวางไว้ นางได้แต่มองทัมต๊อกผ่านม่านน้ำฝนด้วยดวงใจปวดร้าว ซูจีนีพลาดท่าถูกพวกพรรคอัคคีทำร้าย หากซูจีนีก็ยังฝืนสู้ต่อ ทัมต๊อกลังเลใจ หากความรู้สึกที่เริ่มตายไปทีละน้อยเพราะความเข้าใจผิดว่าคีฮาเป็นต้นเหตุของทุกอย่างนั้น แล้วไหนจะความภักดีความเป็นห่วงเป็นใยที่ซูจีนีทำให้เขาทุกอย่าง แล้วเขาจะทนดูดายทิ้งซูจีนีที่กำลังจะตายแล้วไปหาคีฮาได้อย่างไร

สุดท้ายทัมต๊อกก็เลือกพาซูจีนีขึ้นม้าหนีไป สำหรับคีฮานั่นเท่ากับนางได้รู้การตัดสินใจของเขาแล้ว ในหัวใจของทัมต๊อก จะไม่มีคีฮาอีกต่อไป

ทัมต๊อกพาซูจีนีกลับมาให้หมอของหมู่บ้านไม้กล้ารักษา หมอของหมู่บ้านไม้กล้าถอนพิษให้นางแล้วอาการไม่น่าเป็นห่วง ฮยอนโกบอกให้ทัมต๊อกสบายใจ แต่เห็นท่าทางทัมต๊อกซึมไปก็ไม่พูดอะไรอีก

ในห้องของซูจีนีทัมต๊อกคอยดูแลซูจีนี นางฟื้นขึ้นมา ทัมต๊อกบอกว่านึกว่าซูจีนีจะตายเสียแล้ว ซูจีนีบอกว่านางไม่ตายง่ายๆ หรอก ทัมต๊อกขอโทษที่เกือบทำให้ซูจีนีตาย เป็นความผิดของเขาเองทุกอย่างที่เกิดขึ้น ทั้งกับซูจีนี กับพระเจ้ายังวัง กับพวกชอนโน ทุกอย่างล้วนเป็นเพราะเขา สิ่งที่เขาเคยพูด ที่เคยบอกว่าไม่ไว้ใจซูจีนีกับอาจารย์นั้นเขาขอโทษ

ซูจีนีเข้าใจความเศร้าของเขา ปลอบใจว่า เป็นเรื่องธรรมดาที่คนใกล้ชิดของเราคนที่เราไว้ใจจะทรยศเรา โลกก็เป็นอย่างนี้

ซูจีนีลุกขึ้นแล้วเปิดแผลของนางให้ทัมต๊อกดู น่าอัศจรรย์ว่าแผลของซูจีนีหายสนิท ซูจีนีเล่าให้ทัมต๊อกฟังว่า นางเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้วไม่ว่าจะเจ็บหนัก เลือดไหลแค่ไหน ตอนเช้ามาก็จะหายเป็นปลิดทิ้ง แต่ถ้าเจอพิษของพรรคอัคคีนางก็อาจจะไม่รอดเหมือนกัน

นางคิดว่าคนเป็นพระราชาก็ควรจะเป็นเหมือนนาง ในสงครามต้องมีคนเสี่ยงชีวิตมากมาย ถ้าหากพระราชาสูญเสียความกล้าทุกครั้งที่ทหารตาย จะยังเป็นกษัตริย์ได้ยังไง ฉะนั้นพระราชาก็น่าจะมีพลังวิเศษรักษาแผลให้หายได้ภายในวันเดียว เพื่อว่าวันต่อไปจะได้ลุกขึ้นมาทำสิ่งที่ควรทำต่อไป

คำพูดของซูจีนีทำให้ทัมต๊อกรู้สึกดีขึ้น ทัมต๊อกขอบคุณซูจีนีแล้วก็ออกจากห้องไป ซูจีนีที่นอนฟังอยู่ก็อดยิ้มเขินอยู่คนเดียวไม่ได้

ที่วิหารพรรคอัคคี แดจังรุปรึกษากับยอนกาเรียว ยอนกาเรียวบอกแดจังรุว่ามีคนเห็นทัมต๊อกมาคารวะศพพระเจ้ายังวังที่ตำหนักเทพ แดจังรุเอ่ยอย่างเยาะเย้ยปนเวทนาว่าก็เป็นเรื่องคาดไม่ถึงเพราะวันก่อนพ่อตัวเองยังมีชีวิตอยู่ กลับมาอีกทีก็ตายเสียแล้วคนเป็นลูกก็รับไม่ไหวแบบนี้แหละ

