อยากจะเอาเพลงลงให้ฟังด้วย แต่ก็ทำไม่เป็น เฮ้อ

ใครรู้ช่วยบอกทีนะคะ

คงจะเจี๋ยนไม่ทันแล้วละค่ะ เพราะกรรมได้ตามสนองเขาไปนานแล้ว

ขับรถไปส่งเด็กให้กับลูกค้าที่มหาชัย ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไปหลายปีแล้วละค่ะ

คนแบบนี้อยู่บนโลกได้ไม่นานเพราะมันรก

ส่วนเพื่อนจิ๊บปัจจุบันเค้ามีชีวิตที่ดีขึ้นแล้วค่ะ มีครอบครัวที่ดี มีสามีที่ดี แถมมีน่ารัก ๆ อีก 1 คน

ขอบคุณที่แวะไปฟังเพลงด้วยกันนะค่ะ

ความรักก็เป็นแบบนี้ละครับ หนูหล่อก็เจอ
ลุ่มๆดอนๆมาเยอะจนปลงไปได้มากแล้วครับ
มามีความสุขคุยกับเพื่อนๆชาวบล็อกนี่ก็
ดีที่สุดแล้ว

กลับไปออกกำลังทำกายภาพบำบัดให้คนไข้
อีกแล้วสินะครับ ได้ทำบุญทุกวันเลย
ขออนุโมทนานะครับ

โย๊วววววววววว มาเจอคุณหนูหล่อด้วย อิอิ
แต่คนละเวลา

คุณผักบุ้งเป็นพยาบาลหรือค่ะเนี่ยยยยย พยาบาลเค้าว่าใจดี จริงปะค่ะ

แต่ถ้าพยาบาลที่อายุมากแกจะดุอะ เคยเจอคนหนึ่งที่ศิริราช อายุ 40 กว่า ดุมากเลย

จขบ.ยังมะรุอยู่หนาย เราก็คุยกันเองก่องละกัน
นะครับคุณจิ๊บ... รู้สึกว่าสามสี่วันมานี่จะเหลือเรา
คุยกันอยู่แค่สองคนเนอะ

คุณผักบุ้งเธอเป็นนักกายภาพบำบัดครับ ถ้าหนูหล่อ
จำไม่ผิด แล้วก็ใจดีมากด้วยครับ ดีมากจนเหนื่อย
มากด้วย น่ารักจริงๆครับ

ความจริงเมื่อคืนนี้ไปเจอคุณจิ๊บที่บล็อกที่ไม่คุ้นเคย
อีกตั้งสองบล็อกแน่ะครับ แต่ไม่ได้ทัก

ถึง กทม คืนนี้แล้วจะมาอ่านแล้วจะมาโม้ใหเอ่านอีกทีนะครับ อิอิ

อ้าววววคุณหนูหล่อไปเจอจิ๊บที่ไหนอะค่ะคุณหนูหล่อ

สงสัยมีแต่เราสองคนที่คอยเฝ้าบล็อค ตระเวนไปบล็อคเพื่อนคนนั้นทีคนนี้ที

คนอื่น ๆ เค้าไปเที่ยวกันหมดอะ

คุณผักบุ้งคงจะยุ่งเนาะ

คนใจดีเค้าถือว่าเป็นคนน่ารัก อิอิ ถึงจะเหนื่อยแต่ก็มีความสุขกับงานที่ทำ จริงปะค่ะคุณผักบุ้ง

เด๋วพรุ่งนี้เราจะไปเที่ยวบ้างละน๊า ๆๆๆ

คุณแป๋งมาแร้นนนนนนนนนนนนนน แต่มาคืนนี้ 555

หวัดดีก๊าบบบบ คุณผักบุ้งเป็นไงบ้างนิ

วิธีเอาเพลงมาใส่น่ะหรือครับ ก็คุณผักบุ้งเป็นสมาชิกเว็บไอมีมหรือเปล่าครับ ถ้าไม่ได้เป็นก็ต้องไปเป็นก่อน เสร็จแล้วไปเสริชหาเพลงนี้จากชื่อเพลงครับ แล้วเข้าไปที่เพลง ก๊อปตรง URL ที่แสดงไว้ข้างๆ (น่าจะเขียนไว้ว่า HTML Code กระมัง) แล้วเอามา paste ตรงที่คุณผักบุ้งตอนที่เขียนบล๊อกขึ้นมาใหม่นี่ล่ะครับ

