เรื่องย่อ The Legend ตำนานจอมกษัตริย์เทพสวรรค์ ตอนที่ 8

ตอนที่ 8


ที่หน้าบ้านสกุลยอนมีการติดประกาศประลองยุทธชิงรางวัล ผู้ชนะจะได้รับตำแหน่งในกองกำลังของโฮเก มีคนสนใจมากมาย แต่ซูจีนีกับฮยอนมยองก็ไปทำป่วนเขาจนได้ จนต้องหนีออกมา แล้วเดินสังเกตการณ์อยู่ห่างๆ รอบบ้านสกุลยอน ทั้งสองเห็นแดจังรุ ซายังนำขบวนของคีฮาเข้าไปในบ้านสกุลยอน

ซูจีนีเห็นแล้วให้แค้นนักที่ผู้หญิงที่ทรยศทัมต๊อกเดินเข้าบ้านสกุลยอนต่อหน้านางขนาดนี้

แดจังรุพาคีฮามาหาโฮเก เนื่องจากนางไม่ได้สติหลายวันแล้ว บางทีโฮเกอาจจะทำให้นางตื่นได้ คีฮาตกอยู่ในความฝันอันทุกข์ทรมานจนแผ่พลังอัคคีออกมาในระหว่างหลับโดยไม่รู้ตัว ดอกไม้ที่ตั้งประดับภายในห้องเหี่ยวเฉาร่วงโรย ห้องนอนอบอ้าวร้อนระอุราวกับอยู่ในกองเพลิง

ซูจีนีลอบเข้าบ้านสกุลยอน ก็ได้เห็นโฮเกที่เข้ามาปลอบคีฮาที่ห้อง ทั้งสองกอดกันแน่นแนบสนิท ซูจีนีตกใจไม่คิดว่าทั้งสองจะมีความสัมพันธ์อันน่าสงสัยกันอย่างนี้ (ไม่ได้มีอะไรกันนะครับ แค่กอดกันเฉยๆ แต่ซูจีนีเข้าใจว่าเลยเถิดไปถึงไหนนี่ผมไม่แน่ใจเหมือนกัน)

ที่ร้านเหล็กพาซูล คนของยอนโฮเกพยายามหว่านล้อมให้พาซูลเข้าร่วมด้วย แต่พาซูลปฏิเสธนางไม่อยากทำอาวุธไปฆ่าฟันใคร อีกอย่างนางมีความแค้นที่ยังไม่ได้ชำระกับพวกสกุลยอนนางไม่มีทางทำงานให้พวกนั้นเด็ดขาด

ฮยอนโกพาทัมต๊อกกับแม่ทัพโกมาหาพาซูล พาซูลตกใจมากที่พบว่ากษัตริย์มาหาตนเองถึงร้าน ทัมต๊อกขอร้องให้พาซูลช่วยทำเกราะให้ทหารของเขาได้หรือไม่ ทำเกราะเพื่อปกป้องเหล่าทหาร ไม่ใช่ทำอาวุธฆ่าฟันใคร

พาซูลนำทุกคนดูคลังสรรพาวุธของนาง พาซูลสะสมพวกชุดเกราะของดินแดนต่างๆ ซึ่งต่างก็มีข้อดีข้อเสียแตกต่างกันไปจนประดิษฐ์ชุดเกราะของนางเองขึ้นมา อันมีลักษณะเด่นคือเบาแต่ก็ปกป้องร่างกายได้เป็นอย่างดี เคลื่อนไหวง่ายในยามทำศึก นางมั่นใจขนาดให้แม่ทัพโกทดสอบด้วยการยิงธนุใส่ ปรากฏว่ายิงไม่เข้าทำให้ทัมต๊อกพอใจมาก พาซูลรู้สึกดีกับทัมต๊อก ทั้งหากร่วมกับเขาก็สามารถแก้แค้นได้ ยังไม่นับรวมความคิดของทัมต๊อกที่ห่วงชีวิตคนของตัวเองเหนือสิ่งอื่นใด (ถึงได้มาขอให้พาซูลทำเกราะให้ อันแสดงให้เห็นว่าทัมต๊อกเห็นค่าของทหาร)

โฮเกเฝ้าคีฮาทั้งคืนจนเช้า โฮเกตัดสินใจทำทุกอย่าง ก่อสงคราม ก็เพื่อคีฮา หญิงที่เขารักเท่านั้น แต่คีฮากลับไม่ได้รับรู้เลย ในใจนางในฝันนางคิดถึงแต่ทัมต๊อกเท่านั้น

คีฮาฟื้นขึ้นมา นางรู้ตัวแล้วว่ามีสิ่งล้ำค่าอุบัติขึ้นในอุทรของตัวเอง หากความลับนั้นบังเอิญซายังก็รู้เห็นเข้าด้วย คีฮากำลังตั้งครรถ์