ยอนกาเรียวยังไม่อยากเชื่อว่าการที่แดจังรุส่งคนไปปล่อยข่าวว่าทัมต๊อกเป็นคนฆ่าพ่อตัวเองจะได้ผล ใครกันจะเชื่อว่าลูกจะฆ่าพ่อตัวเอง แดจังรุบอกว่าไม่ต้องห่วงคนเราก็แบบนี้เชื่อในสิ่งที่อยากเชื่อ เมื่อข่าวลือกระจายกันไปทั่ว ข่าวลือก็จะกลายเป็นเรื่องจริงไปเอง จากนั้นก็จะไม่มีใครอยากรู้ความจริงที่แท้จริงอีกแล้ว

ยอนกาเรียวคาดว่าทัมต๊อกจะมาร่วมพิธีปลงพระศพ อาจจะมีขุนนางคนไหนเข้าข้าทัมต๊อกว่าไม่ใช่คนปลงพระชนม์พระเจ้ายังวังก็ได้ หากแดจังรุบอกว่า การที่ทัมต๊อกมานั่นแหละคือสิ่งที่เราควรจะคาดหวัง

แดจังรุเสนอให้ยอนกาเรียวประกาศแก่เหล่าขุนนางว่าให้มีการพิพากษาด้วยกระบี่พิพากษา ซึ่งเป็นวิธีการพิพากษาคนผิดซึ่งเป็นผู้อยู่เหนือกฎหมายของตำหนักเทพ ยอนกาเรียวแปลกใจที่แม้แต่เรื่องนี้แดจังรุก็รู้ แดจังรุกล่าวว่าที่ผ่านมาไม่เคยมีใครรอดจากกระบี่พิพากษา ทัมต๊อกต้องรู้ดีว่าถ้าเขามา กระบี่พิพากษารออยู่ แล้วยอนกาเรียวคิดว่าทัมต๊อกจะมาหรือไม่?

ยอนโฮเกมาหาคีฮาที่ห้อง นางนั่งเงียบอยู่คนเดียว โฮเกมาบอกข่าวเรื่องงานพิธีพระศพที่ตำหนักเทพพรุ่งนี้ โฮเกถามคีฮาว่า คิดว่าพรุ่งนี้ทัมต๊อกจะมาไหม คีฮาเอาแต่เงียบ โฮเกจึงถามว่าไม่ได้ถามทัมต๊อกเลยหรือ ก็เมื่อวานนี้ไปเจอทัมต๊อกมาไม่ใช่หรือ หรือว่าจะเก็บไว้ถามเขาตอนหนีไปด้วยกันแล้ว

โฮเกบอกคีฮาว่าถ้าเจอเขาอีก บอกทัมต๊อกว่าอย่ามาที่ตำหนักเทพ เขาจะไม่ไว้ชีวิตทัมต๊อกอีก ถ้าทัมต๊อกมา โฮเกจะเป็นคนพิพากษาทัมต๊อกด้วยกระบี่พิพากษาเอง และทัมต๊อกจะไม่มีชีวิตรอดอีก

คีฮาขอเข้าร่วมพิธีพระศพพระเจ้ายังวัง ในฐานะผู้พิทักษ์หงส์ไฟ แดจังรุถามคีฮาว่านางคิดหรือว่าทัมต๊อกจะมา แดจังรุไม่คิดว่าทัมต๊อกจะมา เพราะถ้าทัมต๊อกมาต้องตายแน่นอน แต่คีฮาแย้งอย่างเชื่อมั่นว่าทัมต๊อกจะมาแน่นอน เพราะนางรู้จักเขาดี

แดจังรุบอกว่า ถ้าทัมต๊อกมาก็ต้องตายด้วยกระบี่พิพากษาที่แทงเข้าหัวใจแน่นอน คีฮามั่นใจว่าทัมต๊อกเป็นลูกผู้ชายพอที่จะมาเผชิญหน้าทุกคน แดจังรุถามว่าทัมต๊อกเจอนางแล้วเขาจะดีใจหรือไงที่เจอคนฆ่าพ่อตัวเอง คีฮาบอกว่านางขอเข้าร่วมพิธีพระศพเพราะรู้ว่าเขาต้องตาย และเพราะรู้ว่าเขาจะมา นางต้องการจะพบทัมต๊อกเป็นครั้งสุดท้ายเท่านั้น ไม่ว่ายังไงนางก็จะเข้าร่วมพิธีให้ได้ ถ้าแดจังรุอยากให้ดวงจิตหงส์ไฟปลอดภัยก็อย่ามาขวาง

ทัมต๊อกลอบหนีออกจากหมู่บ้านไม้กล้ายามดึก ฮยอนโกมาขวางไว้ขอให้ทัมต๊อกใช้ปัญญาสักหน่อย อย่าโอหังหรือบ้าบิ่นนักเพราะเขาต้องตายแน่