หรือจะเอาลงคอมเม้นก็ได้เช่นกัน

อ่านเรื่องงงานวันสงกรานต์ที่คุณผักบุ้งไปเจอมาแล้วก็ละเหี่ยใจครับ คือผมน่ะมองงานวันสงกรานต์ในแง่ลบมานานแล้ว คือมันผิดตั้งแต่ตั้งโต๊ะกินเหล้ากันไปด้วยแล้วเล่นน้ำกันไปด้วยแล้วล่ะครับ

เรื่องลวนลาม หรือชกต่อยกันน่ะไม่ต้องพูดถึง เห็นมานานมากๆแล้ว ผมน่ะคิดว่ามันกลายเป็นเทศกาลฉวยโอกาสไปแล้วด้วยซ้ำ (นี่มองแง่ลบมากๆเลยนะเนี่ย)

ซีเรียสๆ ไม่พูดแระดีกว่าชักจะเหมือนสรยุทธเข้าไปทุกที

คุณจิ๊บกับคุณหนูหล่อครับ ผมว่าอาชีพนักกายภาพบำบัดน่ะ ถ้าใจไม่รักจริงก็ทำไม่ได้จริงๆนั่นล่ะครับ ผมเคยไปโรงพยาบาลบ่อยๆ เวลาไปมักจะนั่งมองพวกบุคลากรที่ทำงานโรงบาลอยู่เสมอครับว่าพวกเขานี่ช่างอดทนกันจริงๆเลยนะ ที่ทำงานแบบนี้ได้ไม่มีเหน็ดเหนื่อย

การต้องทำงานเจอกับคนเจ็บคนป่วยทุกๆวันน่ะมันไม่ใช่เรื่องที่ดีต่อจิตใจของเราเท่าไหร่เลยนะครับผมว่า เพราะคนป่วยก็คือคนที่กำลังเข้ามาหาเราด้วยความทุกข์ ดังนั้นรอบๆตัวก็จะเต็มไปด้วยความทุกข์วนเวียนเต็มไปหมด แล้วคนน่ะมีป่วยกันทุกวันนี่ครับ ผลัดกันเข้ามาไม่ซ้ำหน้า ดังนั้นทั้งหมอและพยาบาลเอง ก็ต้องเจอแต่คนที่มีความทุกข์ซ้ำแล้วซ้ำเล่าไงล่ะ

ผมถึงว่าคนที่ทำงานด้านหมอ กับพยาบาลแบบนี้ถึงเป็นคนที่เสียสละมากไงล่ะ

ลองคิดดูสิครับ แต่ละอาชีพเราจะเจอลักษณะคนไม่เหมือนกัน อย่าผมเป็นสถาปนิก ก็จะเจอแต่คนที่มีความฝันเต็มเปี่ยมเดินเข้ามาหาเรา เพราะการที่คนเราอยากมีบ้านสักหลัง ย่อมเป็นความฝันเลยใช่มั้ยล่ะครับ

หรือไม่ต้องสร้างบ้านก็ได้ เอาเป็นอย่างอื่น อย่างเช่นจะทำอพาร์ทเมนท์ ตกแต่งร้านค้า อะไรแบบนี้

ถ้าอย่างอาชีพทนายก็จะอีกอย่าง จะเจอแต่เรื่องคดีความ อันนี้ก็จะเจอแต่คนที่กำลังเดือดร้อน

เอมันมีแต่อาชีพเฉพาะทั้งนั้นเลยนิ แต่บางอาชีพไม่ได้ทำงานกับคนก็คงจะอีกแบบ ไม่ได้รู้สึกแบบนี้เท่าไหร่กระมังครับ

เฮ้อพูดพล่ามอะไรเนี่ยผม555

เห็นเขาว่าที่อุบลพายุฤดูร้อนเข้าหนักอยู่เหรอครับ คุณผักบุ้งเป็นยังงัยบ้าง

ขอบคุณคุณพี่brettมากนะคะที่ช่วยชี้ทางสว่างให้ หุหุ
อันนี้เป็นเวอร์ชั่นแก้ม the star ค่ะ

