โอบฟ้าอ้อมฝัน...นที..๓
สวัสดีค่ะ คุณนที ขอโทษ นะคะ ที่ปรายตอบจดหมายของคุณฉบับนี้ช้าไปบ้าง ด้วยเหตุที่ว่าขณะนี้เกิดอุทกภัยในหลายๆจังหวัดในประเทศของเรา....ไม่ทราบว่าปรายเคยเล่าให้ คุณฟังหรือเปล่าว่าปลายเป็นคนจังหวัดอะไร? ตอนนี้ปรายอยากเล่าให้คุณฟังว่า ปรายเกิดที่กรุงเทพฯ และบ้านปรายก็อยู่ที่กรุงเทพฯ มีคุณพ่อ แม่ อยู่ด้วย..เราไม่เคยแยกห่างกันเลย ปรายมีพี่น้องห้าคน ปรายเป็นลูกผู้หญิงคนเดียวของครอบครัว...คะ ปรายได้ไปเที่ยวที่เชียงใหม่แล้วเกิดความประทับใจ ในน้ำใจของผู้คนและ วัฒนธรรมที่นั่น ประกอบกับอากาศที่นั่นค่อนข้างเย็นสบาย..มีดอกไม้นานาพันธ์ของโครงการหลวงที่สวยงามมากๆปรายเลยคิดที่จะมาเปิดร้านดอกไม้ที่นี่..จนทำให้ได้พบกับคุณนที..ไง คะ คุณเล่าให้ปรายฟังเรื่องที่คุณทำงานร่วมกับเด็กๆกลุ่มอาสาดุสิตและกลุมเพื่อนๆที่มาจากโครงการบวร ซึ่งเป็นแนวพระราชดำริของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ที่จะสร้างความเข็มแข็งให้กับชุมชนและให้คนในชุมชนพึงพาตัวเองได้...จนทำให้คุณได้ลงไปที่จังหวัดน่าน ช่วยแจกของให้ชาวบ้าน รวมไปถึงพันธุ์ข้าว กข6 ที่นำไปแจกชาวบ้านด้วย... เพื่อที่เวลาน้ำลดไปแล้วจะได้มีพันธุ์ข้าวไว้สำหรับทำนาในปีต่อไป..การทำงานของคุณ เป็นสิ่งที่ปรายชื่นชมในตัวคุณจริงๆ คะ...ยิ่งเป็นโครงการในพระราชดำริด้วยแล้ว..เป็นสิ่งที่ปราย สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณที่มีต่อปวงชนชาวไทยเป็นล้นพ้น.. ปรายของเล่าย้อนเรื่องของตัวเองอีกสักนิด นะ คะ คุณปู่ของปรายท่านเป็นข้าฯของแผ่นดิน..ทำงานอยู่ในกรมที่เกี่ยวกับน้ำ..ปรายภูมิใจในตัวท่านมาก..ท่านมีตำแหน่งเป็นนายช่างใหญ่..ถ้าเทียบกับสมัยนี้ก็คงเป็นตำแหน่งวิศวกร...ท่านทุมเทให้กับงาน ที่จะนำความเจริญมาสู่ประชาชนในถิ่นทุรกันดาล ท่านเดินทางไปสำรวจในพื้นที่ต่างๆเพื่อทำการสร้างฝาย.. เขื่อน เพื่อกักเก็บน้ำ ดังคำที่ว่า "ที่ไหนมีน้ำที่นั่นมีความเจริญ".. ที่เป็นแบบนี้เพราะประเทศของเราเป็นประเทศเกตรกรรม..ประชาชนทำนาเป็นส่วนใหญ่ มีคำกล่าวกันเมื่อก่อนว่า ชาวนาเป็นกระดูกสันหลังของชาติ แต่ตอนนี้ทุกคนอาจจะลืมเลือนไปแล้วว่า.. ข้าวทุกเม็ดที่เราได้กินอยู่เป็นอาหารหลักของประเทศ...ได้มาจาก หยาดเหงื่อและร่างกายของปู่ ยา ตา ยาย และบรรพบุรุษของเราทั้งสิ้น...
ขณะนี้น้ำมีมากเสียจน..แผ่นดินจมลง..ทุกข์ยากกันโดยทั่วหน้า บ้านของปรายที่กรุงเทพฯ ก็กำลังจะถูกน้ำท่วม..
ปรายต้องกลับมาดูแลบ้าน ดูแลคุณพ่อ แม่ สักพัก นะคะ จนกว่าวิกฤตนี้จะผ่าน ไปก่อน.....แล้วจึงค่อยกลับมาดูแลร้านดอกไม้ที่นั่น................ปรายจำได้ว่า ช่วงนี้เป็นเวลาที่ลมหนาวเริ่มพัดมาแผ่วเบา...เป็นสัญญาณว่าใกล้เข้าฤดูหนาวแล้ว..ปรายชอบฤดูหนาว นะคะ...เป็นเวลาที่ตัวเองชอบฝันถึงใครสักคน..ใครที่ใช่...ที่ปรายอยากจะได้ เจอ...
ลมเย็น..พัดแผ่วพริ้ว กระทบกายใจ.. ไหวสะท้าน ฤดูหนาวมาทักทาย เวลาของความฝัน เริ่มขึ้นอีกครั้ง..แล้วที่รัก มีเธออยู่ในนั้น คนที่ฉันใฝ่หา เธออาจอยู่ที่ไหน..สักแห่ง ตรงทางที่เราผ่าน ในเมืองที่กว้างใหญ่ หมอกควันอาจพรางตา.. เราไว้ กั้นกลางเธอและฉัน ฟ้าส่งเธอลงมา ให้กับฉัน..ดังที่รอคอย เพื่อมีกันและกัน ชีวิตดูคุ้มค่า กับเวลาที่ฉันเฝ้ารอ ได้พบเธอ..ที่รัก
ปรายเผลอฝันไปอีกแล้วล่ะคะ คุณนทีอย่าหัวเราะปราย นะคะ บางทีคนที่ปรายฝันถึง อาจจะอยู่ไม่ไกลจากปรายก็ได้... ทางที่คุณอยู่อากาศคงจะเริ่มหนาวแล้ว ปีนี้มีหลายคนคาดว่าอากาศจะหนาวเย็นมากกว่าปีที่แล้ว นะคะ พยายามทำตัวให้อบอุ่น สวมเสื้อผ้าที่หนาๆ...พักผ่อนให้เพียงพอ อย่าหักโหมงานให้มากนัก .. ถ้าคุณไม่สบายไป..ปรายคงเป็นห่วงคุณมาก..โดยที่ปรายไม่สามารถที่จะไปดูแลคุณใกล้ๆได้เลย นะคะ... ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีดีและความห่วงใยที่คุณมีให้ปราย..ชื่นใจที่สุดเลย คะ ปรายฟ้า
หากันจนเจอ...ทรงสิทธิ์ - เสาวนิตย์
โปรดติดตาม..โอบฟ้าอ้อมฝัน...ปรายฟ้า..๓ โดยคุณฟ้าเวียงพิงค์//www.bloggang.com/viewdiary.php? id=faviengping&group=23
| Create Date : 24 ตุลาคม 2554 |
| Last Update : 17 พฤศจิกายน 2554 14:17:23 น. |
|
139 comments
|
| Counter : 3273 Pageviews. |
 |
|
เช็คข้อความหลังไมค์ด้วยครับ
er>
>
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
เจิมรึเปล่านะ