Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2549
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
17 สิงหาคม 2549
 
All Blogs
 
ลาก่อน แต้ม

สวัสดีครับ เพื่อนๆชาวbloggang

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิดของเพื่อนๆทุกๆคน どうも ありがとう ごさいまつ。
ตอนแรกพอสอบเสร็จเมื่อเดือนก่อน ก็กะว่าจะรีบอัพบลอก
แต่ว่าด้วยความรีบร้อนจะจัดแจงชีวิตเพื่อไปฝึกงานที่ต่างจังหวัด ก็เลยไม่มีเวลาอัพบลอก
วันนี้เรื่องที่อัพก็คงเล่าเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆ ถ้าไม่ได้ซี้กันจริงๆ คงไม่มีใครนั่งอ่านแน่เลย
(เป็นคำขู่ให้ช่วยอ่านหน่อย)
ไปต่างจังหวัดก็อุตส่าห์ขนnotebookไปด้วย ตอนแรกใช้เนทไม่ได้ ด้วยความฉลาดของเราที่ดันผลักปุ่มWifiปิดเอาไว้
โง่ไปหลายวัน ขนาดฝ่ายITก็แก้ไม่ได้ต้องต่อสาย แล้วเรามาดูรอบๆเครื่อง เลยเริ่มฉลาด แต่แล้ว
อินเตอร์เนทก็ไม่เร็วทันใจเหมือนอยู่ที่กรุงเทพ นี่ก็เพิ่งได้กลับมาเข้ากรุงใหม่ (โอ้ ตอนนี้อยากไปร้าน"นั่งเล่น" จัง)
รวมแล้วนี่คือข้ออ้างครับ ^0^!