พายุฤดูร้อนสงสัยผ่านไปแล้วมั้งคะ ตอนนี้ร้อนตับแตก หุหุ อาบน้ำเสร็จแต่ละทีเหงื่องี้แตกพลั่กๆ โอ้ย แต่ตอนช่วงก่อนสงกรานต์นี่สิ พายุน่ากลัวเจงเจง เข้าใจคำว่า มืดฟ้ามัวดินกันเลยทีเดียว ขอบคุณคุณพี่brettอีกทีค่ะที่เป็นห่วง

คุณหนูหล่อจำถูกแล้วค่ะ ผักบุ้งเป็นนักกายภาพบำบัดค่ะ เหนื่อยเจงเจง ยิ่งหลังสงกรานต์เนี้ย คนไข้เยอะมาก โดยเฉพาะอุบัติเหตุ แข้งขาหัก เรานักกายภาพบำบัดก็ต้องสอนให้เค้าเดินโดยใช้ไม้ค้ำยันที่ถูกวิธี ห้ามลงน้ำหนักขาข้างที่ใส่เฝือกเด็ดขาด สอนออกกำลังกายในเฝือก เพื่อที่หลังถอดเฝือกขาจะได้ไม่ลีบจากการไม่ได้ใช้งานเป็นเวลานาน ถ้าอุบัติเหตุธรรมดาก็ไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นเคสเมาแล้วขับขาหักหมอใส่เฝือกมา ยังไม่สร่างเมาเลย เดินธรรมดายังจะไม่ตรงอยู่แล้ว ยังต้องสอนให้เดินโดยใช้ไม้ค้ำยันอีก หุหุ แทบกระอักกันเลยทีเดียว
ไม่รู้ว่าจะมีซักกี่คนที่เข้าใจในงานของกายภาพบำบัด คนส่วนใหญ่เข้าใจว่านักกายภาพบำบัดก็คือ หมอนวดปริญญา โห พูดแบบนี้มาชกกันเลยดีกว่า มีบ่อยค่ะที่คนไข้มาห้องกายภาพบำบัดแล้วบอกว่าหมอส่งให้มานวด ดูในใบconsult แล้วเป็นนวดแผนไทย ก็ต้องอธิบายกันยาวก็บอกทางไปให้ถูก เฮ้อ บางทีก็โมโหนะคะ แต่ก็ต้องพยายามเตือนตัวเองให้ใจเย็นๆ เค้าเป็นคนไข้ เค้าไม่รู้ ต้องอธิบายอะไรหยั่งงงี้ ถ้างั้นขออธิบายงานของกายภาพบำบัดตรงนี้เลยก็แล้วกันนะคะ
กายภาพบำบัด เป็นวิชาชีพหนึ่งทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ ตามพระราชบัญญัติวิชาชีพกายภาพบำบัด พ.ศ. 2547 ได้ให้ความหมายของวิชาชีพกายภาพบำบัดไว้ว่า "เป็นวิชาชีพที่กระทำต่อมนุษย์เกี่ยวกับการตรวจประเมิน การวินิจฉัย และการบำบัดความบกพร่องของร่างกายซึ่งกิดเนื่องจากภาวะของโรคหรือการเคลื่อนไหวที่ไม่ปกติ การป้องกัน การแก้ไขและการฟื้นฟูการเสื่อมสภาพความพิการของร่างกาย รวมทั้งการส่งเสริมสุขภาพร่างกายและจิตใจ ด้วยวิธีการทางกายภาพบำบัด หรือการใช้อุปกรณ์ทางกายภาพบำบัด

ตอนเรียนเรียน 4 ปีค่ะ ปี 1 ก็เรียนพื้นฐานทั่วไป ปี 2 เรียนกะอาจารย์ใหญ่(ผ่าศพ)ปี3 ขึ้นคลีนิก รักษาคนไข้จริง ปี 4 ออกฝึกงานตามรพ.ต่างๆค่ะ หืดขึ้นคอเลยทีเดียว