ทัมต๊อกยังอยู่ที่ร้านเหล็ก ก็ได้พบกับจูมูจีซึ่งนำพวกลูกน้องกลับเข้ามาพอดี นายพลโกพยายามให้จูมูจีแสดงความเคารพต่อทัมต๊อก แต่ทัมต๊อกห้ามไว้ เพราะเห็นว่าเป็นคนต่างเผ่าไม่ควรไปบังคับให้จูมูจีทำอะไรที่ไม่ใช่ธรรมเนียมของตัวเอง ฮยอนโกบอกทัมต๊อกว่าพวกนี้เป็นคนเผ่าซิอู อยู่บนหลังม้าแต่เด็ก ชำนาญการขี่ม้าและการสู้รบมาก

ทัมต๊อกอยากได้จูมูจีมาร่วมด้วย แต่กฎสามข้อของจูมูจีนั้น ทัมต๊อกไม่ผ่านข้อสาม (เขาไม่รับงานคนที่ไม่ชอบขี้หน้า เผอิญจูมูจีไม่ชอบหน้าทัมต๊อก) ทัมต๊อกไม่ถือสา เหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาของดัลบีตลอด

แม่ทัพโกรายงานให้ทัมต๊อกทราบว่าพวกสภาเสนาบดีกำลังประชุมกันเรื่องกองกำลังของโฮเก แม่ทัพโกถามทัมต๊อกว่าจะไม่ห้ามพวกสภาหรือ (เรียกประชุมสภากันโดยไม่มีพระบัญชา เท่ากับไม่เห็นความสำคัญของทัมต๊อกในฐานะพระราชาเลย) หากฮยอนโกแย้งว่า ผู้ที่ควบคุมสภาคือเหล่าผู้นำเผ่าทั้งหลายไม่ใช่กษัตริย์ ไม่มีทางที่จะห้ามพวกนั้นได้

ดัลบีมาหาจูมูจีขอโทษเขา พร้อมบอกว่านางต้องการแก้แค้นถ้าเข้าร่วมกับทัมต๊อกก็จะได้แก้แค้นพวกสกุลยอน ฉะนั้นนางจะไปร่วมกับทัมต๊อก ต่อไปนางคงไม่ได้ติดตามจูมูจีอีกแล้ว จูมูจีเห็นท่าไม่ดี ก็อดรนทนไม่ไหวอีกต่อไป

จูมูจีท้าทัมต๊อกประลองยุทธ ถ้าทัมต๊อกชนะเขาได้ จะยอมทำงานให้ตลอดปี ทัมต๊อกไม่แน่ใจว่าจะชนะจูมูจีได้ แต่สุดท้ายก็รับปาก โดยต่อรองว่า ทัมต๊อกจะรับเพลงขวานของจูมูจีสิบกระบวนท่า ถ้าเขาไม่ตายถือว่าชนะ

ทัมต๊อกรับเพลงขวานของจูมูจีได้เกินสิบกระบวนท่า (เกินไปเยอะ) แม้สู้กัน หากเมื่อจูมูจีทำท่าจะได้รับอันตราย ทัมต๊อกก็เข้าช่วย ทำให้จูมูจีเห็นในน้ำใจของเขา จึงยอมเข้าร่วมกับทัมต๊อกโดยดี

ทัมต๊อกบอกจูมูจีว่าจะเอาดินแดนที่พวกซีอูเสียไปคืนให้ ต่อไปพวกซีอูจะได้ไม่ต้องเร่ร่อนไปไหนอีก จูมูจีไม่อยากเชื่อ คิดว่าเป็นแค่คำพูดส่งๆ ไปเท่านั้น จูมูจีขอไม่คุกเข่าให้ทัมต๊อกและขอไม่เข้าร่วมเป็นหนึ่งกับโกกูรยอ (ไม่ยอมเป็นคนโกกูรยอนั่นเอง)

ทัมต๊อกกล่าวว่า เราทุกแคว้น ต่างล้วนเคยเป็นพี่น้องกันทั้งนั้น

กัมถงนำโฮเกเข้าเฝ้าทัมต๊อก โฮเกนึกถึงอดีตตอนที่ทั้งสองยังมีมิตรภาพที่ดีต่อกัน โฮเกเองก็อยากให้วันเวลาเหล่านั้นย้อนคืนมา แต่เมื่อนึกถึงความแค้นแล้วความหลังก็เลือนไป

ทัมต๊อกบอกว่าคนอื่นว่าโฮเกจะไม่ยอมมาเข้าเฝ้า โฮเกเตือนว่าทัมต๊อกไม่ควรเจอกับเขาตามลำพังอีก ทัมต๊อกให้โฮเกมานั่งด้วยกัน แต่โฮเกเมินไปนั่งห่างออกไป