นี่ก็ผ่านวันเกิดมาจะเดือนแล้วด้วยสิ อยากเล่าจังว่า
วันเกิดตัวเองปีนี้ ซื้อของขวัญให้ตัวเองด้วย
เป็นกระต่ายตัวนึง คงจำกันได้นะครับว่าผมเคยบอกว่าอยากเลี้ยงกระต่ายมาก
แต่กลัวว่าจะดูแลมันได้ไม่ดี กลัวว่ามันจะตาย กลัวมันจะเหงา
เพราะชีวิตผมมันค่อนข้างจะยุ่งมาก
แต่แล้วผมก็ทนไม่ได้ ซื้อมันมา
ชื่อมันเหรอครับ ชื่อจริงว่า "เต้าหู้" ชื่อเล่นว่า "แต้ม"
ผมพยายามดูแลมัน ใกล้ชิดมัน ผมซื้อมันมาตอนที่ผมตาแดงอยู่หนึ่งข้าง (อาจจะติดมาจากคนที่นั่น)
แต่ผมก็พยายามดูแลมัน เอาใจใส่ ถัดมาสองวันผมก็ตาแดงทั้งสองข้าง ไปไหนไม่ได้
ผมก็ไม่ยอม ผมไม่อยากให้มันเหงานี่ ผมต้องใส่แว่นกันตาตัวเองไว้ ล้างมือฆ่าเชื้อโรคเสมอๆ
ผมกลัวมันจะป่วยกลัวมันจะไม่สบาย พยายามให้เวลามันในช่วงที่ผมยังมีเวลาให้มากที่สุด
บางครั้งผมแทบลืมตาไม่ขึ้นเลย ผมก็นอนอยู่บนเตียง แล้วก็หยิบเจ้าแต้มมาว่างบนอก
เวลาผ่านไปเราก็ซี้กันมากขึ้นๆ ผมตั้งใจว่าจะดูแลมันเหมือนลูก เหมือนน้องชาย
แต่แล้ว อาจจะเป็นความผิดที่เปลี่ยนอาหารให้มันบ่อยเกินไป
ตอนแรกก็กะจะให้ทานอยู่ไม่กี่ชนิด
แต่พอเอากลับบ้านไปช่วงวันแม่(ปกติอยู่หอครับ) แม่เอาหลายอย่างไปให้มันทาน
ฝั่งตรงข้ามบ้านเป็นร้านสัตวแพทย์ก็ถามเค้าแล้ว เค้าบอกว่าทานผักผลได้ทุกอย่าง
แต่แล้วมันก็ท้องเสีย ปกติบ้านผมไม่ให้เลี้ยงสัตว์เลี้ยงครับ
มันเลยเป็นสัตว์เลี้ยงตัวแรกที่ผมเลี้ยง นี่เอากลับมาพ่อแม่ก็บอกว่าผมไม่มีเวลาเลี้ยง
ผมเรียนหนัก เฮ้อ แม่ครับ ผมเรียนหนัก แต่ผมก็ต้องการความรักและการผ่อนคลายนะครับ
จริงๆแล้วผมเรียนหนักครับ แต่ผมขี้เกียจเรียน ทำตัวไม่ค่อยตั้งใจเรียนเท่าไหร่
มันไม่สบาย ถามคนรู้จัก เค้าบอกว่าเพราะให้กินแตงกวา อาหารที่มีน้ำมากเกินไป
ตอนที่ผมซื้อมา คนขายก็บอกไม่ให้ทาน แต่ผมถามสัตวแพทย์แล้วทานได้ แม่เป็นคนให้ผมก็เลยทำตาม
ผมเห็นมันถ่ายเหลว ผมก็เอามันไปล้าง ให้น้ำเกลือ ให้ยาลดไข้ แต่ที่บ้านไม่ได้พกยาฆ่าเชื้อเอาไว้
ด้วยที่บ้านไม่อยากให้เลี้ยงสัตว์อยู่แล้ว แล้วก็ไม่อยากพามันไปหาหมอ
เพราะเป็นวันแม่ ไม่อยากให้แม่รู้สึกผิด พยายามไม่ให้มันเป็นเรื่องใหญ่
และอีกอย่าง มันก็หยุดถ่ายแล้ว ดูร่าเริงขึ้น แต่ยังไม่ยอมทาน
คืนนั้นเลยขอเอามันเข้ามานอนในห้องด้วย เพราะตอนแรกพ่อไม่ให้เอาเข้าห้อง
คืนนั้น ผมได้ยินเสียงเสียงนึงเหมือนมีการเคลื่อนไหว
ผมเดินเข้าไปดู มันนอนนิ่งอยู่ในตำแหน่งอื่นที่ผมไม่ได้วางมันเอาไว้
ผมรู้สึกดีใจ มันต้องดีขึ้นแน่ๆเลย ผมเข้าไปลูบมัน
แต่ตัวมันแข็ง ผมรู้ดีลักษณะแบบนี้ ไม่ใช่แค่การอยู่นิ่งของมันเฉยๆแน่
ผมเลยแกล้งผลักมันตะแคง มันก็ยังตะแคงลักษณะเดิม ผมหมุนมันได้ครบรอบมันก็ยังนิ่ง
ไม่หรอก มันคงแค่จำศีล ผมพยายามฟังเสียงหัวใจมัน เอ เหมือนยังมีอยู่นะ
มันคงยังมีอยู่แหละ เอาหล่ะ งั้นไม่นอนแล้วละกัน ขอเฝ้าดูอาการมันก่อน
ตอนนั้นคงประมาณตีสองครึ่ง ผมเฝ้ารอจนถึงตีห้า น้องชายของผมคนนี้มันจำศีลอยู่แน่ๆเลย
ผมไม่น่าปล่อยมันไว้เลย ผมพยายามคิดว่ามันไม่มีอะไร ก็มันดูดีขึ้นแล้วนี่
ผมไม่อยากพามันไปหาหมอ ไม่งั้นความผิดก็อยู่ที่แม่ผมสิ นี่วันแม่นะ ไม่อยากให้แม่รู้สึกไม่ดี
แล้วทีนี้ผมจะบอกแม่ว่าอย่างไรดี ไม่อยากให้แม่รู้สึกผิดที่ทำให้มันตาย
ตื่นเช้ามาพี่ชายมาปลุก ผมไม่อยากจะลุก ผมง่วงมากและไม่อยากจะรับรู้ความจริงว่ามันตายแล้ว
แต่ผมก็ลุกขึ้นมา ผมรู้ดีแก่ใจ เพราะผมเฝ้าดูมันนานแล้วเมื่อคืน
ใจมันหวิวไปหมด แทบจะนอนไม่หลับ ตื่นขึ้นมาใจก็ยังหวิวๆอยู่
ผมไปอาบน้ำก็คิดว่าจะบอกแม่ว่าอย่างไร แต่สิ่งที่ผมได้ยินจากปากแม่คือ
"วันนี้จะไปเที่ยวไหน" "ก็บอกแล้วว่าอย่าเลี้ยงสัตว์ เราเลี้ยงไม่เป็น"
ครับ ผมเข้าใจแล้ว ผมจะไม่เชื่ออีกแล้ว ชีวิตของสัตว์เลี้ยงของผม
ผมจะต้องศึกษาเอง ไม่เชื่อแม้คำพูดสัตวแพทย์ ผมต้องไปหาหนังสือมาอ่าน
ทำไมแค่นี้ผมก็ยังรักษาเอาไว้ไม่ได้ ผมคิดว่าจะไม่เลี้ยงสัตว์เลี้ยงอีกแล้วจนกว่าจะเรียนจบ
ผมทิ้งกรงไว้ที่บ้าน และฝังมันไว้ในสวนที่บ้าน เอาแค่ความอบอุ่นกับความทรงจำเกี่ยวกับแต้มไว้ในหัวใจของผม
มันจะเป็นแรงให้ผมทำในสิ่งที่ถูก
ทั้งๆที่พยายามทำให้เป็นแบบนั้นแต่ผมก็ยังปรับตัวไม่ได้กับความสูญเสียครั้งนี้
ผมทำในสิ่งที่ตรงข้ามกันกับที่ตั้งใจ จิตใจกลับอ่อนแอลง
ผมเป็นน้ำไม่เต็มแก้ว มันมาเติมแก้วนั้นให้เต็ม
แต่ตอนนี้น้ำแก้วนี้กลับต้องพร่องลงอย่างไม่มีกำหนดอีกต่อไปแล้ว
ใจหาย หายใจไม่ทั่วท้อง หนีกาลเวลา อยากหนีจากความเป็นจริง