งานหลักๆของเรา ก็เป็นทางด้านรักษา ส่งเสริม ฟื้นฟูและป้องกัน

กายภาพบำบัดจะแบ่งเป็นการรักษาคนไข้ 4 ระบบ
1.ทางระบบกระดูกและกล้ามเนื้อ(orthopaedics) แบ่งเป็น
- pain ก็คนไข้กลุ่มที่เจ็บปวดทั้งหลายไม่ว่าจะเป็นปวดแขน ปวดขา ปวดหลัง ปวดเข่า กลุ่มโรคที่เจอบ่อยก็เช่น หมอนรองกระดูกกดทับเส้นประสาท ข้อเข่าเสื่อม บาดเจ็บจากการกีฬา เป็นต้น กลุ่มนี้จะใช้เครื่องมือทางฟิสิกส์ในการรักษา
-trauma เป็นคนไข้กลุ่มที่มีกระดูกหัก จำเป็นต้องเดินโดยใช้อุปกรณ์ช่วย เช่น ไม้ค้ำยัน walker หรือใส่อุปกรณ์ดามหลัง เป็นต้น
2.ทางระบบประสาท (neuro) ได้แก่ คนไข้อัมพาตครึ่งซีกและครึ่งท่อน กลุ่มนี้ค่อนข้างเหนื่อยค่ะ เพราะส่วนใหญ่ค่อนข้างตัวใหญ่ แล้วเราก็ตัวเล็ก เวลาจับเค้ายืนคนไข้ก็จะกลัวว่าเราตัวเล็กจะเอาเค้าไหวเหรอ ความจริงมันมีหลักในการจับ ถ้าจับถูกวิธี ถึงคนไข้จะตัวใหญ่แค่ไหนก็เอาอยู่ค่ะ แต่ต้องออกแรงมากหน่อย วันไหนถ้าได้ฝึกคนไข้กลุ่มนี้กลับบ้านกลับเป็นตายทุกที หุหุ อย่างเหนื่อย
3.ทางระบบทรวงอก(chest) ได้แก่ คนไข้โรคปอดทั้งหลาย คนส่วนใหญ่จะไม่เข้าใจว่าเราเข้าไปเกี่ยวได้ยังไง ขอพูดง่ายละกันนะคะ เราจะไปช่วยเคสที่มีเสมหะคั่งค้างในปอดเยอะ หายใจไม่อิ่ม ปอดแฟบ เหนื่อยง่าย ซึ่งก็จะใช้เทคนิคทางกายภาพบำบัดช่วยค่ะ
4.เด็กที่มีปัญหาทางระบบประสาทและระบบหายใจ ก็ช่วยในการกระตุ้นพัฒนาการเด็กน่ะคะ แล้วก็เด็กที่เป็นปอดบวม ปอดอักเสบ มีเสมหะเยอะ

แล้วมีงานทางด้าน ป้องกันและส่งเสริมสุขภาพด้วยนะคะ ไม่ว่าจะเป็นสอนออกกำลังกายในคนไข้เบาหวาน สอนออกกำลังกายคุณแม่ก่อนคลอดและหลังคลอด สอนออกกำลังกายในคนไข้โรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ออกเยี่ยมฟื้นฟูผู้พิการตามตำบลต่างๆในเขตอำเภอ เป็นผู้นำเต้นแอโรบิคด้วยนะคะ แล้วก็อื่นๆอีกหยุมหยิมเยอะแยะ เฮ้อ เหนื่อยค่ะ แต่คงไม่เท่าพยาบาล เพราะเราทำงานตามเวลาราชการ แต่พยาบาลต้องขึ้นเวรเช้า-ดึก เกือบทุกวัน ถ้าเค้าไม่อารมณ์เสียก็แปลกแล้วล่ะ แต่อย่างว่าละค่ะ ทำงานแบบนี้ก็ต้องใจเย็นมากๆ เพราะคนไข้ส่วนใหญ่เป็นคนแก่ ปัญหาร้อยแปด



คุณจิ๊บไปเที่ยวรึยังค่ะ ขอให้สนุกน๊า



วันนี้มาพล่ามซะยาวเลย อิอิ
ไปละคะ เดี๋ยวมาใหม่

มาเสียยาวเลยครับคุณผักบุ้ง แหม่

อ่านแล้วได้ความรู้ขึ้นมากเลยล่ะครับขอบคุณจริงๆ

ผมสงสัยจะต้องให้บำบัดเหมือนกัน ก็โรคทางระบบทรวงอกน่ะครับ แบบอกหักบ่อย ต้องให้หมอไปช่วยบำบัดเสียแล้ว อิอิ