ทัมต๊อกถามเรื่องที่เขาจะไปทำศึกที่แพ็คแจ โฮเกบอกว่าสมัยพระเจ้าจูมงตอนที่ราชินีโซซอโนแยกตัวไปตั้งแคว้นแพ็คแจนั้น หนึ่งในผู้ติดตามของพระนางเป็นผู้ครอบครองสัญลักษณ์มังกรเขียว เรื่องนี้คนของทัมต๊อกก็น่าจะรายงานไม่ใช่หรือ

ทัมต๊อกถามขัดขึ้นว่า โฮเกเรียกเขาว่าฝ่าบาท ถ้าหากทัมต๊อกนำทัพออกไปรบ ทหารของโฮเกจะยอมไปรบกับทัมต๊อกด้วยหรือไม่

โฮเกบอกว่า จงอย่าลืมว่าตอนนี้เขาทั้งสองเป็นคู่แข่งกัน ทหารเหล่านั้นมาอยู่กับเขาเพราะอยากให้โฮเกเป็นกษัตริย์จูซิน (แปลว่าเป็นไปไม่ได้)

ทัมต๊อกไม่อยากให้ก่อสงครามเพื่อของวิเศษ แต่โฮเกกลับเยาะหยันว่า คิดว่าเขาจะไม่ชนะหรือ คนอย่างทัมต๊อกก็มีปัญญามั่นใจแค่การบังคับให้คนที่ตัวเองไม่ชอบฆ่าตัวตายเท่านั้นเอง

ทัมต๊อกไม่อยากให้นำทัพไปเพราะทุกคนล้วนเป็นพี่น้องชาวโกกูรยอ โฮเกจึงว่างั้นเขาจะนำเรื่องเข้าประชุมสภา กล่าวจบก็ขอตัวออกไป

ที่ท้องพระโรงในการประชุมสภาเสนาบดี ทัมต๊อกเดินเข้ามา แต่ไม่มีขุนนางคนใดทำความเคารพนอกจากฮึกแกและพวกชอนโน จนกัมถงต้องย้ำว่าฝ่าบาทเสด็จแล้ว เหล่าขุนนางจึงทำความเคารพอย่างเสียมิได้

โฮเก เสนอขอให้ยกทหารไปทำสงครามที่แพ็คแจขอให้ทัมต๊อกอนุญาต ทัมต๊อกกล่าวว่าคงต้องบอกเหตุผลที่สมควรมา เพราะเท่ากับนำชีวิตของชาวโกกูรยอไปเสี่ยง ทั้งยังต้องนำกำลังพบไปให้น้อยที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสีย

เหตุผลของโฮเกคือไปชิงเอาของวิเศษที่แพ็คแจ อีกข้อคือกษัตริย์โกกูรยอเคยถูกกษัตริย์แพ็คแจลอบปลงพระชนม์ โฮเกจะไปทำศึกแก้แค้นให้พระราชาผู้ล่วงลับ เหล่าสภาเสนาบดีต่างสนับสนุนโดยพร้อมเพรียง

โฮเกขอนำทัพเอง นำทหารสี่หมื่นนายไปรบในการศึกครั้งนี้ ทัมต๊อกกล่าวอย่างรอบคอบว่า โอกาสชนะในศึกนี้มีเพียงครึ่งเดียวทั้งยังต้องตัดความสัมพันธ์กับแคว้นที่อยู่รอบๆ ไปด้วย ถ้าโกกูรยอจะทำสงครามกับแพ็คแจก็ต้องแน่ใจด้วยว่า ชิลลา ไมไก ฮุยุม นอกจากจะไม่ช่วยโกกูรยอ ก็ต้องไม่ช่วยแพ็คแจเช่นกัน

อีกทั้งแพ็คแจยังแบ่งออกเป็นแพ็คแจตะวันตกและตะวันออก กลยุทธ์ควรฉวยโอกาสจากการแตกแยกภายในเองของแพ็คแจข้อนี้

ทว่าเหล่าขุนนางกลับดูถูกว่าทัมต๊อกเป็นคนอ่อนแอหวาดกลัวสงครามล่ะสิถึงพูดอย่างนั้นออกมา ทำไมไม่มีความกล้าแบบโฮเกบ้าง โฮเกนั้นออกทำสงครามตั้งแต่ยังเด็ก ทัมต๊อกไม่ได้เศษเสี้ยวของโฮเกเลยสักนิด

ฮึกแกไม่พอใจคำพูดสามหาวดังกล่าวมาก โชจูโดรีบขัด กล่าวว่า ศึกครั้งนี้ไม่เพียงเป็นการนำของวิเศษกลับมายังเป็นการแก้แค้นให้แผ่นดินด้วย ทั้งโฮเกเองก็ได้รับการสนับสนุนให้ทำศึกจากคนทั่วแผ่นดินโกกูรยอ เผ่าทั้งสี่มารวมตัวกันก็เพื่อโฮเก ทัมต๊อกไม่ควรอิจฉาริษยาโฮเกกับเรื่องแค่นี้ (มันแดกดันกันชัดๆ ไอ้โชจูโด)