ทัมต๊อกกล่าวว่าจูซินถูกสร้างจากสวรรค์ ถ้าทัมต๊อกเป็นกษัตริย์จูซินจริงๆ ก็ต้องไม่ตาย หรือว่าแม้แต่ฮยอนโกก็ไม่เชื่อว่าเขาคือกษัตริย์จูซิน ตัวทัมต๊อกเองไม่เชื่อ ฉะนั้นเขาถึงต้องไปเพื่อถามสวรรค์ให้รู้แน่ ซูจีนีตามทัมต๊อกไปทันที สุดท้ายฮยอนโกก็ต้องตามทั้งสองไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

ตอนเช้าพวกหมู่บ้านไม้กล้าเพิ่งรู้ว่าทัมต๊อกหนีไปพร้อมกับซูจีนีและฮยอนโกจึงส่งคนออกตามหา

ที่ตลาด ดัลบีซึ่งกลับมาใช้ชีวิตปกติแล้วเฝ้าติดตามจูมูจีตลอดเวลา จูมูจีทำท่ารำคาญ แต่ก็อดสอดสายตามองดัลบีด้วยความเป็นห่วงไมได้ จูมูจีกับพาซูลเจอฮยอนมยองและพวกหมู่บ้านไม้กล้าที่ตลาดจึงถามว่าเกิดเรื่องอะไร ฮยอนมยองเล่าให้ฟังว่ากษัติรย์หายตัวไปถึงได้ออกตามหา พาซูลกับจูมูจีไม่เข้าใจว่ากษัตริย์ไหน ฮยอนมยองถึงได้รู้ตัวว่าพูดเรื่องไม่สมควรเข้าเสียแล้ว

ที่ในตำหนักเทพ ในพระพิธีปลงพระศพพระเจ้ายังวัง เหล่าขุนนางยังพูดคุยกันถึงเรื่องทัมต๊อก โชจูโดตั้งกระทู้ถามธิดาเทพว่าจำได้ไหมว่าเรื่องสถาปนาทัมต๊อกเป็นกษัตริย์หลังจากวันนั้นเกิดอะไรขึ้น ลูกชายผู้นำเผาทั้งสามต้องตาย พระเจ้ายังวังก็สิ้นพระชนม์ ทั้งหมดเพราะทัมต๊อกแท้ๆ

ยอนกาเรียวกล่าวว่าวันนี้ทุกคนมารวมตัวกันเพื่อชำระโทษทัมต๊อก ฆาตกรก็คือนายกองแห่งหน่วยราชองครักษ์ นางขโมยกระบี่จูมงไปให้ทัมต๊อกซึ่งเรื่องนี้มีพยานมากมาย

ในตอนนั้นเอาทัมต๊อกก็เดินเข้ามาพร้อมฮยอนโกและซูจีนี เขายอมรับว่าใช่แล้ว กระบี่จูมงอยู่กับเขา การมาของทัมต๊อกทำให้ทุกคนตกใจมากด้วยคาดไม่ถึง

ทัมต๊อกไม่ยอมให้มากล่าวหาลบหลู่คักตัล นางคือทหารที่ภักดีต่อพระเจ้ายังวังจนลมหายใจสุดท้ายต่างหาก

คีฮามองทัมต๊อกด้วยแววตาอาวรณ์แต่ทัมต๊อกไม่มองนางเลย ราวกับคีฮาเป็นอากาศธาตุ

ยอนกาเรียวสั่งให้ทหารปลดอาวุธทั้งสามคนและมารับคำพิพากษาจากสวรรค์ ส่วนกระบี่จูมง ยอนโฮเกริบเอาไปเพราะตัวเขาก็เป็นสายเลือดของราชวงศ์เช่นกัน

ทัมต๊อกถามโฮเกว่าเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดใช่หรือไม่ โฮเกตอบเพียงว่าเขาไม่ควรมาที่นี่ เพราะจะไม่ได้กลับออกไปอีก ทัมต๊อกบอกโฮเกว่าถ้าทั้งหมดเป็นแผนของโฮเก แผนอันชาญฉลาดขนาดนี้เขาก็จะปรบมือให้และยกตำแหน่งพระราชาให้เสียเลย

โฮเกบอกว่าสายเสียแล้วที่พูดคำนี้ ทัมต๊อกควรจะยกบัลลังก์ให้เขาแต่โดยดีนานแล้ว

ยอนกาเรียวเรียกร้องให้ธิดาเทพทำการพิพากษาคนผิดเสียที ทัมต๊อกจึงถามธิดาเทพว่า ในสถานที่ที่พระเจ้ายังวังสิ้นพระชนม์นั้น นอกเหนือจากคักตัลยังมีคนอื่นอยู่ด้วยใช่หรือไม่ ธิดาเทพตอบว่าใช่ ราชองครักษ์หญิงที่รอดชีวิตได้มาที่ตำหนักเทพและเล่าเหตุการณ์ให้นางฟังแต่หลังจากนั้นไม่นานนางก็เสียชีวิตด้วยสาเหตุลึกลับ