ล้อเล่นน่ะครับ คือผมรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยง่าย ทั้งๆที่ก็ออกกำลังกายต่อเนื่องมาตลอด อาจมีหยุดบ้าง แต่ก็ไม่นานนัก นี่ขนาดวิ่งเกือบทุกวัน แต่ตัวเองวิ่งได้อย่างมากก็สามร้อยเมตร ก็ไม่ไหวแล้ว

จะว่าเกี่ยวกับอายุก็ไม่แน่ใจ แต่เห็นบางคนแก่กว่าเขายังวิ่งต่อเนื่องได้เป็นรอบๆสวนสุขภาพเลยทีเดียว

อย่างคุณผักบุ้งเนี่ย น่าจะเรียกได้ว่าเป็นหมอได้แขนงหนึ่งเลยเหมือนกันนะครับ น่าจะเรียกคุณหมอได้เลยนะเนี่ย

พยายามเข้านะครับ อาจจะเหนื่อยหน่อย แต่เป็นงานที่ภูมิใจได้เลยทีเดียวล่ะครับ

คห.ล่าสุดของคุณผักบุ้งน่าจะเอาอัพบล็อกแข่งกะคุณจิ๊บ
น้า... ขัดตาทัพได้อีกสักสองอาทิตย์

ฟังคุณผักบุ้งเล่าเรื่องในร.พ.ต่างจังหวัดแล้ว นึกถึงตอนที่
พี่ชายไปใช้หนี้ทุนแพทย์ที่ขุนหาญ ศรีษะเกษ เขาก็
เหนื่อยแต่ก็ดูมีความสุขมากเหมือนกัน ที่ตลกก็คือ เขาอยู่
ที่นั่นจนครบกำหนด ในขณะที่คนที่ได้รับทุนจังหวัด
ไปเรียนกลับอยู่ได้ไม่ถึงปีก็เอาเงินสดไปใช้หนี้ทุนเพราะ
ทนอยู่ไม่ไหว บ้านพ่อแม่ก็อยู่ที่นั่นแหละ หนูหล่อก็เลยไม่
เข้าใจทั้งคนที่อยู่ได้ทั้งที่ไม่น่าจะได้ และคนที่อยู่ไม่ได้
ทั้งที่น่าจะต้องอยู่ให้ได้

อาชีพนี้จึงน่าจะขึ้นอยู่กับอุดมการณ์ของคนที่ชอบเสียสละ
เพื่อชีวิตเพื่อนมนุษย์ซึ่งคนอย่างหนูหล่อก็คงเข้าใจ
ไม่ได้ถึงแก่นแท้นี้

ยังไงก็ชื่นชมมากเลยครับ ขอให้กำลังใจ

น่าจะมีบอกชื่อหมอไว้นะครับว่า ใครบ้างที่อยู่ใช้ทุนไม่ครบ เราจะได้รู้ว่ามีหมอคนไหนบ้าง จะได้เลี่ยงๆหน่อยไงล่ะครับ

แรงไปมั้ยนี่

คุณผักบุ้งครับรีวิวหนังเรื่องMy Blueberry night เสร็จเรียบร้อยแล้ว ไปอ่านแล้ววิจารณ์กันได้เรยครับ

ไปช่วยคุณปอยรุมคุณเบร็ทมาแล้วครับ

มาเชิญคุณผักบุ้งไปอีกแรงนึง เอาให้น่วมเลย

คุณผักบุ้งน่ะเธอมีแต่เข้าข้างผมหรอกครับ ฮีโธ่ ผมก็มีพวกของผมเหมือนกันล่ะน่า

ขอบคุณมากนะครับคุณผักบุ้งที่เข้าใจ น่าร้ากก จริงๆ ฮิฮิ

อ่อวันนี้ ผมไปสัมภาษณ์งานมาแล่วนะครับ

อ่อลืมไป มีเพิ่มเติมในมายบลูเบอรี่ไนท์มาอีกนิด พอดีเมื่อคืนรีบเขียนเลยลืมสรุปครับ เด๋วเอามาลงไว้ ณ ตรงนี้เลยแล้วกัน ไม่อยากกลับไปเขียนที่บล๊อกตัวเองครับ

.................................................