โชจูโดยังพล่ามต่อว่า ขอร้องทัมต๊อกด้วยน้ำตาให้ทัมต๊อกอนุญาตให้โฮเกไปทำศึก เพราะชัยชนะของโฮเก ก็คือชัยชนะของโกกูรยอ และคือชัยชนะของทัมต๊อกด้วย (อย่าเห็นแก่ตัวเลยน่า ทำนองนั้น)

เมื่อถูกกดดันเช่นนั้น ทั้งยังไม่มีใครเชื่อในตัวเขา ทัมต๊อกจึงจำต้องอนุญาต

คืนนั้น ทัมต๊อกเห็นซูจีนีกำลังดื่มเหล้าอยู่ในท้องพระโรงจึงเข้าไปหา ทั้งสองดื่มกันไปคุยกันไป ทัมต๊อกรู้ว่าซุจีนีไปบ้านสกุลยอนมา เขาขอให้ซูจีนีเลิกไปที่นั่น เลิกไปยุ่งเรื่องของคนอื่น

ซูจีนีพยายามแย้ง นางแค่อยากทำเรื่องสนุกๆ ทัมต๊อกบอกให้นางไปเล่นพนันที่บ่อนก็ได้ ซูจีนีเลยเฉไฉไปว่านางไปขโมยเหล้าที่บ้านสกุลยอนต่างหาก ก็ใครๆ ว่าเหล้าที่เก็บในสกุลยอนสุดยอด นางก็เลยหาเรื่องไปดื่มแค่นั้น

ทัมต๊อกถามซูจีนีว่ากำลังปิดบังเรื่องอะไรอยู่ (ก็ทำท่าเบี่ยงเบนความสนใจขนาดนี้) ซูจีนีถามทัมต๊อกว่ายังรักคีฮาอยู่หรือ

ซูจีนีรู้ดีว่าทัมต๊อกรักอยู่กับคีฮามาแต่เด็ก แต่สุดท้ายคีฮาก็ปลงพระชนม์พระเจ้ายังวัง คีฮาต้องมีเหตุผลอะไรสักยอย่างแน่ถึงได้ฆ่าพ่อของชายที่ตัวเองรักได้ แม้แต่เรื่องที่นางแทงทัมต๊อกด้วยมือตัวเองก็คงจะมีเหตุผล บางทีคีฮาอาจจะรู้ว่ากระบี่จูมงทำร้ายทัมต๊อกไม่ได้ แต่ทัมต๊อกควรจะเลิกรักนางได้แล้ว

ทัมต๊อกตวาดให้ซูจีนีหยุดพูด เขาสะเทือนใจเกินกว่าจะฟังอีกต่อไป ซูจีนีเถียงว่าทัมต๊อกบอกว่ารักนาง แต่กลับไม่รู้อะไรเกี่ยวกับนางเลย ไม่รู้ว่าคีฮาทำอะไร หรือคิดอะไรอยู่ ทัมต๊อกสิต้องหยุดพูด ทำไมจะต้องโกรธด้วย ที่โกรธเพราะยังรักคีฮาอยู่ใช่ไหม

ทัมต๊อกตอบว่าใช่ เขายังรักคีฮาอยู่ ซูจีนีสลดทันทีที่ได้ยิน ทัมต๊อกบอกต่อไปว่า มันเป็นการยากที่จะหยุดคิดถึงคีฮา เขายังอยากเจอ อยากคุยกับนาง เพราะอย่างนี้ถึงไม่อยากคิดถึงคีฮาอีก ฉะนั้นขอซูจีนีอย่าพูดถึงคีฮาต่อหน้าเขาอีก ซูจีนีรับคำด้วยความเสียใจ

ฮึกแกบ่นโวยวายที่ทัมต๊อกไม่ทำอะไรสักอย่าง พวกชอนโนอยากออกรบจะแย่อยู่แล้ว ทัมต๊อกถามฮยอนโกว่าระหว่างโกกูรยอกับแพ็คแจใครจะได้เปรียบในการศึกครั้งนี้ ฮยอนโกทูลว่า ฝ่ายใดลงมือก่อนฝ่ายนั้นเสียเปรียบเพราะทหารของทั้งสองแคว้นต่างตั้งรับได้เหนียวแน่นความสามารถก็พอๆ กันอีก