ทัมต๊อกถามว่าองครักษ์บอกหรือไม่ว่าคนผู้นั้นคือใคร ธิดาเทพตอบว่า นางบอกว่าคนที่อยู่กับพระเจ้ายังวังตอนนั้นอีกคนหนึ่งคือหญิงที่เรียกตัวเองว่าผู้พิทักษ์หงส์ไฟ ซึ่งนางก็ได้ยืนอยู่ ณ ที่นี้แล้ว

ทัมต๊อกขอให้ธิดาเทพถามคีฮาว่าเหตุใดต้องปลงพระชนม์พระเจ้ายังวัง ธิดาเทพปฏิเสธ เพราะผู้พิทักษ์คือเทพที่ส่งจากสวรรค์ ธิดาเทพเป็นผู้รับใช้สวรรค์ไม่บังอาจถามคีฮาได้

คีฮาสะเทือนใจมากที่แม้แต่ถามนางตรงๆ ทัมต๊อกยังไม่ถาม กลับให้คนอื่นถามคีฮาแทน ราวกับทัมต๊อกไม่อยากแม้แต่จะพบปะพูดคุยกับนางอีกแม้ครึ่งคำ

ยอนโฮเกขัดขึ้นมาว่า ทัมต๊อกก็เป็นลูกผู้ชายไม่น่าโยนความผิดที่ตัวเองทำให้ผู้หญิงที่ไม่รู้เรื่องเลย นี่ทัมต๊อกตกต่ำไร้ศักดิ์ศรีขนาดนี้แล้วหรือ

คีฮาเอ่ยขึ้นมาอย่างสะเทือนใจว่านางจะตอบคำถามของทัมต๊อกว่าทัมต๊อกถามกับนางเองโดยตรง ยอนโฮเกรีบขัดแทรกขึ้น เรียกร้องให้ตำหนักเทพพิพากษาความผิดของทัมต๊อกด้วยกระบี่พิพากษา

ที่ประชุมเสนาบดีตื่นตกใจกันมาก ธิดาเทพพยายามขัด แต่โฮเกบอกว่าให้สวรรค์ตัดสินทุกอย่างเถอะ ว่าตกลงรัชทายาททัมต๊อกเป็นผู้ผิดหรือผู้บริสุทธิ์กันแน่

ยอนกาเรียวรับลูกต่อ เสนอให้เป็นมติของ4 ใน 5 ผู้นำเผ่าเรียกร้องให้ธิดาเทพพิพากษาในฐานะตัวแทนแห่งสวรรค์ ด้วยกระบี่พิพากษา เหล่าผู้นำเผ่าล้วนเห็นชอบ ทัมต๊อกยืนอยู่ท่ามกลางความบีบคั้นที่ข้าราชบริพารทั้งหลายเรียกร้องให้ตัดสินโทษตัวเองอยู่กลางตำหนักเทพด้วยใบหน้าที่อ่านไม่ออก

ธิดาเทพกล่าวว่า การพิพากษาด้วยกระบี่ศักดิ์สิทธิ์นั้น จะต้องแทงกระบี่เข้าไปปักที่หัวใจของผู้ถูกพิพากษาและฟังมติจากสวรรค์ ถ้าหากบริสุทธิ์เขาผู้นั้นก็จะไม่ตาย หากแต่คนที่จะเป็นคนปักกระบี่นั้นใช่ว่าจะเป็นใครก็ได้ มีเพียงกษัตริย์หรือผู้มีสายเลือดแห่งสวรรค์เท่านั้น

ยอนโฮเกเสนอตัวเอง ว่าเขาก็เป็นผู้ที่มีสายเลือดแห่งสวรรค์ เขาขอเสนอตัวใช้กระบี่ศักดิ์สิทธิ์จูมงที่สวรรค์ประทานมา ทุกเผ่าเห็นชอบด้วย เสียงประสานเรียกร้องให้ใช้กระบี่พิพากษานั้นเสียดแทงใจนัก ราวกับเป็นเสียงที่ไล่ให้ทัมต๊อกไปตาย

ซูจีนีกรีดร้องด้วยความโมโหนางตอบโต้ทุกคนว่า อยากรู้นักหากเอากระบี่แทงหน้าอกทุกคนในที่นี้บ้าง อยากจะรู้ว่าใครหน้าไหนมันจะรอด ทุกคนที่นี่มันบ้าไปหมดแล้ว มีแต่คนเสียสติ

ทัมต๊อกหันมามองซูจีนี สายตาอันมุ่งมั่นของเขาทำให้ซูจีนีต้องหยุด ทัมต๊อกส่งกระบี่จูมงให้ยอนโฮเก ขณะที่เขาเดินขึ้นไปที่แท่นพิธีผ่านหน้าคีฮา ทัมต๊อกไม่มองคีฮาเลย แม้คีฮาจะพยายามเอื้อมมือมาจับเขาไว้ ทัมต๊อกก็เดินผ่านไปราวไม่รู้สึกรู้สา