ขอบคุณสำหรับความเห็นในรีวิวหนังเรื่องมายบลูเบอรี่ไนท์ครับ

ผมก็ลืมเพิ่มเติมสรุปไป งั้นเด๋วจะเพิ่มเติมให้อ่านตรงนี้นะครับ

...หนังของหว่องกาไวเท่าที่ผ่านๆมานั้น เป็นหนังที่ดูยาก เข้าใจยาก บางทีก็ไม่รู้ว่าตัวหว่องกาไวเองนั้นต้องการจะสื่อออกมาว่าอย่างไร

ผมเพิ่งดูหนังของเขาแบบจริงๆจังๆเรื่องนี้เรื่องแรก (เรื่องอื่นๆดูผ่านๆตอนมีคนเปิดดูดีวีดี เราก็เดินผ่านไปผ่านมานั่งดูบ้าง เล่นเน็ตบ้าง) ก็รู้สึกว่าหนังไม่ได้เข้าใจยากอะไร อาจเป็นเพราะว่าหว่องกาไวรู้ดีว่าเขากำลังทำหนังที่จะฉายฮอลีวู้ด แน่นอนนี่เป็นผลงานเปิดตัวของเขา ที่ต้องการจะสื่อไปให้เข้าถึงคนในวงกว้าง ดังนั้นแล้วต้องลดความเข้าใจยากลงไปหน่อย

ซึ่งผมคิดว่าหลายๆอย่างในหนัง"หลอกล่อ"คนให้เข้าไปตีความหรือเปล่า หรือว่าจริงๆแล้วมีอะไรเป็นความหมายแฝงอยู่ในหนัง ตามสัญลักษณ์เล่านั้น เช่นเรื่องพวงกุญแจในโถแก้ว , เรื่องที่นางเอกตั้งใจเก็บเงินจะซื้อรถ(ทั้งๆที่เราก็รู้ๆกันอยู่ว่าเธอออกมาเผชิญโลกกว้างทำไม) ความหมายของพายบลูเบอรี่ รวมถึงปรัชญากวีชีวิต ที่พูดผ่านปากของตัวละครต่างๆ

หรือจริงๆแล้วเป็นการหลอกล่อที่ทางหว่องกาไว เอามาปั่นหัวคนดูเล่นๆ หรืออาจจะเป็นแค่เขาเพียงคิดว่า ก็ใส่เข้าไปเฉยๆ มันเท่ดี หรือมันดูดี ก็แค่นั้น!!!

สุดท้ายแล้วการทำงานศิลปะ บางทีความสำคัญไม่ได้อยู่ที่คนทำงานจะคิดหรือใส่อะไรไว้ในผลงานของตัวเองแล้วคนดูจะต้องไปเค้นหาความจริงจากผลงานของศิลปินเหล่านั้น หากแต่ว่าความสำคัญที่แท้จริง น่าจะอยู่ที่คนดูหรือคนเสพย์งานศิลปะนั้นจะตีความมันออกมาอย่างไรมากกว่า

ไม่อย่างนั้นแล้ว หากเราต้องการจะรู้ความหมายที่แท้จริง เรามิต้องไปลากคอผู้กำกับหรือผู้เขียนบทหนังทุกเรื่อง มาสอบเค้นหาความหมายที่เขาต้องการจะสื่อกันรึ

ของแบบนี้มันจะมีรสชาติเมื่อดูแล้วได้คิดตามไปเรื่อยๆแล้วมันจะสนุกยิ่งขึ้นหากได้เอามาถกกันแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน...

หนังเรื่องนี้เป็นหนังที่ดี ดูง่าย แต่ด้วยความที่ดูง่ายไปก็เลยทำให้ผิดคอนเซ็ปท์ของผู้กำกับท่านนี้ไปหน่อย รวมถึงบทสรุปตอนจบที่หลายๆคนคงจะรู้ดีว่ามันจะจบลงอย่างไร คาดเดาง่ายไปหน่อย

หนังไม่ถึงกับประทับใจมาก แต่ในแง่ของการเป็นผลงานศิลปะชิ้นหนึ่ง นี่ก็เป็นผลงานที่น่าเอาไปเป็นข้อมูลศึกษาให้ลองเข้าไปศึกษาผลงานกันเล่นๆสนุกๆได้ครับ ลองเอาไปนั่งดูแล้วช่วยกันตีความถึงสัญลักษณ์ต่างๆในหนัง แล้วมาเล่าสู่กันฟัง ก็ไม่เลวเลยทีเดียว...