อาจารย์แห่งหมู่บ้านไม้กล้า ถวายรายงานว่า ถ้าโฮเกต้องการที่จะจู่โจมแพ็คแจผ่านทางป้อมฮาน ก็จะต้องผ่านด่านต่างๆ ยี่สิบป้อม ถ้าใช้เวลายึดแต่ละป้อมสิบวัน การจะยึดป้อมทั้งหมดได้ต้องใช้เวลาสามเดือน พร้อมทูลถามว่าจะให้คำนวณเรื่องจำนวนเสบียงที่ทหารสี่หมื่นคนต้องใช้ในสามเดือนหรือไม่ ข้อมูลนี้เป็นประโยชน์ต่อการเดินทัพและทำสงครามมาก ทัมต๊อกจึงสั่งให้ปล่อยข้อมูลอันเป็นประโยชน์พวกนี้ออกไปให้ถึงโฮเก

ฮึกแกพยายามแย้ง เพราะไม่อยากเห็นทัมต๊อกนั่งเฉยๆ ทัมต๊อกบอกว่า ไม่เห็นหรือว่าพวกสภาพูดว่า ชัยชนะของโฮเกก็คือชัยชนะของทัมต๊อกด้วย ฉะนั้นเขาจะช่วยโฮเก ถ้าทัมต๊อกทำให้โฮเกชนะ ก็หมายถึงทัมต๊อกชนะด้วยเช่นกัน (คิดได้ประเสริฐมาก)

พาซูลรวบรวมช่างเหล็กมากมายทั่วโกกูรยอมาที่เมืองหลวง ทุกคนตื่นเต้นกับเกราะที่พาซูลคิดค้นขึ้นใหม่ ถือเป็นผลงานชิ้นเอกในวงการช่างเหล็กเลยทีเดียว

ฮยอนโกทูลทัมต๊อกว่า ถ้าบุกแพ็คแจตะวันออกอย่างเดียวก็อาจชนะได้ แต่ถ้าบุกแพ็คแจตะวันตกด้วยในเวลาเดียวกันไม่มีทางชนะแม้จะมีทหารสี่หมื่นนายก็ทำไม่ได้

ทัมต๊อกไม่ต้องการคำว่าเป็นไปไม่ได้ สิ่งที่ฮยอนโกบอกเขาควรเป็นสิ่งที่เป็นไปได้มากกว่า ฮยอนโกเสนอให้หยุดโฮเก แต่ทัมต๊อกกล่าวว่าหยุดไม่ได้แล้ว อีกทั้งทหารสี่หมื่นนายก็ไม่ได้อยู่ในการบังคับบัญชาของทัมต๊อกด้วย

ฮยอนโกกล่าวอย่างเหนื่อยใจว่า กองทัพของโกกูรยอกับแพ็คแจนั้นเสมอกันทั้งในด้านของขนาดและความแข็งแกร่ง เกราะ อาวุธก็มีประสิทธิภาพพอๆ กัน สิ่งเดียวที่โกกูรยอเหนือกว่าคือทหารม้า

การจะทำเกราะให้ทหารโฮเกสี่หมื่นนายต้องใช้เวลาครึ่งปี และกว่าโฮเกจะไปถึงชายแดนก็คงจะใช้เวลาแค่เพียงเจ็ดวันเท่านั้น

ถ้าหากแพ็จแจตะวันตกข้ามทะเลมาช่วยแพ็จแจตะวันออก แพ็คแจตะวันตกจะรู้ข่าวการบุกของโฮเกภายในสามวัน จะใช้เวลาประมาณ 10-14 วันที่กองทัพแพ็คแจทั้งสองจะมารวมกัน วิธีเดียวที่จะแก้ปัญหาได้คือพยายามถ่วงเวลาไม่ให้โฮเกไปถึงชายแดนแพ็คแจเร็วนัก ทั้งนี้เพื่อสกัดการช่วยเหลือจากแพ็คแจตะวันตก

แต่ปัญหาคือทหารของทัมต๊อกมีแค่ 3 พันคนเท่านั้น (ทหารในสังกัดแม่ทัพโก) ด้วยจำนวนเท่านี้น่าจะทำเกราะได้ทันเวลา (แทนที่จะทำสี่หมื่นนายใช้เวลาครึ่งปี) ฮยอนโกตกใจถามว่าทัมต๊อกจะใช้ทหารสามพันคนบุกแพ็คแจหรือ

ทัมต๊อกให้ฮยอนโกหาทางถ่วงเวลากองทัพโฮเกไว้ให้นานกว่า 2 สัปดาห์ และให้พุ่งเป้าหมายไปยังป้อมฮานตะวันออก ฮยอนโกถามว่า แล้วทัมต๊อกจะนำทหารสามพันนายบุกแพ็คแจตะวันตกในเวลานั้นหรือ? ทัมต๊อกไม่ตอบแต่หันไปถามแม่ทัพโกว่าจะใช้เวลาเท่าไหร่กว่าข่าวบุกจะไปถึงแพ็คแจ