Create Date : 17 สิงหาคม 2549
Last Update : 17 สิงหาคม 2549 23:37:22 น. 22 comments
Counter : 495 Pageviews.

 
นึกถึงวันที่เจ้าแต้ม พยายามปีนขึ้นมาบนตัวทั้งๆที่ผมยังนั่งอยู่จัง คงไม่มีภาพนั้นอีกแล้ว นอกเสียจากในความทรงจำ


โดย: นางาเสะ ไลท์ วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:23:41:01 น.  

 
T-T เสียใจด้วยนะคะไลท์ ปออ่านไปร้องไห้ตามเลยอะ คิดถึงลูกๆหลายๆตัวที่ตายไปเหมือนกัน

แต้มเค้าต้องดีใจมากๆเลยนะที่ ไลท์รักเค้ามากขนาดนี้
แต่เค้าคงเสียใจถ้าการตายของเค้าทำให้ใครรู้สึกผิด
กระต่ายเด็กเลี้ยงยากอะค่ะ เค้ากินไม่ได้ทุกอย่างหรอกคะ ไม่เป็นไรนะ อย่าคิดมาก
แต้มน่ารักมากๆเลย เห็นแล้วคิดถึงเจ้าสายไหมของปอจัง นี่ก็ว่าจะเอามาแอบเลี้ยงที่หอแล้ว

ล.ป. คุณประทีบ >>> แสง >>> light ไลท์ อะจ๊ะ ...มุขลึกไปหน่อย เหอๆ


โดย: Michiyo วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:9:59:26 น.  