.................................................................

หนังเรื่องนี้จะว่าสะกิดแผลก็ใช่เลยครับ เวลาผมต้องแยกทางเดินกับคนที่ผมรัก ผมมักจะถามตัวเองอยู่เสมอๆว่า นี่ผมพิสูจน์ให้เขาได้เห็นแล้วหรือยัง เขาเข้าใจแล้วใช่มั้ย ว่าผมรักเขาแค่ไหน

ขอแค่เขาเข้าใจก็พอแล้วน่ะครับ เขาจะไม่รักเราตอบมันก็เป็นเรื่องปกติ เพราะคนเราไม่มีทางจะสมหวังในความรักกันได้ทุกคนอยู่แล้ว

ถ้าเขายังไม่เข้าใจ ก็เป็นสิ่งที่น่าเสียใจสำหรับผมมากทีเดียว

.........................

ไหนลองพิมพ์มั่งดิ๊

แวะมาเยี่ยมคุณผักบุ้งค่ะ...เลยได้รับความรู้ด้วยว่าเป็นคุณหมอนักกายภาพบำบัด เป็นงานที่น่าทึ่งมากเลยนะคะ เพราะเราคิดว่าเป็นงานที่ต้องใช้ความเสียสละ และความอดทนสูงมาก...คุณผักบุ้งต้องมีคุณสมบัติที่ว่ามาแน่ๆเลย การรักษาคนไข้ที่เจ็บปว่ยก็ต้องใช้ความอดทนมากอยู่แล้ว แต่การต้องช่วยเหลือคนป่วยที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยได้นี่ เราว่าต้องยิ่งอดทนมากขึ้นไปอีกนะคะ....เพราะคนไข้ก็ต้องหงุดหงิด อดทนกับการบำบัด คุณหมอก็ต้องอดทนช่วยเหลือคนไข้....คุณผักบุ้งต้องเป็นคนน่ารักมากๆเลย อิ อิเราก็แวะมาเยี่ยมเยียนที่หายไปนาน คุณผักบุ้งคงสบายดีนะคะ อ้อ...เนื้อเพลงที่เอามาลง เป็นเพลงเศร้าๆ แต่ซึ้งจังค่ะ เด๋วจะลองไปหาฟังนะคะ....ขอให้มีความสุขมากๆค่ะ

เห็นมะ มีแต่คนทึ่งนะงานคุณผักบุ้งเนี่ย นับว่าไม่เลวเลยทีเดียวครับ เพราะเป็นงานที่เสียสละ

ถ้ามีอะไรที่เหนื่อยบ้างท้อบ้าง เพื่อนๆนี่ล่ะครับ เป็นกำลังใจให้เสมอเลย


อย่าลืมเลือนกันก็พอครับ

สวัสดีตอนเช้าค้าบบบคุณผักบุ้ง เป็นไงบ้างสบายดีมั้ยครับ

เห็นอ่านเม้นผ่านๆมาคุณผักบุ้งบอกว่าหน้าที่คุณผักบุ้งไม่มีต้องเข้าเวรนี่นะครับ แบบนี้ก็ทำงานแบบออฟฟิศเลยสินะครับเนี่ย

เมื่อวานไปวิ่งในสวนสันติภาพ เขาจะมีเต้นแอโรบิกกันด้วย วิ่งผ่านไปก็เลยนึกถึงคุณผักบุ้ง เพราะจำได้เคยบอกไว้ว่าเป็นคนนำเต้นแอโรบิกนี่นะครับ

น่ากลัวจะเหนื่อยน่าดูเหมือนกันนะครับเนี่ย

ชอบ อะตอมกฤชนกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

สวัสดีค้า...ผี่ผักบุ้ง..ที่เป็นพี่รหัสแจงหรอป่าวเอ่ย...
หายไปเลยไม่ได้เจอกันนานมากมาย..สบายดีไหมน้า
แจงอยู่วังนำเขียว โคราชละ

ตอนนี้รายการ ไมล์ไอดอล ออกอากาศตอนไหนเขาเปลี่ยนเวลาใหม่ ตั้งแต่ปีใหม่ถึงตอนนี้ยังไม่ด้ดูเลย อยากดูมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