แม่ทักโกตอบว่า ถ้าส่งม้าเร็วไปพรุ่งนี้ ข่าวจะถึงป้อมฮานภายใน 5 วัน แผนของทัมต๊อกคือ ให้คนอื่นเข้าใจว่าทัมต๊อกอยู่ในวังหลวง เป็นคนขี้ขลาดและไม่มีทางออกไปสนามรบ ฮยอนโกไม่เข้าใจว่าทัมต๊อกจะบุกแพ็คแจตะวันตกด้วยทหารแค่สามพันเพื่อโฮเกอย่างนั้นหรือ ทำตัวเองเป็นเป้าเพื่อโฮเกจะได้ครอบครองของวิเศษอย่างนั้นหรือไง

ทัมต๊อกกล่าวว่า คนของโฮเก แท้จริงก็คือคนของโกกูรยอ ก็คือคนของทัมต๊อก เขาเป็นกษัตริย์ เขาก็ต้องหาทางช่วยประชาชนของตัวเอง ทัมต๊อกปล่อยให้พวกเขาไปตายไม่ได้

ที่ร้านเหล็ก พาซูลให้ซูจีนีดูลูกธนูแบบใหม่ของนางที่ออกแบบมาให้ไปไกลได้มากกว่าเดิมหลายเท่า ซูจีนีแปลกใจ ของแบบนี้ถ้าทำขายซะตั้งแต่แรกก็รวยไปนานแล้ว พาซูลตอบว่า ไม่อยากทำอาวุธเพื่อใช้ไปฆ่าใคร ของแบบนี้ ต้องเอาไว้ทำเพื่อสนับสนุนคนที่พาซูลภักดีเท่านั้น นางยังกล่าวอีกว่า นักรบยอมตายในสนามรบเพื่อกษัตริย์ที่รู้ความสามารถของเขาเท่านั้น ช่างตีเหล็กก็จะทำดาบให้กับนักดาบที่รู้ความสามารถของตัวเองเช่นกัน

หลังจากพล่ามมานาน พาซูลสังเกตเห็นว่า ดัลบีมองซุจีนีนานแล้ว ซูจีนีเลยไปถามดัลบีว่ามีเรื่องอะไร หรือจะให้ไปตามจูมูจี ดัลบียื่นสมุดจดรายการเสบียงให้ เพื่อฝากซูจีนีไปให้ทัมต๊อก สมัยก่อนนางเคยอยู่ในบ้านตระกูลยอนก็เคยทำรายการของพวกนี้มาแล้ว นางแค่อยากจะช่วยเท่านั้นเอง

ที่บ้านสกุลยอน ซายังนำอาหารเข้ามาให้คีฮา แต่นางไม่อยู่ในห้อง คีฮาออกมาพบโฮเก ซึ่งมาลาคีฮาก่อนออกไปรบ โฮเกนึกถึงความตายของมารดา เขาจะเป็นกษัตริย์เพื่อแม่และเพื่อคีฮา

คีฮาพบว่าตัวนางใช้พลังได้ง่ายกว่าแต่ก่อนมาก แต่น่าแปลก นางจุดไฟได้แต่กลับดับไม่ได้ เป็นเพราะอะไรกัน โฮเกเดินเข้ามาหาคีฮา ๆ ถามเขาว่า ทำไมจึงยังรอนาง ทั้งที่นางไม่เคยรอโฮเกเลยแม้แต่ครั้งเดียว

โฮเกเข้าใจดีว่าสำหรับคีฮามีเพียงทัมต๊อกเท่านั้นที่นางรอ แต่เขาไม่เข้าใจเลยว่า นางแทงทัมต๊อกเพื่ออะไรกันแน่หรือคีฮารู้ว่าทัมต๊อกจะไม่ตาย คีฮาตอบว่าไม่ใช่ที่นางทำเพื่อคิดจะตายตามทัมต๊อกไปต่างหาก หากแต่ตอนนี้คีฮามีเหตุผลที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว อยู่เพื่อจะได้เจอทัมต๊อกอีกครั้ง เพื่อจะถามอะไรจากเขาบางอย่าง

ซูจีนีเอารายการเสบียงมาให้ทัมต๊อกดู ทัมต๊อกเห็นความสามารถของดัลบีจึงมอบตำแหน่งหัวหน้าหน่วยเสบียงให้เพราะกองทัพกำลังขาดคนเนื่องจากคนเก่งๆ ไปทำงานให้โฮเกหมด