ทัมต๊อกกล่าวกับธิดาเทพว่า ยังมีคนที่เรียกเขาว่ากษัตริย์แห่งจูซินอยู่ ธิดาเทพตอบว่า นางเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ทัมต๊อกบอกว่าเขาอยากฟังมติสวรรค์ สวรรค์มีจริงหรือ ธิดาเทพบอกว่า ไม่เคยมีใครรอดจากกระบี่พิพากษา ทัมต๊อกกลับมาเพื่อจะยอมแพ้และตามเสด็จพระเจ้ายังวังไปสู่ปรโลกอย่างนั้นหรือ

ทัมต๊อกยิ้มน้อยๆ ให้ธิดาเทพและกล่าวว่า ธิดาเทพไม่เชื่อในสวรรค์หรือ หากจูซินเป็นแดนแดนที่สวรรค์สร้าง ราชาแห่งจูซินย่อมไม่ตายด้วยกระบี่พิพากษา

ทัมต๊อกกวาดตามองไปทั่วสภาเสนาบดี ก่อนยอมรับการพิสูจน์ด้วยกระบี่พิพากษา ชายหนุ่มหลับตากางแขนออก รอรับการพิพากษาที่จะมาถึง

แววตาอันมุ่งมั่นและสงบนิ่งสะกดให้เหล่าขุนนางทุกคนตกอยู่ในความเงียบ คีฮาราวกับจะร้องไห้ ซูจีนีเองก็แทบทนไม่ได้ที่ต้องเห็นความตายมาสู่ทัมต๊อก

ธิดาเทพนำนักบวชทั้งหลายสวดภาวนาในพิธีพิพากษา ยอนโฮเกก้าวขึ้นมาบนแท่นพิธีพร้อมพุ่งกระบี่จูมงหากจังหวะนั้นเองด้วยไม่ทันระวังตัว คีฮาปัดมือยอนโฮเกออกแล้วแย่งกระบี่จูมงมา นางเลือกเป็นคนฆ่าทัมต๊อกด้วยมือของตัวเอง !

ทุกคนตกตะลึง เมื่อกระบี่ฝังเข้าสู่หัวใจของทัมต๊อก ทัมต๊อกลืมตาขึ้นเป็นคีฮาเป็นผู้ลงมือ ในใจของเขาปวดร้าว ถามในใจว่าคีฮาก็คงจะทำอย่างนี้เหมือนที่ทำกับพระเจ้ายังวังใช่ไหม สิ้นพระชนม์ทั้งๆ ที่ไว้ใจนาง ในใจของคีฮานั้นกล่าวว่านางเคยมั่นใจว่าทัมต๊อกจะไว้ใจนาง คีฮาจะไม่ปล่อยให้ทัมต๊อกตายคนเดียว นางจะตายตามเขาไปด้วย

สายตาทั้งสองที่สบกันเต็มไปด้วยความปวดร้าวอันล้ำลึก ยากที่ผู้อื่นจะเข้าใจได้ ทัมต๊อกล้มลง ซูจีนีถลาเข้ามาประคอง กระบี่จูมงฝังที่อุระขององค์ชายรัชทายาทติดตรึงแน่น ท่าทีของเหล่าขุนนางไม่มีผู้ใดมีความยินดีแม้แต่น้อย

คีฮาชักมีดสั้นประจำกายออกมาเตรียมปลิดชีพตัวเองตามทัมต๊อกไป หากแล้วก็เกิดปาฏิหาริย์ กระบี่จูมงส่องแสงเรืองรอง แล้วตัวกระบี่ก็สลายหายไปราวกับควัน เหลือทิ้งไว้เพียงด้ามกระบี่เท่านั้น พร้อมกับที่ทัมต๊อกฟื้นขึ้นมา

ทุกคนตกตะลึง ไม่มีใครคาดว่านี่จะเป็นความจริง ยอนกาเรียว ยอนโฮเก แดจังรุ ทำหน้าราวกับถูกผีหลอกกลางวัน

ธิดาเทพประกาศด้วยความยินดีว่า สวรรค์มีมติแล้วว่า องค์รัชทายาทเป็นผู้บริสุทธิ์

มีประกาศจากตำหนักเทพไปทั่วเมืองหลวงว่า ของวิเศษแห่งกษัตริย์จูซินได้ตื่นขึ้นแล้วสองอย่าง คือ เต่างูดำ (ยอนมู) และหงส์ไฟ แต่ของวิเศษทั้งสองเลือกภักดีให้ต่างคนกัน ด้วยเหตุที่ดินแดนจูซินมีเพียงหนึ่งเดียว กษัตริย์ก็ย่อมต้องมีเพียงหนึ่งเท่านั้น