 
อ่ะ ลืมบอก

คิดถึง.. คิดถึง


โดย: Michiyo วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:10:00:44 น.  

 






โดย: อย่ามาทำหน้าเขียวใส่นะยะ วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:11:22:01 น.  

 


ตามมาส่งค๊า...ขอบคุณที่แวะไปทานอาหาร ณ บ้านดอยปุย ค่ะ ขอให้ทานมื้อเย็นนี้ให้อร่อยน่ะค่ะ

โอ้...กระต่ายน้อยน่ารักจัง อิ


โดย: ดอยปุย วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:17:57:26 น.  

 
เคยเลี้ยงเมื่อนานมาแล้วค่ะ เก็บความทรงจำไว้ดีๆ นะคะจะได้ยิ้มได้แม้ในวันที่ไม่มีเจ้าแต้มอีกแล้ว...นะ


โดย: เจ้าหญิงวีนัส (ohvenus ) วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:19:03:05 น.  

 
คิดถึง มอมแมม เลย
...
จากไปด้วยอาการคล้ายกัน
...
...
แม้จะอยู่ในความใกล้ชิดของคุณหมอ
ก็รักษาลำบากค่ะ ...
...
คุณหมอบอกว่า เส้นเลือดของกระต่ายเล็กมาก
เข็มที่มีอยู่ใหญ่เกินไป...
จึงไม่สามารถให้น้ำเกลือได้โดยตรง
...
...
อยากให้เค้าอยู่เหมือนกัน
...
แต่ก็ทำได้แค่ดูรูป และก็คิดว่า เค้าคงสบายดีแล้ว...
...
...
กับ ไปแอบดู กระต่ายคู่นึงของร้านกาแฟ กลางซอย ที่พักเก่า
ชอบกระโดดจากในบ้านมาช่วยเรียกลูกค้า กินโชว์
กินขนมปังปิ้ง กินใบกระเพราเป็นกำ กำ
...
...
และรอเวลาว่า พร้อมเมื่อไหร่ คงจะได้ดูแลให้เป็นเหมือนกระต่ายคู่นี้บ้าง
...
...
แต่ทุกวันนี้ ก็นอนกอดมอมแมมอยู่...แต่เป็นตุ๊กตาอ่ะค่ะ
...
...
ให้เวลา...เยียวยา นะคะ


โดย: Serendipity_t วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:19:46:42 น.  

 
เราอยากเห็นรูปมากเลย รีเฟรช หลายรอบแล้ว แต่ก็ไม่ขึ้น


โดย: Serendipity_t วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:19:47:40 น.  

 
รักการ์ตูนทิงทัยคือชื่อน้องหมาที่เคยเลี้ยง เลยเอามาตั้งชื่อบล็อคคะ


โดย: รักการ์ตูนทิงทัย วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:23:33:58 น.  

 
น้องแต้มไปดีแล้วค่ะ


โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:6:03:01 น.  

 
อ่านแล้วน่าเห็นใจจัง


โดย: Bluejade วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:7:02:26 น.  

 
อืม..ม.ม
กะลังกินข้าวเช้า กินไม่ลงเลยเรา
เจ้าแต้มมันคงถูกกำหนดให้มีชีวิตในช่วงสั้นๆกับเราน่ะจ๊ะ อย่างน้อยมันก็ทำให้ความรู้สึกเราเต็มตื้นขึ้นมาช่วงระยะเวลาหนึ่งนะ

แต่พี่ว่า เราก็ give up เร็วเกินไป เป็นพี่จะเปิดใจซื้อมาใหม่อีกตัว และจะดูแล ใส่ใจ ให้ความรักกับมันมากๆ อย่างน้อยก็มีกระต่ายในโลกอีกหนึ่งตัวที่จะโชคดีได้รับการดูแลและความรักจากเรานะ

การท้อแท้ เสียใจ ผิดหวังมันเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นได้ แต่มันก็ผ่านไปแล้ว การจมกับความรู้สึกในทางลบไม่ทำให้อะไรดีขึ้น สู้ใช้ความรู้สึกนั้นมาก่อให้เกิดสิ่งใหม่ๆ ดีๆ ดีกว่าเช่นการมีกระต่ายตัวใหม่เป็นต้น



โดย: ladybear วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:8:02:11 น.  