คีฮาลอบเข้าวังหลวงกลางดึก ตอนนั้นทัมต๊อกกำลังนั่งทำงานอยู่ ซูจีนีไปขโมยเหล้ามากินตามเคย นางเดินถือขวดเหล้ามาเจอทัมต๊อกเข้า ทัมต๊อกเป็นห่วงกลัวนางจะไปเมากลิ้งอยู่ที่ไหนแล้วถูกใครทำมิดีมิร้ายเข้าจะเกิดเรื่องเลยสั่งให้นั่งกินเหล้าอยู่ในสายตาเขา แค่มีนางอยู่ด้วยทัมต๊อกก็รู้สึกมีความสุข ได้เหย้าแหย่ แกล้งซูจีนีบ้างก็นับว่าเป็นความสุขแล้ว

ภาพความสนิทสนมของทัมต๊อกกับซูจีนีทำให้คีฮาที่ลอบมองอยู่ปวดร้าว นางจากไปอย่างเงียบๆเมื่อเห็นแล้วว่าแม้ไม่มีนางทัมต๊อกก็มีความสุขได้กับคนอื่น ในใจคีฮาอิจฉาริษยาเหลือเกิน

ทัพของโฮเกออกเดินทาง ชาวโกกูรยอมาส่งให้กำลังใจล้นหลามเสมือนโฮเกเป็นวีรบุรุษในใจพวกเขา

ที่หมู่บ้านชายทะเลแพ็คแจ คนของหมู่บ้านไม้กล้าปลอมตัวทำทีเป็นผู้ที่มีของวิเศษมังกรเขียวในครอบครอง สายพรรคอัคคีที่เป็นเจ้าของโรงเตี๊ยมพบเห็นเข้าก็รายงานกลับไปยังพรรคอัคคี พวกพรรคอัคคีตัดกับดักรีบส่งข่าวไปแจ้งแดจังรุว่าของวิเศษมังกรเขียวมีเบาะแสร่องรอยอยู่ที่แพ็คแจตะวันออก

แดจังรุไม่ค่อยอยากเชื่อเท่าไหร่นัก เพราะถ้าคนที่เอาของวิเศษมาจากแพ็จแจตะวันตก ทำไมถึงไม่ไปป้อมฮาน แต่กลับมุ่งหน้าไปแพ็คแจตะวันออกแทน ซายังกล่าวว่าบางทีพวกเขาอาจจะกำลังมองหาผู้พิทักษ์อยู่ก็เป็นได้

แดจังรุรีบแจ้งข่าวให้ยอนกาเรียวทราบ เพื่อให้โฮกมุ่งเป้าไปแพ็คแจตะวันออกเพื่อตามหาของวิเศษโดยด่วน

ทุกอย่างเป็นไปตามแผน ถ่วงเวลาไม่ให้โฮเกบุกแพ็คแจได้แล้ว

ที่ตลาดในเมืองกุกเน มีการแสดงล้อเลียนในตลาด ยกย่องโฮเกเป็นวีรบุรษ ดูถูกทัมต๊อกว่าเป็นกษัตริย์ขี้ขลาดไม่กล้าออกไปไหนไกลเกินกว่าพระราชวัง ทำให้ฮยอนมยองที่สังเกตการณ์อยู่ไม่พอใจนัก

ช็อกควานมาขอร้องให้ทัมต๊อกออกรบกับโฮเกด้วย เพื่ออาชาเหล็กจะได้ออกศึก แต่ทัมต๊อกยืนยันไม่ไป ช็อกควานจึงขอให้ทัมต๊อกอนุญาตให้อาชาเหล็กตามกองทัพของโฮเกไปด้วย ทัมต๊อกเห็นเป็นโอกาสถ่วงเวลากองทัพโฮเกจึงอนุญาต แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องให้อาชาเหล็กเป็นทัพหน้า จะไม่มีการโจมตีใดๆ ก่อนอาชาเหล็กตามไปถึง

การสั่งให้อาชาเหล็กเป็นทัพหน้าทำให้ถ่วงเวลาได้เพิ่มอีกสิบวัน จำต้องหาทางถ่วงการเดินทางของอาชาเหล็กเพิ่มขึ้นไปอีก เพื่อให้ถ่วงเวลาได้นานที่สุด แม่ทัพโกจึงเสนอให้ส่งผู้พิทักษ์หงส์ไฟไปเป็นขวัญกำลังใจแก่ทหารด้วย การที่อาชาเหล็กต้องคอยอารักขาผู้พิทักษ์ไประหว่างทางจะทำให้การเดินทางยิ่งช้าลง

กองทัพโฮเกทราบข่าวเข้า ต่างก็ไม่พอใจนัก เพราะถ้าต้องรออาชาเหล็กก็หมายความว่ายิ่งต้องเสียเวลา ป่านนี้แพ็คแจก็เตรียมตัวพร้อมรับทหารของโกกูรยอไปแล้ว ทำไมถึงต้องยอมฟังคนไม่เคยรบอย่างทัมต๊อกด้วย แต่พอโฮเกรู้ว่าคีฮาตามมาด้วย เขาคงยอมรออย่างไม่อิดออดใดๆ อีก