สวรรค์จึงบัญชา ให้ทั้งสองหาของวิเศษอีกสองสิ่งคือเสือขาวและมังกรเขียว หากผู้พิทักษ์ทั้งสองยอมรับผู้ใด ตำหนักเทพจะประกาศว่าผู้นั้นคือกษัตริย์จูซินผู้จะเป็นกษัตริย์แห่งโกกูรยอต่อไป ให้องค์รัชทายาททัมต๊อกรั้งบัลลังก์ไปก่อนจนกว่าจะถึงเวลานั้น

ข่าวดังกล่าวไปถึงนายพลโกอูซุงที่ชายแดนเช่นกัน

ทัมต๊อกเดินเข้ามาในท้องพระโรง ซูจีนีก็ตามเขามาด้วยเหมือนเช่นเดิม ทัมต๊อกมองบัลลังก์กษัตริย์โกกูรยอแล้วคิดถึงเมื่อกาลก่อน ตอนที่พระบิดาพาเขามาพบกษัตริย์องค์ก่อน

คำพูดของกษัตริย์องค์ก่อนที่ว่าทรงวางเดินพันทุกอย่างไว้ที่ทัมต๊อก เขาคือคนที่รอคอยมาแสนนาน คำพูดที่ขอให้ทัมต๊อกเป็นราชาแห่งจูซินและกอบกู้รวมแผ่นดินเป็นหนึ่ง ให้ตามหาผู้พิทักษ์และของวิเศษทั้งสี่นั้นยังก้องอยู่ในสมอง

ถึงวันนี้เขาได้กลับมาที่นี่ในฐานะกษัตริย์แล้ว หากเหมือนบัลลังก์นั้นสูงนัก ทัมต๊อกไม่อาจนั่งลงบนบัลลังก์ได้

เขานั่งลงบนบันไดหน้าบัลลังก์ กล่าวกับซูจีนีว่า พระราชาองค์ก่อน (องค์ก่อนพระเจ้ายังวัง) ไม่เคยต้องการให้เขาเป็นพระราชาแห่งโกกูรยอ หากต้องการให้เขาเป็นราชาแห่งจูซิน

ซูจีนีแย้งว่า จะเป็นราชาแห่งจูซินได้ ก็ต้องเป็นราชาแห่งโกกูรยอก่อน ทัมต๊อกถามซูจีนีว่า รู้ไหมว่าการเป็นกษัตริย์นั้นเป็นยังไง

ซูจีนีคิดแล้วก็บอกว่า ก็ดีนี่ เป็นกษัตริย์ใครก็มาดูถูกไม่ได้ แม้กระทั่งคนที่เป็นอาจารย์แล้วนางก็หัวเราะ (เพราะนึกถึงฮยอนโกนั่นแหละ)

ในใจของทัมต๊อกนึกถึงรับสั่งของพระเจ้ายังวัง วันที่บอกให้เขาทำตัวอ่อนแอ เพื่อไม่ให้ใครสังเกต เพราะพระเจ้ายังวังอ่อนแอเกินกว่าจะปกป้องทัมต๊อก จนกว่าจะถึงวันที่ทัมต๊อกขึ้นครองราชย์

ทัมต๊อกสัมผัสบัลลังก์แล้วคิดถึงคำพูดนั้น พระเจ้ายังวังตรัสว่าเมื่อเป็นกษัตริย์จึงทรงเข้าใจว่า แท้จริงพระองค์ทรงรั้งบัลลังก์เพียงเพื่อเตรียมการให้ทัมต๊อกได้นั่งบัลลังก์นี้ นั่นคือจุดมุ่งหมายอันสูงสุดของพระเจ้ายังวัง

ทัมต๊อกสัญญากับวิญญาณของพระเจ้ายังวัง ว่าจะเป็นกษัตริย์ที่ดีคู่ควรกับบัลลังก์นี้ให้ได้ในสักวัน จนกว่าจะถึงวันนั้น ขอให้พระบิดาทรงคุ้มครองด้วย

ทัมต๊อกบอกกับฮยอนโกว่า พวกหมู่บ้านไม้กล้าเฝ้ารอคอยเขามาตลอดสองพันปีใช่ไหม ฉะนั้นคงรู้ทุกเรื่องของกษัตริย์จูซินสินะ ได้โปรดสอนเขาด้วยเถอะว่าทำอย่างไรจึงจะเป็นกษัตริย์ที่ดีได้