 
เห็นแล้วค่ะ...
...
...


โดย: Serendipity_t วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:9:32:05 น.  

 
สุขสุนต์วันหยุดนะจ๊ะ


โดย: Michiyo วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:17:13:57 น.  

 
เด๋วจาเอาลูกแมวไปให้เลี้ยงนะ จาเอาไปทิ้งไว้ที่หอ ไม่เลี้ยง ก็ไม่รู้ไม่ชีและ


โดย: ladybear วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:18:04:42 น.  

 
โอ๊ย เศร้าจัง...

อ่านแล้วน้ำตาจะซึม...
(เจ้าแต้มน่ารักมากๆเลย)

เข้มแข็งไว้น้า



โดย: Reaper's raspberry วันที่: 20 สิงหาคม 2549 เวลา:0:44:25 น.  

 
เสียใจด้วยนะคะ
แต้มคงไปดีแล้วล่ะค่ะ
อย่างน้อยแต้มคงรับรู้ความรู้สึกของคุณ
ว่ารักเค้าแค่ไหน

อย่าโทษใครเลยค่ะ ถ้าแต้มรู้คงไม่สบายใจ
เข้มแข็งน๊า


โดย: Hachi_chan วันที่: 20 สิงหาคม 2549 เวลา:15:46:23 น.  

 
น้องต่าย
น้องบันนี่
น้องปุย
น้องปุ๊กลุ๊ก
น้องจุด

ที่เอ่ยมา เป็นการนำเสนอชื่อของน้องต่ายตัวใหม่ สนป๊ะ


โดย: ladybear วันที่: 20 สิงหาคม 2549 เวลา:19:51:12 น.  

 
ยังไงก็อย่าคิดมากนะครับ


โดย: Bluejade วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:7:33:19 น.  

 
งานเยอะป่าวเอ๋ยย หวังว่าคงดีขึ้นแล้วนะ


โดย: Michiyo วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:10:53:03 น.  

 
น่าสงสาร เจ้าแต้ม จังค่ะ

เลยไม่ค่อยอยากจะเลี้ยงอะไร เป็นหลายครั้งที่ต้องมาเศร้า เพราเค้าไม่อยู่กะเราแล้ว

รีบหายเศร้านะคะ สู้ ๆ


โดย: varissaporn327 วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:10:57:57 น.  

 

ผมไม่เคยเลี้ยงสัตว์อื่น นอกจากหมา แต่ตอนนี้แก่ตายไปแล้ว

ผมว่าไม่ช้าก็เร็วสัตว์ที่เราเลี้ยง ไม่ว่าเลี้ยงดีอย่างไร ก็ต้องตาย

เลี้ยงสัตว์ต้องทำใจไว้เลยครับ เพราะสัตว์อายุสั้น ยิ่งถ้าเพิ่งจะเริ่มเรียนรู้การเลี้ยงด้วย

ผมว่านะเลี้ยงกระต่ายน่าจะเลี้ยงยากกว่าเต่า แต่สีสวยขนนุ่มและน่าทะนุถนอมกว่า

คงต้องเลือกละ ชอบแบบบอบบางอ่อนแอ หรือชอบแบบทนทานบึกบึน


โดย: yyswim วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:16:48:22 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

นางาเสะ ไลท์
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





ながせ 月's Blog

"เมื่อไหร่ที่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร คนเราก็จะหาความสุขพบ"

เพื่อนแท้หน่ะ ย่อมเดินเคียงข้างคุณเสมอ


Friends' blogs
[Add นางาเสะ ไลท์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.