ณ เมืองหลวงกุกเน ภายในวังหลวง ฮึกแกกำลังอธิบายเรื่องเรือรบและกำลังรบทางทะเลของแพ็คแจเปรียบเทียบกับโกกูรยอถวายให้กษัตริย์ทัมต๊อก ทัมต๊อกสังเกตเห็นแบบแปลนเรือขนสินค้าของเผ่าชอนโน

ฮึกแกกล่าวว่าเรือขนสินค้าไม่มีประโยชน์ในการรบ เพราะแม้จะขนของได้มาก แต่ว่าแล่นได้ช้า ทัมต๊อกกลับบอกว่านี่แหละที่เขาต้องการ และถามว่าจะขนคน 3 พัน ม้า 4 พันได้ไหม ฮยอนโกขัดขึ้นมาว่าตอนนี้ต้องเป็นคน 4 พัน ม้า 5 พัน 3 ร้อยตัว เพราะจูมูจีไปหาคนมาเพิ่มได้มากกว่าที่คิด

ที่ริมฝั่งทะเล จูมูจีเรียกระดมพลชาวเผ่าซีอูที่แยกย้ายกันไปเลี้ยงชีพค้าขายอยู่ต่างถิ่น ทุกคนต่างกลับมาตามคำสั่งของจูมูจีทำให้จูมูจีในฐานะหัวเราะเผ่าซีอูซาบซึ้งมาก ทุกคนยอมติดตามจูมูจีไปทำศึกให้ทัมต๊อกด้วย

ที่โรงตีเหล็กของพาซูล ๆ นำชุดเกราะ โล่และลูกธนูแบบใหม่มาให้ทัมต๊อกดู ทัมต๊อกถามนางว่าของพวกนี้จะเสร็จเมื่อไหร่ พาซูลอึ้งๆ ไป ไม่แน่ใจว่าที่จะไปออกรบกันนั้นกี่วัน ฮยอนโกบอกว่าอีก 3 วัน พาซูลถึงกับมึนว่าแล้วว่ามาขอดูเกราะกลางดึกนี่แสดงว่าต้องมาขออะไรทำนองนี้แน่ๆ นางรีบกลับไปเร่งช่างให้ทำงานกันอย่างรีบด่วน

ทัมต๊อกมาพบกับบรรดานักรบเผ่าซีอู แม้จะเป็นลูกน้องของจูมูจี แต่ท่าทางแต่ละคนไม่ได้เชื่อฟังจูมูจีนัก แต่ละคนก็ยืนยันว่าจะรบให้แต่จะไม่ยอมเป็นข้าของโกกูรยอแน่นอน

ที่หมู่บ้านไม้กล้าทุกคนมารวมตัวประชุมกันเรื่องแผนการบุกแพ็คแจ ฮยอนโกอธิบายให้ฟังว่า แพ็คแจแบ่งเป็นตะวันออกและตะวันตก คั่นกลางด้วยป้อมกวานมีซึ่งใกล้ตัวทะเล ถ้าหากยึดป้อมกวานมีได้ ก็เท่ากับสามารถควบคุมทะเลแถบนี้ได้

ที่เมืองท่าของป้อมกวานมีเป็นอู่ต่อเรือที่ใหญ่ที่สุดในแถบนี้ ทุกแคว้นต่างก็อยากยึดกวานมี แต่ยังไม่มีใครทำสำเร็จ เพราะทางเข้ามีทางเดียว ป้อมตั้งอยู่บนหน้าผาทำให้การบุกเป็นไปได้ยาก อีกอย่างนายใหม่ของป้อมกวานมีซึ่งสืบทอดตำแหน่งจากบิดาและออกรบตั้งแต่ 10 ขวบก็เก่งกาจราวกับปีศาจยิ่งทำให้การยึดป้อมกวานมีแทบเป็นไปไม่ได้เลย

แม้ฮยอนโกจะพูดอย่างนั้น แต่ความตั้งใจของทัมต๊อกคือยึดป้อมกวานมีให้ได้ แต่จะยึดตามลำพังคงเป็นไปไม่ได้ ต้องให้โฮเกเป็นกองหนุน

ทัมต๊อกกลับไปยังเมืองหลวงไปลาพระศพของพระเจ้ายังวัง การเดินทัพครั้งนี้จะต้องเป็นไปอย่างเงียบเชียบหลอกไม่ให้คนอื่นรู้ว่ากำลังเดินทัพ

จบตอนที่ 8 ฉายตามซีรีย์ตอนที่ 13 ไปต้นๆ ตอนแล้วครับ

Create Date : 09 พฤษภาคม 2551		11 comments
Last Update : 15 พฤษภาคม 2551 0:18:49 น.
Counter : 612 Pageviews.
Share Tweet