ฮยอนโกย้อนถามว่า ไม่ใช่แค่เป็นกษัตริย์ แต่เป็นกษัตริย์ที่ดีอย่างนั้นหรือ

ทัมต๊อกกล่าวว่าเขาพร้อมรับการชี้แนะแล้ว

ที่ร้านเหล็กของพาซูล ฮยอนมยองเล่าเรื่องกระบี่จูมงสลายไปในพิธีพิพากษาในตำหนักเทพให้พาซูลฟัง พาซูลช็อกตกใจ แต่ไม่ใช่เพราะทัมต๊อกรอดแต่เพราะกระบี่ศักดิ์สิทธิ์แห่งจูมงที่นางหวังจะได้เห็นสักครั้งสลายไปนั่นต่างหาก

ที่บ้านของยอนกาเรียว ผู้นำสามเผ่ากับแม่ทัพช็อกควานมาร่วมประชุมด้วย ยอนกาเรียวพยายามพูดให้หัวหน้าเผ่าเข้าใจว่าเป็นการเล่นตลกของทัมต๊อกกับตำหนักเทพ ตัวกระบี่เอง แม้จะบอกว่าเป็นกระบี่จูมงแต่ก็ไม่มีใครได้ตรวจสอบว่าเป็นจริงไหม นี่อาจจะเป็นการเล่นกลก็ได้

ช็อกควานแย้งขึ้นมาว่า ไม่ว่าจะอย่างไร ก็มีมติจากสวรรค์แล้วแม้จะเป็นการชั่วคราว ยังไงตอนนี้ทัมต๊อกก็คือกษัตริย์ของเรา ถ้าหากทุกคนให้ร้ายทัมต๊อกเท่ากับให้ร้ายบ้านเมือง เขาจะไม่ยอมเด็ดขาด

โชจูโดขัดขึ้นมาว่า ไม่นึกว่าคนอย่างเขาจะถูกหลอกง่ายๆ ขนาดนี้ เรื่องอุบายที่ป้อมแทจาก็คงจะหลงเชื่อด้วยสินะ

ยอนกาเรียวไม่อยากสนใจ จึงเปลี่ยนเรื่องว่าขอเพียงมีพวกผู้นำเผ่าทั้งสามและคนอีกมากมายเห็นด้วยว่ากษัตริย์จูซินคือยอนโฮเกก็เพียงพอแล้ว

โชจูโดยังไม่หยุด พล่ามต่อไปว่า ช่างน่าสงสัยทำไมตอนนั้นคีฮาซึ่งเป็นผู้พิทักษ์หงส์ไฟถึงดูไม่ออกว่ากระบี่ศักดิ์สิทธิ์เป็นของปลอม หรือว่าจริงๆ แล้วคีฮารู้เห็นเป็นใจด้วย

ที่ห้องพักของคีฮา แดจังรุดึงเอาพลังชีวิตของคีฮามาใช้หล่อเลี้ยงตัวเองเพื่อคงความหนุ่มอย่างเคย คีฮาตกอยู่ในสภาพอ่อนแอมาก แดจังรุเข้าใจแล้วว่าเหตุใดคีฮาจึงหลงใหลทัมต๊อกนัก ก็เหมือนคาจินที่มอบหัวใจให้กับชายผู้มาจากสวรรค์เหมือนกัน จนสูญเสียทุกอย่าง นี่คงเป็นพรหมลิขิตที่ผูกพันมาแต่อดีตชาติ ในทำให้ชาตินี้คีฮาหลีกหนีชะตากรรมไม่พ้นต้องตกหลุมรักชายผู้มาจากสวรรค์จนถอนตัวไม่ขึ้น

แดจังรุพยายามใช้พลังลบล้างความทรงจำของคีฮาหากมีพลังบางอย่างปกป้องคีฮาไว้สะท้อนพลังกลับ ซายังรีบเข้ามาประคองคีฮาที่สลบไม่รู้สึกตัว แดจังรุเกิดความสงสัย ต้องมีอะไรบางอย่างอยู่ภายในกายของคีฮาแน่

ที่ร้านเหล็กของพาซูล ดัลบีเข้ามาขอร้องจูมูจีให้ช่วยสอนวิทยายุทธให้นาง นางต้องการล้างแค้น จูมูจีไม่สนใจ ดัลบีพยายามขอร้องเขา จะให้นางทำอะไรก็ได้ แต่ได้โปรดช่วยให้นางได้แก้แค้นด้วยเถอะ จูมูจีทำตัวไม่ถูกเลยหนีออกมาข้างนอก

คนของยอนโฮเกพยายามชักชวนให้จูมูจีไปเข้าร่วมกับกองกำลังตระกูลยอน เพื่อออกตามหาของวิเศษที่เหลือ แต่แม้จะเสนอเงินเท่าไหร่ จูมูจีก็ไม่สนใจ

ฮยอนมยองไปสืบที่บ้านสกุลยอน เห็นมีคนจำนวนมากต่างพากันเดินทางมาร่วมกับกองกำลังของโฮเก เพราะเชื่อว่าโฮเกต่างหากที่เป็นราชาจูซินตัวจริงและเรื่องที่ตำหนักเทพต้องเป็นแผนการณ์หลอกลวงเป็นแน่

พวกปรมาจารย์พากันเดินทางมาจากหมู่บ้านไม้กล้าพร้อมตำรับตำรามากมาย เหล่าอาจารย์ถวายความรู้เกี่ยวกับดินแดนต่างๆ ใกล้เคียงให้ทัมต๊อกทราบ เพราะในภายหน้าดินแดนต่างๆ ก็จะมารวมเข้ากับโกกูรยอในฐานะแผ่นดินจูซิน การจะปกครองคนได้ จำเป็นจะต้องเข้าใจและรู้ความเป็นไปของคนที่เราจะปกครองอย่างถ่องแท้

ช่วงนี้แพคแจมีปัญหาภายใน หัวเมืองต่างๆ แบ่งเป็นสองฝักสองฝ่ายเพราะรัชทายาทองค์จริง (องค์ชายอาซิน) ยังเด็กไม่สามารถขึ้นครองราชย์ได้ แต่ฐานะของพระราชาแพคแจองค์ปัจจุบันก็ไม่มั่นคงนักเพราะหัวเมืองทางตอนใต้ไม่ยอมรับเพราะถือว่าองค์ชายอาซินต่างหากคือรัชทายาทตัวจริง

ท่าทีนิ่งเฉยของทัมต๊อกทำให้หลายคนเป็นกังวลว่าตอนนี้พวกโฮเกรวบรวมกำลังคนมากมายถ้าฝ่ายทัมต๊อกไม่ขยับทำอะไรเลยจะเสียเปรียบ แต่กัมถงชี้แจงว่าเหล่าทหารรักษาจะไม่เคลื่อนไหวอะไรจนกว่าแม่ทักโกอูจุงจะกลับมา สำหรับหน่วยอาชาเหล็กคงจะไปเข้ากับโฮเก เพราะแม่ทัพของหน่วยเป็นคนเผ่าเครู

ในหอตำราของวังหลวง ฮยอนโกไปค้นเจอม้วนคัมภีร์ลับ ในม้วนคัมภีร์ มีภาพของด้ามกระบี่จูมง มันคืออะไรกันแน่ ???

แม่ทัพโกอูจงกลับมาถึงเมืองหลวง ทัมต๊อกยินดีเป็นอย่างยิ่ง แม่ทัพโกพาฮึกแกแห่งชอนโนมาเข้าเฝ้าด้วย ทัมต๊อกขอโทษฮึกแกที่เป็นต้นเหตุให้ลูกชายของเขาตาย ฮึกแกไม่ถือสา เขารู้ดีว่าเซดูลูกับคนอื่นๆ ตายเพราะปกป้องทัมต๊อก ตอนนี้เขารู้มาว่า ทัมต๊อกได้ขึ้นเป็นพระราชาแล้วจะต่อต้านพวกสกุลยอน ตอนนี้สกุลยอนกำลังรวบรวมผู้คนแต่ทัมต๊อกเอาแต่หมกอยู่ในหอตำราดูจะไม่เข้าท่าเอาเสียเลย

ทัมต๊อกทราบดีว่าตอนนี้โฮเกเคลื่อนไหวอะไร เขารู้ว่า ตอนนี้โฮเกมีทหารในสังกัดถึงสามหมื่นนาย ในขณะที่ทหารของวังหลวงยังมีไม่ถึงแปดพันคนด้วยซ้ำ

ฮึกแกสงสัยนึกว่าทัมต๊อกอยากจะเป็นกษัตริย์จูซินจริงหรือ เพราะดูไม่กระตือรือล้นนัก

ทัมต๊อกตอบว่าเขาจะพยายามอย่างเต็มที่ มีแต่วิธีนี้เท่านั้นที่การตายของเซดูลูและนักรบชอนโนจะไม่สูญเปล่า

ทัมต๊อกเดินเข้าไปหาทัลกู ทัมต๊อกอยากจะขอโทษทัลกู แต่เขาห้ามไว้ว่า ไม่ต้องรับสั่งอะไร เขาเข้าใจดีในสิ่งที่จากาเตกับเซดูลูที่ตายไปทำ พวกนั้นตายไปเพื่อปกป้องทัมต๊อก อย่าได้เสียใจหรือพยายามขอโทษเขาเลย

จบตอนที่ 7 ในซีรีย์เล่นถึงตอนที่ 11 ค่อนตอน

ชื่อที่มีการเปลี่ยนแปลงในตอนนี้

ทัลบิ เป็น ดัลบี

ขอโทษครับที่วันนี้มาแปะช้า เนื่องจากติดภารกิจครับ

Create Date : 06 พฤษภาคม 2551		21 comments
Last Update : 15 พฤษภาคม 2551 0:17:18 น.
Counter : 1024 Pageviews.
Share Tweet